نقرس: علل، علائم و درمان

نقرس چیست؟ ^{[ ۱ ]}

نقرس را می توان به عنوان نوعی آرتریت به دلیل رسوب کریستال های اورات مونوسدیم (MSU) در مفاصل که باعث التهاب حاد و در نهایت آسیب بافتی می شود، تعریف کرد ^{[ ۲ ]} .

طول مدت و شدت هیپراوریسمی با احتمال ابتلا به آرتریت نقرسی و ایجاد سنگ کلیه با اسید اوریک ارتباط مستقیم دارد. با این حال، نقرس می تواند در افرادی با سطح اورات پلاسما طبیعی رخ دهد و بسیاری از افراد مبتلا به هیپراوریسمی هرگز به نقرس مبتلا نمی شوند.

هیپراوریسمی معمولاً به دلیل اختلال در دفع کلیوی اورات است. حدود ۹۰ درصد از افراد مبتلا به هیپراوریسمی اورات کمتر دفع می کنند و حدود ۱۰ درصد بیش از حد اورات تولید می کنند. برخی از افراد هم کم دفع کننده و هم بیش از حد اورات تولید می کنند. در بسیاری از افراد مبتلا به هیپراوریسمی، علت آن چند عاملی است.

طبقه بندی

طبقه بندی نقرس در سال ۲۰۱۵ در نتیجه ابتکار مشترک کالج آمریکایی روماتولوژی / لیگ اروپایی علیه روماتیسم به روز شد: ^{[ ۳ ]}

1. الگوی درگیری مفصل/بورسا در طول دوره(های) علامت دار (درد و/یا تورم):
   • مفصل (ها) یا بورس (ه) غیر از مچ پا، میانی پا یا اولین مفصل متاتارسوفالانژیال (MTP) (یا درگیری آنها فقط به عنوان بخشی از تظاهرات چند مفصلی).
   • مفاصل مچ پا یا وسط پا به صورت تک مفصلی یا بخشی از تظاهرات اولیگوارتیکولار بدون درگیری اولیه مفصل MTP.
   • درگیری مفصل MTP به صورت تک مفصلی یا بخشی از تظاهرات اولیگوارتیکولار.
2. ویژگی های اپیزود(های) علامت دار همیشه:
   • مشکل زیاد در راه رفتن یا ناتوانی در استفاده از مفصل(های) آسیب دیده در طول یک دوره علامت دار (گزارش شده توسط بیمار).
   • تا به حال نمی تواند لمس یا فشار به مفصل آسیب دیده را در طول یک دوره علامت دار تحمل کند (گزارش شده توسط بیمار).
   • اریتم پوشاننده مفصل آسیب دیده در طول یک دوره علامت دار (گزارش شده توسط بیمار یا مشاهده شده توسط پزشک).
3. دوره زمانی اپیزود(های) علامت دار تا کنون. “اپیزود علامت دار معمولی”: وجود (هرگز) بیش از ۲ مورد زیر، صرف نظر از درمان ضد التهابی:
   • زمان رسیدن به حداکثر درد کمتر از ۲۴ ساعت
   • رفع علائم در ≤۱۴ روز.
   • وضوح کامل (تا سطح پایه) بین اپیزودهای علامت دار.
4. شواهد بالینی توفوس:
   • شکل ظاهری: ندول زیر جلدی تخلیه یا گچ مانند زیر پوست شفاف، اغلب با عروق پوشاننده.
   • مکان های کلاسیک: مفاصل، گوش ها، بورس های اولکرانون، بالشتک های انگشت، تاندون ها (مانند آشیل).
5. سطح اورات سرم، خارج از درمان:
   دسته ها به صورت زیر تعریف می شوند:
   • <4 میلی گرم در دسی لیتر (۰.۲۴ میلی مول در لیتر).
   • ۴-۵.۹ میلی گرم در دسی لیتر (۰.۲۴-۰.۳۶ میلی مول در لیتر).
   • ۶-۷.۹ میلی گرم در دسی لیتر (۰.۳۶-۰.۴۸ میلی مول در لیتر).
   • ۸-۹.۹ mg/dL (0.48-0.60 mmoles/L).
   • ≥۱۰ میلی گرم در دسی لیتر (≥۰.۶۰ میلی مول در لیتر)
   • در حالت ایده‌آل، سطح اورات سرم باید در زمانی که بیمار درمان کاهش‌دهنده اورات دریافت نمی‌کرد و بیش از ۴ هفته از شروع یک دوره گذشته بود، آزمایش شود. در صورت امکان، تحت آن شرایط مجددا آزمایش کنید. اگر سطح اورات سرم ≥۱۰ mg/dl باشد، نیازی به آزمایش مجدد نیست.
6. تجزیه و تحلیل مایع سینوویال:
   • محل: مفصل یا بورس علامت دار (همیشه).
   • ارزیابی باید توسط یک ناظر آموزش دیده انجام شود.
7. شواهد تصویری رسوب اورات:

• علامت دو کانتور در سونوگرافی، یا رسوب اورات در CT با انرژی دوگانه.
• محل: مفصل یا بورس علامت دار (همیشه).
• شواهد تصویری از آسیب مفصلی مرتبط با نقرس:
  • ظاهر فرسایش مرتبط با نقرس: شکستگی قشر با حاشیه اسکلروتیک و لبه آویزان. ظاهر بال مرغان را مستثنی می کند.
  • محل: رادیوگرافی دست و/یا پا. مفاصل بین فالانژیال دیستال را مستثنی می کند.

نقرس چقدر شایع است؟ (اپیدمیولوژی) ^{[ ۱ ]}

• نقرس شایع ترین آرتریت التهابی است. شیوع آن در سراسر جهان در حال افزایش است.
• نقرس در مردان شایع‌تر است و شیوع آن با افزایش سن افزایش می‌یابد و در حدود ۸۰ سالگی افزایش می‌یابد. نقرس در افراد کمتر از ۲۰ سال نادر است.
• مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۲ در انگلستان انجام شد، نشان داد که شیوع نقرس ۲.۴۹ درصد، بروز آن ۱.۷۷ در هر ۱۰۰۰ نفر سال و نسبت کلی مردان به زنان ۴.۳:۱ بود.
• شیوع نقرس در اقیانوسیه، در آمریکای شمالی و در میان جمعیت‌های بومی مانند مائوری، بومیان و اینویت بیشتر گزارش شده است. شیوع بالاتر گزارش شده در آمریکای شمالی ممکن است به نرخ های بالاتر در گروه های قومی، مانند آمریکایی های آفریقایی تبار و فیلیپینی ها نسبت داده شود، که هم به دلیل افزایش نرخ فشار خون و هم اتخاذ رژیم غذایی غربی در این جمعیت ها است.

عوامل خطر ^{[ ۴ ]}

عوامل خطر عبارتند از:

• جنس مرد.
• گوشت.
• غذای دریایی.
• الکل (۱۰ گرم یا بیشتر در روز).
• دیورتیک ها
• چاقی.
• فشار خون.
• بیماری عروق کرونر قلب.
• دیابت شیرین.
• بیماری مزمن کلیوی.
• تری گلیسیرید بالا.
• نارسایی قلبی.
• پسوریازیس.
• شیمی درمانی

یک مطالعه بزرگ نشان داد که مصرف بیش از حد غذاهای غنی از پورین و نوشیدنی های الکلی عوامل خطر مستقل برای نقرس هستند. این مطالعه همچنین نشان داد که فروکتوز و نوشابه های شیرین شده با شکر خطر ابتلا به نقرس را افزایش می دهند در حالی که به نظر می رسد محصولات لبنی، قهوه و ویتامین C در برابر ابتلا به نقرس محافظت می کنند. ^{[ ۵ ]}

علائم نقرس ^{[ ۱ ]}

• دستورالعمل های اتحادیه اروپا علیه روماتیسم (EULAR) برای تشخیص نشان می دهد که ایجاد درد حاد در مفصلی که متورم، حساس و اریتماتوز می شود و در یک دوره ۶ تا ۱۲ ساعته به اوج خود می رسد، به شدت نشان دهنده آرتروپاتی کریستالی است، اگرچه به طور خاص نقرس نیست. ^{[ ۴ ]}
• ۵۰ درصد از تمام حملات و ۷۰ درصد از اولین حملات بر اولین MTP تأثیر می گذارد. سایر نقاطی که اغلب تحت تاثیر درد و تورم قرار می گیرند عبارتند از:
  • زانو
  • مفاصل میانی تارس
  • مچ دست
  • مچ پا
  • مفاصل کوچک دست
  • آرنج
• التهاب در عرض ۲۴ ساعت به اوج خود می رسد، اغلب با تب و ضعف.

