علل و درمان لرزش داخلی بدن

افراد مبتلا به بیماری پارکینسون (PD)، مولتیپل اسکلروزیس (MS) یا لرزش اساسی (ET) ممکن است لرزش داخلی و خارجی را تجربه کنند.

علل لرزش داخلی به خوبی شناخته نشده است و تحقیقات فعلی دارای محدودیت هایی است. با این حال، پزشکان بر این باورند که این لرزش‌ها از همان علل عصبی ناشی از لرزش خارجی ناشی می‌شوند.

مطالعه که در سال ۲۰۱۷ منتشر شد، ارتباط بین لرزش و اضطراب اجتماعی را نشان داد. برخی از محققان نیز چنین کرده اند پیشنهادی که لرزش های داخلی ممکن است حرکت فیزیکی خیلی خفیف برای تشخیص ایجاد کند.

درباره لرزش بیشتر بدانید.

PD یک بیماری عصبی است که در نتیجه از بین رفتن سلول های مغزی تولید کننده دوپامین ایجاد می شود. معمولا در افراد بروز می کند بین ۵۰ تا ۷۰ سالگی.

افراد مبتلا به PD ممکن است برخی از علائم زیر را تجربه کنند:

• کندی حرکت
• لرزش های خارجی، از جمله لرزش قابل مشاهده در دست ها، اندام ها، صورت و فک
• لرزش های داخلی
• سفتی بازوها، پاها و تنه
• هماهنگی و تعادل ضعیف

این علائم ممکن است به سرعت یا آهسته پیشرفت کنند و می توانند فعالیت های روزانه را دشوار کنند. لرزش همیشه بارزترین علامت PD نیست، اگرچه بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری لرزش دارند.

در ابتدا، فرد ممکن است تنها در یک اندام دچار لرزش شود. با پیشرفت بیماری، لرزش می تواند به هر دو طرف بدن سرایت کند. احساسات شدید و استرس می تواند لرزش را بدتر کند.

درمان های PD

هیچ درمانی برای PD وجود ندارد. این یک بیماری مزمن است که در طول زمان پیشرفت می کند. با این حال، چندین گزینه درمانی وجود دارد.

پزشک ممکن است ترکیبی از لوودوپا و کاربیدوپا را برای تامین دوپامین مغز تجویز کند. این می تواند به درمان PD پیشرفته کمک کند.

سایر گزینه های مرتبط با دارو شامل بروموکریپتین، پرامیپکسول و روپینیرول است.

پزشک ممکن است جراحی را برای افرادی که به دارو پاسخ نمی دهند توصیه کند. نوع اولیه، تحریک عمیق مغز (DBS) است.

در طول این عمل، جراح الکترودهایی را در مغز فرد کاشت می کند. اینها مناطق مورد نظر را برای کاهش برخی علائم PD تحریک می کنند. DBS همچنین می تواند نیاز به داروهای خاص را کاهش دهد و این ممکن است به ویژه برای افرادی که عوارض جانبی ناخوشایندی را تجربه می کنند مفید باشد.

ام اس یک بیماری مزمن است که سیستم عصبی مرکزی را تحت تاثیر قرار می دهد.

بسیاری از متخصصان بر این باورند که در فرد مبتلا به ام اس، سیستم ایمنی به اعصاب بدن حمله کرده و به آن آسیب می رساند. این می تواند بسیاری از قسمت های بدن را تحت تأثیر قرار دهد و می تواند تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی افراد داشته باشد.

علائم ام اس معمولا بین سنین ۲۰ و ۴۰ ایجاد می شود . آنها می توانند شامل موارد زیر باشند:

• تاری یا دوبینی
• کور رنگی
• کوری در یک چشم
• ضعف عضلانی
• هماهنگی و تعادل ضعیف
• احساس بی حسی یا سوزن سوزن شدن
• درد
• مشکلات گفتاری
• لرزش های داخلی و خارجی
• سرگیجه

افراد مبتلا به ام اس در موارد زیر نیز مشکل دارند:

• حافظه
• توجه
• تمرکز
• داوری

همچنین ممکن است فرد دچار لرزش شود. در حال حاضر هیچ درمانی برای ام اس وجود ندارد و شدت آن از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

درمان های اصلاح کننده بیماری (DMTs)

در گذشته پزشکان ام اس را غیرقابل درمان می دانستند، اما داروها و گزینه های درمانی جدید چشم انداز را تغییر می دهند.

دستورالعمل های فعلی از آکادمی نورولوژی آمریکا (AAN) به پزشکان توصیه کنید که در اسرع وقت پس از تشخیص، شروع به تجویز نوعی دارو به نام درمان اصلاح کننده بیماری (DMT) کنند.

با استفاده زودهنگام، به نظر می‌رسد این داروها تعداد شعله‌های عودکننده ام‌اس (RRMS) را کاهش می‌دهند و ممکن است پیشرفت بیماری را کاهش دهند.

