کشیدگی های عضلانی
درمان فشار عضلانی می تواند شامل کشش و استفاده از یخ باشد. اما اگر علائم دیگری مانند بی حسی یا ناتوانی در راه رفتن یا حرکت دارید، ممکن است به مراقبت های پزشکی نیاز داشته باشید.
کشیدگی عضله یا کشیده شدن ماهیچه زمانی اتفاق می افتد که عضله شما بیش از حد کشیده یا پاره شده باشد. این معمولاً در نتیجه خستگی، استفاده بیش از حد یا استفاده نادرست از یک عضله رخ می دهد. کشیدگی میتواند در هر عضلهای اتفاق بیفتد، اما بیشتر در ناحیه کمر، گردن، شانه و همسترینگ، که ماهیچه پشت ران شما است، دیده میشود.
این فشارها می توانند باعث درد شوند و ممکن است حرکت در گروه عضلانی آسیب دیده را محدود کنند. سویه های خفیف تا متوسط را می توان با موفقیت در خانه با یخ، گرما و داروهای ضد التهاب درمان کرد. فشارهای شدید یا پارگی ممکن است نیاز به درمان پزشکی داشته باشد.
معمولاً در حین وقوع، فشار ماهیچه ای را احساس خواهید کرد. علائم عبارتند از:
- شروع ناگهانی درد
- درد
- محدوده حرکت محدود
- کبودی یا تغییر رنگ
- تورم
- احساس “گره خورده”.
- اسپاسم عضلانی
- سفتی، سختی
- ضعف
در یک کشیدگی خفیف، یک عضله پاره شده ممکن است کمی سفت احساس شود، اما هنوز به اندازه کافی برای استفاده انعطاف پذیر است. فشار شدید عضلانی زمانی است که عضله به شدت پاره شده باشد. این باعث درد و حرکت بسیار محدود می شود.
علائم کشیدگی عضلانی خفیف تا متوسط معمولاً در عرض چند هفته از بین می روند. درمان سویه های شدیدتر ممکن است ماه ها طول بکشد.
کشش حاد عضلانی زمانی است که عضله شما به طور ناگهانی و غیرمنتظره پاره می شود. چنین پارگی هایی می تواند در اثر جراحات یا ضربه ایجاد شود. این می تواند به دلیل:
- گرم نکردن مناسب قبل از فعالیت بدنی
- انعطاف پذیری ضعیف
- تهویه ضعیف
- فشار بیش از حد و خستگی
این تصور غلط وجود دارد که فقط تمرینات سخت و تمرینات با شدت بالا باعث کشیدگی عضلات می شود. مطابق با پزشکی جان هاپکینز، کشیدگی عضلانی حتی می تواند در اثر راه رفتن رخ دهد.
یک فشار حاد ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که:
- لیز بخورید یا پای خود را گم کنید
- پرش
- اجرا کن
- چیزی پرتاب کن
- چیزی سنگین بلند کن
- در حالی که در وضعیت نامناسبی هستید چیزی را بلند کنید
کشیدگی های حاد عضلانی نیز در هوای سرد شایع تر است. این به این دلیل است که ماهیچه ها در دماهای پایین تر سفت تر می شوند. مهم است که در این شرایط زمان بیشتری را برای گرم کردن بدن صرف کنید تا از فشارها جلوگیری شود.
کشیدگی های مزمن عضلانی نتیجه حرکت های مکرر است. این می تواند به دلیل:
- ورزش هایی مانند قایقرانی، تنیس، گلف یا بیس بال
- نگه داشتن پشت یا گردن در یک موقعیت نامناسب برای مدت طولانی، مانند زمانی که پشت میز کار می کنید
- وضعیت بد
اکثر کشیدگی های عضلانی را می توان با موفقیت در خانه درمان کرد. بر اساس کلینیک مایوکشیدگیهای جزئی عضلانی را میتوان با استراحت، یخ، فشردهسازی و افزایش ارتفاع (RICE) درمان کرد.
باقی مانده
برای چند روز از استفاده از عضله خودداری کنید، به خصوص اگر حرکت باعث افزایش درد شود. اما استراحت بیش از حد می تواند باعث ضعیف شدن عضلات شود. این می تواند روند بهبودی را طولانی تر کند. پس از دو روز، به آرامی استفاده از گروه عضلانی آسیب دیده را شروع کنید و مراقب باشید که زیاده روی نکنید.
یخ
بلافاصله پس از آسیب دیدگی عضله، یخ بزنید. این تورم را به حداقل می رساند. یخ را مستقیماً روی پوست خود قرار ندهید. از یک استفاده کنید بسته یخ یا یخ را در حوله بپیچید. یخ را حدود ۲۰ دقیقه روی ماهیچه خود نگه دارید. در روز اول هر ساعت تکرار کنید. برای چند روز آینده، هر چهار ساعت یکبار یخ بمالید.
فشرده سازی
برای کاهش تورم، ناحیه آسیب دیده را با یک باند الاستیک بپیچید تا تورم کاهش یابد. مراقب باشید که ناحیه را خیلی محکم نپیچانید. انجام این کار می تواند گردش خون شما را کاهش دهد.
ارتفاع
در صورت امکان، عضله آسیب دیده را بالاتر از سطح قلب خود نگه دارید.