نقرس – نقرس

توسط Gonzosft، CC BY 3.0 DE ، از طریق Wikimedia Commons

برخی از بیماران ممکن است فقط با توفی بافت همبند مراجعه کنند. ^{[ ۶ ]}

نشانه ها

• سینوویت گلدار و تورم و حساسیت شدید همراه با اریتم پوشاننده وجود دارد. بدون درمان، حمله به طور خود به خود در طی ۵-۱۵ روز، معمولاً با خارش و لایه برداری پوست روی آن برطرف می شود.
• حملات آتیپیک می تواند با تنوسینوویت، بورسیت و سلولیت همراه با ناراحتی خفیف بدون تورم که یک یا دو روز طول بکشد رخ دهد.
• نقرس توفاسه مزمن – در این شرایط رسوبات کریستالی بزرگ ندول های سفت نامنظمی را عمدتاً در اطراف سطوح بازکننده انگشتان، دست ها، ساعد، آرنج، تاندون آشیل و گوش ایجاد می کنند.
• به طور معمول، توفوس ها نامتقارن با ظاهری گچی در زیر پوست هستند. آسیب معمولاً در اولین مفاصل MTP، وسط پا، مفصل انگشت کوچک و مچ دست، با محدودیت حرکت، کرپیتوس و تغییر شکل دیده می شود.

موسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی (NICE) مشکوک شدن به نقرس را در افرادی که با یکی از موارد زیر مراجعه می کنند توصیه می کند: ^{[ ۷ ]}

• شروع سریع (اغلب یک شبه) درد شدید همراه با قرمزی و تورم در ۱ یا هر دو اولین مفصل متاتارسوفالانژیال (MTP).
• توفی: ^{[ ۸ ]}
  • توفی ها مجموعه ای از کریستال های مونوسدیم اورات هستند که در بافت های نرم رشد می کنند و به صورت توده های سفت زیر پوست ظاهر می شوند.
  • توفی ها معمولاً حدود ۱۰ سال پس از اولین حمله نقرس در بیماران درمان نشده ایجاد می شوند و معمولاً در اطراف آرنج، دست ها و پاها دیده می شوند.
  • توفی ها در داخل و اطراف مفاصل ایجاد می شوند که منجر به تخریب مفصل و درد و سفتی مزمن (طولانی مدت، مداوم) مفاصل می شود.
  • توفی ها حاوی مواد خمیری سفید هستند و با بزرگ شدن به سمت سطح پوست حرکت می کنند تا تخلیه شوند. مجاری سینوسی کوچک (تونل ها) ممکن است ایجاد شده و مواد خمیری سفید ترشح کنند. از طرف دیگر ممکن است یک تاول بزرگ تشکیل شود که پاره می شود و زخمی که به طور مداوم تخلیه می شود. ^{[ ۸ ]}
• نقرس را در افرادی در نظر بگیرید که با شروع سریع (اغلب یک شبه) درد شدید، قرمزی یا تورم در مفاصل غیر از اولین مفاصل MTP (مثلاً وسط پا، مچ پا، زانو، دست، مچ، آرنج) مراجعه می‌کنند.
• آرتریت مزمن نقرسی را در افرادی که با درد مفاصل التهابی مزمن مراجعه می کنند، در نظر بگیرید.

