ولوواژینیت باکتریایی تقریباً تأثیر می گذارد ۳۰ درصد بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) زنان در ایالات متحده در طول زندگی خود. این شایع ترین علت علائم واژن است.
برگه اطلاعات CDC 2017 نشان می دهد که کاندیدیازیس واژن (عفونت مخمری) دومین عفونت شایع واژن است.
بسیاری از محرک ها می توانند باعث عفونت در ناحیه واژن و فرج شوند. این شایع ترین علت باکتری است سایر علل شایع عبارتند از:
- مخمر
- ویروس ها
- انگل ها
- فاکتورهای محیطی
- عفونت های مقاربتی (STIs)
- قرار گرفتن در معرض محرک های شیمیایی و آلرژن ها
باکتری ها
برخی از باکتری ها می توانند تکثیر شوند و باعث ولوواژینیت شوند. گاردنرلا یک باکتری رایج در واژن است. رشد بیش از حد منجر به واژینوز باکتریایی، شایع ترین ولوواژینیت می شود.
استرپتوکوک یا استافیلوکوک همچنین می تواند وجود داشته باشد اما معمولاً منجر به عفونت نمی شود. عفونت باکتریایی می تواند باعث ترشحات سفید مایل به خاکستری با بوی ماهی شود.
مخمر
یکی از شایع ترین علل ولوواژینیت است کاندیدا آلبیکنس. این عفونت قارچی می تواند باعث خارش ناحیه تناسلی و ترشحات غلیظ و سفید رنگ واژن با بافتی شبیه پنیر شود.
برخی از زنان پس از استفاده از آنتی بیوتیک ها عفونت قارچی را تجربه می کنند. این به این دلیل است که آنتی بیوتیک ها می توانند باکتری های ضد قارچی را که به طور طبیعی در واژن زندگی می کنند از بین ببرند.
ویروس ها
ویروس هایی که می توانند باعث ولوواژینیت شوند معمولاً از طریق جنسی منتقل می شوند. اینها عبارتند از تبخال و ویروس پاپیلومای انسانی (HPV).
انگل ها
کرم های سوزنی، گال و شپش می توانند باعث التهاب فرج و واژن شوند.
فاکتورهای محیطی
بهداشت نامناسب و مواد آلرژی زا نیز می تواند باعث این عارضه شود. لباسهای تنگ میتوانند روی پوست ساییده شوند و باعث تحریک و جذب رطوبت در آن ناحیه شوند.
پوست تحریک شده بیشتر از پوست سالم مستعد ابتلا به ولوواژینیت است. تحریک نیز می تواند بهبودی را به تاخیر بیندازد.
عفونت های مقاربتی (STIs)
واژینیت تریکوموناس STI می تواند باعث ولوواژینیت شود. این عفونت باعث ناراحتی دستگاه تناسلی، خارش و ترشح زیاد می شود. ترشحات می تواند زرد، سبز یا خاکستری باشد. اغلب بوی قوی دارد. کلامیدیا، سوزاک و تبخال نیز می توانند باعث واژینیت شوند.
مواد شیمیایی
برخی از مواد شیمیایی می توانند باعث ولوواژینیت شوند. اینها اغلب در صابونها، اسپریهای زنانه، عطرها و ضدبارداریهای واژینال یافت میشوند. مواد شیمیایی که می توانند باعث واکنش آلرژیک شوند عبارتند از:
- پارابن ها
- سولفات سدیم
- تریکلوزان
- دی اکسان
اگر هر یک از این مواد در صابون یا مواد شوینده لباسشویی شما وجود دارد، ممکن است بخواهید به یک برند ضد حساسیت یا بدون عطر تغییر دهید. این می تواند به جلوگیری از عود عفونت شما کمک کند.
ولوواژینیت است رایج ترین وضعیت زنان در دختران پیش از بلوغ پزشکان معتقدند که این به دلیل سطوح پایین استروژن است. هنگامی که بلوغ شروع می شود، واژن اسیدی تر می شود و عفونت ها معمولا متوقف می شوند.
ولوواژینیت در کودکان را می توان با استحمام روزانه، استروئیدها و آنتی بیوتیک های موضعی با دوز کم درمان کرد. مهم است که به کودک خود در مورد بهداشت مناسب حمام توصیه کنید. پوشیدن لباس زیر نخی گشاد می تواند از بروز مجدد عفونت جلوگیری کند.
علائم ولوواژینیت متفاوت است و به علت آنها بستگی دارد. به طور کلی، علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:
- تحریک ناحیه تناسلی
- خارش
- التهاب اطراف لابیا و ناحیه پرینه
- افزایش ترشحات واژن با بوی قوی
- ناراحتی در هنگام ادرار کردن
پزشک شما ولوواژینیت را با بحث در مورد علائم شما و احتمالاً جمع آوری نمونه ای از ترشحات واژن برای آزمایش تشخیص می دهد.
در بیشتر موارد، پزشک شما نیاز به معاینه لگن دارد. برای شناسایی درست علت التهاب ممکن است یک آماده سازی مرطوب لازم باشد. این شامل جمع آوری مقداری ترشحات واژن برای ارزیابی میکروسکوپی است.
