اگرچه درمان معمولاً برای ملانوز آلت تناسلی مورد نیاز یا توصیه نمی شود، گزینه ها شامل برداشتن جراحی یا لیزردرمانی است.
ملانوز آلت تناسلی معمولاً یک بیماری خوش خیم یا بی ضرر است. مشخصه آن لکه های کوچک پوست تیره روی آلت تناسلی است. این تغییر رنگ به عنوان هایپرپیگمانتاسیون شناخته می شود و زمانی رخ می دهد که ملانین (رنگدانه قهوه ای) در لایه سطحی پوست رسوب ایجاد کند.
ملانوز آلت تناسلی به عنوان لنتیژینوز آلت تناسلی نیز شناخته می شود. لکه ها یا ضایعات پوست تیره تر می توانند روی سر یا ساقه آلت تناسلی ایجاد شوند. این وضعیت به طور معمول بی ضرر است و نیازی به درمان ندارد. همچنین عفونی نیست.
به جز لکه های تیره (که به عنوان ماکول نیز شناخته می شوند)، هیچ علامت سلامتی مرتبط با ملانوز آلت تناسلی وجود ندارد. علائم اصلی ماکول ها هستند که عبارتند از:
- معمولا قهوه ای یا سیاه است
- طول زیر یک سانتی متر
- بین سنین وجود دارد ۱۵ و ۷۲، اگرچه می توانند در هر سنی ظاهر شوند
- بدون درد و احتمال خونریزی یا تغییر در طول زمان وجود ندارد
فردی که این بیماری را دارد ممکن است یک لکه تاریک یا لکه های زیادی داشته باشد. هیچ راهی برای پیش بینی تعداد ماکول، در صورت وجود، وجود ندارد.
در موارد نادر ملانوز آلت تناسلی است مربوط به وضعیتی به نام لیکن اسکلروزوس. این شامل نازک شدن پوست آلت تناسلی و وجود لکه های سفید رنگ در سر آلت تناسلی یا پوست ختنه گاه است.
گاهی اوقات داروهای موضعی برای درمان لیکن اسکلروزوس کافی است، که اعتقاد بر این است که این بیماری در اثر عدم تعادل هورمونی یا پاسخ غیرطبیعی سیستم ایمنی ایجاد می شود.
با این حال، استروئیدهای موضعی و سایر داروها بر تغییرات رنگدانه ناشی از ملانوز آلت تناسلی تأثیری ندارند. لیکن اسکلروزوس اغلب بر روی پوست ختنه گاه مردان ختنه نشده قرار دارد. برداشتن پوست ختنه گاه گاهی برای درمان آن ضروری است.
مشخص نیست که چرا برخی به ملانوز آلت تناسلی مبتلا می شوند و برخی دیگر نه. ماکول ها به سادگی مجموعه ای از مقادیر متمرکز ملانین یا دیگر رسوبات رنگدانه ای مانند هموسیدرین و لیپوفوسین در پوست هستند.
یکی گزارش های مطالعاتی که نژاد و ترکیب ژنتیکی ممکن است در خطر ابتلا به این بیماری نقش داشته باشد.
سایر علل احتمالی ممکن است شامل آسیب به آلت تناسلی، درمان با داروی پسوریازیس آنترالین، یا درمان پسورالن و اشعه ماوراء بنفش (PUVA) باشد که برای درمان پسوریازیس، اگزما و سایر بیماری های پوستی استفاده می شود.
ملانوز آلت تناسلی یک عفونت مقاربتی نیست – در واقع، نشان دهنده هیچ نوع عفونتی نیست.
به طور معمول، هیچ درمانی برای ملانوز آلت تناسلی مورد نیاز یا توصیه نمی شود. برای برخی، دریافت اطمینان از پزشک در مورد ماهیت بی ضرر این بیماری مفید است. به عنوان مثال، مهم است که بدانید این بیماری خوش خیم است و مسری نیست.
گزینه های حذف
اگر از ظاهر لکه های آلت تناسلی خود ناراحت هستید، ممکن است کاندیدای برداشتن ضایعات با جراحی باشید. این روش شامل برداشتن لایه پوست حاوی رنگدانه اضافی و همچنین پیوند پوست و لایه برداری مجدد پوست به ظاهر و ضخامت قابل قبول است.
لیزر درمانی برای حذف آنها نیز ممکن است امکان پذیر باشد. نوع لیزر درگیر، لیزر یاقوتی با سوئیچ Q است که از یاقوت مصنوعی استفاده می کند و پالس های لیزر متمرکز و کوتاهی را منتشر می کند.
این یک درمان رایج برای شرایط پوستی مرتبط با رنگدانه است. ممکن است چندین جلسه برای برداشتن کامل ضایعات لازم باشد.
این روشها میتوانند اسکارهای کوچکی بر جای بگذارند، اگرچه معمولاً بیخطر هستند و بر سلامت و عملکرد آلت تناسلی تأثیری نمیگذارند. قبل از انجام یک برنامه درمانی حتماً در مورد تمام خطرات و مزایای این روش ها صحبت کنید.
هیچ راهی برای پیشگیری از ملانوز آلت تناسلی وجود ندارد. این یک شرایط غیر قابل پیش بینی است. با این حال، پزشک شما باید یک سوابق عکاسی مداوم از ماکولها برای بررسی هرگونه تغییر در شکل یا اندازه در طول زمان نگه دارد. اگرچه بعید است، چنین تغییراتی ممکن است نشان دهنده ملانوم باشد، شکل خطرناکی از سرطان پوست.
هیچ عارضه فیزیکی با ملانوز آلت تناسلی همراه نیست. با این حال، این وضعیت می تواند باعث اضطراب و استرس شود. اگر این واکنش ها خیلی جدی شوند، باید با پزشک خود در مورد نگرانی ها و گزینه های درمانی خود گفتگوی طولانی داشته باشید.
از آنجایی که ملانوز آلت تناسلی یک بیماری غیرسرطانی است، چشم انداز آن بسیار خوب است. در حالی که هیچ شواهد مستقیمی مبنی بر اینکه ملانوز آلت تناسلی پیش ساز ملانوم است وجود ندارد، اما همچنان می تواند باعث اضطراب شود.
هرچه بیشتر در مورد ملانوز آلت تناسلی بدانید و با متخصص پوست خود در مورد آن صحبت کنید، احساس آرامش بیشتری در مورد این وضعیت بی ضرر خواهید داشت.