علم کم کربوهیدرات و کتوژنیک

برخی از کارشناسان بهداشت نگرانی هایی را در مورد اثرات طولانی مدت کربوهیدرات کم مطرح کرده اند. همه رژیم‌ها را می‌توان خوب یا بد انجام داد، و خطر کمبود تغذیه در همه روش‌های غذا خوردن وجود دارد. با این حال، یک رژیم غذایی کم کربوهیدرات به خوبی برنامه ریزی شده و از نظر تغذیه ای کافی شواهدی از خطر را نشان نداده است، تا آنجا که کربوهیدرات رژیم غذایی یک ماده مغذی ضروری نیست .

سلامت استخوان

برخی نگرانی‌ها در مورد خطرات درک شده دریافت پروتئین بر تعادل اسید-باز بدن و اینکه چگونه می‌تواند بر استخوان‌ها تأثیر بگذارد، مطرح شده است. هیچ مدرکی این نگرانی را تایید نمی کند. PH داخلی بدن به طور محکم تنظیم می شود و به طور قابل توجهی تحت تأثیر رژیم غذایی قرار نمی گیرد.

بنیاد بین‌المللی پوکی استخوان مروری روایی از بررسی‌های سیستماتیک و متاآنالیزها منتشر کرد و نتیجه‌گیری کرد: «هیچ مدرکی دال بر مضر بودن بار اسیدی حاصل از رژیم غذایی برای سلامت استخوان‌ها وجود ندارد. بنابراین، دریافت ناکافی پروتئین در رژیم غذایی ممکن است مشکل شدیدتری نسبت به پروتئین اضافی در افراد مسن باشد.

متاآنالیزها

یک متاآنالیز RCT و مطالعات کوهورت به این نتیجه رسید که مصرف پروتئین بیشتر برای سلامت استخوان مضر نیست و حتی ممکن است برای جلوگیری از تحلیل استخوان مفید باشد:

مجله آمریکایی تغذیه بالینی ۲۰۱۷: پروتئین رژیم غذایی و سلامت استخوان: مرور سیستماتیک و متاآنالیز از بنیاد ملی پوکی استخوان [شواهد متوسط]

این متاآنالیز مطالعات اپیدمیولوژی تغذیه نشان داد که مصرف بیشتر پروتئین می تواند خطر شکستگی لگن را کاهش دهد. هیچ خطر افتراقی بین پروتئین حیوانی و گیاهی وجود نداشت:

گزارش های علمی ۲۰۱۵: رابطه بین مصرف پروتئین رژیم غذایی و خطر شکستگی: یک فراتحلیل فرعی و دوز-پاسخ مطالعات کوهورت آینده نگر [شواهد بسیار ضعیف]

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده

در نهایت، سه کارآزمایی کنترل‌شده نشان می‌دهد که کربوهیدرات کم برای استخوان‌ها بی‌خطر است، حتی اگر تا دو سال دنبال شود:

تغذیه ۲۰۱۶: اثرات طولانی مدت رژیم کاهش وزن با کربوهیدرات بسیار کم و رژیم کم چرب ایزوکالری بر سلامت استخوان در بزرگسالان چاق [شواهد متوسط]

Annals of Internal Medicine 2010: وزن و نتایج متابولیک پس از ۲ سال در رژیم غذایی کم کربوهیدرات در مقابل کم چرب: یک کارآزمایی تصادفی شده [شواهد متوسط]

مجله اطفال ۲۰۱۰: اثربخشی و ایمنی یک رژیم غذایی با پروتئین بالا و کم کربوهیدرات برای کاهش وزن در نوجوانان چاق شدید [شواهد متوسط]

شواهد فوق در برابر آسیب بسیار قوی تر از شواهدی است که نشان دهنده آسیب است، زیرا در یک پست خبری در مورد مطالعه ای که نشانگرهای افزایش تراکم استخوان را پس از ۳ هفته رژیم غذایی کتو در پیاده روی های مسابقه ای بسیار آموزش دیده نشان می دهد، توضیح می دهیم.

سلامت کلیه ها

نگرانی‌هایی در مورد اینکه آیا رژیم‌های کم کربوهیدرات و کتوژنیک ممکن است خطر ابتلا به سنگ کلیه را افزایش دهند، و همچنین اینکه آیا می‌توانند باعث اختلال در عملکرد فیلترینگ (کاهش میزان فیلتراسیون گلومرولی) شوند، مطرح شده است. در حالی که مکانیسم‌هایی که کربوهیدرات کم می‌تواند سنگ کلیه را افزایش دهد بیشتر حدس و گمان است، به‌ویژه این تصور که رژیم‌های کم کربوهیدرات حاوی پروتئین بیشتری هستند، باعث نگرانی محققان می‌شود، با توجه به اینکه به افراد مبتلا به بیماری کلیوی متوسط ​​تا شدید توصیه می‌شود پروتئین را محدود کنند تا پیشرفت بیماری را کاهش دهند.

متاآنالیزها

این متاآنالیز کارآزمایی‌های بالینی و مطالعات مشاهده‌ای، بروز تلفیقی سنگ کلیه را پس از ۴ سال رژیم کتوژنیک ۵.۶ درصد گزارش کرد. در مقایسه با بروز سنگ کلیه در جمعیت عمومی ۰.۳ درصد در سال برای مردان و ۰.۲۵ درصد در سال برای زنان، به نظر می رسد که رژیم های کتوژنیک خطر را افزایش می دهند:

بیماری‌ها ۲۰۲۱: بروز و ویژگی‌های سنگ کلیه در بیماران تحت رژیم کتوژنیک: یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز [شواهد متوسط]

این متاآنالیز RCTها که مرحله ۱-۳ بیماری کلیه دیابتی را بررسی می‌کرد، نشان داد که محدود کردن دریافت پروتئین به کمتر از ۰.۸ گرم بر کیلوگرم در روز، مزایای محافظتی بر عملکرد کلیه دارد. لازم به ذکر است که قدرت نتیجه گیری نویسندگان به دلیل کیفیت پایین کارآزمایی ها، اندازه های کوچک و ناهمگونی جمعیت های مورد مطالعه تا حدودی کاهش یافته است. با این وجود، این به عنوان یادآوری است که داده‌های مربوط به ایمنی رژیم‌های غذایی کم کربوهیدرات در مراحل اولیه بیماری کلیوی را نباید قطعی در نظر گرفت:

دیابت درمانی ۲۰۲۱: بیماری کلیوی دیابتی از رژیم غذایی فشرده کم پروتئین سود می برد: مرور سیستماتیک و متاآنالیز به روز شده [شواهد قوی]

متاآنالیز RCTهای زیر هیچ تاثیری بر عملکرد کلیه پیدا نکرد که به مدت دو سال ادامه یافت، اگرچه مراحل کتوژنیک مطالعات شامل عموماً بسیار کوتاه‌تر از دو سال بود و قدرت نتیجه‌گیری را محدود می‌کرد:

مروری بر اختلالات غدد درون ریز و متابولیک ۲۰۲۰: اثربخشی و ایمنی رژیم کتوژنیک بسیار کم کالری (VLCKD) در بیماران مبتلا به اضافه وزن و چاقی: یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز [شواهد متوسط، کاهش یافته به دلیل مداخلات غذایی کوتاه مدت]

متاآنالیز مشابهی که به بررسی تأثیر رژیم‌های غذایی کم کربوهیدرات بر عملکرد کلیه در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ می‌پردازد، هیچ تأثیری پیدا نکرد. مجدداً، مدت زمان مطالعه متغیر بود و از ۵ هفته تا ۲۴ ماه متغیر بود، بنابراین ممکن است پیگیری به اندازه کافی طولانی نبوده باشد تا تأثیر منفی مشاهده شود:

تحقیقات و بررسی های دیابت/متابولیسم ۲۰۱۸: تأثیر رژیم غذایی کم کربوهیدرات بر نشانگرهای عملکرد کلیه در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲: یک متاآنالیز [شواهد قوی]

متاآنالیز دیگری نشان داد که حداقل بهبود در eGFR با کربوهیدرات کم وجود دارد:

مجله تغذیه بریتانیا ۲۰۱۶: تأثیر رژیم غذایی کم کربوهیدرات بر عملکرد کلیه: متاآنالیز بیش از ۱۰۰۰ فرد از ۹ کارآزمایی تصادفی کنترل شده [شواهد قوی]

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده

تحقیقات باکیفیت زیادی وجود ندارد که به طور خاص در مورد خطر سنگ کلیه با رژیم های غذایی کم کربوهیدرات بررسی شود، به همین دلیل است که ما باید به تحلیل تلفیقی از اولین متاآنالیز در بخش قبل تکیه کنیم. اما برخی از RCT ها وجود دارند که بررسی می کنند آیا رژیم های کم کربوهیدرات/پر پروتئین می توانند بر عملکرد کلیه تأثیر منفی بگذارند یا خیر.

