مکمل‌های منیزیم: تنوع زیاد و کاربردهای گوناگون
مکمل‌های منیزیم می‌توانند کمی گیج‌کننده باشند. انواع مختلفی از آن‌ها وجود دارد و هر کدام وعده‌های متفاوتی می‌دهند.
برخی از مکمل‌های منیزیم برای بهبود خواب طراحی شده‌اند، در حالی‌که برخی دیگر تمرکز خود را بر سلامت مغز گذاشته‌اند. این موضوع نشان می‌دهد که منیزیم یکی از مواد معدنی چندمنظوره در بدن است که در مسیرهای فیزیولوژیک متعددی نقش دارد. همچنین داروهای ضداسید رایجی مانند Maalox و Mylanta نیز حاوی منیزیم هستند، که بیشتر برای کاهش سوزش معده و رفلاکس اسید معده به کار می‌روند.
اگر تا به حال برای تسهیل دفع از شیر منیزیا استفاده کرده‌اید، باید بدانید که در واقع از یک ملین بر پایه منیزیم بهره برده‌اید. شیر منیزیا حاوی منیزیم هیدروکسید است که با افزایش آب در روده‌ها موجب تحریک حرکت روده می‌شود. این عملکرد باعث می‌شود که منیزیم به‌عنوان یکی از ترکیبات مؤثر در درمان یبوست شناخته شود.
منیزیم اکسید و تسهیل اجابت مزاج
یکی از انواع منیزیمی که احتمالاً در مکمل‌های مولتی‌ویتامین دیده‌اید، منیزیم اکسید است. این ماده ارتباط نزدیکی با منیزیم هیدروکسید دارد که همان نوع منیزیم موجود در داروهای ضداسید و ملین‌ها است.
منیزیم اکسید به‌صورت مشابهی عمل می‌کند؛ یعنی با کشاندن آب به درون روده‌ها، موجب تسهیل در اجابت مزاج می‌شود. این مکانیزم، تحت عنوان اسمز شناخته می‌شود که در آن، منیزیم با جذب آب، محتویات روده را نرم‌تر کرده و موجب حرکت راحت‌تر آن‌ها به سمت خارج بدن می‌شود. به همین دلیل، منیزیم اکسید در درمان یبوست‌های گاه‌به‌گاه مؤثر شناخته شده است.
تأثیر منیزیم بر فشار خون
جالب است بدانید که منیزیم می‌تواند در مدیریت فشار خون نیز نقش داشته باشد. این ماده معدنی موجب شل شدن رگ‌های خونی شده و آزادسازی پیام‌های عصبی مرتبط با استرس را کاهش می‌دهد.
این دو اثر، یعنی اتساع عروق و مهار پیام‌های سمپاتیکی، از جمله مکانیسم‌هایی هستند که به کاهش فشار خون کمک می‌کنند. اگرچه ممکن است سایر اشکال منیزیم در کاهش فشار خون مؤثرتر باشند، اما منیزیم اکسید نیز می‌تواند تا حدودی در حفظ اعداد فشار خون در محدوده طبیعی مفید واقع شود. این امر آن را به انتخابی بالقوه برای افراد با فشار خون مرزی یا خفیف تبدیل می‌کند.
منیزیم اکسید ممکن است به افراد مبتلا به فشار خون بالا کمک کند
در یک مکمل مولتی‌ویتامین معمولی، حدود ۱۰۰ میلی‌گرم منیزیم اکسید وجود دارد؛ اما این مقدار برای کاهش فشار خون کافی نیست.
در یک مطالعه انجام‌شده در سال ۲۰۱۸ در مجله Nutrients، به ۴۸ فرد مبتلا به فشار خون بالا روزانه ۳۰۰ میلی‌گرم منیزیم اکسید به مدت یک ماه داده شد. در پایان ماه، فشار سیستولیک آن‌ها به‌طور متوسط ۹ واحد کاهش یافت و فشار دیاستولیک نیز حدود ۶ واحد پایین آمد. این نتایج نشان‌دهنده تأثیر منیزیم بر کاهش فشار وارده بر دیواره‌های شریانی است.
این مطالعه همچنین نشان داد که منیزیم اکسید باعث کاهش فشار کاری قلب می‌شود. با کاهش مقاومت عروقی، قلب نیازی به تلاش زیاد برای پمپ کردن خون نخواهد داشت. با این حال، باید توجه داشت که این مطالعه نسبتاً کوچک بود، گروه کنترل دریافت‌کننده دارونما نداشت و همچنین عوارض جانبی ملینی منیزیم اکسید را نیز گزارش نکرد. بنابراین، نتایج آن باید با احتیاط تفسیر شود.
