هر آنچه باید در مورد فرومون ها بدانید

نام فرمون ها  در سال ۱۹۵۹، بر مواد شیمیایی که در خارج از بدن در داخل ترشح می شوند مایعات مثل ادرار و عرق گذاشته شد.

اساسا، فرمون ها یک شکل ارتباط مخفی هستند.

آنها سیگنال هایی را از یک فرد به دیگری از همان گونه ارسال می کنند. این باعث ایجاد پاسخی در فرد دریافت کننده آن سیگنال ها می شود، مانند تغییر هورمونی یا رفتار خاص.

در حالی که فرومون ها در سایر گونه های جانوری یافت شده است، دانشمندان هنوز مطمئن نیستند که آیا در انسان وجود دارد یا خیر.

مطالعات در دهه ۱۹۷۰ انجام شد یافته ها نشان داد که به اصطلاح فرمون ها در “همگام سازی پریود” نقش دارند – این ایده که افرادی که با هم زندگی می کنند یا زمان زیادی را با هم می گذرانند، همزمان شروع به قاعدگی می کنند.

و از آن زمان، تحقیقات در درجه اول بر این موضوع متمرکز شده است که آیا فرومون ها بر جذب و تولید مثل انسان تأثیر دارند یا خیر.

اما بسیاری از این مطالعات زیر سوال رفته و به عنوان “ضعیف” توسط برخی از محققان توصیف شده است.

با وجود این، بسیاری معتقدند ممکن است که مردم فرمون دارند. اما برخی فکر می کنند که ممکن است انسان ها دیگر مانند سایر حیوانات به آنها پاسخ ندهند.

قبل از اینکه بتوان نتیجه‌گیری قطعی کرد، به شواهد قوی‌تری نیاز است.

با این حال، اگر فرمون ها در انسان وجود داشته باشد، این احتمال وجود دارد که هر فردی آن را داشته باشد در ترشحات مانند ادرار، عرق، مایع منی و شیر مادر -درست مثل هر عضوی از سایر گونه های جانوری.

فرومون ها در گونه های مختلف جانوری از جمله پستانداران و حشرات وجود دارند.

بوده اند مرتبط با توابع مانند جذب جفت، علامت گذاری قلمرو، و حتی تعامل بین یک حیوان متولد شده و فرزندانش.

در واقع، اولین فرمون در نوعی پروانه کشف شد. تحقیقات بعدی این سیگنال های شیمیایی را در حیواناتی مانند موش، خوک ها، و بزها نشان داد.

تاکنون فرمون ها به دسته بندی شده اند چهار نوع:

• رها کننده ها
• سیگنال دهنده ها
• تعدیل کننده ها
• آغازگرها

فرمون‌های آزادکننده کوتاه‌اثر تمایل به ایجاد یک واکنش رفتاری فوری و خاص دارند، مانند جذب شدن به سمت یک جفت بالقوه.

فرمون‌های سیگنال‌دهنده ماهیت اجتماعی‌تری دارند و اطلاعاتی را در مورد یک حیوان ارسال می‌کنند، مانند سلامت کلی، رژیم غذایی اخیر و جایگاه آنها در یک سلسله مراتب.

فرمون های تعدیل کننده حتی ظریف تر هستند و بر خلق و خو و احساسات تأثیر می گذارند.

در نهایت، فرومون‌های پرایمر بر سیستم‌های تولید مثلی و رشدی مانند بلوغ و قاعدگی تأثیر می‌گذارند.

پستانداران (به استثنای انسان) همراه با خزندگان و دوزیستان دارای بافتی هستند که می تواند فرمون ها را تشخیص دهد -به آن اندام وومرونازال (VNO) می گویند.

انسان ها نیز VNO دارند. اما  بنظر نمی رسدکه کاربردی باشد.

این بدان معنا نیست که انسان ها مانند حیوانات دیگر توانایی تشخیص و پاسخ به فرمون ها را ندارند. مثل خرگوش و گوسفند، از سیستم بویایی اصلی خود برای این کار استفاده می کنند.

اما هنوز هیچ مدرک محکمی مبنی بر وجود فرمون در انسان وجود ندارد.

مطالعات برخی از فرومون های انسانی بالقوه را پیشنهاد کرده اند، مانند آندروستادینون (AND) که در عرق مرد یافت می شود و استراتترانول، در ادرار زنان یافت می شود.

برخی معتقدند محتمل ترین فرمون انسانی در ترشحات نوک پستان والدین شیرده که واکنش شیردهی را تحریک کنداست.

اگر آنها در انسان وجود داشته باشند، نحوه عملکرد آنها یک راز باقی می ماند. بالاخره انسان ها پیچیده اند.

آنچه کارشناسان از حیوانات دیگر می دانند این است که پاسخ به فرمون ها  اغلب ذاتی و ناآموخته وجود دارد.

اما زمینه ها و تجربیات خاص، مانند اینکه آیا یک حیوان اخیراً جفت گیری کرده است، می تواند بر پاسخ تأثیر بگذارد.

دو استروئید نزدیک مرتبط – آندروستنون و آندروستادینون – تمرکز اصلی در این زمینه بوده است.

به گفته برخی از محققان، تصور می شود که آنها دارای اثرات فرمونی هستند.

مشخص شده است که هر دو تأثیر مثبتی بر خلق و خوی زنان دارند. آندروستادینون نیز ممکن است تقویت میل جنسی زنان و برانگیختگی در زمینه های خاص، مانند زمانی که یک مرد حضور دارد.

باز هم، این مطالعات با انتقاداتی مواجه شده است، به این دلیل که رفتار جنسی انسان پیچیده است.

تحقیقات بیشتر حتی یافته‌های متناقضی ارائه کرده است که نشان می‌دهد چنین استروئیدی هیچ تأثیری بر جذب انسان ندارد.

آیا عطرهای فرمونی واقعاً کار می کنند؟

با وجود شواهد ضعیف، برخی از شرکت ها تصمیم به سرمایه گذاری  بر روی به اصطلاح فرمون های انسانی گرفتند، افزودن آنها به فرمول های عطر و ادعای این که آنها می توانند همه چیز را از کشش جنسی گرفته تا میل جنسی را تقویت کنند.

ترشحات مرتبط با رفتار جفت گیری در گونه های دیگر، مانند آندروستنون فوق، اغلب مشخص می شوند.

اما حقیقت این است که هیچ مدرکی وجود ندارد که این محصولات آنچه را که ادعا می کنند انجام می دهند. در واقع، هر اثری که رخ می دهد می تواند تصادفی باشد.

فرومون ها در محصولات دیگری که حیواناتی مانند سگ و گربه را هدف قرار می دهند وجود دارد. اما شواهد بیشتری برای حمایت از این فرمول ها وجود دارد.

به عنوان مثال،  فرمون آرامبخش سگ (DAP) که از سگ های شیرده ترشح می شود و گفته می شود دارای یک اثر آرام بخش روی سگ های دیگر دارد

به صورت آنلاین، نکات زیادی برای افزایش سطح فرمون، از ورزش منظم برای تولید عرق گرفته تا مصرف برخی مکمل ها برای افزایش تستوسترون، پیدا خواهید کرد.

اما از آنجایی که شواهد کمی مبنی بر وجود فرمون در انسان وجود دارد، هیچ یک از موارد فوق توسط علم پشتیبانی نمی شود.

به طور خلاصه، احتمالاً هیچ کاری نمی توانید برای افزایش سطح فرمون خود انجام دهید.

فرومون ها میدان فوق العاده جالبی هستند. اما در حال حاضر، شواهد بسیار ضعیف تر از آن هستند که نشان دهند انسان ها آنها را دارند.

و حتی اگر آنها توسط مردم ترشح شوند، اثرات آنها می تواند بسیار متفاوت از حیوانات دیگر باشد. فقط زمان نشان می دهد که آیا علم می تواند کشف کند که آیا واقعاً در افراد وجود دارند یا خیر و عملکرد آنها چیست.