سپس پزشک میتواند ارگانیسم ایجادکننده این بیماری را شناسایی کند و به درمان سریعتر و موفقتر منجر شود.
در موارد نادر، ممکن است نیاز به بیوپسی از فرج برای شناسایی ارگانیسم باشد. این بدان معناست که پزشک شما نمونه کوچکی از بافت را برای بررسی بیشتر می گیرد. نمونهبرداری معمولاً تنها در صورتی ضروری است که روشهای درمانی سنتی ناموفق باشند.
درمان صحیح ولوواژینیت به نوع عفونت و ارگانیسم ایجاد کننده مشکل بستگی دارد.
درمان برخی از انواع ولوواژینیت به تنهایی امکان پذیر است. اما قبل از شروع هر درمان خانگی حتما با پزشک خود صحبت کنید.
درمانهای خانگی
اگر در گذشته عفونت قارچی داشته اید، ممکن است بتوانید ولوواژینیت را با استفاده از محصولات بدون نسخه موجود در هر داروخانه، از جمله:
- کرم های واژینال
- شیاف ها
- پمادهای موضعی
- قرص های خوراکی
احتمالاً یک داروساز می تواند به شما در مورد بهترین محصول برای علائم و نحوه استفاده از آن توصیه کند.
سیر له شده و روغن نارگیل که هر دو به دلیل خواص ضد باکتریایی خود شناخته شده اند نیز ممکن است به درمان این بیماری کمک کنند.
ممکن است بتوانید برخی از علائم ولوواژینیت خود را با نشستن در یک حمام سیتز تسکین دهید – یک حمام گرم و کم عمق که فقط ناحیه لگن شما را می پوشاند. افزودن روغن درخت چای یا مقدار کمی سرکه یا نمک دریا به حمام ممکن است به از بین بردن برخی از باکتری ها کمک کند، در صورتی که این دلیل علائم شما باشد.
مراقب باشید که برای مدت طولانی در حمام ننشینید. بعد از حمام از یک حوله برای خشک کردن کامل ناحیه آسیب دیده استفاده کنید.
اگر التهاب یا ترشح بعد از یک هفته درمان خانگی بهبود نیافت، با پزشک خود مشورت کنید.
داروهای تجویز شده
پس از اینکه پزشک نوع ارگانیسمی که باعث ولوواژینیت شما می شود را شناسایی کرد، احتمالاً دارو تجویز می کند.
داروهای این بیماری ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- آنتی بیوتیک های خوراکی
- کرم های آنتی بیوتیک (مستقیماً روی پوست اعمال می شود)
- کرم های آنتی باکتریال (مستقیما روی پوست مالیده می شود)
- کرم های ضد قارچ (مستقیما روی پوست مالیده می شود)
- قرص های ضد قارچ خوراکی
- آنتی هیستامین های خوراکی، اگر یک علت احتمالی واکنش آلرژیک باشد
- کرم های استروژن
پزشک شما همچنین ممکن است یک روال بهداشت شخصی را برای کمک به بهبود عفونت و جلوگیری از عود آن توصیه کند. این می تواند شامل حمام نشستن و پاک کردن مناسب بعد از استفاده از توالت باشد.
پیشنهادهای دیگر شامل پوشیدن لباس های گشاد و لباس زیر نخی برای گردش هوا و کاهش رطوبت در ناحیه است. درآوردن لباس زیر قبل از خواب نیز ممکن است به پیشگیری از ولوواژینیت کمک کند.
پاکسازی مناسب مهم است و ممکن است به جلوگیری از تحریک کمک کند. این امر به ویژه اگر عفونت باکتریایی باشد صادق است. از استفاده از حمام های حباب دار، صابون های معطر، دوش ها و پودرهای لباسشویی خودداری کنید. به جای آن حمام سیتز یا نسخه های پوست حساس محصولات را انتخاب کنید.
کمپرس سرد همچنین ممکن است درد را در نواحی متورم یا حساس تسکین دهد.
سلامت جنسی
مهم است که به شرکای جنسی خود بگویید که آیا ولوواژینیت شما نتیجه یک STI است یا خیر. همه شرکای جنسی باید برای این بیماری تحت درمان قرار گیرند، حتی اگر در حال حاضر علائمی از خود نشان ندهند.
اکثر موارد ولوواژینیت با درمان مناسب به سرعت بهبود می یابند. اگر در عرض یک هفته بهبودی مشاهده نکردید به پزشک مراجعه کنید. ممکن است متوجه شوید که درمان های جایگزین موثرتر هستند.
اگرچه عفونتهای مخمری و ولوواژینیت باکتریایی به عنوان STI در نظر گرفته نمیشوند، اطلاعات جدید نشان میدهد که ولوواژینیت باکتریایی ممکن است از طریق جنسی منتقل شود.
اگر یک بیماری مقاربتی یا ویروسی دارید، باید صبر کنید تا شما و همسرتان درمان را کامل کنید و قبل از شروع مجدد رابطه جنسی علائمی نداشته باشید. طبق گفته کلینیک مایو.
اگر مخمر باعث ولوواژینیت شما شود، ممکن است متوجه شوید که عفونت عود می کند. محصولات بدون نسخه معمولا می توانند این عفونت ها را درمان کنند.