تشخیص های افتراقی

امکان آرتریت سپتیک، رسوب کریستال پیروفسفات کلسیم و آرتریت التهابی را در افرادی که با مفصل دردناک، قرمز و متورم مراجعه می کنند، ارزیابی کنید. اگر مشکوک به آرتریت سپتیک هستید، فوراً با توجه به مسیر مراقبت محلی مراجعه کنید. ^{[ ۷ ]}

تحقیقات ^{[ ۴ ]}

دستورالعمل EULAR رویکرد مبتنی بر شواهد زیر را توصیه می‌کند:

• برای تظاهرات معمولی مانند التهاب اولین مفصل MTP (همچنین به نام پوداگرا) همراه با هیپراوریسمی، تشخیص بالینی را می توان با دقت معقولی انجام داد، اما قطعی نیست مگر اینکه وجود کریستال های اسید اوریک را نشان داد.
• نشان دادن کریستال های MSU در مایع سینوویال یا توفی تشخیص نقرس را تایید می کند.
• از آنجایی که نقرس می تواند به طور غیر معمول ظاهر شود، باید فرصتی برای بررسی تمام نمونه های مایع سینوویال آسپیره شده از مفاصل از نظر کریستال های MSU، حتی اگر در آن زمان ملتهب نشده باشند، استفاده شود.
• رنگ آمیزی گرم و کشت مایع سینوویال باید ترتیب داده شود، حتی اگر کریستال های MSU یافت شوند، زیرا نقرس و سپسیس می توانند همزمان وجود داشته باشند.
• اگرچه افزایش سطح اسید اوریک سرم (SUA) یک عامل خطر مهم برای نقرس است، استفاده از SUA به عنوان یک آزمایش تشخیصی محدود است. این می تواند در طول نقرس حاد طبیعی باشد، در حالی که بیماران مبتلا به هیپراوریسمی ممکن است هرگز دچار حمله نشوند. مطالعات نشان می دهد که نقطه برشی که بالاتر از آن سطح را می توان افزایش یافته در نظر گرفت ۳۶۰ میکرومول در لیتر است.
• ترشح اسید اوریک کلیوی (که توسط نمونه ادرار ۲۴ ساعته تشخیص داده می شود) ممکن است در تشخیص مفید باشد، به ویژه در بیمارانی که سابقه خانوادگی نقرس با شروع جوانی دارند، بیمارانی که اولین حمله نقرس آنها زیر ۲۵ سال بوده و بیماران مبتلا به سنگ کلیه. چنین بیمارانی احتمالاً بیش از حد اسید اوریک تولید می کنند.
• رادیولوژی:
  • اشعه ایکس ممکن است در نقرس مزمن مفید باشد، زمانی که ضایعات پانچ شده، نواحی اسکلروزیس و در مراحل آخر توفوس دیده می شود. اولین ضایعات معمولا در داخل و اطراف اولین مفصل MTP ایجاد می شود.
  • سونوگرافی، CT با انرژی دوگانه و MRI از جمله روش های تصویربرداری فعلی هستند که می توانند رسوب اورات، آسیب ساختاری مفصل و التهاب مفصل را در نقرس شناسایی کنند. ^{[ ۹ ]}
• گلوکز و لیپیدهای ناشتا باید برای رد قند خون و هیپرلیپیدمی انجام شود، زیرا نقرس معمولاً با سندرم متابولیک همراه است.

NICE توصیه می کند: ^{[ ۷ ]}

• سطح اورات سرم را در افراد مبتلا به علائم و نشانه های نقرس برای تایید تشخیص بالینی اندازه گیری کنید (سطح اورات سرم ۳۶۰ میکرومول در لیتر [۶ میلی گرم در دسی لیتر] یا بیشتر). اگر سطح اورات سرم کمتر از ۳۶۰ میکرومول در لیتر (۶ میلی گرم در دسی لیتر) در حین عود است و به شدت مشکوک به نقرس است، اندازه گیری سطح اورات سرم را حداقل دو هفته پس از رفع شعله تکرار کنید.
• اگر تشخیص نقرس نامشخص یا تایید نشده باقی بماند، آسپیراسیون مفصل و میکروسکوپ مایع سینوویال را در نظر بگیرید.
• اگر آسپیراسیون مفصل امکان پذیر نیست یا تشخیص نقرس نامشخص است، تصویربرداری از مفاصل آسیب دیده را با اشعه ایکس، سونوگرافی یا CT با انرژی دوگانه در نظر بگیرید.

درمان و مدیریت نقرس ^{[ ۱ ، ۷ ]}

نکات کلی

بسته یخ ممکن است مفید باشد، همچنین ممکن است استراحت. مفصل باید بلند شود و از آسیب دیدن جلوگیری شود.

گزینه های درمانی دارویی عبارتند از:

• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs).
• کلشی سین.
• کورتیکواستروئیدها
• سایر ترکیبات عمدتاً ضد درد.

انتخاب برای یک بیمار خاص به موارد زیر بستگی دارد:

• موارد منع مصرف
• فاصله بین شروع علائم و شروع درمان.
• خطرات در مقابل منافع

دستورالعمل های EULAR کلشی سین و/یا NSAID ها را به عنوان گزینه خط اول برای نقرس حاد توصیه می کنند. ^{[ ۴ ]}

باید از این فرصت برای بحث در مورد مسائل مربوط به سبک زندگی مانند ورزش، رژیم غذایی (مانند مصرف گوشت قرمز)، مصرف الکل و مصرف مایعات استفاده کرد.

کاناکینوماب

کاناکینوماب یک آنتی بادی مونوکلونال نوترکیب فعال به عنوان یک مهار کننده سیتوکین پیش التهابی IL-1 است. این دارو برای استفاده در افراد مبتلا به آرتریت نقرسی که وضعیت آنها به اندازه کافی به درمان با NSAID یا کلشی سین پاسخ نداده است، یا در افرادی که موارد منع مصرف یا عدم تحمل آنها را دارند و دوره های مکرر کورتیکواستروئیدها در آنها نامناسب است، مجاز است. ^{[ ۱۰ ]}

NSAID ها

NSAID ها خط اول درمان هستند. هر چه زودتر دارو شروع شود، پاسخ سریعتر است. ^{[ ۱۱ ]} در نظر بگیرید که به بیمار انباری بدهید تا در خانه نگه دارد.

ایندومتاسین به طور سنتی خط اول در گذشته استفاده شده است، اما هیچ مدرک قانع کننده ای برای حمایت از استفاده از NSAID خاص وجود ندارد. ^{[ ۱۲ ]} هشت دارو برای استفاده در نقرس مجوز دارند. دیکلوفناک، ناپروکسن و ایندومتاسین به طور کلی ترجیح داده می شوند.

برای بیمارانی که در معرض خطر عوارض جانبی گوارشی هستند، از یک عامل محافظ معده، مسکن ساده یا کلشی سین استفاده کنید. با در نظر گرفتن سن، بیماری های همراه و تداخل با سایر داروها، دوز را با نیازهای بیمار تنظیم کنید. بالاترین دوز مجاز قابل تحمل را هدف قرار دهید، اما از دستورالعمل‌های کمیسیون پزشکی انسانی برای استفاده از NSAIDها در کوتاه‌ترین زمان ممکن با توجه به خطرات قلبی عروقی آگاه باشید.

کلشی سین

کلشی سین یک درمان موثر برای نقرس است. فرمول ملی بریتانیا (BNF) 500 میکروگرم را ۲-۴ بار در روز توصیه می کند تا زمانی که علائم برطرف شوند – حداکثر ۶ میلی گرم در هر دوره. این دوره در عرض سه روز تکرار نمی شود. در عمل، حداکثر دوز اغلب با ایجاد علائم سمیت (تهوع، استفراغ، اسهال) محدود می شود. ^{[ ۱۰ ]}

کلشی سین به ویژه در مواردی که NSAID ها تحمل ضعیفی دارند، در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی و در افرادی که داروهای ضد انعقاد مصرف می کنند، مناسب است. ^{[ ۱۳ و ۱۴ ]}
این دارو می تواند در دوزهای پایین تر مؤثر باشد. ^{[ ۱۵ ]} با توجه به پاسخ، حداکثر دوز مجاز را تیتر کنید.

