مونوپلژی و سیستم عصبی

بدن شما دارای یک سیستم عصبی گسترده است. یکی از وظایف سیستم عصبی شما حرکت دادن عضلات بدن است. این شامل حرکاتی است که شما کنترل می کنید (ارادی) و حرکاتی که کنترل نمی کنید (غیر ارادی).

هنگامی که بخشی از سیستم عصبی آسیب می بیند، می تواند فعالیت سیگنال دهی به عضله یا گروه عضلانی را مختل کند. این می تواند منجر به ضعف عضلانی (پارزی) یا فلج در ناحیه آسیب دیده شود.

آسیب به سیستم عصبی می تواند شامل مغز، نخاع یا یک یا چند عصب باشد و بر اندام فوقانی یا تحتانی بدن تأثیر بگذارد.

مونوپلژی چیست و چگونه بر بدن شما تأثیر می گذارد؟

علائم مونوپلژی

علائم مونوپلژی می تواند به طور ناگهانی ظاهر شود، مانند آسیب یا سکته مغزی. علائم همچنین ممکن است به تدریج در طول زمان به دلیل پیشرفت فلج مغزی یا بیماری نورون حرکتی پیشرفت کنند.

بیشتر بخوانید
چه چیزی باعث سبکی سر می شود؟

علامت اصلی مونوپلژی ناتوانی در حرکت دادن یکی از دست ها یا پاها است.

همچنین ممکن است علائم زیر را در اندام آسیب دیده یا اطراف آن تجربه کنید:

  • کاهش حس
  • سفتی یا اسپاسم عضلانی
  • احساس بی حسی یا گزگز
  • از دست دادن تون عضلانی یا شل شدن عضلات
  • پیچ خوردن انگشتان دست یا پا روی اندام آسیب دیده

چه چیزی باعث مونوپلژی می شود؟

مونوپلژی اغلب در اثر فلج مغزی ایجاد می شود. همچنین می تواند در اثر آسیب یا ضربه به مغز، نخاع یا اندام آسیب دیده ایجاد شود.

سایر علل احتمالی، هرچند کمتر رایج، عبارتند از:

  • سکته
  • تومورهایی که بر مغز یا نخاع تأثیر می گذارند
  • فشرده سازی عصب محیطی، به دلیل شرایطی مانند فتق دیسک، خار استخوان یا تومور
  • التهاب عصبی (نوریت)
  • نوروپاتی محیطی
  • یک بیماری نورون حرکتی که یک اندام منفرد را تحت تاثیر قرار می دهد، مانند آمیوتروفی مونوملیک
  • بیماری های عصبی خود ایمنی مانند مولتیپل اسکلروزیس

مونوپلژی در مقابل همی پلژی

مونوپلژی و همی پلژی هر دو از انواع فلج هستند. اما چه تفاوتی با یکدیگر دارند؟

بیشتر بخوانید
کاتکول آمین ها چیست و چه کار می کنند؟

مونوپلژی فلجی است که الف را تحت تاثیر قرار می دهد تنها اندام در قسمت فوقانی یا تحتانی بدن. بنابراین، به عنوان مثال، اگر مونوپلژی داشتید و نمی توانستید دست راست خود را حرکت دهید، همچنان می توانید پای راست خود را حرکت دهید.

همی پلژی فلجی است که فرد را مبتلا می کند سمت از بدن. یا سمت راست یا سمت چپ بدن می تواند تحت تاثیر قرار گیرد.

اگر در سمت راست خود همی پلژی داشتید، نمی توانستید دست راست و پای راست خود را حرکت دهید. ماهیچه های سمت راست صورت شما نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند.

در حالی که این دو وضعیت متفاوت هستند، مونوپلژی و همی پلژی در بسیاری از علل بالقوه مشترک هستند. این می تواند شامل مواردی مانند آسیب، فلج مغزی و سکته باشد.

گزینه های درمان چه هست؟

در حال حاضر هیچ درمانی برای فلج، از جمله مونوپلژی وجود ندارد. درعوض، هدف درمان رفع علائم و در عین حال بهبود کیفیت زندگی است.

بیشتر بخوانید
8 علامت ترک کافئین

درمان علت زمینه ای مونوپلژی مهم است.

برخی از گزینه های درمانی بالقوه برای مونوپلژی عبارتند از:

  • فیزیوتراپی: PT را می توان برای کمک به حفظ یا ایجاد قدرت، انعطاف پذیری و تحرک در اندام آسیب دیده استفاده کرد. برای کمک به تحریک عضلات و اعصاب می‌توان از حرکات کششی، ورزش یا ماساژ استفاده کرد.
  • کار درمانی: کاردرمانی تکنیک های مختلفی را آموزش می دهد تا انجام کارهای روزمره مانند لباس پوشیدن، حمام کردن یا آشپزی را آسان تر کند.
  • دستگاه های کمکی: این دستگاه ها می توانند فعالیت های روزمره را آسان تر کنند. چند نمونه شامل واکرها، ویلچرها، دستگیره‌ها و دستگیره‌های تخصصی و دستگاه‌های فعال‌کننده صدا هستند.
  • داروها: داروها ممکن است به کاهش برخی از علائم مرتبط با مونوپلژی کمک کنند. به عنوان مثال می توان به داروهای ضد درد برای کاهش ناراحتی و شل کننده های عضلانی برای سفتی یا اسپاسم عضلانی اشاره کرد.
  • عمل جراحی: اگر مونوپلژی به دلیل تومور یا فشار عصبی باشد، ممکن است نیاز به جراحی باشد.
بیشتر بخوانید
آگنوزیای ادراکی چیست؟

خلاصه

مونوپلژی نوعی فلج است که یک اندام مانند بازو یا پا در یک طرف بدن شما را تحت تاثیر قرار می دهد. این زمانی اتفاق می‌افتد که آسیب به بخشی از سیستم عصبی، سیگنال‌های عصبی به عضلات اندام آسیب‌دیده را مختل کند.

مونوپلژی می تواند قسمت فوقانی یا تحتانی بدن، یک دست یا یک پا را درگیر کند. علائم ممکن است به طور ناگهانی ظاهر شوند یا به تدریج پیشرفت کنند.

مونوپلژی اغلب در اثر فلج مغزی ایجاد می شود. اما همچنین می تواند نتیجه آسیب یا ضربه به مغز، نخاع یا اندام آسیب دیده باشد.

اگرچه مونوپلژی گاهی اوقات می تواند در طول زمان بهبود یابد، اما ممکن است در برخی افراد دائمی باشد. گزینه‌های درمانی معمولاً بر کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی تمرکز دارند.