مثالها عبارتند از:

• اینترفرون تزریقی بتا-1a و ۱-b، مانند Avonex و Extavia
• گلاتیرامر استات تزریقی، به عنوان مثال، کوپاکسون و گلاتوپا
• داروهای خوراکی، مانند سیپونیمود (Mayzent) و فینگولیمود (Gilenya)
• تزریقات، از جمله آلمتوزوماب (Lemtrada) و ocrelizumab (Ocrevus)

میتوکسانترون یک DMT قدیمی است که می تواند عوارض جانبی شدیدی داشته باشد. پزشک تنها در صورتی آن را تجویز می کند که فرد علائم شدید داشته باشد و مزایای احتمالی آن بیشتر از خطرات برای فرد باشد.

هرکسی که مدتی است از میتوکسانترون استفاده می کند باید از پزشک خود در مورد داروهای جدیدتر که ممکن است ایمن تر و موثرتر باشند سؤال کند.

شعله ور شدن و علائم

یک فرد به طور منظم DMT مصرف می کند، چه در حال عود باشد یا نه.

هنگامی که عود می کند، پزشک ممکن است تجویز کند:

• تزریق استروئید برای کاهش التهاب و کمک به مدیریت علائم شدید
• داروهای خاص برای کمک به علائم خاص، مانند ضعف و اسپاسم عضلانی

پزشک ممکن است برای افرادی که دچار سفتی و اسپاسم عضلانی پایدار هستند، شل کننده یا آرام بخش عضلانی تجویز کند.

درمان لرزش

داروهایی برای کمک به تسکین لرزش عبارتند از:

• ایزونیازید، به عنوان مثال، Laniazid یا Nydrazid
• کلونازپام، به عنوان مثال، کلونوپین، ریوتریل یا سین-کلونازپام

درمان های غیر دارویی

ورزش، کاردرمانی و فیزیوتراپی نیز می تواند کمک کننده باشد. یک پزشک می تواند در مورد برنامه ورزشی متناسب با نیازهای فرد توصیه کند.

آنها همچنین ممکن است در مورد وسایل کمکی مانند عصای راه رفتن توصیه کنند.

علائم و پیشرفت ام اس بین افراد بسیار متفاوت است. هر فرد متناسب با نیاز خود با پزشک خود یک برنامه درمانی ایجاد می کند.

ETرایج ترین نوع لرزش غیر طبیعی است

این وضعیت گاهی اوقات با دژنراسیون خفیف برخی از مخچه همراه است. این قسمت از مغز اطلاعات مورد نیاز برای تنظیم کیفیت حرکات فرد را دریافت می کند.

مخچه این اطلاعات را از قسمت های دیگر مغز، نخاع و سیستم های حسی بدن دریافت می کند.

افراد مبتلا به ET ممکن است حرکات ناخواسته و موزون را تجربه کنند که معمولاً لرزش دست است. لرزش ممکن است روی سر، زبان، اندام ها، تنه و توانایی صحبت کردن نیز تاثیر بگذارد.

علائم ممکن است در هر سنی ایجاد شود، اما معمولاً در افراد قابل توجه است بالای ۴۰ سال. محرک های ET می تواند شامل موارد زیر باشد:

• استرس و اضطراب
• احساسات تشدید شده
• تب
• احساس خستگی فیزیکی
• قند خون پایین

لرزش معمولاً در دو طرف بدن ظاهر می شود، اما در دست غالب بیشتر قابل مشاهده است.

درمان ET

در حالی که هیچ درمانی برای ET وجود ندارد، داروها می توانند به کاهش علائم کمک کنند. اینها می توانند شامل بتابلوکرها یا داروهای ضد تشنج باشند.

برخی از افراد مبتلا به ET فیزیوتراپی، کاردرمانی و DBS را مفید می دانند. برنامه های درمانی اغلب شامل کاهش محرک ها مانند کافئین و سایر محرک ها می شود.

در حال حاضر هیچ آزمایش تشخیصی برای لرزش داخلی وجود ندارد. با این حال، هر کسی که احساس سوزن سوزن شدن، لرزش، ضعف عضلانی یا هماهنگی ضعیف را تجربه می کند باید با پزشک صحبت کند.

برای افرادی که لرزش داخلی دارند، پزشکان ممکن است درمان هایی مشابه درمان سایر اختلالات حرکتی یا عصبی را توصیه کنند.

با این حال، شدت لرزش های داخلی می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و برخی ممکن است متوجه شوند که هیچ درمانی لازم نیست.

هنگامی که PD، MS، یا ET مسئول لرزش های داخلی باشد، پزشکان برای درمان بیماری زمینه ای تلاش می کنند.

درمان های لرزش داخلی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• کاهش اضطراب و استرس
• اجتناب از محرک های غذایی، مانند کافئین
• اجتناب از ورزش شدید و گرما

برای برخی افراد، پزشکان ممکن است DBS یا داروهایی مشابه داروهای PD، MS و ET را توصیه کنند.

اگرچه لرزش های داخلی مضر نیستند، اما می توانند نگران کننده باشند و ممکن است در فعالیت های روزانه اختلال ایجاد کنند.

PD، MS و ET شایع ترین علل لرزش داخلی هستند. برای بسیاری از افراد، درمان لرزش مشابه درمان این بیماری‌های عصبی است.

اجتناب از محرک های شناخته شده، مانند استرس یا محرک ها نیز می تواند کمک کننده باشد.