کورتیکواستروئیدها

اینها را می توان به صورت خوراکی، عضلانی، داخل وریدی یا داخل مفصلی داد. ^{[ ۱۲ ]} با این حال، یک بررسی کاکرین شواهد غیرقطعی برای اثربخشی و اثربخشی کورتیکواستروئیدهای سیستمیک در درمان نقرس حاد یافت. ^{[ ۱۶ ]}

نشان داده شده است که تجویز داخل مفصلی استروئیدهای طولانی اثر، در آزمایشات کوچک، ایمن و مؤثر است. ^{[ ۴ ]} با این حال، کار بیشتری برای روشن شدن اثربخشی مورد نیاز است. می‌توان آن را با آسپیراسیون مفصل جفت کرد، که هم برای کمک به تشخیص و هم برای مدیریت شرایط راحت است. این به ویژه برای بیماران مبتلا به مونوآرتریت شدید و موارد منع مصرف NSAID ها و کلشیسین مفید است. همچنین مفید است زیرا با حداقل عوارض جانبی و خطر کمتر تداخلات دارویی همراه است. در صورت مشکوک بودن به آرتریت سپتیک نباید انجام شود.

داروهای ضد درد

این موارد در مواردی که تمام گروه های دارویی دیگر منع مصرف دارند یا به عنوان مکملی برای تسکین درد مفید هستند. با پاراستامول، با یا بدون کدئین، به طور منظم و نه فقط در صورت لزوم، شروع کنید.

داروهای پیشگیری کننده

آلوپورینول
آلوپورینول، یک مهارکننده گزانتین اکسیداز، یکی از موثرترین داروهای کاهش دهنده اورات محسوب می شود و اغلب در درمان نقرس مزمن استفاده می شود. با این حال، یک بررسی کاکرین شواهدی با کیفیت متوسط ​​از تفاوت کم یا عدم تفاوت در دستیابی به اورات هدف سرم در مقایسه آلوپورینول با بنزبرومارون پیدا کرد. بر اساس شواهد با کیفیت پایین تا متوسط، آلوپورینول موفق‌تر از دارونما به نظر می‌رسد و ممکن است در دستیابی به سطح اورات سرم هدف کمتر از فبوکسوستات باشد. ^{[ ۱۷ ]}

فبوکسوستات ^{[ ۱۰ ]}
این توسط NICE به عنوان گزینه ای برای مدیریت هیپراوریسمی مزمن در نقرس توصیه می شود. آژانس تنظیم مقررات داروها و محصولات مراقبت بهداشتی (MHRA) در سال ۲۰۱۲ توصیه ای صادر کرد مبنی بر اینکه فبوکسوستات می تواند باعث واکنش های حساسیت مفرط جدی از جمله سندرم استیونز-جانسون و شوک آنافیلاکتیک حاد شود. MHRA توصیه های بیشتری را برای تجویز فبوکسوستات در سال ۲۰۱۹ به دلیل افزایش خطر مرگ قلبی عروقی و مرگ و میر ناشی از همه علل در یک کارآزمایی بالینی در بیماران با سابقه بیماری قلبی عروقی عمده ارائه کرد. بنابراین توصیه شده است که از درمان با فبوکسوستات در بیماران مبتلا به بیماری قلبی عروقی اصلی از قبل موجود خودداری شود، مگر اینکه هیچ گزینه درمانی دیگری مناسب نباشد.

Uricosurics ^{[ ۱۸ ]}
Uricosurics با افزایش دفع اورات کلیوی، با واسطه مهار انتخابی ناقل‌های آنیون آلی موجود در سلول‌های لوله‌ای پروگزیمال کلیه، عمل می‌کنند. تمام اوریکوسوریک ها خطر رسوب سنگ های اوراتی را افزایش می دهند.

مدیریت زیر برای نقرس توسط NICE توصیه می شود: ^{[ ۷ ]}

مدیریت عود نقرس

• یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID)، کلشیسین یا یک دوره کوتاه کورتیکواستروئید خوراکی را برای درمان خط اول عود نقرس با در نظر گرفتن بیماری‌های همراه، نسخه‌های مشترک و ترجیحات فرد پیشنهاد دهید. اضافه کردن یک مهارکننده پمپ پروتون را برای افراد مبتلا به نقرس که از NSAID برای درمان عود نقرس استفاده می‌کنند، در نظر بگیرید.
• اگر NSAID ها و کلشی سین منع مصرف دارند، قابل تحمل نیستند یا بی اثر هستند، تزریق کورتیکواستروئید داخل مفصلی یا عضلانی را برای درمان شعله نقرس در نظر بگیرید.
• یک مهارکننده اینترلوکین ۱ (IL-1) برای درمان عود نقرس پیشنهاد نکنید، مگر اینکه NSAID ها، کلشی سین و کورتیکواستروئیدها منع مصرف دارند، قابل تحمل نیستند یا بی اثر هستند. قبل از تجویز مهارکننده IL-1 فرد را به خدمات روماتولوژی ارجاع دهید.
• به افراد مبتلا به نقرس توصیه کنید که استفاده از کمپرس یخ روی مفصل آسیب دیده (سرما درمانی) علاوه بر مصرف داروهای تجویز شده ممکن است به کاهش درد کمک کند.

پیگیری بعد از عود نقرس

• بعد از اینکه عود نقرس برطرف شد، یک قرار ملاقات بعدی را در نظر بگیرید:
  • سطح اورات سرم را اندازه گیری کنید.
  • اطلاعاتی در مورد نقرس و نحوه خود مدیریتی و کاهش خطر عود بیماری در آینده ارائه دهید.
  • شیوه زندگی و بیماری های همراه (از جمله عوامل خطر قلبی عروقی و بیماری مزمن کلیوی) را ارزیابی کنید.
  • داروها را مرور کنید و در مورد خطرات و مزایای درمان طولانی مدت کاهش اورات (ULT) صحبت کنید.

رژیم غذایی و سبک زندگی

• شواهد کافی وجود ندارد که نشان دهد هر رژیم غذایی خاصی از عود یا کاهش سطح اورات سرم جلوگیری می کند. توصیه به پیروی از یک رژیم غذایی سالم و متعادل.
• اضافه وزن یا چاقی یا مصرف بیش از حد الکل ممکن است عود و علائم نقرس را تشدید کند.

مدیریت طولانی مدت نقرس

مدیریت نقرس با درمان های کاهش اورات:

• ULT را با استفاده از استراتژی درمان به هدف (به زیر مراجعه کنید) به افرادی که مبتلا به نقرس هستند پیشنهاد دهید:
  • شراره های متعدد یا دردسرساز.
  • CKD مراحل ۳ تا ۵ (نرخ فیلتراسیون گلومرولی [GFR] دسته های G3 تا G5).
  • دیورتیک درمانی
  • توفی.
  • آرتریت مزمن نقرسی.
• در مورد گزینه ULT، با استفاده از استراتژی درمان به هدف، با افرادی که اولین یا پس از آن عود نقرس داشته اند که در این گروه ها نیستند، بحث کنید.
• اطمینان حاصل کنید که مردم درک می کنند که ULT معمولاً پس از رسیدن به سطح اورات هدف سرم ادامه می یابد و معمولاً یک درمان مادام العمر است.
• ULT را حداقل ۲-۴ هفته پس از رفع عود نقرس شروع کنید. اگر شعله ور شدن بیشتر باشد، می توان ULT را در حین شعله ور شروع کرد.
• استراتژی درمان به هدف: با دوز پایین ULT شروع کنید و از سطوح اورات سرم ماهانه برای هدایت افزایش دوز، در صورت تحمل، تا رسیدن به سطح اورات سرم مورد نظر استفاده کنید.

سطح سرمی اورات هدف:

• سطح سرمی اورات زیر ۳۶۰ میکرومول در لیتر (۶ میلی گرم در دسی لیتر) را هدف قرار دهید.
• سطح سرمی اورات هدف کمتری را زیر ۳۰۰ میکرومول در لیتر (۵ میلی گرم در دسی لیتر) برای افراد مبتلا به نقرس در نظر بگیرید که:
  • توفی یا آرتریت مزمن نقرسی داشته باشید
  • با وجود داشتن سطح اورات سرم کمتر از ۳۶۰ میکرومول در لیتر (۶ میلی گرم در دسی لیتر) به شعله های مکرر مداوم ادامه دهید.

درمان های کاهش دهنده اورات

• هنگام شروع درمان به هدف ULT، آلوپورینول یا فبوکسوستات را به عنوان درمان خط اول ارائه دهید.
• آلوپورینول را به عنوان درمان خط اول برای افراد مبتلا به نقرس که بیماری قلبی عروقی عمده دارند (مثلاً انفارکتوس میوکارد یا سکته قبلی یا آنژین ناپایدار) پیشنهاد دهید.
• اگر به سطح سرمی اورات هدف نرسید یا درمان خط اول تحمل نشد، به درمان خط دوم با آلوپورینول یا فبوکسوستات روی آورید.

جلوگیری از عود نقرس هنگام شروع یا تیتراسیون درمان کاهنده اورات

• برای افرادی که تصمیم به درمان برای جلوگیری از عود نقرس در هنگام شروع یا تیتراسیون ULT دارند، کلشی سین را تا زمانی که به سطح اورات هدف سرم رسیده است، ارائه دهند. اگر کلشی سین منع مصرف دارد، قابل تحمل نیست یا بی اثر است، یک NSAID با دوز کم یا کورتیکواستروئید خوراکی با دوز پایین را در نظر بگیرید.
• اضافه کردن یک مهارکننده پمپ پروتون را برای افراد مبتلا به نقرس در نظر بگیرید که از NSAID یا کورتیکواستروئید استفاده می کنند تا از عود نقرس در هنگام شروع یا تیتراسیون ULT جلوگیری شود.
• هنگام شروع یا تیتراسیون ULT برای جلوگیری از عود نقرس، مهارکننده IL-1 ارائه نکنید، مگر اینکه کلشی سین، NSAID ها و کورتیکواستروئیدها منع مصرف دارند، قابل تحمل نیستند یا بی اثر هستند. قبل از تجویز مهارکننده IL-1 فرد را به خدمات روماتولوژی ارجاع دهید.

نظارت بر سطح اورات سرم

نظارت سالانه سطح اورات سرم را در افراد مبتلا به نقرس در نظر بگیرید که پس از رسیدن به سطح سرمی اورات هدف، ULT را ادامه می دهند.

ارجاع به خدمات تخصصی

در صورتی که فرد مبتلا به نقرس را به خدمات روماتولوژی ارجاع دهید در نظر بگیرید:

• تشخیص نقرس نامشخص است.
• درمان منع مصرف دارد، قابل تحمل نیست یا بی اثر است.
• آنها دارای مراحل CKD 3b تا ۵ هستند (گروه GFR G3b تا G5).
• پیوند عضو داشته اند.

عوارض ^{[ ۱ ]}

• بیماری کلیوی:
  • نفروپاتی مزمن اورات ناشی از رسوب گسترده بلورهای اورات در بینابینی مدولا و اهرام است که باعث التهاب و فیبروز می شود.
  • بیماران نقرس که دفع ۲۴ ساعته اسید اوریک از طریق ادرار بیش از ۷۸۰ میلی مول در لیتر دارند، ۵۰ درصد در معرض خطر ابتلا به سنگ کلیه اوراتی و اگزالاتی هستند. افرادی که دفع اورات اندازه گیری شده بیش از ۸۰۰ میلی گرم در ۲۴ ساعت دارند، ممکن است از پروفیلاکسی آلوپورینول برای جلوگیری از نفروپاتی اورات سود ببرند.
• آرتریت دژنراتیو شدید.
• عفونت های ثانویه
• دوره های دردناک مکرر
• سندرم تونل کارپال (نادر).
• برخورد عصب یا نخاع.

پیش آگهی ^{[ ۱ ]}

اولین حملات حاد معمولاً در عرض ۳-۱۰ روز به طور کامل برطرف می شوند. گزارش شده است که حملات در ۶۲ درصد افراد در طی یک سال تکرار می شود. دوره های حاد مکرر و ایجاد نقرس مزمن منجر به آسیب پیشرونده مفاصل، درد و ناتوانی می شود. سطوح سرمی اسید اوریک بیش از ۳۶۰ میکرومول در لیتر با افزایش خطر حملات مکرر نقرس مرتبط است.