پروکتوسیگموئیدیت چیست؟ علائم، علل، و بیشتر

این نوع UC معمولاً راست روده و بخش تحتانی کولون را دقیقاً بالای رکتوم، که به عنوان کولون سیگموئید شناخته می‌شود، تحت تأثیر قرار می‌دهد. 

علائم پروکتوسیگموئیدیت عبارتند از:

• کاهش وزن
• از دست دادن اشتها
• درد در سمت چپ شکم
• خونین اسهال

دقیقاً مشخص نیست که چه چیزی باعث التهاب ناشی از پروکتوسیگموئیدیت می شود، اما عوامل متعددی ممکن است نقش داشته باشند.

به عنوان مثال، یک سیستم ایمنی بیش فعال می تواند را به UC هدایت کند. برخی از گونه‌های باکتری ممکن است سیستم ایمنی را برای حمله به روده بزرگ در برخی افراد تحریک کنند. این باعث التهاب می شود و ممکن است منجر به علائم پروکتوسیگموئیدیت شود.

UC همچنین تمایل دارد در خانواده ها ایجاد شود، بنابراین ژن های فرد یکی دیگر از دلایل احتمالی برای ایجاد پروکتوسیگموئیدیت است.

عوامل دیگری که می توانند خطر پروکتوسیگموئیدیت را افزایش دهند عبارتند از:

• داروهای ضد بارداری خوراکی
• داروهای آنتی بیوتیک
• رژیم غذایی پرچرب

در حالی که هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، می توان علائم را مدیریت کرد. درمان‌های پروکتوسیگموئیدیت معمولاً شامل دارو، جراحی یا ترکیبی از هر دو است.

دارو

برای کنترل علائم و جلوگیری از عوارض جدی، اکثر افرادی که مبتلا به پروکتوسیگموئیدیت هستند باید در طول زندگی خود دارو مصرف کنند.

داروها به کاهش علائم پروکتوسیگموئیدیت، جلوگیری از عوارض جدی و بهبود کیفیت زندگی کمک می کنند.

 پنج نوع داروهایی وجود دارد که ممکن است پزشکان تجویز کنند:

• آمینوسالیسیلات ها: اینها داروهای ضد التهابی هستند، مانند مسالامین. آنها به دو شکل موضعی و خوراکی می آیند. اگر زمانی که یک متخصص مراقبت های بهداشتی در ابتدا بیماری را تشخیص می دهد، علائم گسترده نباشند، افراد معمولاً ابتدا اشکال موضعی را امتحان می کنند. به طور معمول، اینها اولین نوع داروهای تجویز شده برای پروکتوسیگموئیدیت هستند.
• کورتیکواستروئیدها: همچنین پزشکان ممکن است این داروها را به صورت موضعی یا خوراکی برای درمان یا پیشگیری از التهاب در صورت لزوم تجویز کنند.
• تعدیل کننده های ایمنی: این دسته از داروهایی است که فعالیت سیستم ایمنی را کاهش می دهد، مانند متوترکسات. تعدیل کننده های ایمنی تنها در صورتی ضروری هستند که سایر داروها کارساز نباشند.
• بیولوژیک: اینها دسته جدیدی از داروها هستند که فاکتور نکروز تومور (TNF) را هدف قرار می‌دهند، پروتئینی که در التهاب نقش دارد. نمونه‌هایی از بیولوژیک‌ها عبارتند از golimumab و infliximab.
• داروهای دیگر: گاهی اوقات، پزشکان ممکن است مجبور شوند داروهای مختلفی را برای مدیریت علائم یا عوارض خاص، مانند آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان عفونت‌ها، تجویز کنند.

عمل جراحی

در موارد شدیدتر پروکتوسیگموئیدیت، جراحی روده یک گزینه است. این ممکن است به طور کامل آخرین بخش کولون (روده بزرگ) و رکتوم یا روده بزرگ را از بین ببرد.

تغییر سبک زندگی

تغییرات سبک زندگی همچنین می تواند به افراد مبتلا به پروکتوسیگموئیدیت کمک کند. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

• انجام ورزش منظم
• حفظ یک رژیم غذایی سالم
• اجتناب از استعمال دخانیات
• تلاش برای کاهش استرس در صورت امکان

افراد مبتلا به پروکتوسیگموئیدیت ممکن است عوارضی را تجربه کنند که عبارتند از:

• خونریزی مقعدی: این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که زخم‌های راست روده باز می‌شوند و باعث خون‌ریزی می‌شوند.
• کم خونی: از دست دادن خون ناشی از خونریزی مقعدی می‌تواند منجر به کم خونی شود. این وضعیتی است که در آن بدن فاقد گلبول های قرمز کافی برای عملکرد طبیعی است.
• کم آبی: روده بزرگ ممکن است نتواند مایعات را به درستی جذب کند، که می‌تواند باعث کم آبی شود.
• سوء جذب و کمبود مواد مغذی: روده بزرگ همچنین می‌تواند جذب کامل مواد مغذی را متوقف کند. با گذشت زمان، این می تواند منجر به کمبود مواد مغذی شود.
• مگاکولون: اینجاست که التهاب به لایه‌های عمیق‌تر روده بزرگ می‌رسد. مگاکولون می‌تواند تهدید کننده زندگی باشد و نیاز به درمان فوری دارد.
• سرطان: افراد مبتلا به کولیت اولسراتیو ممکن است ۲ تا ۳ برابر باشند  احتمال ابتلا به سرطان کولورکتال بیشتر است.

عوامل خطر احتمالی برای پروکتوسیگموئیدیت شامل:

• داشتن سابقه خانوادگی بیماری التهابی روده
• سیگار کشیدن
• بین ۱۵ تا ۳۰ ساله بودن

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر فردی اسهال را تجربه می کند که بیش از چند روز طول می کشد، باید با یک متخصص مراقبت های بهداشتی تماس بگیرد. اگر اسهال همراه با خونریزی، تب یا درد شدید معده رخ دهد، این امر به ویژه مهم است.

یک پزشک یک ارزیابی پزشکی کامل انجام می دهد و در مورد سابقه پزشکی، سابقه خانوادگی، علائم و معاینه فیزیکی فرد صحبت می کند.

آزمایشات بیشتر ممکن است شامل کولونوسکوپی باشد. این شامل تغذیه یک دوربین بلند و انعطاف پذیر از طریق راست روده به روده بزرگ است. پزشکان ممکن است آزمایش‌های دیگری مانند آزمایش خون یا مدفوع را نیز پیشنهاد کنند.

در زیر پاسخ به سوالاتی است که مردم اغلب در مورد پروکوتسیگموئیدیت می پرسند.

تفاوت بین پروکتوسیگموئیدیت و پروکتیت اولسراتیو چیست؟

اولسراتیو پروکتیت التهاب راست روده است، در حالی که التهاب پروکتوسیگموئیدیت به< a i=4>منبع مورد اعتماد کولون سیگموئید.

پروکتوسیگموئیدیت در مدفوع چیست؟

پروکوتوسیگنموئیدیت می‌تواند باعث اسهال خونی و درد در سمت چپ شکم و همچنین علائم دیگر شود.

پروکتوسیگموئیدیت نوعی UC است که رکتوم و روده بزرگ را تحت تاثیر قرار می دهد.

ممکن است به دلیل فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی، ژنتیک یا عوامل محیطی باشد. افرادی که سابقه خانوادگی این عارضه را دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به آن هستند.

عوارض می تواند از خونریزی رکتوم تا خطر بالای سرطان روده بزرگ متغیر باشد. اگر فردی هر یک از علائم این بیماری را تجربه کرد، باید با یک متخصص مراقبت های بهداشتی صحبت کند.

در حالی که این یک بیماری مادام العمر است، انواع مختلفی از داروها برای مدیریت علائم در دسترس هستند. برخی از افراد ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند.