پیومیوزیت: علل، تشخیص، درمان و عوارض

پایومیوزیت (عفونت چرکی عضلانی)

پایومیوزیت نوعی عفونت باکتریایی است که می‌تواند باعث ایجاد آبسه در عضلات شما شود؛ معمول‌ترین محل بروز آن عضلات ران است. عامل شایع این عفونت، باکتری استافیلوکوک اورئوس (که به اختصار استاف نامیده می‌شود) است. علائم این بیماری شامل درد، تورم و تب است. پزشکان برای درمان پایومیوزیت معمولاً آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کنند.

پایومیوزیت یک عفونت باکتریایی نادر در عضلات است که منجر به تشکیل آبسه می‌شود. آبسه به معنای تجمع چرک و تورم در یک ناحیه است که نتیجه مبارزه بدن با عفونت می‌باشد. این عفونت بیشتر در عضلات ناحیه پایین بدن مانند ران یا عضلات لگن مشاهده می‌شود. عضلات درگیر در این بیماری عمیق هستند، بنابراین معمولاً نمی‌توان به راحتی با نگاه کردن به بدن متوجه آبسه شد. با این حال، این عفونت ممکن است باعث درد شدید، تورم یا حتی تشکیل یک توده سخت زیر پوست شود که بتوان آن را لمس کرد. در بسیاری از موارد، عملکرد عضله آسیب دیده مختل می‌شود؛ برای مثال اگر آبسه در عضلات ران باشد، ممکن است فرد دچار لنگش یا مشکل در راه رفتن شود که ناشی از درد و ضعف عضله است.

علائم و علل پایومیوزیت

علائم پایومیوزیت

علائم بیماری شامل موارد زیر است:
– تب و لرز که نشانه واکنش سیستم ایمنی بدن به عفونت است و معمولاً همراه با افزایش دمای بدن و احساس سردی ایجاد می‌شود.
– درد، حساسیت یا گرفتگی عضلات در ناحیه مبتلا که ناشی از التهاب و فشار ناشی از تجمع چرک است.
– تورم، قرمزی یا ایجاد توده سفت زیر پوست که می‌تواند به دلیل جمع شدن مایع عفونی باشد.
– محدودیت در استفاده از عضله آسیب دیده، مانند مشکل در راه رفتن یا انجام حرکات معمول.
– افت فشار خون یا شوک عفونی که ممکن است باعث ضعف یا سرگیجه شود و نیاز به مراقبت فوری دارد.

مراحل پایومیوزیت

پزشکان بر اساس شدت و گسترش عفونت، بیماری را به سه مرحله تقسیم می‌کنند:
– مرحله اول: عضله آسیب دیده دچار التهاب دردناک می‌شود. گاهی ممکن است توده یا ناحیه سفتی شکل بگیرد. در این مرحله عفونت هنوز محدود است.
– مرحله دوم: تشکیل آبسه چرکی رخ می‌دهد. درد، تورم و تب شدید مشاهده می‌شود. این مرحله معمولاً یک تا سه هفته طول می‌کشد و بیشتر بیماران در همین مرحله تشخیص داده می‌شوند.
– مرحله سوم: عفونت به سایر نقاط بدن گسترش می‌یابد و آبسه‌های جدیدی تشکیل می‌شود. این مرحله می‌تواند منجر به عوارض جدی مانند نارسایی ارگان‌ها شود و تهدید کننده زندگی است.

علل پایومیوزیت

باکتری استافیلوکوک اورئوس علت عمده اکثر موارد پایومیوزیت است، اما گروهی از باکتری‌های استرپتوکوکوس نیز می‌توانند عامل بیماری باشند. هنوز دقیقاً مشخص نیست که این باکتری‌ها چگونه وارد عضلات می‌شوند، زیرا معمولاً نیازی به زخم یا شکستگی پوست برای ورود باکتری دیده نمی‌شود. احتمالاً عوامل متعددی مانند ضعف سیستم ایمنی یا میکروآسیب‌های عضلانی در ورود باکتری نقش دارند.

عوامل خطر

اگرچه پایومیوزیت بیشتر در مناطق گرمسیری شایع است، اما می‌تواند در هر نقطه‌ای رخ دهد. برخی عوامل می‌توانند احتمال ابتلا را افزایش دهند، از جمله:
– داشتن سیستم ایمنی ضعیف یا سرکوب شده، مانند در افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن یا کسانی که داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی مصرف می‌کنند.
– دیابت که باعث کاهش مقاومت بدن نسبت به عفونت‌ها می‌شود.
– وجود عفونت پوستی که می‌تواند منبع باکتری باشد.
– آسیب دیدگی اخیر عضله یا سابقه تمرینات شدید که به بافت عضلانی آسیب زده است.
– سابقه استفاده از داروهای تزریقی که ممکن است راه ورود باکتری به بدن باشد.

عوارض پایومیوزیت

اگر پایومیوزیت درمان نشود، عفونت می‌تواند به سراسر بدن منتشر شده و باعث شوک عفونی، آسیب به اندام‌ها و حتی مرگ شود. گسترش باکتری به خون و ارگان‌های حیاتی خطرناک است و نیاز به درمان فوری دارد.

تشخیص و آزمایش‌ها

چگونه پزشکان پایومیوزیت را تشخیص می‌دهند؟

برای تشخیص پایومیوزیت، پزشکان معمولاً از MRI استفاده می‌کنند که تصاویر دقیقی از داخل بدن، به ویژه عضلات، ارائه می‌دهد. گاهی اوقات آزمایش خون و کشت باکتری نیز انجام می‌شود تا عفونت تایید شود و نوع باکتری مشخص گردد. تشخیص این بیماری می‌تواند دشوار باشد زیرا علائم آن مشابه بسیاری از مشکلات عضلانی و عفونی دیگر است. بسته به علائم، پزشک ممکن است آزمایش‌های بیشتری نیز درخواست کند تا دلیل اصلی علائم مشخص شود.

مدیریت و درمان

پایومیوزیت چگونه درمان می‌شود؟

درمان اصلی پایومیوزیت استفاده از آنتی‌بیوتیک‌هاست. همچنین ممکن است نیاز باشد که آبسه با روش‌های پزشکی مانند تخلیه چرک از طریق جراحی یا سوزن‌کشی خارج شود. در موارد شدیدتر، ممکن است جراحی گسترده‌تری لازم باشد تا عفونت به طور کامل از بین برود و از انتشار آن جلوگیری شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنم؟

اگر دچار تب بدون علت مشخص یا درد عضلانی که برطرف نمی‌شود، هستید باید سریعاً به پزشک مراجعه کنید. همچنین اگر اخیراً آسیب عضلانی داشته‌اید یا عوامل خطر ابتلا به پایومیوزیت در شما وجود دارد، حتماً این موضوع را به پزشک اطلاع دهید تا بررسی‌های لازم انجام شود.

پیش‌آگهی و روند بیماری

انتظار چه چیزی را باید داشته باشم اگر پایومیوزیت داشته باشم؟

اگر بیماری در مراحل اول یا دوم تشخیص داده شود، معمولاً درمان با آنتی‌بیوتیک موثر است. این داروها ممکن است به صورت تزریق وریدی یا خوراکی به مدت حداقل یک هفته تجویز شوند. در صورت پیشرفت عفونت و انتشار آن به سایر نقاط بدن، درمان پیچیده‌تر و طولانی‌تری نیاز است. درمان نشدن پایومیوزیت می‌تواند کشنده باشد، بنابراین تشخیص زودهنگام اهمیت بسیار زیادی دارد.

سؤالات متداول

تفاوت بین میوزیت و پایومیوزیت چیست؟

میوزیت به معنی التهاب عضله است که دلایل متعددی دارد، اما پایومیوزیت نوعی عفونت باکتریایی خاص در عضله است که باعث التهاب چرکی و آبسه می‌شود.

یادداشت

پایومیوزیت یک عفونت نادر عضلانی است، اما اگر به موقع درمان نشود می‌تواند بسیار جدی و خطرناک باشد. اگر درد عضلانی بی‌دلیل دارید، به خصوص اگر علائم دیگری مانند تورم وجود داشته باشد یا درد تشدید شود، حتماً با پزشک مشورت کنید. بسیاری از بیماری‌های شایع ممکن است علائمی شبیه پایومیوزیت داشته باشند، بنابراین ممکن است تشخیص زمان‌بر باشد و این موضوع می‌تواند موجب نگرانی شود. با این حال، پس از تشخیص، پایومیوزیت معمولاً قابل درمان است و بیماران می‌توانند به بهبودی کامل برسند.

منبع