واژینیسموس چیست؟

علائم واژینیسموس از خفیف تا شدید متغیر است. در موارد شدید، دخول واژینال غیرممکن است، و دریافت مراقبت های معمول زنان مانند معاینه لگن یا رابطه جنسی را بسیار دشوار می کند، که می تواند منجر به مشکلات عاطفی و صمیمیت در روابط جنسی شما شود.

خبر خوب: درمان واژینیسموس می تواند بسیار موفقیت آمیز باشد. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی می‌تواند به شما کمک کند تا یک برنامه درمانی بر اساس شدت علائم و سطح راحتی خود ایجاد کنید.

انواع واژینیسموس 

نوع واژینیسموس شما به علت بیماری و نحوه و زمان ظاهر شدن علائم بستگی دارد. دو نوع اصلی واژینیسموس وجود دارد: اولیه و ثانویه. مهم است که توجه داشته باشید، با این حال، این اصطلاحات گاهی اوقات در جامعه پزشکی به جای یکدیگر استفاده می شوند.

با واژینیسموس اولیه، فرد در تمام طول زندگی خود درد همراه با نفوذ واژن را تجربه کرده است. واژینیسموس ثانویه (یا اکتسابی) زمانی رخ می دهد که دخول واژینال در گذشته امکان پذیر بود اما بعداً دردناک یا غیرممکن می شود.

واژینیسموس به عنوان جهانی یا موقعیتی نیز توصیف می شود. واژینیسموس جهانی به علائمی اشاره دارد که در پاسخ به هر نوع نفوذ واژن رخ می دهد.

واژینیسموس موقعیتی علائمی را توصیف می کند که در پاسخ به انواع خاصی از دخول رخ می دهد، اما نه به انواع دیگر. برای مثال، ممکن است فردی بتواند از تامپون استفاده کند، اما نتواند تحت معاینه لگن قرار گیرد.

علائم

علائم واژینیسموس می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. یکی از علائم بارز واژینیسموس انقباض غیرارادی (یا سفت شدن) عضلات کف لگن است که واژن را احاطه کرده اند. انقباضات عضلانی باعث باریک شدن واژن می شود که دخول را دردناک یا غیرممکن می کند. علائم دیگر نیز عبارتند از:

• درد یا ناراحتی لگن با نفوذ واژن
• ناتوانی در داشتن رابطه جنسی واژینال یا معاینه لگن
• مشکل در قرار دادن تامپون در طول سیکل قاعدگی

افراد مبتلا به واژینیسموس علائم روحی و روانی مانند شرم، خجالت، ترس و اضطراب را نیز تجربه می کنند. این احساسات می تواند مربوط به پیش بینی درد واژن یا ناتوانی در تجربه دخول واژن باشد.

علل

واژینیسموس زمانی اتفاق می افتد که عضلات کف لگن اطراف واژن شما منقبض یا سفت می شوند. عضلات کف لگن شما گروهی از ماهیچه‌ها هستند که شکلی شبیه بانوج را در کف لگن تشکیل می‌دهند (همچنین به عنوان استخوان لگن نیز شناخته می‌شود). عضلات کف لگن اندام های لگن را در جای خود نگه می دارند که به اندام هایی مانند واژن، مثانه و رکتوم اجازه می دهد تا به درستی کار کنند.

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و محققان هنوز در حال کار برای درک اینکه دقیقاً چه چیزی باعث واژینیسموس می شود. اگرچه هنوز به تحقیقات بیشتری نیاز است، برخی مطالعات نشان می‌دهند که عوامل مختلفی ممکن است در چرایی ابتلای فرد به این بیماری نقش داشته باشند. این عوامل عبارتند از:

تشخیص

اگر مشکوک به واژینیسموس هستید یا علائمی دارید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. در طول قرار ملاقات شما، ارائه دهنده شما سابقه پزشکی شما را می گیرد و یک معاینه فیزیکی کامل انجام می دهد.

