هایپرونتیلاسیون یا تهویه بیش از حد ریه ها (علل، علائم و درمان)

اصطلاح هیپرونتیلاسیون تهویه بیش از حد ریه ها را توصیف می کند، فراتر از آنچه برای رسیدن به گازهای خون شریانی طبیعی لازم است.

در مواردی که هایپرونتیلاسیون به صورت مزمن یا در دوره های مکرر اتفاق می افتد و با علائم جسمی (تنفسی، عصبی، روده ای) یا روانی (اضطراب) همراه است، به عنوان سندرم هیپرونتیلاسیون شناخته می شود.^[۱].

تصور می شود حدود ۵ تا ۱۰ درصد از بیماران سرپایی عمومی به این سندرم مبتلا هستند و به دلیل طیف وسیعی از علائم جسمی، خطر تشخیص اشتباه بالاست.

هایپرونتیلاسیون تاثیر کمی بر PO شریانی دارد_۲ و تقریباً هیچ تأثیری بر اشباع اکسیژن ندارد. اثر اصلی آن کاهش pCO است_۲ و ایجاد آلکالوز تنفسی می کند. هیپوکلسمی ثانویه نیز زمانی رخ می دهد که تفکیک کلسیم به سمت فرم یکپارچه و متصل جابجا می شود.

عوامل زیادی وجود دارد که بر حرکت تنفسی تأثیر می گذارد، از جمله کشش ریه ها و مقاومت در راه های هوایی، اما مهم ترین عوامل pH شریان، pCO است._۲ و pO_۲. از این میان pCO_۲ بسیار مهم است، اگرچه برخی از افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) می توانند به انگیزه هیپوکسیک وابسته باشند.

همهگیرشناسی

• بسیار شایع است اما شیوع دقیق آن ناشناخته است. یک نظرسنجی پستی نشان داد که ۸ درصد از بزرگسالان بدون آسم مشکلات تنفسی عملکردی دارند (که شایع‌ترین آنها هیپرونتیلاسیون علامت‌دار است)^[۲].
• سندرم هایپرونتیلاسیون بیشتر در افراد مبتلا به آسم و همچنین در زنان شایع تر است^[۳].
• این بیماری در بیماران مبتلا به آسم شایع تر است و در یک بررسی در ۲۹ درصد رخ می دهد^[۴].

چه چیزی باعث هیپرونتیلاسیون می شود؟

شایع ترین دلیل افزایش تعداد و عمق تنفس، ورزش است که میزان آن بستگی به سطح ورزش دارد. با این حال، از آنجایی که این یک پاسخ فیزیولوژیکی طبیعی است، نامناسب آن را هیپرونتیلاسیون نامید.

علل دیگر عبارتند از:

• اسیدوز متابولیک که باعث هیپرونتیلاسیون جبرانی خواهد شد. این ممکن است با کتواسیدوز دیابتی یا آسیب حاد کلیه رخ دهد. دی اکسید کربن یک اسید بسیار ضعیف است اما حجم مبادله شده در یک روز آن را به مهمترین عامل در تعادل باز اسید تبدیل می کند.
• مشکلات تبادل تنفسی ممکن است وجود داشته باشد، از جمله عدم تعادل V/Q به دلیل، به عنوان مثال، آمبولی ریه یا تبادل ضعیف گاز با ادم ریوی.
• هیپوکسی، که می تواند نتیجه ارتفاع باشد، به ویژه زمانی که صعود خیلی سریع بوده و سازگاری اتفاق نیفتاده است. هیپرونتیلاسیون می تواند باعث بیماری کوهستانی همراه با ادم مغزی شود. فرود سریع ضروری است زیرا این وضعیت می تواند کشنده باشد.
• تب، سموم و داروها – همه اینها می توانند سرعت تنفس را افزایش دهند، احتمالاً با یک اثر مرکزی روی مغز.
• مصرف بیش از حد آسپرین، که ابتدا به هیپرونتیلاسیون اولیه و آلکالوز تنفسی توسط تحریک مرکزی و سپس به هیپرونتیلاسیون ثانویه برای اسیدوز متابولیک ناشی از ماهیت اسیدی دارو منجر می شود.
• هیپرونتیلاسیون یاتروژنیک با تهویه بیش از حد بیماران مبتلا به آسیب سر، که زمانی یک تکنیک رایج بود، اما مورد پسند قرار نگرفت، زیرا نشان داده شده است که نتیجه بدتری دارد.^[۵].
• هیپرونتیلاسیون در پاسخ به اضطراب، که شایع است. در زنان شایع تر است و ممکن است با اختلال پانیک همراه باشد.
• هیپرونتیلاسیون که ممکن است به عنوان بخشی از تنفس ناکارآمد در افراد مبتلا به آسم نیز رخ دهد^[۴].

