به محض تشخیص ابتلا به نقرس، پزشک شما سعی می کند تا درد شما را در اسرع وقت کاهش دهد. کالج آمریکایی روماتولوژی (ACR) برای اولین بار در هشت سال گذشته دستورالعمل های خود را برای درمان نقرس در سال ۲۰۲۰ به روز کرد. شواهد بیشتری در حمایت از تشخیص و درمان زودهنگام (به ویژه برای افراد مبتلا به بیماری های همراه مانند بیماری کلیوی) وجود دارد. پروتکل های درمان به هدف (T2T)؛ و آلوپورینول (زیلوپریم) به عنوان یک عامل خط اول. (۱۰)
گزینه های دارویی
برای درمان نقرس می توان از داروهای مختلفی استفاده کرد:
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) این داروها تولید پروستاگلاندینها را که باعث افزایش درد و التهاب میشوند، مسدود میکنند. داروهای رایج بدون نسخه شامل ایبوپروفن (Advil)، آسپرین و ناپروکسن (Aleve) است. نسخه های رایج شامل سلکوکسیب (سلکوکسیب)، ملوکسیکام (موبیک) و ناپروکسن به صورت نسخه ای هستند. قبل از مصرف اینها باید با پزشک خود صحبت کنید.
- کلشی سین اگر نمی توانید NSAID ها را تحمل کنید، پزشک ممکن است کلشی سین (Colcrys) را تجویز کند، اما باید روزانه مصرف شود. ممکن است عوارض جانبی مانند اسهال، حالت تهوع، استفراغ و گرفتگی شکم وجود داشته باشد.
- کورتیکواستروئیدها که به صورت خوراکی یا مستقیم به مفصل آسیب دیده تزریق می شوند، رایج ترین کورتیکواستروئیدهای مورد استفاده برای نقرس پردنیزون (دلتازون)، پردنیزولون (اوراپرد) و متیل پردنیزولون (مدرول) هستند.
- داروهای کاهش دهنده اسید اوریک این داروها مانند فبوکسوستات (Uloric) یا آلوپورینول، باید روزانه مصرف شوند و به مدت طولانی استفاده شوند. دستورالعملهای جدید نقرس توصیه میکنند که اینها را با یک دوره سه تا شش ماهه NSAIDs مصرف کنید.
درمان های جایگزین و مکمل
بسیاری از رویکردهای طب مکمل و جایگزین (CAM) برای مدیریت نقرس بر رژیم غذایی، کاهش وزن و ورزش تمرکز دارند.
خطر ابتلا به نقرس زمانی افزایش می یابد که رژیم غذایی شما دارای ترکیبات طبیعی به نام پورین باشد. هنگامی که پورین ها در بدن تجزیه می شوند، باعث تشکیل اسید اوریک می شوند. در بیشتر موارد، افرادی که مبتلا به نقرس هستند، حتی زمانی که از رژیم غذایی برای نقرس پیروی می کنند، همچنان به دارو نیاز خواهند داشت. با این حال، اصلاح رژیم غذایی می تواند یک راه قدرتمند برای کمک به مدیریت علائم نقرس و نقرس باشد. برخی تحقیقات نشان می دهد که تغییرات غذا به تنهایی می تواند سطح اسید اوریک شما را تا ۱۵ درصد کاهش دهد. (۱۱)
اصول اصلی رژیم غذایی نقرس اساساً مانند هر رژیم غذایی سالم است: اگر اضافه وزن دارید، مصرف کالری را کاهش دهید. کربوهیدرات های تصفیه نشده مانند میوه ها، سبزیجات و غلات کامل را انتخاب کنید. و مصرف قند، گوشت اعضای بدن (مانند کلیه، جگر یا نان شیرین) و چربی های اشباع شده را محدود کنید.
از غذاهایی که ممکن است باعث ایجاد نقرس شود خودداری کنید
پورین ها در برخی از غذاهای با پروتئین بالا، مانند انواع خاصی از غذاهای دریایی (از جمله ماهی خال مخالی، شاه ماهی، گوش ماهی، آنچوی و ساردین) و گوشت قرمز و گوشت اندام (به ویژه کلیه گاو، جگر، گوشت شکار، و نان شیرین) یافت می شوند. از نوشیدنی هایی که ممکن است باعث نقرس شود خودداری کنید:
- نوشیدنی های الکلی (آبجو، ویسکی، جین، ودکا و رام)
- نوشیدنی های شیرین (نوشابه های گازدار، آبمیوه ها، نوشابه های انرژی زا)
- قهوه و سایر نوشیدنی های کافئین دار. در حالی که برخی از مطالعات نشان میدهند که کافئین در واقع میتواند از درد نقرس محافظت کند، برخی دیگر دریافتند که افزایش ناگهانی مصرف کافئین میتواند باعث حمله شود.
آیا می توانید ۴ کیلو کم کنید؟ کاهش وزن به پیشگیری از نقرس کمک می کند
اگر اضافه وزن دارید، احتمالاً سطح اسید اوریک بالاتر از حد طبیعی دارید که یک عامل خطر اولیه برای ابتلا به نقرس است. به همین دلیل کاهش وزن بخش مهمی از رژیم غذایی نقرس است.
کاهش وزن ممکن است به کاهش سطح اسید اوریک و کاهش خطر ابتلا به حملات نقرس در آینده کمک کند. در واقع، کاهش وزن حدود هشت پوند یا بیشتر منجر به کاهش طولانی مدت سطح اسید اوریک و حملات نقرس در افراد دارای اضافه وزن یا چاق شد. (۱۲)
در حالی که برخی از افراد مبتلا به نقرس از کاهش مصرف غذاهای حاوی پورین بالا سود می برند، یک ماده شیمیایی که به تشکیل اسید اوریک کمک می کند، مشخص نیست که مصرف پورین چقدر تفاوت ایجاد می کند. لازم نیست از تمام غذاهای پر پورین خودداری کنید. تغییرات متوسط در سبک تغذیه شما ممکن است به شما کمک کند احساس بهتری داشته باشید و خطرات نقرس را کاهش دهید، و تحقیقات نشان می دهد که سبزیجات غنی از پورین باعث نقرس نمی شوند. غذاهای با پورین بالا مانند عدس و لوبیا می توانند منبع هوشمند پروتئین بدون چربی باشند.
ورزش مناسب انجام دهید
بسیاری از افراد مبتلا به نقرس از ورزش اجتناب می کنند، زیرا می ترسند که مفصل ملتهب را بدتر کند. برنامه های خاصی وجود دارد که به افراد مبتلا به انواع آرتریت کمک می کند تا نیازهای ورزشی خود را تطبیق دهند. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری فهرستی از برنامه های توصیه شده دارد که می توانید در بیمارستان محلی، مرکز اجتماعی یا YMCA خود بیابید. (۱۳)