پلاسمافرزیس چیست؟
پلاسمافرزیس فرآیندی است که در آن قسمت مایع خون یا پلاسما از سلول های خونی جدا می شود. به طور معمول، پلاسما با محلول دیگری مانند سالین یا آلبومین جایگزین می شود، یا پلاسما تحت درمان قرار می گیرد و سپس به بدن شما برمی گردد.
اگر بیمار هستید، پلاسمای شما می تواند حاوی آنتی بادی هایی باشد که به سیستم ایمنی حمله می کنند. می توان از دستگاه برای برداشتن پلاسمای آسیب دیده و جایگزینی آن با پلاسمای خوب یا جایگزین پلاسما استفاده کرد. این به عنوان تبادل پلاسما نیز شناخته می شود. فرآیند مشابه دیالیز کلیه است.
پلاسمافرزیس همچنین می تواند به فرآیند اهدای پلاسما اشاره داشته باشد، جایی که پلاسما برداشته می شود و سلول های خونی به بدن شما بازگردانده می شوند.
پلاسمافرزیس را می توان برای درمان انواع اختلالات خود ایمنی از جمله:
- میاستنی گراویس
- سندرم گیلن باره
- پلی نوروپاتی دمیلینه کننده التهابی مزمن
- سندرم میاستنی لامبرت-ایتون
همچنین می‌توان از آن برای درمان برخی از عوارض بیماری سلول داسی شکل و نیز انواع خاصی از نوروپاتی استفاده کرد.
در هر یک از این اختلالات، بدن پروتئین هایی به نام آنتی بادی تولید کرده است که برای شناسایی سلول ها و تخریب آنها برنامه ریزی شده است. این آنتی بادی ها در پلاسما هستند. به طور معمول، این آنتی بادی ها به سمت سلول های خارجی که ممکن است به بدن آسیب برساند، مانند یک ویروس، هدایت می شوند.
با این حال، در افراد مبتلا به یک بیماری خودایمنی، آنتی بادی ها به سلول های داخل بدن که وظایف مهمی را انجام می دهند پاسخ می دهند. به عنوان مثال، در بیماری ام اس، آنتی بادی ها و سلول های ایمنی بدن به پوشش محافظ اعصاب حمله می کنند. که در نهایت منجر به اختلال در عملکرد عضلات می شود. پلاسمافرزیس می تواند این فرآیند را با حذف پلاسمای حاوی آنتی بادی و جایگزینی آن با پلاسمای جدید متوقف کند.
در سال های اخیر، این درمان به طور فزاینده ای برای درمان افرادی که به شدت بیمار با عفونت ها و مشکلات دیگری مانند بیماری ویلسون و پورپورای ترومبوسیتوپنیک ترومبوتیک هستند، مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین برای کمک به افرادی که پیوند عضو دریافت کرده اند برای مقابله با تأثیر فرآیند رد طبیعی بدن استفاده شده است.
در طول اهدای پلاسمافرز، روی تخت خواب استراحت خواهید کرد. سپس یک سوزن یا کاتتر در سیاهرگی در قسمت اصلی هر بازویی که قوی ترین شریان را دارد قرار داده می شود. در برخی موارد، کاتتر در کشاله ران یا شانه قرار می گیرد.
پلاسمای جایگزین یا برگشتی از طریق لوله دومی که در بازو یا پا قرار می گیرد به بدن شما جریان می یابد.
طبق مقررات فدرال، فرد می تواند تا دو بار در هفته پلاسما اهدا کند. جلسات اهدا معمولاً حدود ۹۰ دقیقه طول می کشد.
اگر پلاسمافرزیس را به عنوان درمان دریافت می کنید، این روش می تواند بین یک تا سه ساعت طول بکشد. ممکن است به پنج جلسه درمان در هفته نیاز داشته باشید. دفعات درمان می تواند از شرایطی به شرایط دیگر بسیار متفاوت باشد و همچنین به سلامت کلی شما بستگی دارد.
گاهی اوقات نیاز به بستری شدن در بیمارستان است. در مواقع دیگر درمان سرپایی امکان پذیر است.
با انجام این مراحل می توانید موفقیت را بهینه کنید و علائم و خطرات پلاسمافرزیس را به حداقل برسانید:
- قبل از درمان یا اهدای خون مطمئن شوید که یک وعده غذایی مغذی دارید.
- شب قبل از عمل، خواب خوبی داشته باشید.
- به مقدار زیاد مایعات بنوشید.
- با واکسن های عفونت های رایج به روز شوید. با پزشک خود کار کنید تا بدانید به کدام واکسن نیاز دارید.
- از استعمال دخانیات و تنباکو خودداری کنید.