آنها ممکن است از شما سوالات شخصی یا صمیمی بپرسند، مانند سابقه جنسی، تعداد شرکا یا تجربه ضربه. در حالی که پاسخ دادن به این سوالات ممکن است ناراحت کننده باشد، دادن پاسخ های صادقانه به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما در روند تشخیص کمک می کند. به خاطر داشته باشید: اگر ارائه‌دهنده شما سؤالی می‌پرسد که پاسخ دادن به آن برای شما مشکل است، اشکالی ندارد که به او بگویید که این سؤال چه احساسی در شما ایجاد می‌کند و آیا می‌تواند به سؤال بعدی برود.

پس از کسب اطلاعات بیشتر در مورد علائم شما، ارائه دهنده شما یک معاینه لگنی را انجام می دهد، که رایج ترین آزمایشی است که ارائه دهندگان برای تایید تشخیص واژینیسموس از آن استفاده می کنند. در طول معاینه لگن، پزشک شما ممکن است از مقیاس Lamont-Pacik برای کمک به تعیین شدت علائم شما استفاده کند:

• لامونت درجه یک: شما می توانید برای معاینه لگن استراحت کنید
• لامونت درجه دو: شما نمی توانید برای معاینه لگن آرام شوید
• لامونت درجه سه: باسن شما از روی میز معاینه بلند می شود و انگشتان پا به سمت بالا خم می شوند، زیرا سعی می کنید از معاینه لگن خودداری کنید.
• لامونت درجه چهار: باسن شما بالا می آید و ران ها محکم بسته می شوند تا از انجام معاینه لگن جلوگیری شود
• Pacik درجه پنج: از معاینه لگن اجتناب می کنید و ممکن است لرزش و لرزش شدید، گریه، تهوع، تهوع یا استفراغ را تجربه کنید.

دانستن شدت واژینیسموس به ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما اجازه می‌دهد تا یک برنامه درمانی را ایجاد کند که بهترین کار را برای شما دارد.

درمان

هدف اصلی درمان واژینیسموس مدیریت عوامل روحی و جسمی است که مانع از نفوذ راحت واژن می شود. چندین ارائه دهنده ممکن است به شما کمک کنند تا درمان مورد نیاز خود را دریافت کنید، از جمله متخصص زنان، فیزیوتراپیست، و درمانگر/مشاور جنسی.

تیم مراقبت های بهداشتی شما بر اساس شدت علائم و سطح راحتی فردی شما یک برنامه درمانی ایجاد می کند. درمان واژینیسموس ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• فیزیوتراپی کف لگن
• درمان های دارویی
• روان درمانی عمومی
• رابطه جنسی یا درمان شناختی رفتاری

به خاطر داشته باشید: واژینیسموس را نمی توان با جراحی درمان کرد.

فیزیوتراپی کف لگن

فیزیوتراپی کف لگن به شما کمک می کند تا آگاهی و کنترل عضلات کف لگن خود را افزایش دهید. این درمان همچنین می تواند ماهیچه های شما را شل کند، درد را تسکین دهد و به شما کمک کند بر اضطراب دخول واژن غلبه کنید.

با کمک یک فیزیوتراپ، تمرینات کگل و اتساع واژن را انجام خواهید داد. تمرینات کگل به تقویت عضلات لگن کمک می کند. در طول اتساع واژن، فیزیوتراپ شما از گشادکننده های پلاستیکی با اندازه های مختلف استفاده می کند تا به تدریج عضلات اطراف واژن را در طول زمان گشاد کند.

درمان های دارویی

در برخی موارد، تیم مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است ژل‌ها یا تزریق‌های تجویزی را برای کمک به کاهش حساسیت و شل شدن عضلات در ناحیه واژن توصیه کنند.

ژل لیدوکائین یک بی حس کننده موضعی است که می تواند درد را بی حس کرده و نفوذ واژن را کاهش دهد. ارائه دهندگان شما همچنین ممکن است تزریق بوتاکس (onabotulinumtoxinA) را برای جلوگیری از حرکت عضلات کف لگن برای مدت زمان محدودی توصیه کنند که می تواند به کاهش سفتی عضلات کمک کند.

روان درمانی عمومی

روان‌درمانی عمومی معمولاً زمانی استفاده می‌شود که ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما مشکوک به یک موضوع روان‌شناختی زمینه‌ای باشد که باعث واژینیسموس شما شده است. ارائه‌دهنده مراقبت‌های اولیه احتمالاً شما را به یک متخصص سلامت روان معرفی می‌کند و می‌توانید انتخاب کنید که به تنهایی یا با شریک جنسی خود در درمان شرکت کنید.