این کارآزمایی دو ساله هیچ اثر نامطلوبی بر عملکرد کلیه با کربوهیدرات کم پیدا نکرد:

دیابت، چاقی و متابولیسم ۲۰۱۸: اثرات یک رژیم غذایی با کربوهیدرات کم، چربی غیراشباع بالا/ چربی اشباع کم با محدودیت انرژی در مقابل رژیم غذایی پر کربوهیدرات و کم چربی در دیابت نوع ۲: یک کارآزمایی بالینی تصادفی ۲ ساله [شواهد متوسط ]

این مطالعه بر روی پنج بدنساز سالم که در مجموع دو سال به مصرف یک رژیم غذایی با پروتئین بالا (> 2.2 گرم/کیلوگرم در روز) ادامه دادند، بدون هیچ تغییری در اندازه‌گیری عملکرد طبیعی کلیه‌شان یا سایر اثرات منفی، مورد بررسی قرار گرفت:

مجله فیزیولوژی ورزش ۲۰۱۸: گزارش های موردی در مورد بدنسازان خوب ورزیده: دو سال رژیم غذایی با پروتئین بالا [شواهد بسیار ضعیف]

این مطالعه متقاطع تصادفی، ۱۴ بدنساز مرد را به مدت یک سال مورد بررسی قرار داد. این مردان در مجموع شش ماه رژیم غذایی معمولی و در مجموع شش ماه از رژیم غذایی پر پروتئین استفاده کردند. این مطالعه هیچ اثر مضری بر عملکرد کلیه در رژیم غذایی پر پروتئین نشان نداد:

مجله تغذیه و متابولیسم ۲۰۱۶: رژیم غذایی با پروتئین بالا هیچ اثر مضری ندارد: یک مطالعه متقاطع یک ساله در مردان تمرین شده مقاومتی [کارآزمایی متقاطع تصادفی. شواهد متوسط]

این کارآزمایی دو ساله حدود ۳۰۰ فرد چاق را بدون مشکل جدی پزشکی به یک رژیم کاهش وزن کم کربوهیدرات/پروتئین بالا یا یک رژیم کاهش وزن کم چرب به صورت تصادفی انتخاب کرد. در دو سال، تفاوت معنی داری بین گروه ها در مورد سنگ کلیه یا عملکرد کلی کلیه وجود نداشت:

مجله بالینی انجمن نفرولوژی آمریکا ۲۰۱۲: اثرات مقایسه ای رژیم های کم کربوهیدرات با پروتئین بالا در مقابل رژیم غذایی کم چرب بر کلیه [شواهد متوسط]

صرع

رژیم های غذایی کتوژنیک به طور گسترده در کودکان (و به طور گسترده در بزرگسالان) مبتلا به صرع مورد مطالعه قرار گرفته است. در واقع، از سال ۱۹۲۱ استفاده شده است و اغلب برای کسانی توصیه می شود که یا به اندازه کافی به داروهای ضد تشنج پاسخ نمی دهند یا نمی توانند عوارض جانبی آنها را تحمل کنند.

متاآنالیزها

شواهد در حمایت از استفاده از رژیم های کتوژنیک برای کودکان مبتلا به صرع مقاوم به دارو به طور کلی قوی است:

گزارش‌های تغذیه‌ای کنونی ۲۰۲۲: اثربخشی و ایمنی رژیم‌های کتوژنیک در صرع مقاوم به دارو در کودکان و نوجوانان: مروری سیستماتیک از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده [شواهد قوی]

این بررسی سیستماتیک نشان داد که شواهد برای اثربخشی کتو در کودکان بیشتر از بزرگسالان است:

پایگاه داده بررسی‌های سیستماتیک کاکرین ۲۰۲۰: رژیم‌های کتوژنیک برای صرع مقاوم به دارو [شواهد قوی]

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده

RCTها نشان داده‌اند که رژیم‌های کتوژنیک (شامل یک نسخه کمتر سخت‌گیرانه که به عنوان رژیم اصلاح‌شده اتکینز یا MAD شناخته می‌شود) می‌تواند برای کنترل تشنج در برخی، اما نه همه، کودکان و بزرگسالان مبتلا به صرع بسیار موثر باشد. قدرت نتیجه گیری مطالعات اغلب به دلیل نرخ بالای ترک تحصیل و تنوع قابل توجه پاسخ ها در بین افراد آسیب می بیند:

صرع ۲۰۱۸: اثر رژیم اصلاح شده اتکینز در بزرگسالان مبتلا به صرع کانونی مقاوم به دارو: یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده [شواهد متوسط]

Acta Neurologica Scandinavica 2017: یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده از رژیم غذایی کتوژنیک در صرع مقاوم به درمان در دوران کودکی [شواهد متوسط]

تحقیقات صرع ۲۰۱۶: ارزیابی یک رژیم غذایی اصلاح شده ساده شده اتکینز برای استفاده والدین با سطح سواد پایین در کودکان مبتلا به صرع مقاوم: یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده [شواهد متوسط]

بیماری کبد

آیا کربوهیدرات کم می تواند به درمان بیماری کبد چرب کمک کند؟ شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد رژیم های کم کربوهیدرات و کتوژنیک به طور موثر چربی کبد را کاهش می دهند. در این زمان، بسیاری از شواهد از کارآزمایی‌های غیرتصادفی قدیمی‌تر و مطالعات مشاهده‌ای به دست می‌آیند، اگرچه تعداد RCT‌های مثبت در حال افزایش است. متاآنالیزها و مرورهای سیستماتیک بر اساس تعداد کم کارآزمایی های گنجانده شده و ناهمگونی قابل توجه در بین آن کارآزمایی ها، عموماً به نتایج ضعیفی رسیده اند.

متاآنالیزها

این مرور سیستماتیک تنها شامل سه کارآزمایی تصادفی‌سازی شده بود که در مجموع ۱۲۸ نفر را شامل می‌شد. شواهد متوسطی وجود داشت که نشان می‌داد رژیم کم کربوهیدرات بهتر از رژیم کم کالری برای کاهش چربی کبد است، اما این عمدتا بر اساس یافته‌های تنها یک مطالعه بر روی ۱۸ نفر بود:

متابولیسم ۲۰۲۲: تأثیر الگوهای غذایی بر بیماری کبد چرب غیر الکلی تشخیص داده شده با بیوپسی یا تشدید مغناطیسی در بزرگسالان: مروری سیستماتیک از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده [شواهد متوسط، کاهش یافته به دلیل گنجاندن تنها ۳ کارآزمایی کوچک]

جالب اینجاست که دو مقاله بعدی (یک متاآنالیز و یک مرور سیستماتیک) هر دو در سال ۲۰۱۹ منتشر شدند، اما هیچ کارآزمایی بالینی مشترکی را شامل نشدند. متاآنالیز هم RCTها و هم کارآزمایی‌های غیرتصادفی‌سازی‌شده را شامل می‌شد و شواهد کمی پیدا می‌کرد که کربوهیدرات کم برای کاهش چربی در کبد بهتر است، حتی وقتی میزان محدودیت کربوهیدرات در مطالعات را در نظر گرفت. بررسی سیستماتیک بیشترین شواهد را برای سود استفاده از رژیم غذایی مدیترانه ای پیدا کرد، اگرچه اکثر مطالعات شامل رژیم غذایی در مقابل یک رژیم غذایی کنترلی را بررسی کردند و هیچ یک از مطالعات وارد شده از رژیم غذایی کم کربوهیدرات واقعی استفاده نکردند:

تغذیه بالینی ۲۰۱۹: ارزیابی انتقادی برای رژیم غذایی کم کربوهیدرات در بیماری کبد چرب غیرالکلی: مرور و متاآنالیز [شواهد متوسط، کاهش یافته به دلیل گنجاندن برخی از مطالعات غیر تصادفی]

مواد مغذی ۲۰۱۹: ارزیابی رویکردهای غذایی برای درمان بیماری کبد چرب غیر الکلی: یک مرور سیستماتیک [شواهد متوسط، کاهش یافته به دلیل ناهمگونی مطالعات شامل بدون مطالعه واقعی با کربوهیدرات پایین]

این متاآنالیز شامل کارآزمایی‌های غیرتصادفی بود که نشان داد کربوهیدرات کم (که کمتر از ۵۰ درصد کالری در این مرور تعریف شده است) باعث کاهش چربی کبد می‌شود اما آنزیم‌های کبدی را کاهش نمی‌دهد:

مجله تحقیقات علوم پزشکی ۲۰۱۶: اثرات رژیم های غذایی کم کربوهیدرات بر تست های عملکرد کبد در بیماری کبد چرب غیر الکلی: مرور سیستماتیک و متاآنالیز کارآزمایی های بالینی [شواهد متوسط، کاهش یافته به دلیل گنجاندن مطالعات غیر تصادفی]

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده

یک RCT نشان داد که رژیم کتو معادل یک رژیم ناشتا متناوب ۵:۲ است و هر دو بهتر از توصیه های غذایی استاندارد برای بهبود کبد چرب هستند:

Journal of Hepatology Reports 2021: درمان NAFLD با محدودیت کالری متناوب یا رژیم غذایی پرچرب کم کربوهیدرات – یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده [شواهد متوسط]

این RCT 2 ماهه نشان داد که رژیم کتوژنیک بسیار کم کالری نسبت به رژیم کم کالری استاندارد از نظر کاهش چربی کبد و شکم و همچنین کاهش وزن کلی برتری دارد:

مرزها در غدد درون ریز ۲۰۲۰: اثربخشی یک رژیم کتوژنیک بسیار کم کالری ۲ ماهه (VLCKD) در مقایسه با یک رژیم غذایی کم کالری استاندارد در کاهش تجمع چربی احشایی و کبد در بیماران مبتلا به چاقی [کارآزمایی تصادفی کنترل شده ؛ شواهد متوسط]

RCT 2 ماهه دیگر کاهش چربی احشایی بهتر و بهبود آنزیم های کبدی با رژیم کم کربوهیدرات و فیبر بالا را در مقایسه با یک رژیم غذایی استاندارد نشان داد:

مجله تغذیه بالینی آسیا پاسیفیک ۲۰۲۰: تأثیر یک رژیم غذایی کم کربوهیدرات و فیبر بالا بر بیماری کبد چرب غیر الکلی [کارآزمایی کنترل شده تصادفی. شواهد متوسط]

این RCT نشان داد که رژیم غذایی مدیترانه ای کم کربوهیدرات موثرتر از رژیم کم چرب برای کاهش چربی در کبد است. نکته مهم، حتی پس از کنترل کاهش چربی شکمی، کربوهیدرات کم همچنان در کاهش چربی کبد بهتر از چربی کم بود:

مجله کبد شناسی: ۲۰۱۹ اثرات سودمند رژیم غذایی مدیترانه ای بر رژیم کم چرب ممکن است با کاهش محتوای چربی کبدی [کارآزمایی تصادفی سازی شده کنترل شده. شواهد متوسط]

