نوتروپنی در کودکان (نوتروفیل کم)

نوتروپنی وضعیتی است که در آن بدن به اندازه کافی نوتروفیل ندارد – نوعی گلبول سفید که به بدن در مبارزه با عفونت های باکتریایی کمک می کند. نوتروپنی به عنوان داشتن تعداد مطلق نوتروفیل کمتر از 1500/μL تعریف می شود. تعداد مطلق نوتروفیل ها (ANC) با ضرب تعداد کل گلبول های سفید خون در درصد نوتروفیل ها و سلول های نواری (که همچنین نوعی گلبول سفید هستند و در کمک به مبارزه با عفونت های حاد مهم هستند) محاسبه می شود.

شدت نوتروپنی

• نوتروپنی خفیف: ANC بین 1000-1500/μL است
• نوتروپنی متوسط: ANC بین 500-1000/μL است
• نوتروپنی شدید: ANC کمتر از 500/μL است

چه چیزی باعث نوتروپنی می شود؟

شایع ترین علل نوتروپنی عفونت های ویروسی (مانند آبله مرغان یا آنفولانزا) هستند. اگر کودکان در زمان یک عفونت حاد ویروسی نوتروپنی هستند، یک CBC تکراری باید سه تا چهار هفته بعد برای ارزیابی رفع نوتروپنی انجام شود.

در موارد نادر، CBC های سریال در طول شش تا هشت هفته و/یا آزمایش آنتی بادی ممکن است برای کمک به ارزیابی علل نوتروپنی در کودکان ضروری باشد.

اختلالات / علل شایع خارج از مغز استخوان

• عفونت
• داروها (مانند پنی سیلین، پروپیل تیوراسیل، فنوتیازین، داروهای ضد تشنج)
• با واسطه آنتی بادی (مانند نوتروپنی خودایمنی)
• طحال بزرگ شده
• کمبود مواد مغذی (مانند کمبود فولات یا B-12)

اختلالات/ علل نادر از درون خود مغز استخوان

• نوتروپنی چرخه ای – با چرخه تعداد نوتروفیل ها مشخص می شود
• نوتروپنی مادرزادی شدید – همراه با تعداد بسیار کم نوتروفیل ها و عفونت های مکرر و شدید
• انفیلتراسیون مغز استخوان – بدخیمی هایی که به مغز استخوان حمله می کنند (مانند لوسمی)

نوتروپنی مرتبط با سندرم (مانند شواچمن-الماس، دیسکراتوزیس مادرزادی)

• نوتروپنی ایدیوپاتیک (علل ناشناخته)

نوتروپنی چگونه تشخیص داده می شود؟

نوتروپنی با گرفتن شمارش کامل خون (CBC) و محاسبه ANC تشخیص داده می شود. در صورتی که ANC کمتر از 1500/μL باشد، نوتروپنی تشخیص داده می شود. با این حال، توجه به این نکته مهم است که تنها بیمارانی که نوتروپنی شدید مزمن دارند، احتمالاً به عفونت‌های تهدید کننده زندگی مبتلا می‌شوند.

علاوه بر ارزیابی آزمایشگاهی، بیماران نوتروپنی ممکن است سابقه عفونت‌های مکرر/عودکننده، عفونت‌های ریوی، عفونت مزمن گوش، عفونت‌های پوستی، عفونت‌های جدی (مانند مننژیت یا عفونت استخوان) یا زخم‌های مزمن دهان را داشته باشند. گاهی اوقات ممکن است سابقه ای از اعضای خانواده وجود داشته باشد که ممکن است در دوران نوزادی به دلیل عفونت های حاد فوت کرده باشند.

علائم نوتروپنی چیست؟

• عفونت های مکرر
• عفونت های تنفسی جدی، از جمله ذات الریه یا عفونت های سینوسی
• عفونت های پوستی (مانند سلولیت، آبسه)
• چندین عفونت جدی (مانند مننژیت، عفونت استخوان)
• عفونت غدد لنفاوی
• بیماری لثه
• زخم/زخم دهان
• زخم های راست روده واژن، مجرای ادرار

نوتروپنی چگونه درمان می شود؟

• مشاهده
• آنتی بیوتیک، در صورت مناسب بودن برای عفونت های باکتریایی
• در موارد بسیار نادر، تزریق فاکتور رشد برای WBCها

نکته مهم: بیمارانی که نوتروپنی در آنها تشخیص داده می شود باید از نظر تب در منزل به دقت تحت نظر باشند. بیمارانی که دمای آنها بیش از 101 درجه فارنهایت است یا درجه حرارت آنها به سرعت در حال افزایش است باید فوراً با پزشک اطفال خود تماس بگیرند. هنگامی که بیماران نوتروپنی هستند هرگز نباید دمای مقعدی را اندازه گیری کرد.