سایر روش های خودمراقبتی شامل موارد زیر است:
- از داروهای ضد التهابی بدون نسخه استفاده کنید، مانند ایبوپروفن (ادویل). این به کاهش درد و تورم کمک می کند. استامینوفن (تیلنول) نیز می تواند به کاهش درد کمک کند.
- بعد از سه روز، چند بار در روز حرارت را به عضله بمالید. این به گردش خون در ناحیه برای بهبودی کمک می کند.
- برای مدت طولانی به عضلات خود استراحت ندهید. این می تواند باعث سفتی و ضعف شود. حرکات کششی سبک را در اسرع وقت شروع کنید. به آرامی سطح فعالیت خود را افزایش دهید.
- قبل از ورزش حتما کشش و گرم کنید زمانی که به فعالیت عادی برگردید. این به افزایش جریان خون در عضلات و کاهش خطر آسیب کمک می کند.
- برای حفظ اندام خود تلاش کنید. اگر ماهیچه های شما قوی و سالم باشند، کمتر احتمال دارد دچار کشیدگی شوید.
اگر کشیدگی عضلات شما شدید است، ممکن است به مراقبت های پزشکی نیاز داشته باشید. فیزیوتراپی نیز ممکن است توصیه شود.
برای سویه های خفیف تا متوسط، درمان خانگی باید کافی باشد. در صورت بروز هر یک از موارد زیر به پزشک مراجعه کنید:
- درد بعد از یک هفته کاهش نمی یابد.
- ناحیه آسیب دیده بی حس است.
- از جراحتت خون می آید
- شما نمی توانید راه بروید.
- شما نمی توانید دست ها یا پاهای خود را حرکت دهید.
معاینه فیزیکی و آزمایشهای تصویربرداری، مانند اشعه ایکس و اسکن MRI، میتواند به پزشک کمک کند تا میزان آسیب شما را تعیین کند. درمان ممکن است شامل داروهای ضد التهاب و مسکنها برای کاهش درد و تورم باشد. پزشک شما همچنین ممکن است فیزیوتراپی را برای کمک به تقویت عضله و بازیابی حرکت تجویز کند.
در موارد بسیار شدید، ممکن است نیاز به جراحی برای ترمیم عضله باشد.
با رعایت برخی اقدامات احتیاطی می توانید شانس خود را برای کشیدگی عضله کاهش دهید:
- سعی کنید برای مدت طولانی در یک وضعیت ننشینید. برای حرکت و تغییر موقعیت، استراحت های مکرر داشته باشید. از صندلی استفاده کنید که پشتیبان خوبی برای کمر شما باشد یا از یک بالش برای حمایت استفاده کنید. سعی کنید زانوهای خود را در سطح باسن خود نگه دارید.
- هنگام ایستادن وضعیت بدنی خوبی داشته باشید و نشستن. اگر مدت زمان زیادی را در یک وضعیت سپری می کنید، سعی کنید به طور متناوب یک پا و سپس پای دیگر را روی یک زیرپایی کم قرار دهید. این می تواند به کاهش استرس بر روی عضلات پشت شما کمک کند.
- اجسام را با دقت بلند کنید. پشت خود را صاف نگه دارید، از زانوها خم شوید و همیشه با پاهای خود بلند شوید. وزنه را نزدیک بدن خود نگه دارید. همزمان بلند نکنید و نپیچانید.
- اقدامات احتیاطی برای جلوگیری از سقوط انجام دهید، مانند نگه داشتن نرده ها روی راه پله ها، پرهیز از سطوح لغزنده و بی نظم نگه داشتن کف.
- کاهش وزن اگر اضافه وزن دارید
- کفش مناسب بپوشید.
ورزش منظم می تواند ماهیچه های شما را سالم و قوی نگه دارد، اما تکنیک های مناسب نیز در جلوگیری از کشیدگی عضلانی بسیار مهم هستند. همیشه قبل از شروع فعالیت بدنی، حرکات کششی و گرم کنید.
به طور مشابه، پس از هر تمرین یا جلسه فعالیت بدنی برای جلوگیری از سفتی عضلات، زمانی را به کشش اختصاص دهید. اگر تازه ورزش می کنید، به آرامی شروع کنید. فعالیت خود را در هر زمان افزایش دهید.
این حیاتی است که محدودیت های بدن خود را درک کنید. اگر چیزی در طول یک فعالیت درست نشد، فوراً آن را متوقف کنید.
زمان بهبودی به شدت آسیب بستگی دارد. برای یک فشار خفیف، ممکن است بتوانید طی سه تا شش هفته با مراقبت های اولیه در منزل به فعالیت های عادی بازگردید. برای سویه های شدیدتر، بهبودی ممکن است چندین ماه طول بکشد. در موارد شدید، ترمیم جراحی و فیزیوتراپی ممکن است ضروری باشد.
با درمان مناسب، اکثر افراد به طور کامل بهبود می یابند. شما می توانید با انجام اقداماتی برای جلوگیری از دوباره آسیب دیدگی، شانس بهبودی خود را افزایش دهید. دستورات پزشک خود را دنبال کنید و تا زمانی که عضلاتتان بهبود نیافته اند، فعالیت بدنی شدید انجام ندهید.