در یک RCT هشت هفته ای از ۱۰۶ نفر مبتلا به NAFLD، کسانی که رژیم غذایی کم کربوهیدرات داشتند، کاهش بیشتری در چربی کبد داشتند. اگرچه تا پایان کارآزمایی تفاوت آماری معنی‌داری در وزن بدن وجود نداشت، اما گروه کم کربوهیدرات کاهش بیشتری در چربی شکم داشتند:

تحقیقات کبدی ۲۰۱۸: مقایسه اثربخشی برنامه های آموزشی رژیم غذایی کم کربوهیدرات و کم چرب در بیماری کبد چرب غیر الکلی: یک مطالعه کنترل شده تصادفی [شواهد متوسط]

کارآزمایی های غیرتصادفی

مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم ایالات متحده آمریکا ۲۰۲۰: تأثیر یک رژیم غذایی کتوژنیک بر استئاتوز کبدی و متابولیسم میتوکندری کبدی در بیماری کبد چرب غیرالکلی [مطالعه غیر تصادفی. شواهد ضعیف]

این مطالعه تأثیر رژیم غذایی کم کربوهیدرات با افزایش پروتئین و عدم کاهش کالری را بر افراد چاق مبتلا به بیماری کبد چرب بررسی کرد. هدف از طراحی تحقیق جداسازی اثرات کاهش کالری و کاهش وزن از محدودیت کربوهیدرات بود. نویسنده اصلی خاطرنشان کرد: “ما کاهش سریع و چشمگیر چربی کبد و سایر عوامل خطر متابولیک قلبی را مشاهده کردیم و مکانیسم‌های مولکولی زیربنایی تا کنون ناشناخته را نشان دادیم:

متابولیسم سلولی ۲۰۱۷: درک یکپارچه از مزایای متابولیک سریع رژیم غذایی با کربوهیدرات محدود بر استئاتوز کبدی در انسان [مطالعه غیر تصادفی. شواهد ضعیف]

مطالعه زیر نشان داد که با محدودیت کربوهیدرات که منجر به کاهش وزن می شود، چربی کبد به میزان بیشتری کاهش می یابد، در مقابل محدودیت کالری که منجر به کاهش وزن می شود:

مجله آمریکایی تغذیه بالینی ۲۰۱۱: کاهش وزن کوتاه مدت و کاهش تری گلیسیرید کبدی: شواهدی از مزیت متابولیک با محدودیت کربوهیدرات رژیم غذایی [مطالعه غیر تصادفی. شواهد ضعیف]

مجله غذای دارویی ۲۰۱۱: تأثیر رژیم غذایی مدیترانه ای کتوژنیک اسپانیایی بر بیماری کبد چرب غیر الکلی: یک مطالعه مقدماتی [مطالعه غیر تصادفی. شواهد ضعیف]

PCOS

با توجه به ارتباط قوی بین اضافه وزن، سطوح بالای انسولین و سایر مشکلات متابولیک، رژیم غذایی کم کربوهیدرات باید یک درمان ایده آل برای سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) باشد – وضعیتی که معمولاً با مقاومت به انسولین و چاقی همراه است. اگرچه مطالعات طولانی مدت وجود ندارد، اما تحقیقات در حال ظهور در این زمینه بسیار دلگرم کننده است.

متاآنالیزها

این بررسی سیستماتیک RCTها به این نتیجه رسید که مداخلات غذایی علائم PCOS را بهبود می بخشد و کربوهیدرات کم احتمالاً برای باروری و بازگرداندن قاعدگی طبیعی برتر است.

مرزها در غدد درون ریز ۲۰۲۱: اصلاح رژیم غذایی برای سلامت باروری در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک: یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز [شواهد قوی]

این بررسی سیستماتیک به این نتیجه رسید که رژیم‌های کم کربوهیدرات تمایل به کاهش سطح انسولین در گردش، بهبود عدم تعادل هورمونی و از سرگیری تخمک‌گذاری برای بهبود میزان بارداری دارند:

مواد مغذی ۲۰۱۷: تأثیر رژیم‌های غذایی کم کربوهیدرات بر هورمون‌های باروری و نتایج در زنان دارای اضافه وزن و چاق: یک مرور سیستماتیک [مرور سیستماتیک کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و غیرتصادفی‌سازی. شواهد ضعیف]

بررسی سیستماتیک زیر نشان داد که رژیم‌های غذایی با شاخص گلیسمی پایین و کم کربوهیدرات برای بهبود برخی از ویژگی‌های PCOS مفید هستند:

مجله آکادمی تغذیه و رژیم غذایی ۲۰۱۳: ترکیب رژیم غذایی در درمان سندرم تخمدان پلی کیستیک: یک مرور سیستماتیک برای اطلاع از دستورالعمل های مبتنی بر شواهد [شواهد قوی]

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده

مطالعه زیر روی زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک، چاقی و کبد چرب، شرکت‌کنندگان را به‌طور تصادفی به رژیم کتوژنیک یا درمان دارویی معمولی انتخاب کرد. کسانی که رژیم کتوژنیک دریافت کردند کاهش بهتری در قند خون و وزن و بهبود بیشتر در کبد چرب نشان دادند:

مجله تحقیقات زنان و زایمان ۲۰۲۱: رژیم غذایی کتوژنیک در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک و اختلال عملکرد کبدی که چاق هستند: یک کارآزمایی آزمایشی تصادفی، برچسب باز، گروه موازی، کنترل شده [شواهد متوسط]

حتی کاهش بسیار کم کربوهیدرات ها (از ۵۵ به ۴۱ درصد انرژی) می تواند منجر به بهبود قابل توجهی در هورمون ها و سایر عوامل خطر متابولیک شود، حتی در صورت عدم کاهش وزن:

غدد درون ریز بالینی ۲۰۱۳: اثرات متابولیک مطلوب یک رژیم غذایی با کربوهیدرات کمتر اکالوریکی در زنان مبتلا به PCOS [کارآزمایی متقاطع تصادفی شده. شواهد متوسط]

کارآزمایی های غیرتصادفی

این مطالعه روی ۱۴ زن مبتلا به PCOS بهبود قابل توجهی در سطوح هورمونی و نشانگرهای مقاومت به انسولین نشان داد:

مجله پزشکی ترجمه ۲۰۲۰: اثرات رژیم کتوژنیک در زنان دارای اضافه وزن مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک [مطالعه غیرتصادفی. شواهد ضعیف]

در یک مطالعه در سال ۲۰۱۵، ۲۴ زن مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک که رژیم غذایی حاوی تقریباً ۷۰ گرم کربوهیدرات خالص در روز به مدت ۱۲ هفته مصرف کردند، کاهش قابل توجهی در سطوح انسولین، مقاومت به انسولین، TG و تستوسترون، همراه با کاهش وزن متوسط ​​۱۹ پوند (۸.۶ کیلوگرم) تا پایان مطالعه داشتند:

مجله چاقی و درمان کاهش وزن ۲۰۱۵: رژیم غذایی کم نشاسته/کم لبنیات منجر به درمان موفقیت آمیز چاقی و بیماری های همراه مرتبط با سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) می شود [مطالعه غیر تصادفی. شواهد ضعیف]

باروری و عقیمی ۲۰۰۶: نقش رژیم غذایی در درمان سندرم تخمدان پلی کیستیک [مطالعه غیر تصادفی. شواهد ضعیف]

یک مطالعه کوچک در سال ۲۰۰۵، ۱۱ زن مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک را در حالی که به مدت شش ماه از رژیم کتوژنیک کم کربوهیدرات استفاده کردند، مورد بررسی قرار داد. پنج زن که این مطالعه را تکمیل کردند وزن کم کردند و مقداری از سطوح هورمونی خود را بهبود بخشیدند. دو نفر از آنها با وجود مشکلات ناباروری قبلی باردار شدند:

تغذیه و متابولیسم ۲۰۰۵: اثرات رژیم غذایی کم کربوهیدرات و کتوژنیک بر سندرم تخمدان پلی کیستیک: یک مطالعه مقدماتی [مطالعه غیر تصادفی. شواهد ضعیف]

سندرم روده تحریک‌پذیر

در سال های اخیر تحقیقات زیادی در مورد رژیم های غذایی کم FODMAP انجام شده است. FODMAP مخفف عبارت “الیگوساکاریدهای قابل تخمیر، دی ساکاریدها، مونوساکاریدها و پلی الها” است. این نام ناخوشایند انواع کربوهیدرات های زنجیره کوتاه را که در بسیاری از میوه ها، سبزیجات، حبوبات، غلات، محصولات لبنی و برخی از غذاهای فرآوری شده یافت می شود، توصیف می کند. رژیم های کم کربوهیدرات و رژیم کتوژنیک به طور طبیعی دارای FODMAP کم هستند، و آنها را به گزینه ای عالی برای درمان IBS تبدیل می کند.

متاآنالیزها

در حال حاضر متاآنالیزهای متعدد و مرورهای سیستماتیک کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و غیرتصادفی‌سازی شده وجود دارد که همگی نشان می‌دهند که رژیم غذایی کم FODMAP برای تسکین علائم IBS بسیار مؤثر است.

روده ۲۰۲۱: اثربخشی رژیم غذایی کم FODMAP در سندرم روده تحریک پذیر: مرور سیستماتیک و متاآنالیز شبکه [شواهد قوی]

مرزها در تغذیه ۲۰۲۱: یک رژیم غذایی با FODMAP کم علائم جهانی و عادات روده بیماران IBS بزرگسال را بهبود می بخشد: یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز [شواهد قوی]

مجله اروپایی تغذیه ۲۰۲۱: اثربخشی رژیم غذایی کم FODMAP در سندرم روده تحریک پذیر بزرگسالان: یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز [شواهد قوی]

این متاآنالیز شامل کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و غیرتصادفی بود و همچنین نشان داد که FODMAP پایین مؤثر است:

مواد مغذی ۲۰۲۱: اثر رژیم غذایی کم FODMAP بر سندرم روده تحریک پذیر: مرور سیستماتیک و متاآنالیز کارآزمایی های بالینی [متاآنالیز کارآزمایی های تصادفی و غیرتصادفی. شواهد متوسط]

پرستاری گوارش ۲۰۱۹: اثرات رژیم غذایی کم FODMAPS بر علائم سندرم روده تحریک پذیر و میکروبیوم روده [شواهد قوی]

یک بررسی سیستماتیک از ۲۲ کارآزمایی بالینی نشان داد که رویکرد FODMAP پایین به طور قابل توجهی علائم را در افراد مبتلا به IBS بهبود می بخشد:

مجله اروپایی تغذیه ۲۰۱۶: آیا رژیم غذایی کم FODMAP علائم مرتبط با اختلالات عملکردی دستگاه گوارش را کاهش می دهد؟ یک مرور سیستماتیک جامع و متاآنالیز [متاآنالیز کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده و غیرتصادفی‌سازی‌شده. شواهد متوسط]

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده

مطالعه زیر برای تعیین اینکه آیا گلوتن یا سایر اجزای غذاهای با FODMAP بالا مسئول تشدید علائم IBS هستند طراحی شده است. گروه مداخله یک رژیم غذایی کم FODMAP + پودر گلوتن، در حالی که گروه کنترل یک رژیم غذایی کم FODMAP + پودر برنج دریافت کردند. نویسندگان دریافتند که هر دو گروه بهبود یکسانی را در علائم تجربه کردند، و به این نتیجه رسیدند که گلوتن در تشدید علائم IBS با غذاهای با FODMAP بالا مقصر نیست:

تغذیه بالینی ESPEN 2022: تأثیر رژیم غذایی کم FODMAP با و بدون گلوتن بر سندرم روده تحریک پذیر: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور، کنترل شده با دارونما [شواهد متوسط]

این مطالعه مشابه افراد را تحت یک رژیم غذایی کم FODMAP قرار داد و به طور متناوب آنها را با FODMAPs، گلوتن یا دارونما به چالش کشید، و دریافت که FODMAPs علائم ایجاد می کند، در حالی که گلوتن و دارونما اینگونه نبودند:

مجله آمریکایی تغذیه بالینی ۲۰۲۲: اولیگو-، دی-، مونوساکاریدها، و پلی ال های قابل تخمیر (FODMAPs)، اما نه گلوتن، علائم خفیف سندرم روده تحریک پذیر را برمی انگیزند: یک کارآزمایی متقاطع سه طرفه تصادفی دوسوکور، کنترل شده با دارونما [شواهد متوسط ]

این مطالعه جدید در خارج از ایتالیا طراحی شد تا ببیند آیا رژیم غذایی مبتنی بر تریتوردئوم می تواند به اندازه یک رژیم غذایی کم FODMAP در کاهش علائم IBS در بین ایتالیایی ها موثر باشد (Tritordeum غله ای است که از گندم و جو به دست می آید و گلیادین، کربوهیدرات و فروکتان کمتری نسبت به گندم سنتی دارد). نویسندگان دریافتند که هر دو گروه بهبودهای یکسانی نشان دادند، و این نشان می‌دهد که این ممکن است برای ایتالیایی‌هایی که از رژیم غذایی سنتی بالاتری در نان و پاستا استفاده می‌کنند، خوشایندتر باشد:

مواد مغذی ۲۰۲۲: مقایسه رژیم غذایی با FODMAP کم و رژیم غذایی مبتنی بر تریتوردئوم بر روی نمایه علائم گوارشی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر – نوع اسهال (IBS-D): یک کارآزمایی کنترل شده تصادفی [شواهد متوسط ]

این مطالعه پیشرفت‌های مشابهی را بین گروه‌های مشاوره غذایی با FODMAP کم و سنتی نشان داد. اما گروه کم FODMAP به بهبودهای قبلی در دفعات مدفوع و گاز دست یافتند. همچنین، علائم شدید در ابتدا همراه با غلبه انواع خاصی از باکتری ها، پاسخ مطلوبی را به رژیم غذایی کم FODMAP پیش بینی کرد:

مجله آمریکایی تغذیه بالینی ۲۰۲۱: رژیم غذایی الیگوساکاریدها، دی ساکاریدها، مونوساکاریدها و پلی‌ال‌های قابل تخمیر کم در مقایسه با توصیه‌های غذایی سنتی برای سندرم روده تحریک‌پذیر غالب با اسهال: یک کارآزمایی تصادفی‌سازی شده تصادفی‌سازی شده و گروه موازی با تجزیه و تحلیل عوامل بالینی و میکروبیولوژیکی مرتبط با

این مطالعه نشان داد که یک رژیم غذایی با FODMAP کم نسبت به توصیه های غذایی سنتی برتری داشت، اگرچه پیروی از رژیم غذایی از ۹۳٪ در ۴ هفته به ۶۴٪ در ۱۶ هفته کاهش یافت:

مجله گوارش و کبد ۲۰۲۱: رژیم غذایی الیگوساکارید، دی ساکارید، مونوساکارید و پلیول با تخمیر کم در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر غالب با اسهال: یک کارآزمایی آینده نگر و تصادفی [شواهد متوسط]

بیماری التهابی روده

تحقیقات بسیار کمی در مورد اثرات رژیم کم کربوهیدرات یا کتوژنیک بر بیماری های التهابی روده مانند کرون یا کولیت اولسراتیو وجود دارد. با این حال، برخی گزارش‌های حکایتی وجود دارد که نشان می‌دهد رژیم کم کربوهیدرات یا کم کربوهیدرات پالئو ممکن است علائم بیماری‌های التهابی روده را کاهش دهد.

علاوه بر این، یک گزارش مورد منتشر شده نشان می دهد که این منطقه نیاز به بررسی بیشتر دارد:

مجله بین المللی گزارش ها و تصاویر موردی ۲۰۱۶: بیماری کرون با موفقیت با رژیم کتوژنیک پارینه سنگی درمان شد [شواهد بسیار ضعیف]

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده

جالب اینجاست که تنها RCTهایی که ما از آنها آگاه هستیم دهها سال قدمت دارند.

این مطالعه حدود ۲۰۰ بیمار را پس از عود بیماری کرون انتخاب کرد و آنها را تا زمان بهبودی با استروئیدها درمان کرد. سپس، آزمودنی‌ها را به‌طور تصادفی به مصرف قرص‌های روغن ماهی، دارونما یا رژیم کم کربوهیدرات (۸۴ گرم در روز) تقسیم کردند. نویسندگان هیچ مزیت قابل توجهی از رژیم غذایی یا روغن ماهی نسبت به دارونما پیدا نکردند، اگرچه باید توجه داشت که انطباق کلی با رژیم غذایی ضعیف بود و این مطالعه از نقاط ضعف دیگری نیز رنج می برد:

مجله گوارش اسکاندیناوی ۱۹۹۶: اسیدهای چرب امگا ۳ و رژیم غذایی کم کربوهیدرات برای حفظ بهبودی در بیماری کرون. یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده چند مرکزی. اعضای گروه مطالعه (گروه مطالعه بیماری کرون آلمان) [شواهد ضعیف؛ کاهش رتبه به دلیل ضعف مطالعاتی]

این مطالعه به طور خاص تأثیر قند و فیبر را بررسی کرد و گروه‌های تصادفی‌سازی شده را با رژیم غذایی پر قند و فیبر کم در مقابل قند کم و کربوهیدرات‌های تصفیه‌نشده بالا مقایسه کرد. هیچ تفاوتی پیدا نشد:

مجله پزشکی بریتانیا ۱۹۸۷: کارآزمایی درمانی چند مرکزی کنترل شده از یک رژیم غذایی غنی از کربوهیدرات تصفیه نشده و فیبر در بیماری کرون [شواهد متوسط]

اگرچه این مطالعه کوچک ۱۸ ماهه روی ۲۰ نفر (۱۰ نفر به صورت تصادفی به شکر تصفیه شده کم، ۱۰ نفر تصادفی به شکر تصفیه شده بالا) نتایج آماری قابل توجهی را نشان نداد، چند یافته امیدوارکننده وجود داشت. در افراد با نمرات فعالیت بیماری بالاتر، به نظر می رسید که رژیم غذایی “کم کربوهیدرات” علائم را بهبود می بخشد و رژیم غذایی پر کربوهیدرات آنها را بدتر می کند:

Zeitschrift fur Gastroenterologie 1981: رژیم غذایی بدون قند: دیدگاه جدیدی در درمان بیماری کرون؟ مطالعه تصادفی، شاهد [شواهد متوسط]

بیماری رفلاکس / سوزش سر دل

اگرچه گزارش‌های حکایتی در مورد رژیم‌های کم کربوهیدرات که باعث بهبود رفلاکس می‌شوند رایج است، اما ما فقط از دو مطالعه برای بررسی تأثیرات رژیم غذایی بسیار کم کربوهیدرات در دنیای واقعی بر GERD (بیماری ریفلاکس معده به مری) آگاه هستیم.

کارآزمایی های غیرتصادفی

این مطالعه شامل ۴۲ زن چاق مبتلا به GERD بود که به مدت ۱۶ هفته از رژیم غذایی کم کربوهیدرات و پرچرب پیروی کردند. در هفته ۱۰، همه این زنان علائم GERD را برطرف کردند و توانستند داروهای ضد اسید خود را قطع کنند:

فارماکولوژی و درمان غذایی ۲۰۱۶: مصرف کربوهیدرات در رژیم غذایی، مقاومت به انسولین و بیماری ریفلاکس معده به مری: یک مطالعه آزمایشی در زنان چاق اروپایی و آفریقایی-آمریکایی [کارآزمایی کنترل نشده؛ شواهد ضعیف]

در یک مطالعه کوچک روی هشت فرد چاق مبتلا به GERD، شرکت کنندگان قبل و بعد از مصرف یک رژیم غذایی کتوژنیک حاوی کمتر از ۲۰ گرم کربوهیدرات در روز به مدت شش روز، pH مری را آزمایش کردند. آزمایش دوم نرمال شدن سطح pH مری را نشان داد که نشان دهنده وجود محیط اسیدی کمتر در مری است. علاوه بر این، شرکت کنندگان بهبودهایی را در سوزش و ناراحتی قفسه سینه، آروغ زدن و سایر علائم رفلاکس گزارش کردند:

Digestive Diseases and Sciences 2006: یک رژیم غذایی کم کربوهیدرات رفلاکس معده و علائم آن را بهبود می بخشد [کارآزمایی کنترل نشده. شواهد ضعیف]

میگرن

در حال حاضر چندین مطالعه وجود دارد که نشان می دهد کاهش کربوهیدرات رژیم غذایی ممکن است به کاهش دفعات میگرن کمک کند.

کارآزمایی تصادفی کنترل شده

این یک کارآزمایی متقاطع تصادفی بر روی ۳۵ بزرگسال دارای اضافه وزن مبتلا به میگرن بود که از یک رژیم غذایی کتوژنیک کم کالری و یک رژیم غیرکتوژنیک کم کالری برای هر یک ماه پیروی کردند. فراوانی میگرن در ۲۶ نفر در طول رژیم کتو ۵۰٪ یا بیشتر کاهش یافت، اما تنها در سه نفر در طول رژیم غیر کتو:

مواد مغذی ۲۰۱۹: یک کارآزمایی تصادفی دوسوکور، متقاطع از رژیم غذایی بسیار کم کالری در بیماران مبتلا به میگرن دارای اضافه وزن: نقش احتمالی کتون ها؟ [شواهد متوسط]

کارآزمایی های غیرتصادفی

این کارآزمایی کاهش قابل توجهی در فرکانس و مدت سردرد در افرادی که رژیم کتوژنیک را امتحان می کردند نشان داد:

علوم عصبی ۲۰۲۱: اثربخشی رژیم کتوژنیک در درمان بیماران مبتلا به میگرن مزمن مقاوم به درمان [مطالعه غیر تصادفی. شواهد ضعیف]

این مطالعه تغییرات فعالیت مغز را در ۱۸ نفر بررسی کرد که میگرن آنها پس از یک ماه رژیم غذایی کتوژنیک کمتر شد. محققان به این نتیجه رسیدند که به نظر می رسد رژیم غذایی به کاهش تحریک پذیری قشر مغز کمک می کند، و نشان می دهد که قشر مغز ممکن است محل اصلی تعدیل KD باشد:

BioMed Central Neurology 2019: یک رژیم غذایی کتوژنیک پاسخ قشر بین قشری اما نه زیر قشری را در بیماران میگرنی عادی می کند [مطالعه کنترل نشده؛ شواهد ضعیف]

مجله سردرد و درد ۲۰۱۶: همبستگی عملکردی قشر پاسخگویی به مداخله پیشگیرانه کوتاه مدت با رژیم کتوژنیک در میگرن: یک مطالعه پتانسیل های برانگیخته چندوجهی [شواهد ضعیف]

در این مطالعه، ۹۶ زن دارای اضافه وزن به مدت شش ماه به یک رژیم کم کالری استاندارد یا یک رژیم کتوژنیک کم کالری به مدت یک ماه و سپس یک رژیم غذایی کم کالری استاندارد به مدت پنج ماه اختصاص داده شدند. در پایان مطالعه، فراوانی میگرن و مصرف دارو در هر دو گروه از زنان در مقایسه با ابتدای مطالعه کمتر بود. با این حال، تمام پارامترهای میگرن در طول یک ماه خوردن کتوژنیک بیشترین بهبود را داشتند:

مجله اروپایی نورولوژی ۲۰۱۵: بهبود میگرن در طول کتوژنز کوتاه مدت: یک مطالعه اثبات مفهوم [مطالعه مشاهده ای آینده نگر. شواهد ضعیف]

بیش فعالی

شواهد بسیار محدود – عمدتاً محدود به مطالعات مکانیکی و گزارش های موردی – نشان می دهد که رژیم های غذایی کم کربوهیدرات ممکن است برای برخی از افراد مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) و سایر بیماری های مرتبط مانند اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) و سندرم تورت مفید باشد.

بیماری آلزایمر

مقاومت به انسولین در مغز به خوبی تشخیص داده شده است که با آلزایمر مرتبط است، و باعث شده است که برخی از محققان آلزایمر را به عنوان “دیابت نوع ۳” نام ببرند. تحقیقات در مورد استفاده از رژیم های غذایی کم کربوهیدرات و همچنین مکمل های کتو/MCT برای درمان آلزایمر در حال افزایش است.

متاآنالیزها

این بررسی سیستماتیک کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده به این نتیجه رسید که قرار گرفتن در کتوز، چه با استفاده از رژیم کتوژنیک، مکمل‌های کتون، یا مکمل‌های MCT، «به نظر می‌رسد در بهبود شناخت حاد و بلندمدت در بین بیماران مبتلا به AD/MCI (بیماری آلزایمر یا اختلال شناختی خفیف) امیدوارکننده است. نویسندگان همچنین به تأثیر مفید بیشتری در افرادی که گونه ApoE4 ژن ApoE ندارند اشاره کردند:

پیشرفت در تغذیه ۲۰۲۰: به کتو یا نه به کتو؟ مرور سیستماتیک کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده در ارزیابی اثرات درمان کتوژنیک بر بیماری آلزایمر [مرور سیستماتیک کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده. شواهد قوی]

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده

این کارآزمایی بهبود قابل توجهی را در کیفیت زندگی و توانایی انجام فعالیت‌های روزانه با رژیم کتو در مقایسه با زمانی که آزمودنی‌ها از رژیم کم‌چرب پیروی می‌کردند نشان داد:

تحقیق و درمان آلزایمر ۲۰۲۱: کارآزمایی متقاطع تصادفی رژیم غذایی کتوژنیک اصلاح شده در بیماری آلزایمر [شواهد متوسط]

این RCT 6 ماهه که یک نوشیدنی کتو را با دارونما مقایسه می‌کرد، بهبود عملکرد شناختی را در افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف نشان داد. بهبود با سطوح کتون مرتبط بود:

آلزایمر و زوال عقل ۲۰۲۱: یک نوشیدنی کتوژنیک شناخت را در اختلالات شناختی خفیف بهبود می بخشد: نتایج یک RCT 6 ماهه [شواهد متوسط]

این مطالعه فایده مکمل MCT در مقابل دارونما را در آنالیز اولیه پیدا نکرد. اما، هنگامی که نویسندگان گروه ها را بر اساس وضعیت ApoE طبقه بندی کردند، بهبود قابل توجهی در شناخت در میان افراد ApoE دریافت کردند -/- دریافت کننده مکمل:

تغذیه بالینی ۲۰۲۰: تری گلیسیریدهای زنجیره متوسط ​​شناخت و متابولومیک لیپید را در بیماران مبتلا به آلزایمر خفیف تا متوسط ​​با APOE4 بهبود بخشید -/-: یک کارآزمایی متقاطع دوسوکور، تصادفی و کنترل شده با دارونما [شواهد متوسط ]

این مطالعه هیچ تفاوت شناختی را بین شرکت‌کنندگانی که یک دوز ۵۰ گرمی از فرمول کتوژنیک (حاوی ۲۰ گرم MCT) دریافت کردند در مقابل افراد کنترلی که با دارونمای متناسب با کالری تغذیه شده بودند، نشان نداد. با این حال، کارآزمایی به عنوان یک مطالعه تک بازو ادامه یافت و به افراد روزانه ۵۰ گرم فرمول کتو به مدت ۳ ماه داده شد و برخی بهبودهای شناختی مشاهده شد:

Neuroscience Letters 2019: اثرات یک فرمول کتوژنیک مبتنی بر تری گلیسیرید با زنجیره متوسط ​​بر عملکرد شناختی در بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر خفیف تا متوسط ​​[مطالعات کنترل شده و غیر کنترل شده؛ شواهد ضعیف]

این یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده شش ماهه از مکمل کتون (۳۰ گرم MCT در روز) در ۱۷ بیمار مبتلا به بیماری آلزایمر خفیف تا متوسط ​​بود. یکی از نویسندگان در مصاحبه ای خاطرنشان کرد که او تشویق شد تا ببیند استفاده مغز از کتون ها با دوز ۳۰ گرمی MCT افزایش می یابد، و او مشکوک است که ممکن است در دوزهای بالاتر حتی بیشتر باشد:

مجله بیماری آلزایمر ۲۰۱۸: تری گلیسیریدهای زنجیره متوسط ​​کتوژنیک متابولیسم انرژی مغز را در بیماری آلزایمر افزایش می دهد [کارآزمایی تصادفی شده؛ شواهد متوسط]

این مطالعه نشان داد که عملکرد در تست‌های حافظه در گروه کم کربوهیدرات به طور قابل‌توجهی بهبود یافته است، با بیشترین پیشرفت‌ها در میان افرادی که به بالاترین سطح کتون خون دست یافته‌اند:

Neurobiology of Aging 2012: کتوز رژیم غذایی حافظه را در اختلال شناختی خفیف تقویت می کند [شواهد متوسط]

بیماری پارکینسون

تحقیقات بسیار کمی در مورد تأثیر رژیم های غذایی کم کربوهیدرات بر پارکینسون وجود دارد.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده

یک RCT نشان داد که استرهای کتون اگزوژن باعث بهبود طول مدت ورزش تا ۲۴ درصد در بیماران مبتلا به پارکینسون شدند:

Frontiers in Neuroscience 2020: یک نوشیدنی استر کتون عملکرد ورزش استقامتی را در بیماری پارکینسون افزایش می‌دهد [کارآزمایی تصادفی‌شده؛ شواهد متوسط]

یک RCT هشت هفته‌ای نشان داد که افراد مبتلا به بیماری پارکینسون که رژیم کتوژنیک داشتند، نسبت به افرادی که رژیم غذایی کم‌چربی داشتند، در علائم غیرحرکتی – اما نه علائم حرکتی – بهبود بیشتری داشتند:

اختلالات حرکتی ۲۰۱۸: رژیم غذایی کم چرب در مقابل کتوژنیک در بیماری پارکینسون: یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده آزمایشی [شواهد متوسط]

 اسکلروز چندگانه

مشابه بیماری پارکینسون، شواهد با کیفیت بالا برای مزایای محدودیت کربوهیدرات در مولتیپل اسکلروزیس (MS) بسیار محدود است. فراتر از گزارش های حکایتی مثبت گاه به گاه، برخی تحقیقات بالینی در حال ظهور وجود دارد.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده

این RCT بسیار کوچک شرکت کنندگان را به طور تصادفی به یک رژیم کتو، رژیم غذایی پارینه سنگی اصلاح شده یا یک رژیم غذایی کنترل/معمول تبدیل کرد. گروه کتو به کتوز رسید اما هیچ بهبود بالینی نداشت. فقط گروه پالئو بهبود بالینی نشان داد:

مجله کالج تغذیه آمریکا ۲۰۲۱: یک رژیم غذایی کتوژنیک اصلاح شده مبتنی بر MCT، β-هیدروکسی بوتیرات پلاسما را افزایش می دهد، اما تأثیر کمتری بر خستگی و کیفیت زندگی در افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس در مقایسه با رژیم غذایی پارینه سنگی اصلاح شده دارد: یک مطالعه آزمایشی تصادفی و کنترل شده با لیست انتظار [شواهد متوسط ]

این RCT 4 ماهه نشان داد که اضطراب و ناتوانی عملکردی در گروه مداخله که آنتی اکسیدان اپی گالوکاتچین گالات و روغن نارگیل را دریافت کردند، بهبود یافت:

مواد مغذی ۲۰۲۰: تأثیر روغن نارگیل و اپی گالوکاتچین گالات بر سطوح IL-6، اضطراب و ناتوانی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس [شواهد متوسط]

روزه متناوب

ترکیب یک رژیم کم کربوهیدرات با روزه متناوب برای افراد غیرعادی نیست، چه برای راحتی و چه برای بهبود کاهش وزن یا کنترل قند خون. در حالی که گزارش‌های حکایتی زیادی از موفقیت روزه متناوب وجود دارد، داده‌های کارآزمایی بالینی با توجه به: اینکه آیا روزه متناوب بر محدودیت کالری به عنوان ابزار کاهش وزن برتری دارد، میزان تأثیر روزه متناوب زمانی که مفید است، و اینکه آیا روزه متناوب اثر بالقوه خود را عمدتاً از طریق تغییر محدودیت متابولیک اعمال می‌کند یا عمدتاً با تغییر متابولیک ترکیب می‌شود.

دلایل زیادی وجود دارد که چرا ادبیات پزشکی در مورد روزه متناوب نتوانسته اند در مورد فایده آن به توافق برسند، اما باید گفت که ضعف های متعددی در تحقیقات تا به امروز وجود دارد.

متاآنالیزها

این بررسی مزایای روزه داری متناوب را بر روی تمام پارامترهای مورد مطالعه نشان داد:

مجله بین المللی غدد درون ریز ۲۰۲۲: اثر رژیم ناشتا متناوب بر متابولیسم گلوکز و لیپید و مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به اختلال در متابولیسم گلوکز و لیپید: یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز [شواهد قوی]

هنگامی که به اثرات طولانی مدت (بیش از شش ماه) نگاه می کنیم، این بررسی هیچ تفاوتی بین محدودیت متناوب و مداوم انرژی با توجه به توده چربی یا سایر پیامدهای آنتروپومتریک، قلبی متابولیک، التهابی یا اشتها پیدا نکرد:

تحقیقات بیولوژیکی برای پرستاری ۲۰۲۲: محدودیت انرژی متناوب برای کاهش وزن: بررسی سیستماتیک پیامدهای متابولیک قلبی، التهابی و اشتها [شواهد قوی]

این مرور شامل ۱۸ مطالعه متشکل از ۱۱۲۵ شرکت‌کننده بود که هیچ مزیت بالینی معنی‌داری از روزه‌داری متناوب پیدا نکرد:

پایگاه داده بررسی‌های سیستماتیک کاکرین ۲۰۲۱: روزه‌داری متناوب برای پیشگیری از بیماری‌های قلبی عروقی [شواهد قوی]

این بررسی سیستماتیک نشان داد که روزه داری متناوب با کاهش وزن در تمام ۲۷ کارآزمایی، بدون توجه به تغییرات در کالری دریافتی، مرتبط بود و بیشتر وزن از دست رفته توده چربی بود. اما نمی توان به وضوح نشان داد که روزه داری متناوب برتر از محدودیت کالری است:

پزشک خانواده کانادایی ۲۰۲۰: روزه داری متناوب و کاهش وزن: مرور سیستماتیک [مرور سیستماتیک کارآزمایی های تصادفی شده؛ شواهد قوی]

این بررسی عقل مرسوم را که صبحانه برای کاهش وزن خوب است را به باد می دهد. برعکس آن را پیدا کرد:

مجله پزشکی بریتانیا ۲۰۱۹: تأثیر صبحانه بر وزن و انرژی دریافتی: مرور سیستماتیک و متاآنالیز کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده [شواهد قوی]

این بررسی نشان داد که روزه داری متناوب باعث بهبود حساسیت به انسولین می شود:

مجله پزشکی بالینی ۲۰۱۹: اثربخشی روزه داری متناوب برای کاهش شاخص توده بدن و متابولیسم گلوکز: یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز [شواهد قوی]

در این دو بررسی، محدودیت انرژی متناوب با محدودیت انرژی مداوم برای کاهش وزن قابل مقایسه بود:

پایگاه داده‌های JBI از بررسی‌های سیستماتیک و گزارش‌های اجرایی ۲۰۱۸: مداخلات روزه‌داری متناوب برای درمان اضافه وزن و چاقی در بزرگسالان: یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز [شواهد قوی]

بررسی های چاقی ۲۰۱۸: مداخلات کوتاه مدت محدود کننده انرژی متناوب برای مدیریت وزن: یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز [شواهد قوی]

Cureus 2018: روزه متناوب: انتخاب برای سبک زندگی سالم تر [مرور سیستماتیک کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده؛ شواهد قوی]

این بررسی بزرگ دامنه بسیار گسترده‌ای داشت و به اشکال بسیاری از محدودیت‌های متناوب انرژی نگاه می‌کرد که شباهت کمی به نحوه انجام روزه متناوب در زندگی واقعی دارند. با در نظر گرفتن این محدودیت، این مقاله دریافت که محدودیت متناوب انرژی شانس تقریباً برابری برای حفظ توده بدون چربی یا منجر به از دست دادن آن دارد:

غدد درون ریز مولکولی و سلولی ۲۰۱۵: آیا رژیم های متناوب مزایای فیزیولوژیکی نسبت به رژیم های مداوم برای کاهش وزن دارند؟ بررسی سیستماتیک آزمایشات بالینی [شواهد متوسط]

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده

کارآزمایی‌های زیر نمونه‌ای نماینده از آنچه می‌توان در ادبیات پزشکی یافت. اکثر آنها نشان می دهند که روزه داری متناوب معادل – اما نه بهتر از – یک رژیم غذایی کنترلی است. در حال حاضر، ما نمی دانیم که آیا مدت زمان کوتاه تر غذا خوردن (مثلاً ۴ ساعت در مقابل ۸ ساعت) نتایج بهتری را با توجه به نتایجی مانند کاهش وزن و ترکیب بدن ایجاد می کند یا خیر. همچنین نمی دانیم که آیا پنجره غذا خوردن باید در صبح باشد یا در قسمت آخر روز. همچنین نمی دانیم که آیا ترکیب روزه متناوب با رژیم غذایی کم کربوهیدرات بهتر از روزه متناوب به اضافه یک رژیم غذایی استاندارد است یا خیر.

این RCT مصرف کالری محدود شده با محدودیت زمانی (TRE) را فقط با محدودیت کالری مقایسه کرد و هیچ مزیتی برای TRE با توجه به کاهش وزن یا هر یک از پارامترهای اندازه گیری شده دیگر پیدا نکرد:

مجله پزشکی نیوانگلند ۲۰۲۲: محدودیت کالری با یا بدون غذا خوردن با محدودیت زمانی در کاهش وزن [شواهد متوسط]

پس از شش ماه، این کارآزمایی تفاوتی در کاهش وزن بین گروه غذا خوردن با محدودیت زمانی و گروه مشاوره رژیم غذایی استاندارد نشان نداد:

مواد مغذی ۲۰۲۱: اثرات غذا خوردن با زمان محدود در مقابل توصیه های غذایی استاندارد بر وزن، سلامت متابولیک و مصرف غذاهای فرآوری شده: یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده عملی در بزرگسالان مبتنی بر جامعه [شواهد متوسط ]

در این کارآزمایی، محدودیت انرژی متناوب با محدودیت انرژی پیوسته قابل مقایسه بود:

مواد مغذی ۲۰۲۰: آیا رژیم غذایی ناشتا متناوب محدودیت انرژی نشانگرهای زیستی سندرم متابولیک را کاهش می دهد؟ یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده [شواهد متوسط]

این کارآزمایی نشان داد که وقتی برای کاهش وزن مطابقت داشت، محدودیت متناوب و مداوم انرژی به همان اندازه در جلوگیری از افزایش اشتها و هوس ها خوب بود:

مجله تغذیه ۲۰۲۰: کاهش وزن منطبق از طریق محدودیت متناوب یا مداوم انرژی منجر به افزایش جبرانی در اشتها و رفتار خوردن در یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده در زنان دارای اضافه وزن و چاقی نمی شود [شواهد متوسط]

این RCT نتوانست مزیت کاهش وزن غذا خوردن با زمان محدود را نسبت به زمان بندی ثابت وعده غذایی نشان دهد. بر خلاف سایر مطالعات که در آن افراد روزه دار متناوب اغلب به طور طبیعی کالری را بدون هدف محدود می کنند، این افراد چنین نکردند:

JAMA Internal Medicine 2020: اثرات غذا خوردن با زمان محدود بر کاهش وزن و سایر پارامترهای متابولیک در زنان و مردان دارای اضافه وزن و چاقی [شواهد متوسط]

یک کارآزمایی ۶ هفته ای در زنان بالای ۶۰ سال نشان داد که ۱۶ ساعت ناشتایی روزانه ترکیب بدن را در مقایسه با رژیم معمول بهبود می بخشد:

مجله بین المللی تحقیقات محیطی و بهداشت عمومی ۲۰۲۰: تأثیر یک برنامه مداخله متناوب ناشتا شش هفته ای بر ترکیب بدن انسان در زنان بالای ۶۰ سال [کارآزمایی تصادفی شده؛ شواهد متوسط]

این کارآزمایی در هر یک از سه بازوی خود افت بسیار زیادی داشت، که در نهایت هیچ تفاوتی بین دو شکل مختلف محدودیت انرژی متناوب و محدودیت انرژی پیوسته نشان نداد:

مجله بین المللی چاقی ۲۰۱۹: تأثیر متناوب در مقایسه با محدودیت انرژی مداوم بر کاهش وزن و حفظ وزن پس از ۱۲ ماه در بزرگسالان دارای اضافه وزن یا چاق سالم [شواهد متوسط]

این دو مطالعه نشان دادند که محدودیت انرژی متناوب باعث کاهش مشابه در سطح قند خون در مقایسه با محدودیت انرژی مداوم می شود:

JAMA Network Open 2018: تأثیر رژیم غذایی متناوب در مقایسه با رژیم محدود با انرژی مداوم بر کنترل قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲: یک کارآزمایی تصادفی غیرحقوری [شواهد متوسط]

تحقیقات و تمرین بالینی دیابت ۲۰۱۶: اثرات متناوب در مقایسه با محدودیت انرژی مداوم بر کنترل قند خون در دیابت نوع ۲. یک آزمایش آزمایشی عملی [شواهد متوسط]

در این مطالعه، روزه داری متناوب نتایج مشابهی با محدودیت متوسط ​​کالری روزانه داشت:

چاقی ۲۰۱۶: یک مطالعه آزمایشی تصادفی که روزه داری متناوب با کالری صفر را با محدودیت کالری روزانه در بزرگسالان مبتلا به چاقی مقایسه می کند [شواهد متوسط]

کربوهیدرات کم و محیط زیست

رژیم‌های غذایی کم کربوهیدرات اغلب از نظر زیست‌محیطی ناپایدار توصیف می‌شوند، زیرا نگرانی‌هایی در مورد تأثیر تولید گوشت بر محیط‌زیست وجود دارد. در حالی که درست است که گاوها و سایر حیوانات نشخوارکننده هنگام آروغ زدن متان را در جو منتشر می کنند، اما محاسبه اثرات نامطلوب این متان دشوار است. علاوه بر این، با استفاده از تکنیک‌های کشاورزی احیاکننده مدرن، مقدار مناسبی از این متان را می‌توان در خاک جدا کرد، همچنین انتشار دی اکسید کربن مرتبط با پرورش گوشت گاو.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۸ نشان می‌دهد که دام‌هایی که به درستی مدیریت می‌شوند می‌توانند آب و هوای خنثی یا حتی کربن منفی داشته باشند، به این معنی که کربن بیشتری نسبت به آزاد شدن در جو در خاک ذخیره می‌شود:

Agricultural Systems 2018: اثرات ترسیب کربن خاک بر انتشار گازهای گلخانه ای چرخه زندگی در سیستم های تکمیلی گوشت گاو غرب میانه ایالات متحده [شواهد ضعیف]

گوشت قرمز و سلامتی

هشدارهایی اغلب در مورد اثرات منفی گوشت قرمز برای سلامتی، به ویژه در مورد بیماری قلبی و سرطان صادر می شود. با این حال، این نگرانی ها عمدتاً توسط مطالعات اپیدمیولوژی تغذیه بسیار ضعیف، با ارتباط های آماری کم و احتمال زیاد گیج کننده و سوگیری پشتیبانی می شود . بسیاری از یافته‌های اپیدمیولوژیک مانند اینها وقتی در کارآزمایی‌های مداخله‌ای آزمایش می‌شوند نادرست هستند. علاوه بر این، بسیاری از متاآنالیزهای این مطالعات اپیدمیولوژی تغذیه ای یا نسبت خطر ناچیز یا عدم خطر آماری قابل توجهی را در تمام گوشت قرمز نشان داده اند.

متاآنالیزهای بسیار کمی با کیفیت بالاتر از RCTها وجود داشته است، اما آنهایی که وجود دارند نتوانسته‌اند ارتباط معنی‌داری بین مصرف گوشت قرمز و پیامدهای نامطلوب سلامتی نشان دهند.

متاآنالیزها

یک متاآنالیز ۲۴ RCT تفاوتی در کنترل قند خون، حساسیت به انسولین، یا نشانگرهای التهابی در میان افراد سالم از نظر متابولیسم نشان نداد، و افرادی که میانگین مصرف گوشت قرمز آنها کمتر از ۰.۵ وعده (۳۵ گرم) در روز بود با افرادی که بیش از ۰.۵ وعده در روز مصرف می‌کردند مقایسه کرد:

پیشرفت در تغذیه ۲۰۲۱: اثرات مصرف کل گوشت قرمز بر کنترل قند خون و بیومارکرهای التهابی: یک متاآنالیز کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده [شواهد قوی]

این بررسی سیستماتیک از RCTها که مصرف گوشت قرمز کمتر و بالاتر را مقایسه می‌کند، از سیستم GRADE برای تعیین کمیت قدرت شواهد استفاده می‌کند که کم تا بسیار کم در نظر گرفته می‌شد. نویسندگان به این نتیجه رسیدند که محدود کردن گوشت قرمز ممکن است تأثیر کمی بر ابتلای فرد به بیماری قلبی یا سرطان داشته باشد یا خیر.

Annals of Internal Medicine 2019: تأثیر مصرف گوشت قرمز کمتر در مقابل بالاتر بر پیامدهای متابولیک قلبی و سرطان: مروری سیستماتیک از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده. [شواهد قوی]

این متاآنالیز RCTها نقاط پایانی جایگزین برای بیماری قلبی را بررسی کرد و دریافت که خوردن سه وعده یا بیشتر گوشت قرمز در هفته هیچ اثر نامطلوبی بر عوامل خطر CVD مانند کلسترول، تری گلیسیرید یا مقادیر فشار خون ندارد:

مجله آمریکایی تغذیه بالینی ۲۰۱۷: کل مصرف گوشت قرمز ≥۰.۵ وعده در روز تأثیر منفی بر عوامل خطر بیماری قلبی عروقی ندارد: یک متاآنالیز جستجو شده سیستمیک از کارآزمایی های تصادفی شده کنترل شده [شواهد قوی]

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده

مجله لیپیدولوژی بالینی ۲۰۱۹: تأثیر بر خطر قلبی متابولیک مداخله کاهش وزن با پروتئین بالاتر از گوشت قرمز بدون چربی: نتایج ترکیبی از ۲ کارآزمایی تصادفی کنترل شده در بزرگسالان چاق میانسال و مسن [شواهد متوسط ]

مجله آمریکایی تغذیه بالینی ۲۰۱۸: یک الگوی غذایی به سبک مدیترانه ای با گوشت قرمز بدون چربی و فرآوری نشده دارای فواید متابولیک قلبی برای بزرگسالانی است که دارای اضافه وزن یا چاق هستند در یک کارآزمایی تغذیه کنترل شده تصادفی متقاطع [شواهد متوسط]

ادامه کارآزمایی پیشگیری از پولیپ به بررسی تأثیر یک رژیم غذایی کم‌چرب و کم گوشت در مقابل یک رژیم غذایی معمول بر روی بیش از ۲۰۰۰ نفر به مدت ۸ سال ادامه داد تا ببیند آیا این مداخله می‌تواند از سرطان کولورکتال جلوگیری کند یا خیر. اگرچه گروه تجربی رژیم غذایی خود را به طور قابل توجهی تغییر دادند، اما میزان عود آدنوم کمتری نداشتند:

اپیدمیولوژی سرطان، نشانگرهای زیستی و پیشگیری ۲۰۰۷: کارآزمایی پیشگیری از پولیپ مطالعه بعدی ادامه یافت: هیچ تأثیری از رژیم غذایی کم چرب، پر فیبر، میوه و سبزیجات بالا بر عود آدنوم هشت سال پس از تصادفی سازی [شواهد متوسط ]

در مطالعه ابتکار سلامت زنان، نیمی از تقریباً ۴۹۰۰۰ زن به طور تصادفی به مدت ۸ سال تحت رژیم غذایی کم چرب، با گوشت قرمز به میزان قابل توجهی کمتر قرار گرفتند. هیچ کاهشی در بروز سرطان سینه یا کولورکتال وجود نداشت:

مجله انجمن پزشکی آمریکا ۲۰۰۶: الگوی رژیم غذایی کم چرب و خطر سرطان تهاجمی پستان: کارآزمایی اصلاح رژیم غذایی تصادفی کنترل شده با طرح سلامت زنان. [شواهد متوسط]

مجله انجمن پزشکی آمریکا ۲۰۰۶: الگوی رژیم غذایی کم چرب و خطر ابتلا به سرطان کولورکتال [شواهد متوسط]

آزمایش اولیه پیشگیری از پولیپ در افراد مبتلا به پولیپ پیش سرطانی روده بزرگ نشان داد که کاهش مصرف گوشت قرمز در یک دوره چهار ساله خطر عود پولیپ را کاهش نمی دهد:

مجله اروپایی پیشگیری از سرطان ۲۰۰۴: مصرف گوشت و عود آدنوم کولورکتال [کارآزمایی تصادفی شده. شواهد متوسط]

نمک و سلامتی

به منظور جلوگیری از بیماری قلبی، انجمن قلب آمریکا توصیه می کند که همه افراد باید مصرف سدیم را به کمتر از ۱۵۰۰ میلی گرم در روز محدود کنند که برابر با ۳/۴ قاشق چای خوری نمک است.

با این حال، برای افرادی که رژیم غذایی کم کربوهیدرات دارند، به دلیل افزایش تلفات از طریق کلیه ها، نیاز به سدیم ممکن است در واقع افزایش یابد .

در نتیجه این افزایش نیازها، از افرادی که رژیم های کم کربوهیدرات را دنبال می کنند، معمولاً از آنها خواسته نمی شود که مصرف سدیم را محدود کنند. با توجه به اینکه بسیاری از این افراد ممکن است فشار خون بالا یا بیماری قلبی داشته باشند – شرایطی که رژیم‌های بسیار کم سدیم برای آنها مدت‌هاست استاندارد در نظر گرفته می‌شود، نگرانی‌هایی در مورد ایمنی این توصیه مطرح شده است.

از آنجایی که رژیم‌های کم کربوهیدرات معمولاً سطح انسولین را کاهش می‌دهند، که منجر به از دست دادن سدیم بیشتر از طریق کلیه‌ها می‌شود، منطقی است که این سوال مطرح شود که آیا مصرف سدیم ممکن است به طور ایمن در این جمعیت آزاد شود. اگرچه ما اطلاعاتی در دست نداریم که ایمنی چنین استراتژی را ثابت کند، اما اکنون مجموعه ای از شواهد وجود دارد که این سوال را مطرح می کند که آیا مصرف سدیم بیشتر به همان اندازه که مدت ها تصور می شد خطرناک است یا خیر.

متاآنالیزها

این بررسی سیستماتیک RCT ها هیچ مزیت معنی داری از محدودیت سدیم در میان افراد با فشار خون طبیعی نشان نداد، در حالی که افراد مبتلا به فشار خون بالا کاهش اندکی در فشار را مشاهده کردند. با این حال، اثرات نامطلوب بر سطوح هورمونی متعدد، تری گلیسیرید و کلسترول در همه گروه‌ها، به‌ویژه در آنهایی که فشار خون طبیعی داشتند، مشاهده شد:

مرور سیستماتیک کاکرین ۲۰۲۰: اثرات رژیم غذایی کم سدیم در مقابل رژیم غذایی با سدیم بالا بر فشار خون، رنین، آلدوسترون، کاتکول آمین ها، کلسترول و تری گلیسیرید [مرور سیستماتیک کارآزمایی های تصادفی شده؛ شواهد قوی]

این متاآنالیز متاآنالیز عدم تأثیر محدودیت نمک را بر مرگ و میر ناشی از همه علل یا مرگ و میر قلبی عروقی تأیید کرد:

Annals of Internal Medicine 2019: اثرات مکمل‌های غذایی و مداخلات غذایی بر پیامدهای قلبی عروقی: بررسی چتر و نقشه شواهد [مرور سیستماتیک RCTs. شواهد قوی]

این بررسی سیستماتیک و متاآنالیز ۱۱ RCT به این نتیجه رسید که کاهش سدیم به طور متوسط ​​۳۰۰۰ میلی گرم در روز باعث بهبود کشش شریان می شود:

مجله فشار خون ۲۰۱۸: اثر محدودیت سدیم رژیم غذایی بر سفتی شریانی: مرور سیستماتیک و متاآنالیز کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده [شواهد قوی]

این بررسی سیستماتیک از ۹ RCT به این نتیجه رسید که شواهد با کیفیت کافی برای حمایت یا رد مزایای محدودیت سدیم برای CHF وجود ندارد:

مجله پزشکی داخلی آمریکا ۲۰۱۸: کاهش مصرف نمک برای نارسایی قلبی: یک بررسی سیستماتیک [شواهد قوی]

این متاآنالیز نشان داد که محدودیت سدیم در افراد مبتلا به بیماری کلیوی در مراحل اولیه تا پایانی می تواند فشار خون را به میزان قابل توجهی کاهش دهد و آلبومین ادرار را کاهش دهد. بنابراین تصور می شود که این جمعیت به طور مداوم از محدودیت سدیم سود می برند:

مواد مغذی ۲۰۱۸: محدودیت نمک رژیم غذایی در بیماری مزمن کلیوی: یک متاآنالیز کارآزمایی‌های بالینی تصادفی شده [شواهد قوی]

برای بیشتر بزرگسالان مبتلا به فشار خون، کاهش سدیم منجر به کاهش چشمگیر فشار خون نمی شود:

Global Heart 2015: متاآنالیز محدودیت نمک رژیم غذایی بر فشار خون در بزرگسالان چینی [شواهد قوی]

این بررسی کاکرین هیچ تأثیری از محدودیت نمک بر مرگ و میر کلی یا مرگ و میر قلبی عروقی نشان نداد:

پایگاه داده بررسی‌های سیستماتیک کاکرین ۲۰۱۴: کاهش نمک رژیم غذایی برای پیشگیری از بیماری‌های قلبی عروقی [مرور سیستماتیک RCTs. شواهد قوی]

این متاآنالیز RCTها همچنین هیچ فایده ای از محدودیت سدیم در بین افراد با فشار خون طبیعی نشان نداد:

مجله آمریکایی فشار خون ۲۰۱۱: کاهش نمک رژیم غذایی برای پیشگیری از بیماری قلبی عروقی: یک متاآنالیز از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (مرور کاکرین) [شواهد قوی]

اگرچه یک متاآنالیز RCT در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ و نوع ۲ نشان داد که محدودیت سدیم به کاهش فشار خون کمک می‌کند، اما بیشترین تأثیرات در افراد با فشار خون طبیعی مشاهده شد، که کاهش بیشتر فشار خون ممکن است برای آنها محدود یا بدون ارزش باشد. علاوه بر این، میانگین مدت محدودیت نمک یک هفته بود. از آزمایش‌های طولانی‌تر می‌دانیم که اثر محدودیت نمک بر کاهش فشار خون به مرور زمان از بین می‌رود:

پایگاه داده بررسی‌های سیستماتیک کاکرین ۲۰۱۰: تغییر مصرف نمک در رژیم غذایی برای پیشگیری و درمان بیماری کلیوی دیابتی [مرور سیستماتیک کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده. شواهد قوی]

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده

این کارآزمایی هیچ تفاوتی در حوادث قلبی بالینی با مصرف سدیم بسیار کم یا استاندارد گزارش نکرد:

Lancet 2022: کاهش سدیم رژیم غذایی به کمتر از ۱۰۰ میلی مول در نارسایی قلبی (SODIUM-HF): یک کارآزمایی بین المللی، برچسب باز، تصادفی و کنترل شده [شواهد متوسط]

از معدود RCTهایی که به بررسی محدودیت نمک برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ می پردازند، برخی دریافته اند که محدودیت سدیم ممکن است منجر به بهبود کمی در فشار خون و عملکرد کلیه شود:

Lancet 2018: محدودیت متوسط ​​نمک با یا بدون پاریکالسیتول در دیابت نوع ۲ و ماکروآلبومینوری مقاوم به لوزارتان (PROCEED): یک کارآزمایی متقاطع تصادفی، دوسوکور، کنترل شده با دارونما [شواهد متوسط ]

فشار خون بالا ۲۰۱۶: کاهش متوسط ​​نمک فشار خون و دفع آلبومین را در اختلال تحمل گلوکز و دیابت نوع ۲ کاهش می دهد: یک کارآزمایی دوسوکور تصادفی [شواهد متوسط]

به نظر می رسد این مطالعه کاهش خطر حوادث قلبی عروقی و مرگ قلبی عروقی با محدودیت سدیم را نشان می دهد:

گردش خون ۲۰۱۴: سطوح پایین مصرف سدیم و کاهش خطر قلبی عروقی [کارآزمایی تصادفی شده. شواهد متوسط]

یکی از پیامدهای ناخواسته محدودیت نمک افزایش مقاومت به انسولین است:

Hypertension 2014: اثر رژیم غذایی کم نمک بر مقاومت به انسولین در پرفشاری خون حساس به نمک در مقابل مقاوم به نمک [کارآزمایی کنترل شده تصادفی شده. شواهد متوسط]

متابولیسم ۲۰۱۱: رژیم غذایی کم نمک مقاومت به انسولین را در افراد سالم افزایش می دهد [کارآزمایی تصادفی کنترل شده. شواهد متوسط]

تحقیقات با کیفیت بالا در مورد محدودیت نمک در دیابت نوع ۱ کمیاب است، اما دو مطالعه کوچک نشان می دهد که محدود کردن نمک ممکن است اثرات نامطلوبی بر سلامت کلیه داشته باشد:

Diabetologia 2002: محدودیت متوسط ​​کوتاه مدت سدیم باعث ایجاد هیپرفیلتراسیون نسبی در دیابت شیرین نورموآلبومینوریک با فشار خون نرمال می شود [کارآزمایی تصادفی شده. شواهد متوسط]

مجله انجمن نفرولوژی آمریکا ۱۹۹۷: پاسخ های کلیوی به محدودیت سدیم در بیماران مبتلا به دیابت اولیه [کارآزمایی تصادفی. شواهد متوسط]

منابع خارجی در مورد علم کربوهیدرات کم

Virta Health: فهرستی جامع از تحقیقات کم کربوهیدرات

همکاری سلامت عمومی بریتانیا: کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که رژیم‌های کم کربوهیدرات را با رژیم‌های کم‌چرب مقایسه می‌کنند.

پیوند منبع