درمان فردی به مسائل روانشناختی شخصی می پردازد که ممکن است با واژینیسموس مرتبط باشد. زوج درمانی بر تاریخچه جنسی و مسائل مربوط به رابطه زوجین تمرکز دارد که ممکن است در وضعیت شما نقش داشته باشد.

سکس درمانی

سکس درمانی اغلب شامل ترکیبی از آموزش جنسی، درمان شناختی رفتاری و فیزیوتراپی با اتساع واژن است. شما با یک درمانگر جنسی آموزش دیده کار خواهید کرد تا به طور خاص به اختلال عملکرد جنسی مربوط به واژینیسموس رسیدگی کند.

چگونه از اپیزودهای واژینیسموس جلوگیری کنیم 

از آنجایی که علت واژینیسموس مشخص نیست، برای ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی سخت است که بدانند دقیقا چگونه از این عارضه جلوگیری کنند. با این حال، راه هایی برای تسکین درد و ناراحتی ناشی از یک اختلال درد جنسی مانند واژینیسموس وجود دارد:

• از روان کننده های مبتنی بر آب استفاده کنید
• فعالیت های جنسی را امتحان کنید که نسبت به دخول واژینال درد کمتری دارند، مانند رابطه جنسی دهانی
• در مورد فعالیت هایی که باعث درد و لذت می شود با شریک جنسی خود گفتگوی صادقانه داشته باشید
• زمانی را به رابطه جنسی اختصاص دهید که نه شما و نه شریک زندگیتان خسته یا مضطرب نیستید
• ماساژهای حسی یا سایر فعالیت های صمیمی که نیازی به دخول واژن ندارند، انجام دهید

شرایط مرتبط

عدم آگاهی در مورد واژینیسموس در میان ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی وجود دارد. این اغلب می تواند یافتن یا دریافت درمان مورد نیاز برای کمک به مدیریت این بیماری را دشوار کند. واژینیسموس می تواند بر زندگی اجتماعی، رفاه شخصی و سلامت جسمانی شما تأثیر بگذارد. در نتیجه، مهم است بدانید که ممکن است نگرانی های زیر را نیز تجربه کنید:

• افسردگی و احساس انزوا
• اضطراب
• مشکلات زناشویی به دلیل عدم ارتباط جنسی
• افزایش خطر عدم پیگیری مراقبت های دوران بارداری در دوران بارداری
• مشکل در بارداری

زندگی با واژینیسموس

واژینیسموس به ندرت در دانشکده پزشکی، آموزش دستیاری یا جلسات پزشکی حرفه ای تدریس می شود. متأسفانه، در نتیجه، این وضعیت در میان ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ضعیف شناخته شده است.

فشارهایی برای درک بهتر و تعریف واژینیسموس، از تشخیص تا درمان وجود دارد. تحقیقات اخیر واژینیسموس شامل موارد زیر است:

• چالش برانگیز تعاریف گذشته و علل واژینیسموس
• علائم واژینیسموس شدید را به درستی تعریف کنید
• تشریح یک رویکرد درمانی جامع
• درک اینکه چگونه موفقیت درمان با نوع درمان متفاوت است

تحقیقات نشان می دهد که شدت علائم شما ممکن است بر درمان تاثیر بگذارد. موارد خفیف تر واژینیسموس را می توان با کمک درمان هایی مانند فیزیوتراپی یا روان درمانی با موفقیت درمان کرد. با این حال، گزینه های درمانی برای علائم شدید ممکن است شامل چندین روش درمانی از جمله تزریق بوتاکس باشد.

به یاد داشته باشید، ممکن است مدتی طول بکشد تا نتایج درمان را ببینید. حتی ممکن است در مورد اطلاع دادن به ارائه دهنده خود در مورد وضعیت خود و یافتن گزینه های درمانی اضطراب داشته باشید – و این اشکالی ندارد. نکته مهم این است که در طول این فرآیند با خود صبور باشید و با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی که به آن اعتماد دارید در مورد پیشرفت خود صحبت کنید.