شواهد بیشتر از تأثیر منیزیم اکسید
یک مطالعه قدیمی‌تر که در مجله Hypertension منتشر شد نیز شواهدی مبنی بر تأثیر منیزیم اکسید بر فشار خون ارائه داد. در این مطالعه، به ۶۰ فرد مبتلا به پرفشاری خون روزانه نزدیک به ۵۰۰ میلی‌گرم منیزیم اکسید یا دارونما به مدت هشت هفته داده شد.
نتایج نشان داد که مصرف منیزیم موجب کاهش فشار خون شد، به‌ویژه در افرادی که فشار خون بالاتری داشتند. این یافته‌ها نشان می‌دهد که افراد با فشار خون بالاتر ممکن است پاسخ بهتری به مکمل منیزیم داشته باشند. همچنین مکمل‌یاری با منیزیم منجر به افزایش سطح منیزیم در خون و ادرار آن‌ها شد که نشان‌دهنده جذب و دفع مؤثر این ماده بود.
زمانی که منیزیم ممکن است فشار خون را کاهش ندهد
بر اساس مرور مطالعاتی در سال ۲۰۲۱ که در مجله Nutrients منتشر شد، تأثیر مکمل‌های منیزیم بر فشار خون ممکن است به این بستگی داشته باشد که آیا فرد قبلاً به فشار خون بالا مبتلا شده و آیا دارو برای آن دریافت می‌کند یا خیر.
در افراد بدون فشار خون بالا یا افرادی که فشار آن‌ها با دارو کنترل شده است، منیزیم به نظر نمی‌رسد باعث کاهش فشار شود. این موضوع نشان می‌دهد که نقش منیزیم در تنظیم فشار خون ممکن است تنها در شرایط اختلال در تنظیم فشار، مانند هیپرتانسیون، معنا داشته باشد. همچنین باید در نظر داشت که مصرف بیش از حد منیزیم می‌تواند عوارض پنهان و جدی داشته باشد.
مؤسسه ملی سلامت آمریکا (NIH) توصیه می‌کند که مصرف منیزیم از مکمل‌ها نباید از ۳۵۰ میلی‌گرم در روز تجاوز کند. مصرف دوزهای بالاتر می‌تواند موجب علائمی مانند اسهال، تهوع، و حتی اختلالات الکترولیتی خطرناک شود.
دوز بالا می‌تواند مفید اما پرعارضه باشد
مطالعات اولیه دهه ۱۹۹۰ نشان دادند که منیزیم اکسید و منیزیم هیدروکسید می‌توانند فشار خون افراد مبتلا به هیپرتانسیون را که دارو مصرف نمی‌کردند کاهش دهند.
اما در این مطالعات، دوز مصرفی روزانه ۶۰۰ میلی‌گرم از این ترکیبات بود — مقداری که می‌تواند عوارضی مانند اسهال ایجاد کند. دوزهای بالا به دلیل خاصیت ملینی منیزیم، روده را تحریک کرده و می‌توانند باعث دفع مکرر و کم‌آبی بدن شوند. در این مطالعات، اشکال دیگر منیزیم و همچنین دوزهای پایین‌تر منیزیم اکسید تأثیر قابل‌توجهی نداشتند.
ترکیب منیزیم با داروهای ضد فشار خون
برخی افراد علیرغم مصرف داروهایی مانند بتابلوکرها یا دیورتیک‌ها، همچنان در کنترل فشار خون خود دچار مشکل هستند. در چنین مواردی، منیزیم ممکن است کمک‌کننده باشد.
فرم‌هایی مانند منیزیم اکسید، شلاته، کلرید، پیدولات و آسپارتات در کنار داروهای ضد فشار خون، کاهش فشار را تقویت کرده‌اند. این یافته نشان می‌دهد که منیزیم می‌تواند به‌عنوان مکمل درمان دارویی عمل کند. جالب آن‌که منیزیم کلرید و منیزیم آسپارتات در دوزهایی کمتر از ۳۰۰ میلی‌گرم در روز نیز مؤثر بودند، که این موضوع می‌تواند به حداقل رساندن عوارض جانبی کمک کند و در عین حال اثر درمانی حفظ شود.