احساس گناه در نقش مراقب امری شایع است، اما این بدان معنا نیست که باید به طور مداوم با آن زندگی کنید یا باید این کار را انجام دهید. اطمینان از اینکه به خودتان نیز توجه می‌کنید باید بخشی از استراتژی مراقبتی شما باشد.
اگر مراقب فردی با وضعیت سلامتی خاص هستید، ممکن است احساس گناه کرده باشید — ممکن است فکر کنید که کافی نیستید یا می‌توانستید بیشتر انجام دهید، یا اینکه هر زمانی که برای خودتان اختصاص می‌دهید ممکن است خودخواهانه باشد.
در حالی که احساسات شما همیشه معتبر است، راهبردهای مقابله می‌توانند به شما کمک کنند تا احساسات خود را درک کرده و مدیریت کنید تا بتوانید بر ارائه بهترین مراقبت ممکن تمرکز کنید.
احساس گناه در نقش مراقب چیست؟
تجربه احساس گناه در نقش مراقب برای کسانی که از عزیزان یا دیگرانی مراقبت می‌کنند که:
- قادر به مراقبت از خود نیستند
- به تنهایی زندگی نمی‌کنند یا قادر به زندگی به تنهایی نیستند
- به حمایت در امور روزمره زندگی نیاز دارند
شایع است. هر احساسی که ممکن است داشته باشید، معمولاً با احساسات استرس، فرسودگی یا سوختگی همراه است.
دلایل احساس گناه به عنوان یک مراقب متفاوت است، اما ممکن است به نیازهای برآورده نشده خود شما مرتبط باشد.
مهم است که شناسایی کنید احساس گناه شما ممکن است نشانه‌ای از نیازهای درونی شما باشد و یاد بگیرید چگونه با آن مقابله کنید تا از چرخه گناه و تنفر خارج شوید.
درباره تنفر
نباید از احساس تنفر شرمنده باشید. این به این معنا نیست که شما در انجام وظایف مراقبتی خود شکست خورده‌اید.
اگر احساس تنفر می‌کنید، سعی کنید دیدگاه خود را در مورد آن تغییر دهید. آن را به عنوان نشانه‌ای ببینید که ممکن است نیازهای درمان نشده، حل نشده یا نادیده گرفته‌شده‌ای داشته باشید.
راهبردهای مقابله با احساس گناه در نقش مراقب
یاد بگیرید چگونه احساس گناه خود را مدیریت کرده و آن را پشت سر بگذارید با این استراتژی‌ها:
1. احساسات خود را بپذیرید
اولین گام در بسیاری از فرآیندهای بهبودی شامل پذیرش و تایید احساسات خود است.
ممکن است شما به پذیرش احساسات خود عادت کرده باشید یا از احساسات واقعی خود انکار کنید.
در حالی که این ممکن است به نظر برسد که می‌تواند به شما کمک کند تا روزها را بگذرانید، ممکن است به سلامت روان شما آسیب برساند و توانایی شما را در مراقبت از دیگران و خودتان تحت تاثیر قرار دهد.
برای پذیرش احساسات خود، ابتدا از خود بپرسید:
- چه افکاری را سعی می‌کنید کنار بگذارید؟
- چرا ممکن است اینطور احساس کنید؟
- این احساسات از چه زمانی شروع شده‌اند؟
قبل از اینکه پیش بروید، به خود بگویید که شما آماده‌اید و می‌خواهید از چرخه گناه و تنفر خارج شوید.
2. تمرین همدلی با خود
این راهبرد مقابله‌ای به طور همزمان با پذیرش احساسات شما عمل می‌کند. سعی کنید در حین تفکر در مورد احساسات خود، همدلی نسبت به خود نشان دهید.
به یاد داشته باشید: شما یک انسان هستید با خواسته‌ها و نیازهای خود — توانایی‌های مراقبتی شما شما را تعریف نمی‌کنند.
یک روش دیگر برای نگاه کردن به این موضوع این است که همان همدلی که برای عزیزانی که مراقبت می‌کنید دارید، به خودتان نیز اعمال کنید.
انجام این کار به این معنا نیست که همدلی شما کاهش می‌یابد، بلکه فقط آن را به طور مساوی‌تری توزیع می‌کنید. این خودخواهانه نیست — این چیزی است که شما برای همه فداکاری‌هایتان سزاوارید.
3. تعیین و حفظ مرزها یا محدودیت‌های واقع‌بینانه
اگر زمان زیادی از روز را صرف مراقبت از دیگران می‌کنید تا جایی که فراموش می‌کنید از خودتان مراقبت کنید، در نظر بگیرید که مرزهای جدیدی تعیین کنید.
مراقبتی که برای دیگران انجام می‌دهید نباید بر نیازهای انسانی اساسی شما تاثیر بگذارد، مانند:
- خوردن وعده‌های غذایی منظم
- خوابیدن بین 7 تا 9 ساعت در شب
- حفظ بهداشت شخصی
سعی کنید با خودتان و عزیزتان مشخص کنید که چه کارهایی را می‌توانید به طور واقعی انجام دهید و چه کارهایی نیاز به کمک دیگران دارند. انجام این کار ممکن است به کاهش احساس اینکه “کافی نیستید” کمک کند.
4. درخواست کمک از دیگران
اگر به استراحت نیاز دارید، از دیگرانی که در شبکه حمایتی عزیزتان هستند بخواهید تا جایگزین شما شوند.
شاید همچنین بخواهید از یک حرفه‌ای یا کمک‌کار آموزش‌دیده کمک بگیرید. این فرد می‌تواند در مواقع نیاز به شما کمک کند تا مسئولیت همه چیز را به دوش نکشید.
می‌توانید به فرد دیگری نحوه مراقبت از عزیزتان را نشان دهید، به‌ویژه نکات خاصی که آنها برای دریافت مراقبت به آن نیاز دارند.
حتی اگر شما مراقب نباشید، دانستن اینکه فرد دیگری با دانش و مورد اعتماد نیازهای عزیزتان را برطرف می‌کند، می‌تواند کمک‌کننده باشد.
6. جستجوی درمان یا مشاوره
گاهی اوقات صحبت کردن با کسی که می‌تواند پیشنهاد بی‌طرفانه‌ای در مورد چگونگی مدیریت احساسات شما و بهبودی بدهد، مفید است.
انواع مختلفی از متخصصان بهداشت روانی برای صحبت کردن در دسترس هستند. برخی از آنها حتی ممکن است برای راهنمایی مراقبان افرادی که به بیماری‌های خاص مبتلا هستند، گواهی داشته باشند.
نکته‌برداری
اگرچه ممکن است گاهی احساس گناه کنید در حالی که از فردی با بیماری خاص مراقبت می‌کنید، دیگران نیز چنین احساسی را تجربه کرده‌اند و آنها یاد گرفته‌اند که به تعادل برسند، همانطور که شما نیز می‌توانید.
یادآوری کنید: داشتن همدلی با خود به اندازه داشتن همدلی با فردی که از او مراقبت می‌کنید، مهم است.
سعی کنید نیازهای خود را در نظر بگیرید تا به شکستن چرخه گناه و تنفر کمک کنید. یادگیری اینکه چگونه احساسات خود را شناسایی کرده و بپذیرید و گام‌های لازم برای بهبودی را بردارید نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد.