نحوه درمان ریزش موی زنانه

سازمان غذا و دارو (FDA) ماینوکسیدیل را برای درمان ریزش مو تایید می کند. مردم می توانند ماینوکسیدیل موضعی را که با نام Rogaine و همچنین سایر مارک های عمومی فروخته می شود، بدون نسخه خریداری کنند. ماینوکسیدیل هم برای مردان و هم برای زنان بی‌خطر است و افراد پس از استفاده از آن میزان رضایت بالایی را گزارش می‌کنند.

ماینوکسیدیل رشد موها را تحریک می کند و ممکن است چرخه رشد آنها را افزایش دهد. می تواند باعث ضخیم شدن موها و کاهش ظاهر لکه دار شدن موها یا باز شدن موها شود.

درمان های ماینوکسیدیل در دو غلظت موجود است: محلول 2% برای بهترین نتیجه نیاز به استفاده دو بار در روز دارد، در حالی که محلول یا فوم 5% نیاز به استفاده روزانه دارد.

در حالی که غریزه ممکن است انتخاب راه حل قوی تر باشد، این همیشه ضروری نیست. پژوهش از سال 2018 و 2017 دریافت که ماینوکسیدیل 2 درصد برای افراد مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک یا طاسی الگو موثر است.

اگر فردی با ماینوکسیدیل موفق شد، باید استفاده از آن را به طور نامحدود ادامه دهد. هنگامی که فردی مصرف ماینوکسیدیل را متوقف می کند، موهایی که برای رشد به دارو وابسته بودند، احتمالا در عرض 6 ماه می ریزند.

عوارض جانبی ماینوکسیدیل ناشایع و عموماً خفیف است. برخی از زنان ممکن است نسبت به مواد تشکیل دهنده محصول مانند الکل یا پروپیلن گلیکول دچار تحریک یا واکنش آلرژیک شوند. تغییر فرمول یا امتحان مارک های مختلف ممکن است علائم را کاهش دهد.

برخی از زنان نیز ممکن است در ابتدا با استفاده از ماینوکسیدیل ریزش مو را افزایش دهند. این معمولا پس از چند ماه اول درمان با تقویت مو متوقف می شود.

علاوه بر این، استفاده نادرست ماینوکسیدیل یا استفاده از آن روی پیشانی یا بیش از حد گردن ممکن است باعث رشد مو در این نواحی شود. ماینوکسیدیل را فقط روی پوست سر بمالید تا از این عوارض جانبی جلوگیری کنید.

نور درمانی سطح پایین ممکن است به تنهایی درمان کافی برای ریزش مو نباشد، اما ممکن است اثرات سایر درمان های ریزش مو مانند ماینوکسیدیل را تقویت کند.

پژوهش از سال 2018 دریافتند که در مقایسه با گروه‌های کنترل، افزودن درمان با نور کم به درمان معمولی ماینوکسیدیل 5 درصد برای آلوپسی آندروژنتیک به بهبود ریکاوری مو و رضایت کلی شرکت‌کنندگان از درمان کمک می‌کند.

تحقیقات بیشتری برای کمک به تقویت این نتایج مورد نیاز است.

داروی کتوکونازول ممکن است در برخی موارد به درمان ریزش مو کمک کند، مانند آلوپسی آندروژنتیک، که در آن التهاب فولیکول های مو اغلب به ریزش مو کمک می کند.

یک بررسی از سال 2018 اشاره کرد که کتوکونازول موضعی ممکن است به کاهش التهاب و بهبود استحکام و ظاهر مو کمک کند.

کتوکونازول به صورت شامپو در دسترس است. Nizoral یک برند معروف است که می توان آن را بدون نسخه خریداری کرد. Nizoral حاوی غلظت کم کتوکونازول است، اما غلظت های قوی تر نیاز به تجویز پزشک دارد.

برخی از زنان نیز ممکن است به تزریق کورتیکواستروئید پاسخ دهند. پزشکان از این درمان فقط در صورت لزوم برای بیماری هایی مانند آلوپسی آره آتا استفاده می کنند. آلوپسی آره آتا منجر به ریزش موهای فرد به صورت تکه های تصادفی می شود.

بر اساس بنیاد ملی آلوپسی آرئاتا (NAAF)، تزریق کورتیکواستروئیدها به طور مستقیم به پچ بدون مو ممکن است رشد موهای جدید را تشویق کند. با این حال، این ممکن است مانع از ریزش موهای دیگر نشود. کورتیکواستروئیدهای موضعی که به صورت کرم، لوسیون و سایر آماده‌سازی‌ها در دسترس هستند نیز ممکن است ریزش مو را کاهش دهند.

شواهد اولیه نشان می دهد که تزریق پلاسمای غنی از پلاکت نیز ممکن است به کاهش ریزش مو کمک کند. تزریق غنی از پلاسما شامل یک متخصص مراقبت های بهداشتی است که خون فرد را می گیرد، پلاسمای غنی از پلاکت را از خون جدا می کند و آن را دوباره به پوست سر در نواحی آسیب دیده تزریق می کند. این به تسریع ترمیم بافت کمک می کند.

بررسی 2019 اشاره کرد که اکثر مطالعات نشان می دهد که این درمان باعث کاهش ریزش مو، افزایش تراکم مو و افزایش قطر هر مو می شود.

با این حال، از آنجایی که بیشتر مطالعات تا کنون بسیار کوچک بوده اند، این بررسی نیازمند تحقیقات بیشتر با استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت برای آلوپسی آندروژنیک است.

برای مثال، اگر عدم تعادل هورمونی به دلیل یائسگی باعث ریزش مو شود، پزشکان ممکن است نوعی هورمون درمانی را برای اصلاح آن توصیه کنند.

برخی از درمان‌های احتمالی شامل قرص‌های ضدبارداری و هورمون درمانی جایگزین برای استروژن یا پروژسترون است.

دیگر امکانات شامل داروهای ضد آندروژن، مانند اسپیرونولاکتون. آندروژن ها هورمون هایی هستند که می توانند ریزش مو را در برخی از زنان، به ویژه آنهایی که مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک هستند، که معمولا آندروژن های بیشتری تولید می کنند، تسریع کنند.

آنتی آندروژن ها می توانند تولید آندروژن را متوقف کرده و از ریزش مو جلوگیری کنند. این داروها ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند، بنابراین همیشه با یک متخصص مراقبت های بهداشتی در مورد آنچه انتظار دارید و اینکه آیا آنتی آندروژن ها مناسب هستند صحبت کنید.

در برخی موارد که درمان های دیگر موثر نیستند، یک متخصص مراقبت های بهداشتی ممکن است توصیه کند کاشت مو این شامل برداشتن قطعات کوچک از پوست سر و اضافه کردن آنها به مناطق طاسی برای افزایش طبیعی مو در این ناحیه است.

درمان کاشت مو می تواند هزینه بیشتری نسبت به سایر درمان ها داشته باشد و برای همه مناسب نیست.

برخی از ریزش های جزئی مو ممکن است به دلیل مسدود شدن منافذ روی پوست سر اتفاق بیفتد. ماساژ دادن ملایم شامپو روی پوست سر و مقاومت در برابر میل به مالیدن آن به مو هنگام آبکشی می تواند به جلوگیری از آسیب به مو کمک کند. انجمن پوست آکادمی آمریکا (AAD). آنها همچنین استفاده از نرم کننده را هر بار پس از شامپو توصیه می کنند.

یک بررسی قدیمی تر از سال 2015 اشاره می کند که استفاده از انواع خاصی از شامپوهای دارویی نیز ممکن است به کاهش و جلوگیری از ریزش مو کمک کند. اجتناب از درمان های آسیب رسان مانند گرما، اتوهای فر کننده و رنگ ها نیز ممکن است کمک کننده باشد.

خوردن یک رژیم غذایی سالم ممکن است از رشد طبیعی مو نیز حمایت کند. به طور معمول، یک رژیم غذایی سالم حاوی طیف گسترده ای از غذاها، از جمله بسیاری از سبزیجات و میوه های مختلف است. اینها بسیاری از مواد مغذی و ترکیبات ضروری را فراهم می کنند که به سلامت پوست و مو کمک می کند.

درباره سایر داروهای خانگی برای رشد مو بیشتر بدانید.

سطوح آهن همچنین ممکن است بازی کند نقشی در سلامت مو زنان مبتلا به ریزش مو می توانند با یک متخصص مراقبت های بهداشتی برای آزمایش خون صحبت کنند تا بررسی کنند که آیا کمبود آهن دارند یا خیر. آنها ممکن است مصرف یک رژیم غذایی غنی از آهن یا مصرف مکمل آهن را توصیه کنند.

ماساژ پوست سر ممکن است گردش خون را در این ناحیه افزایش دهد و رشد مو را تقویت کند. پژوهش از سال 2016 نشان داد که ماساژ منظم پوست سر به ضخیم تر شدن موها کمک می کند. محققان خاطرنشان کردند که این ممکن است به این دلیل باشد که چگونه ماساژ پوست سر باعث تحریک بافت های پوست در این ناحیه می شود.

شایع ترین علت ریزش مو در زنان، آلوپسی آندروژنتیک است که پیوند قوی با ژنتیک دارد و می تواند در خانواده ها ایجاد شود.

مطابق با تحقیق 2018ریزش مو در اثر آلوپسی آندروژنیک ممکن است از سنین پایین شروع شود. برخی از زنان ممکن است در اواخر نوجوانی یا اوایل 20 سالگی شروع به ریزش موهای خود کنند، اگرچه بیشتر زنان ممکن است تا 40 سالگی یا بیشتر شروع به ریزش موهای خود نکنند.

هم نر و هم ماده می تواند توسعه یابد آلوپسی آندروژنتیک، اما آنها آن را به روش های مختلف تجربه می کنند. مردان تمایل به عقب رفتن خط مو یا نقطه طاسی در بالای سر خود دارند، در حالی که زنان تمایل به بروز علائم متفاوت دارند.

در زنان، قسمت مرکزی مو اغلب مشخص تر یا پهن تر می شود. همچنین ممکن است موهای آن‌ها در کل نازک‌تر یا نازک‌تر به نظر برسد.

این علائم به دلیل نازک شدن هر تار مو است. موها همچنین چرخه زندگی کوتاه تری دارند و فقط برای مدت کوتاه تری روی سر می مانند.

ریزش موی الگوی زنانه یک بیماری پیشرونده است. خانم‌ها ممکن است در ابتدا فقط کمی پهن‌تر در موهایشان متوجه شوند، اما با پیشرفت علائم، این موضوع بیشتر قابل توجه می‌شود.

سایر اشکال آلوپسی، مانند آلوپسی آره آتا، ممکن است باعث ایجاد یک یا چند تکه طاسی کامل شوند.

عوامل دیگری ممکن است در ریزش مو نقش داشته باشند، مانند شرایط التهابی که بر روی پوست سر و عدم تعادل هورمونی تأثیر می گذارد. اگر فرد به درمان های معمولی پاسخ ندهد، متخصصان مراقبت های بهداشتی ممکن است بخواهند این علل احتمالی را بررسی کنند.

در حالی که ریزش مو در سنین پایین ممکن است نگران کننده باشد، ریزش مو برای بسیاری از افراد با افزایش سن یک واقعیت است. یک مطالعه ارسال شد از سال 2018 اشاره کرد که تا 75 درصد از زنان تا سن 65 سالگی ریزش مو ناشی از آلوپسی آندروژنتیک را تجربه می کنند.

بسیاری از مردم ریزش مو را به عنوان بخشی طبیعی از روند پیری می پذیرند.

برخی از افراد ممکن است پوشیدن سر یا کلاه گیس را به عنوان راهی برای مقابله با ریزش مو انتخاب کنند. برخی دیگر با استفاده از مدل موی کوتاه تری که ممکن است موهای نازک را کمتر نمایان کند، با موهای پیر خود کار می کنند.

ریزش مو می تواند هم مردان و هم زنان را تحت تأثیر قرار دهد. ریزش مو در زنان ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد، اگرچه شایع ترین آن آلوپسی آندروژنتیک است.

درمان‌های مختلفی برای ریزش مو برای زنان وجود دارد، از جمله درمان‌های بدون نسخه (OTC) که عموماً مؤثر هستند. هر کسی که ریزش مو را تجربه می کند باید با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کند که می تواند هر عامل زمینه ای را تشخیص دهد.

اگر یک متخصص مراقبت های بهداشتی معتقد است که علت زمینه ای دیگری وجود دارد یا فرد به درمان های OTC به خوبی پاسخ نمی دهد، می تواند گزینه های درمانی دیگری را توصیه کند.