عوارض جانبی داروهای درمان آرتریت روماتوئید

آرتریت روماتوئید بهتر است زودتر درمان شود، قبل از اینکه مفاصل در اثر التهاب بیش از حد آسیب ببینند. داروهای مدرن ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs) زندگی عادی یا تقریباً طبیعی را با RA ممکن کرده اند. اکثر پزشکان ابتدا متوترکسات را تجویز می کنند. متوترکسات چندین دهه است که استفاده می شود. با مسدود کردن پروتئین‌های خاص درگیر در التهاب عمل می‌کند.

عوارض جانبی احتمالی متوترکسات عبارتند از تهوع، استفراغ و عملکرد غیر طبیعی کبد. برخی از بیماران دچار زخم های دهان، بثورات پوستی یا اسهال می شوند. اگر دچار تنگی نفس یا سرفه مزمن شدید به پزشک خود اطلاع دهید. علاوه بر این، برخی از بیماران ممکن است ریزش مو را تجربه کنند. زنان نباید در دوران بارداری متوترکسات مصرف کنند. ممکن است از شما خواسته شود که فولات ویتامین B را برای کاهش برخی عوارض جانبی مصرف کنید.

Leflunomide (Arava) یک DMARD قدیمی است که به کاهش درد و تورم ناشی از RA کمک می کند. اگر متوترکسات به تنهایی برای کنترل پیشرفت RA کافی نباشد، ممکن است علاوه بر متوترکسات تجویز شود.

لفلونوماید می تواند به کبد آسیب برساند، بنابراین مهم است که عملکرد کبد خود را با آزمایش های معمول خون کنترل کنید. به دلیل اثرات احتمالی آن بر روی کبد، نمی توانید در حین مصرف این دارو الکل بنوشید. حتی پس از قطع مصرف دارو، لفلونوماید همچنین می تواند باعث نقص مادرزادی شود. این دارو توسط زنان باردار یا کسانی که ممکن است باردار شوند نباید مصرف شود. اسهال شایع ترین عارضه جانبی است.

هیدروکسی کلروکین (Plaquenil) یک DMARD قدیمی است که گاهی هنوز برای RA خفیف استفاده می شود. ممکن است با قطع سیگنال در بین سلول ها کار کند. این یکی از بهترین DMARDهای قابل تحمل است. عوارض جانبی معمولا خفیف است و ممکن است شامل حالت تهوع و اسهال باشد. مصرف دارو همراه با غذا ممکن است کمک کننده باشد. تغییرات در پوست کمتر رایج است. اینها ممکن است شامل بثورات یا ظهور لکه های تیره باشد. در موارد بسیار نادر، دارو ممکن است بینایی را تحت تأثیر قرار دهد. هر گونه مشکل بینایی را فوراً به پزشک خود گزارش دهید.

سولفاسالازین یک داروی قدیمی است که هنوز گهگاه برای درمان RA استفاده می شود. این دارو یک مسکن مشابه آسپرین را با یک داروی آنتی بیوتیک سولفا ترکیب می کند. عوارض جانبی معمولاً خفیف هستند. تهوع و ناراحتی شکمی شایع ترین شکایت هستند. این دارو حساسیت به آفتاب را افزایش می دهد. برای جلوگیری از آفتاب سوختگی اقدامات احتیاطی انجام دهید.

داروهای بیولوژیک تا حد زیادی درمان RA را بهبود بخشیده اند. آنها با قطع اجزای خاصی از سیستم ایمنی کار می کنند. یک گروه از داروهای بیولوژیک با مسدود کردن پروتئین التهابی معروف به فاکتور نکروز تومور (TNF) عمل می کند. از آنجایی که این داروها سیستم ایمنی را سرکوب می کنند، عفونت از جدی ترین عوارض جانبی این داروها است.

داروهای بیولوژیک ضد TNF به صورت تزریقی تجویز می شوند. تحریک در محل تزریق یک عارضه جانبی شایع است. مهم است که قبل از شروع درمان برای سل نهفته و عفونت ویروس هپاتیت B آزمایش شود زیرا داروهای ضد TNF سیستم ایمنی را مختل می کنند. در صورت وجود، این عفونت ها می توانند پس از شروع درمان شعله ور شوند. خطر لنفوم و سرطان پوست ممکن است با استفاده طولانی مدت از این داروها افزایش یابد.

برخی از داروهای RA در ابتدا برای جلوگیری از رد پس از پیوند عضو استفاده می شدند. این داروها سرکوب کننده سیستم ایمنی نامیده می شوند. برخی از آنها هنوز گهگاه برای درمان RA استفاده می شوند. سیکلوسپورین یک مثال است. آزاتیوپرین یکی دیگر از این موارد است. سیکلوسپورین ممکن است باعث فشار خون بالا، مشکلات کلیوی یا محرک نقرس شود. آزاتیوپرین ممکن است باعث تهوع، استفراغ و در موارد کمتر آسیب کبدی شود. مانند سایر داروهایی که بر عملکرد سیستم ایمنی تأثیر می‌گذارند، این داروها عفونت را بیشتر می‌کنند.

سیکلوفسفامید (سیتوکسان) یک سرکوب کننده قوی ایمنی برای RA شدید است. معمولاً فقط در صورت عدم موفقیت سایر داروها تجویز می شود. عوارض جانبی می تواند جدی باشد و ممکن است شامل شمارش خون پایین باشد که خطر عفونت را افزایش می دهد. همچنین می تواند بچه دار شدن را برای مردان یا زنان سخت تر کند. تحریک مثانه یک خطر دیگر است.

مواد مختلفی برای کنترل التهاب مفصل RA استفاده شده است. طلا یکی از قدیمی ترین آنهاست. اگرچه در حال حاضر به ندرت استفاده می شود، اما می تواند به طرز شگفت انگیزی موثر باشد. معمولاً به صورت تزریقی تجویز می شود، اما یک قرص نیز وجود دارد. آماده سازی طلا می تواند عوارض جانبی ناخوشایندی ایجاد کند. بثورات پوستی، زخم های دهان و تغییر در حس چشایی شایع ترین عوارض جانبی هستند. طلا همچنین می تواند بر شمارش خون تأثیر بگذارد.

اگرچه RA به دلیل عفونت ایجاد نمی شود، یک آنتی بیوتیک قدیمی، مینوسیکلین، ممکن است به درمان RA خفیف کمک کند. این دارو مانند سایر DMARDها برای سرکوب التهاب عمل می کند. سرگیجه، بثورات پوستی و حالت تهوع از عوارض جانبی شایع هستند. استفاده از مینوسیکلین ممکن است باعث تحریک عفونت قارچی واژن در زنان شود.

توفاسیتینیب (Xeljanz) اولین دارو در دسته جدیدی از درمان های بیولوژیک برای RA است. این یک مهار کننده ژانوس کیناز (JAK) است. برخلاف سایر DMARDها، به صورت قرص در دسترس است. این عوارض جانبی احتمالی مربوط به تزریق را از بین می برد.

مانند سایر داروهای DMARD، توفاسیتینیب ممکن است باعث افزایش خطر عفونت شود. افراد مبتلا به عفونت های فعال یا ناقلان ویروس هپاتیت B یا C نباید توفاسیتینیب مصرف کنند. پس از شروع دارو، باید علائم عفونت را گزارش کنید. این علائم ممکن است شامل تب، درد عضلانی، لرز، سرفه، یا کاهش وزن و سایر علائم باشد.

همچنین باید از عفونت ریه به نام هیستوپلاسموز آگاه باشید. این عفونت در مرکز و شرق ایالات متحده و همچنین بخش هایی از آمریکای مرکزی و جنوبی، آفریقا، آسیا و استرالیا شایع است. شما می توانید با تنفس اسپور قارچ از هوا به عفونت مبتلا شوید. اگر در هر یک از این مناطق زندگی می کنید یا می خواهید به آنها مراجعه کنید، به پزشک خود اطلاع دهید.

توفاسیتینیب تمایل به افزایش سطح چربی خون دارد، اما نسبت کلسترول LDL “بد” به کلسترول “خوب” HDL معمولاً ثابت می ماند.