- در روزهای منتهی به پلاسمافرزیس از یک رژیم غذایی پر پروتئین و کم فسفر، سدیم و پتاسیم استفاده کنید.
اگر پلاسمافرزیس را به عنوان درمانی برای ضعف یا اختلال خود ایمنی دریافت می کنید، ممکن است در عرض چند روز احساس آرامش کنید. برای سایر شرایط، ممکن است چند هفته طول بکشد تا متوجه تغییراتی در علائم خود شوید.
پلاسمافرزیس تنها تسکین کوتاه مدتی را به همراه خواهد داشت. اغلب این فرآیند نیاز به تکرار دارد. فرکانس و طول نتایج به شدت به وضعیت شما و شدت آن بستگی دارد. پزشک یا پرستار شما می تواند به شما یک ایده کلی در مورد مدت زمان موثر بودن پلاسمافرزیس و تعداد دفعات نیاز به استفاده از آن بدهد.
پلاسمافرزیس خطر عوارض جانبی دارد. معمولاً نادر و عموماً خفیف هستند. شایع ترین علامت افت فشار خون است. این اغلب با موارد زیر همراه است:
- غش
- تاری دید
- سرگیجه
- احساس سرما
- گرفتگی معده
پلاسمافرزیس همچنین می تواند خطرات زیر را به همراه داشته باشد:
- عفونت: اکثر روش هایی که شامل انتقال خون به داخل یا خارج از بدن می شود، خطر عفونت را به همراه دارد.
- لخته شدن خون: پزشک ممکن است یک داروی ضد انعقاد برای کمک به کاهش خطر لخته شدن خون تجویز کند.
- واکنش آلرژیک: این واکنش معمولاً واکنشی به محلول های مورد استفاده برای جایگزینی پلاسما است.
خطرات جدی تر اما غیرمعمول شامل خونریزی است که ناشی از داروهای ضد انعقاد است. سایر خطرات جدی تر عبارتند از تشنج، گرفتگی شکم و گزگز در اندام ها.
پلاسمافرزیس ممکن است درمان مناسبی برای برخی افراد نباشد، از جمله:
- افرادی که از نظر همودینامیک ناپایدار هستند
- افرادی که نمی توانند قرار دادن خط مرکزی را تحمل کنند
- افرادی که به هپارین آلرژی دارند
- افراد مبتلا به هیپوکلسمی
- افرادی که به آلبومین یا پلاسما منجمد آلرژی دارند
پلاسمافرزیس عموماً برای اکثر شرایط توسط بیمه گذاران پوشش داده می شود. مهم است که با بیمه‌گر خود چک کنید تا متوجه شوید که این رویه چقدر و تحت چه شرایطی تحت پوشش قرار می‌گیرد. به عنوان مثال، طرح های مختلف بیمه مقادیر متفاوتی از یک روش را پوشش می دهند. علاوه بر این، شرکت‌های بیمه فقط در موارد خاصی مانند آخرین راه حل برای واسکولیت روماتوئید، پلاسمافرزیس را پوشش می‌دهند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد پوشش خود، با ارائه دهنده بیمه خود تماس بگیرید. اگر در مورد هزینه هر گونه نگرانی دارید، با پزشک خود صحبت کنید. آنها می توانند به شما در درک گزینه های خود کمک کنند و هر اطلاعاتی را که نیاز دارید با ارائه دهنده بیمه خود به اشتراک بگذارید در اختیار شما قرار دهند.
برخی از افراد پس از عمل احساس خستگی می کنند، اما اکثر آنها به خوبی آن را تحمل می کنند. برای بهترین نتیجه، به یاد داشته باشید که برای عمل آماده شوید و دستورات پزشک خود را پس از انجام عمل انجام دهید.
کارهای زیر را در نظر بگیرید تا مطمئن شوید که قرار ملاقات شما تا حد امکان راحت پیش می رود:
- به اندازه کافی خوابیدن.
- حداقل ۱۰ دقیقه زودتر در محل قرار حاضر شوید.
- لباس راحت بپوشید.
- کتاب یا چیز دیگری را به همراه داشته باشید تا در حین عمل سرگرم شوید.
healthline
نکته مهم:
لطفا توجه فرمایید این مطالب صرفا جهت جمع آوری تمام مطالب علمی معتبر است و توسط ربات از مقالات خارجی معتبر بصورت اتوماتیک ترجمه شده بنابراین ممکن است مشکلات داشته باشد. لذا می توانید در زیر همین مقاله اگر مشکلی وجود دارد کامنت بگذارید تا پاسخ داده شود.
لطفاً به این مطلب امتیاز دهید. اینکار به بهبود ارائه مطالب کمک خواهد کرد.
