افسردگی بالینی درمان نشده یک مشکل جدی است. افسردگی درمان نشده احتمال رفتارهای پرخطر مانند اعتیاد به مواد مخدر یا الکل را افزایش می دهد. همچنین می تواند روابط را خراب کند، مشکلاتی را در محل کار ایجاد کند و غلبه بر بیماری های جدی را دشوار کند.
افرادی که افسرده هستند نمی توانند به سادگی «خود را جمع کنند» و درمان شوند. بدون درمان مناسب، از جمله داروهای ضد افسردگی و/یا روان درمانی، افسردگی بالینی درمان نشده می تواند هفته ها، ماه ها یا سال ها ادامه داشته باشد. با این حال، درمان مناسب می تواند به اکثر افراد مبتلا به افسردگی کمک کند.
علاوه بر این، افسردگی درمان نشده ممکن است منجر به افزایش یا کاهش وزن، احساس ناامیدی و درماندگی و تحریک پذیری شود. درمان افسردگی به فرد کمک می کند تا تمام این علائم افسردگی را کنترل کند.
- خستگی روز
- تحریک پذیری و مشکل در تمرکز
- خوابی که هرگز احساس “کافی” نمی کند
- مشکل در به خواب رفتن
- مشکل برگشتن به خواب بعد از بیدار شدن در طول شب
- بیدار شدن در تمام ساعات شب
- بیدار شدن قبل از زنگ ساعت
- ناتوانی در حفظ روابط شخصی
- مصرف مخفیانه الکل
- ترحم به خود
- لرزش
- از دست دادن حافظه غیر قابل توضیح
- عدم تمایل به صحبت در مورد مواد مخدر یا الکل
کسانی که از افسردگی رنج می برند و از مواد مخدر یا الکل سوء استفاده می کنند ممکن است به درمان بسیار تخصصی نیاز داشته باشند.
اکثر افرادی که از افسردگی بالینی رنج می برند اقدام به خودکشی نمی کنند. اما بر اساس گزارش موسسه ملی سلامت روان، بیش از ۹۰ درصد افرادی که بر اثر خودکشی می میرند، افسردگی و سایر اختلالات روانی یا اختلال سوء مصرف مواد دارند. مردان تقریباً ۷۵ درصد از خودکشی ها را انجام می دهند، حتی اگر دو برابر تعداد زنان اقدام به خودکشی کنند.
افراد مسن بیش از آنچه فکر می کنید، افسردگی و خودکشی را تجربه می کنند. ۴۰ درصد از قربانیان خودکشی، بزرگسالان بالای ۶۰ سال هستند. افراد مسن به دلیل از دست دادن مکرر عزیزان و دوستان خود با افزایش سن، بیشتر از افسردگی رنج می برند. آنها همچنین بیماریهای مزمن بیشتری را تجربه میکنند، تغییرات عمدهتری در زندگی مانند بازنشستگی، و انتقال به زندگی کمکی یا مراقبتهای پرستاری را تجربه میکنند.
- سابقه خانوادگی اختلال روانی یا سوء مصرف مواد
- سابقه خانوادگی آزار جسمی یا جنسی
- قبلاً اقدام به خودکشی کرده بود
- داشتن اعضای خانواده یا دوستانی که اقدام به خودکشی کرده اند
- داشتن اختلالات روانی و سوء مصرف مواد
- نگهداری اسلحه در خانه
اگر شما یا شخصی که می شناسید دارای عوامل خطر برای خودکشی است و همچنین علائم هشدار دهنده را نشان داده است، فوراً از یک متخصص مراقبت های بهداشت روان کمک بگیرید. همچنین فرد را تنها نگذارید. مردم اغلب قبل از اقدام به خودکشی در مورد خودکشی صحبت میکنند، بنابراین به صحبتهای آن شخص دقت کنید.
- صحبت کردن، نوشتن، یا فکر کردن در مورد کشتن یا صدمه زدن به خود یا تهدید به انجام این کار
- افسردگی (غم و اندوه عمیق، از دست دادن علاقه، مشکل در خواب و خوردن) که بدتر می شود
- داشتن “آرزوی مرگ”؛ وسوسه کردن سرنوشت با قبول خطراتی که می تواند منجر به مرگ شود – برای مثال رانندگی از چراغ قرمز
- از دست دادن علاقه به چیزهایی که قبلاً به آنها اهمیت می داد
- اظهار نظر در مورد ناامید، درمانده یا بی ارزش بودن
- سامان دادن به امور، گره زدن سرهای شل یا تغییر وصیت نامه
- گفتن جملاتی مانند “اگر اینجا نبودم بهتر بود” یا “می خواهم بیرون بروم”
- تغییر ناگهانی از حالت بسیار غمگین به بسیار آرام یا خوشحال به نظر می رسد
- ملاقات ناگهانی یا تماس با افرادی که برایشان مهم است
- صحبت از خودکشی
- افزایش مصرف الکل یا مصرف مواد مخدر
- نوشتن یادداشت خودکشی
- تماشای گزارشهای قتل و/یا خودکشی که در رسانهها منتشر شده است
- انجام جستجوهای آنلاین در مورد راه های خودکشی
- جستجوی روش هایی برای خودکشی، مانند گرفتن اسلحه یا قرص
بیش از ۸۰ درصد از افراد مبتلا به افسردگی بالینی را می توان با شناخت زودهنگام، مداخله و حمایت با موفقیت درمان کرد.
اکثر مردم بهترین کار را با درمان افسردگی با استفاده از روان درمانی، داروها یا ترکیبی از هر دو. برای افسردگی مقاوم به درمان، افسردگی که به دارو پاسخ نمی دهد، درمان های جایگزین وجود دارد. یک مثال، درمان تشنج الکتریکی یا ECT است. همچنین TMS، تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال، یا اسپری جدید کتامین داخل بینی وجود دارد.