بقیه این مقاله بر روی تهویه بیش از حد که ممکن است در جامعه وجود داشته باشد تمرکز خواهد کرد.

علائم هیپرونتیلاسیون

• این شکایت معمولاً ماهیتی حمله‌ای دارد تا پیوسته، اگرچه هیپرونتیلاسیشن مزمن ممکن است رخ دهد.
• بیمار ممکن است در هنگام بروز حمله از تنگی نفس شکایت کند.
• درد یا ناراحتی در قفسه سینه شایع است.
• پاراستزی معمولا هر دو بازو را درگیر می کند. این شکایت اغلب از بی حسی یا گزگز در انگشتان دست و گاهی اوقات پا است.
• علائم دیگر عبارتند از:
  • سرگیجه.
  • سوزن سوزن شدن اطراف دهان.
  • ضعف.
  • وزوز گوش
  • تپش قلب
  • احساس خفگی یا خفگی.
  • خس خس سینه.
  • تعریق.
  • از دست دادن هوشیاری (غیر معمول).

نشانه ها

بعید است که هیچ علامتی وجود داشته باشد مگر اینکه بیمار در حین حمله حاد دیده شود که:

• بیمار بسیار مضطرب به نظر می رسد و برای نفس کشیدن دچار مشکل می شود.
• تکلم مشکل است و از عضلات کمکی تهویه استفاده می شود.
• به نسبت مدت دم به مدت بازدم توجه کنید:

• • در تنفس آرام، این حدود ۱:۲ است.
  • در آسم، مرحله بازدم طولانی می شود (مخصوصاً اگر شدید باشد) و بیمار ممکن است از طریق لب های فشرده خارج شود.
  • در هیپرونتیلاسیون، فاز دمی ممکن است پرانرژی باشد و فاز بازدم طولانی نشود.

• علامت Trousseau (همچنین به آن “Main d’accoucheur” یا اسپاسم کارپوپدال نیز می گویند) اسپاسم عضلانی در دست ها است که نوک انگشتان و شست به سمت هم و انگشتان صاف است. ناشی از هیپوکلسمی است.
• علامت Chvostek نیز به دلیل هیپوکلسمی است. پشت گوش، درست در جلوی استخوان ماستوئید که عصب صورت بیرون می آید، تلنگر بزنید. عصب بیش از حد حساس صورت باعث می شود عضلات صورت منقبض شوند.

هیپرونتیلاسیون مزمن

تشخیص هیپرونتیلاسیون مزمن ممکن است دشوارتر باشد. بیمار به ندرت هیپرونتیلاسیون را به شیوه ای آشکار بالینی انجام می دهد و ممکن است قبلاً چندین بررسی را انجام داده باشد.

• ممکن است pCO شریانی به طور مداوم پایین باشد_۲ با دفع بالای بی کربنات از کلیه به طوری که PH طبیعی است.
• ممکن است گاه به گاه نفس های عمیق و آه دار مشاهده شود. اینها pCO را حفظ می کنند_۲ افسرده.
• آنها ممکن است در هنگام استرس به طور واضح تری تهویه شوند و در این شرایط به راحتی علائم ایجاد کنند.

تشخیص های افتراقی

تشخیص ممکن است از تاریخچه واضح باشد.

هیپرونتیلاسیون مزمن ممکن است شبیه بسیاری از اختلالات ارگانیک جدی باشد، اما ویژگی ها اغلب غیر معمول هستند. بیماران مبتلا به هایپرونتیلاسیون ناشی از ورزش بیشتر احتمال دارد به اختلالات روانی مبتلا شوند تا قلبی. تشخیص و درمان زودهنگام این بیماران ممکن است عوارض احتمالی مرتبط با تحقیقات غیرضروری تهاجمی را کاهش دهد.

تحقیق و بررسی

تشخیص اساساً یک تشخیص بالینی است، اما ممکن است نیاز به انجام آزمایشات مختلف برای رد سایر شرایط باشد:

• گازهای خون شریانی در حمله ممکن است مفید باشند اما pCO_۲ همچنین می تواند در هوای بازدمی انتهایی اندازه گیری شود. آزمایش دوم بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد، زیرا کمتر تهاجمی است، درد کمتری دارد و در نتیجه احتمال ایجاد هیپرونتیلاسیون کمتر است.
• ECG ممکن است بیماری عروق کرونر قلب یا آریتمی را رد کند و آزمایش D-dimer و CXR ممکن است در صورت آمبولی ریه یا پنوموتوراکس مورد نیاز باشد. همچنین ممکن است یک فاصله QT طولانی مدت به دلیل هیپوکلسمی در طول یک حمله حاد را نشان دهد.
• تست‌های عملکرد ریوی و انتقال گاز ریه به رد سایر بیماری‌های زمینه‌ای ریه مانند آسم یا آمبولی ریه کمک می‌کنند.
• صفحه نمایش سم شناسی
• سندرم هیپرونتیلاسیون حاد را می توان از نظر بالینی اشتباه به عنوان تشنج صرعی تشخیص داد. بنابراین ممکن است نیاز به الکتروانسفالوگرام (EEG) باشد^[۸].

