قوز قرنیه – علائم و علل

قوز قرنیه (ker-uh-toe-KOH-nus) یک بیماری چشمی است که در آن قرنیه شما – جلوی شفاف و گنبدی شکل چشم شما – نازک‌تر می‌شود و به تدریج به سمت بیرون بیرون زده و به شکل مخروطی تبدیل می‌شود.

قرنیه مخروطی شکل باعث تاری دید می شود و ممکن است باعث حساسیت به نور و تابش خیره کننده شود. قوز قرنیه معمولاً هر دو چشم را درگیر می کند. با این حال، می تواند یک چشم را بیشتر از چشم دیگر تحت تاثیر قرار دهد. این بیماری معمولاً بین اواخر نوجوانی و ۳۰ سالگی شروع می شود. این بیماری ممکن است به مدت ۱۰ سال یا بیشتر به آرامی پیشرفت کند.

در مراحل اولیه قوز قرنیه، ممکن است بتوانید مشکلات بینایی را با عینک یا لنزهای تماسی نرم اصلاح کنید. بعداً، ممکن است مجبور شوید لنزهای تماسی سفت و محکم و قابل نفوذ گاز یا انواع دیگر لنزها مانند لنزهای اسکلرال را نصب کنید. اگر وضعیت شما بدتر شود، ممکن است نیاز به پیوند قرنیه داشته باشید.

روشی به نام پیوند متقابل کلاژن قرنیه ممکن است به کند کردن یا توقف پیشرفت قوز قرنیه کمک کند و احتمالاً از نیاز به پیوند قرنیه در آینده جلوگیری کند. این درمان ممکن است علاوه بر گزینه های اصلاح بینایی در بالا ارائه شود.

علائم

علائم قوز قرنیه ممکن است با پیشرفت بیماری تغییر کند. آنها عبارتند از:

• تاری یا تحریف دید.
• افزایش حساسیت به نور شدید و تابش خیره کننده، که می تواند باعث ایجاد مشکلاتی در رانندگی در شب شود.
• نیاز به تغییرات مکرر در نسخه های عینک.
• بدتر شدن ناگهانی یا تیرگی دید.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر بینایی شما به سرعت در حال بدتر شدن است، که ممکن است ناشی از انحنای نامنظم چشم، به نام آستیگماتیسم باشد، به چشم پزشک مراجعه کنید. چشم پزشک شما همچنین ممکن است در طول معاینات معمول چشم به دنبال علائم قوز قرنیه باشد.

علل

هیچ کس نمی داند که چه چیزی باعث قوز قرنیه می شود، اگرچه تصور می شود عوامل ژنتیکی و محیطی در آن دخیل هستند. از هر ۱۰ نفر مبتلا به قوز قرنیه ۱ نفر نیز یکی از والدین مبتلا به این بیماری است.

عوامل خطر

این عوامل می توانند شانس ابتلا به قوز قرنیه را افزایش دهند:

• داشتن سابقه خانوادگی قوز قرنیه
• چشمان خود را به شدت مالش دهید.
• داشتن شرایط خاصی مانند رتینیت پیگمانتوزا، سندرم داون، سندرم اهلرز دانلوس، سندرم مارفان، تب یونجه و آسم.

عوارض

در برخی شرایط، قرنیه شما ممکن است به سرعت متورم شود و باعث کاهش ناگهانی دید و زخم شدن قرنیه شود. این به دلیل شرایطی است که در آن پوشش داخلی قرنیه شما، به نام غشای Descemet، شکسته می شود. این باعث می شود مایع وارد قرنیه شود، وضعیتی که به عنوان هیدروپس شناخته می شود. تورم معمولاً به خودی خود کاهش می یابد، اما ممکن است زخمی ایجاد شود که بینایی شما را تحت تأثیر قرار دهد.

قوز قرنیه پیشرفته همچنین ممکن است باعث زخم شدن قرنیه شود، به خصوص در جایی که مخروط برجسته‌تر است. قرنیه زخمی باعث بدتر شدن مشکلات بینایی می شود و ممکن است نیاز به جراحی پیوند قرنیه داشته باشد.
Source link