درمان و مدیریت هیپرونتیلاسیون

اضطراب می تواند باعث هیپرونتیلاسیون شود و علائمی را ایجاد کند که به عنوان نشانه بیماری جسمی جدی تفسیر می شود. این باعث هیپرونتیلاسیون بیشتر، علائم بدتر و یک دور باطل می شود. توضیح دقیق ماهیت شرایط مورد نیاز است. بیماران ممکن است در پذیرش اتیولوژی مشکل پیدا کنند. بازتولید علائم با هیپرونتیلاسیون ارادی ممکن است مفید باشد.

• تنفس مجدد در یک کیسه کاغذی می تواند برای کمک به ایجاد pCO استفاده شود_۲ اما این فقط باید در مواردی استفاده شود که تشخیص قطعی باشد، زیرا در صورت وجود بیماری فیزیکی ممکن است خطرناک باشد.
• تکنیک های تمدد اعصاب ممکن است مفید باشند.
• تمرینات تنفسی اغلب برای درمان تنفس ناکارآمد و سندرم هایپرونتیلاسیون استفاده می شود. با این حال، در حال حاضر هیچ شواهد محکمی از فواید آن در کودکان یا بزرگسالان وجود ندارد^{[۹, ۱۰]}.
• درمان مبتلایان به آسم با تنفس ناکارآمد، با استفاده از یک مداخله مختصر فیزیوتراپی (آموزش تمرینات تنفسی بازآموزی)، کیفیت زندگی را بهبود می‌بخشد، اما این وضعیت تنها در یک چهارم بیماران شش ماهه حفظ می‌شود.^[۱۱].

فارماکولوژیک

اساس درمان باید رفتار درمانی باشد تا دارو، اما ممکن است جایی برای داروها وجود داشته باشد.

• بنزودیازپین ها را می توان در شرایط حاد در صورت شدید استفاده کرد. فقط گاهی استفاده کنید، زیرا پتانسیل آرام بخشی و وابستگی وجود دارد.
• اگر آسم کنار گذاشته شده باشد، پروپرانولول ممکن است مفید باشد.
• داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) نیز ممکن است ارزشمند باشند.

بیماری های همراه

درمان هر گونه شرایط کمک کننده مرتبط:

• تقریباً ۵۰ درصد از بیماران مبتلا به اختلال پانیک و ۶۰ درصد از بیماران مبتلا به آگورافوبیا به عنوان بخشی از اختلال خود هیپرونتیله می شوند، اما تنها ۲۵ درصد از بیماران مبتلا به سندرم هیپرونتیلاسیون نیز دارای اختلال پانیک هستند.
• سایر اختلالات روانپزشکی – به عنوان مثال، اختلالات وسواس فکری-اجباری. با این حال، همه بیماران آسیب شناسی روانی قابل اثبات ندارند.

عوارض هیپرونتیلاسیون

• مرگ و میر ناشی از سندرم هیپرونتیلاسیون بسیار نادر است اما گزارش شده است^[۱۲].
• با این حال، سندرم هیپرونتیلاسیون می‌تواند تأثیر نامطلوب شدیدی بر کیفیت زندگی داشته باشد^[۱۳].
• عوارض روانپزشکی قابل توجهی با این سندرم وجود دارد.
• هایپرونتیلاسیون باعث تشنج در اکثریت قریب به اتفاق افراد مبتلا به صرع غایب می شود^[۱۴].
• هیپرونتیلاسیون همچنین ممکن است باعث ایجاد تشنج های روانی غیرصرعی شود^[۱۵].
• افراد در معرض خطر عوارض ایتروژنیک ناشی از بررسی یا درمان تشخیص اشتباه هستند.

پیش بینی

• پیش آگهی به طور کلی خوب است، اما به علت زمینه ای و همبودی بستگی دارد^[۱۲].
• مدیریت اختلالات مرتبط (مانند آگورافوبیا) سیر هیپرونتیلاسیون را تغییر می دهد.
• به نظر می رسد بیمارانی که با بازآموزی تنفس، مداخلات کاهش استرس و درمان دارویی خاص (مثلاً SSRIs) درمان می شوند، کاهش قابل توجهی در فراوانی و شدت تشدیدها را تجربه می کنند.