ضعف عضلانی کوتاه مدت شایع است و می تواند ناشی از چیزی به سادگی یک تمرین سخت باشد. با این حال، ضعف مداوم عضلانی بدون علت ظاهری می تواند نشان دهنده یک بیماری زمینه ای باشد.
ضعف عضلانی زمانی اتفاق می‌افتد که تلاش کامل باعث ایجاد انقباض یا حرکت طبیعی عضلانی نشود.
گاهی اوقات به آن می گویند:
- کاهش قدرت عضلانی
- ضعف عضلانی
- عضلات ضعیف
انقباضات ارادی عضلانی معمولاً زمانی ایجاد می شوند که مغز سیگنال هایی را از طریق نخاع و اعصاب به عضله ارسال می کند.
اگر مغز، سیستم عصبی، ماهیچه‌ها یا اتصالات بین آنها آسیب دیده یا تحت تأثیر این بیماری قرار بگیرند، ممکن است عضلات شما به طور طبیعی منقبض نشوند. این می تواند باعث ضعف عضلانی شود.
بسیاری از شرایط سلامتی می توانند باعث ضعف عضلانی شوند.
مثالها عبارتند از:
- اختلالات عصبی عضلانی، مانند دیستروفی های عضلانیمولتیپل اسکلروزیس (MS)، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS)
- بیماری های خود ایمنی مانند بیماری گریوز، میاستنی گراویس و سندرم گیلن باره
- بیماری های تیروئید، مانند کم کاری تیروئید و پرکاری تیروئید
- عدم تعادل الکترولیتی، مانند هیپوکالمی (کمبود پتاسیم)، هیپومنیزیمی (کمبود منیزیم) و هیپرکلسمی (بالا رفتن کلسیم در خون)
سایر شرایطی که ممکن است باعث ضعف عضلانی شود عبارتند از:
- سکته
- فتق دیسک
- سندرم خستگی مزمن (CFS)
- هیپوتونی، کمبود تون عضلانی که معمولاً در بدو تولد وجود دارد
- نوروپاتی محیطی، نوعی آسیب عصبی
- نورالژی یا سوزش شدید یا درد در مسیر یک یا چند عصب.
- پلی میوزیت یا التهاب مزمن عضلانی
- استراحت طولانی مدت در بستر یا بی حرکتی
- اعتیاد به الکل، که می تواند باعث میوپاتی الکلی شود
ضعف عضلانی همچنین می تواند ناشی از عوارض ناشی از برخی ویروس ها و عفونت ها باشد، از جمله:
- فلج اطفال
- ویروس نیل غربی
- تب روماتیسمی
بوتولیسم، یک بیماری نادر و جدی ناشی از کلستریدیوم بوتولینوم باکتری، همچنین می تواند منجر به ضعف عضلانی شود.
استفاده طولانی مدت از برخی داروها نیز ممکن است منجر به ضعف عضلانی شود.
این داروها عبارتند از:
- استاتین ها و سایر عوامل کاهش دهنده چربی
- داروهای ضد آریتمی، مانند آمیودارون (پاسرون) یا پروکائین آمید
- کورتیکواستروئیدها
- کلشی سین (Colcrys، Mitigare)، که برای درمان نقرس استفاده می شود
اگر ضعف عضلانی را تجربه می کنید که هیچ توضیح طبیعی برای آن وجود ندارد، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود قرار ملاقات بگذارید.
از شما در مورد ضعف عضلانی، از جمله مدت زمانی که آن را داشته اید و کدام ماهیچه ها تحت تأثیر قرار گرفته اند، سؤال می شود. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما همچنین در مورد سایر علائم و سابقه پزشکی خانوادگی شما سؤال خواهد کرد.
ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است موارد زیر را نیز بررسی کند:
- رفلکس ها
- حواس
- تون عضلانی
در صورت نیاز، آنها ممکن است یک یا چند آزمایش را سفارش دهند، مانند:
- سی تی اسکن یا ام آر آی برای بررسی ساختارهای داخلی بدن شما
- تست های عصبی برای ارزیابی عملکرد اعصاب شما
- الکترومیوگرافی (EMG) برای آزمایش فعالیت عصبی در عضلات شما
- آزمایش خون برای بررسی علائم عفونت یا سایر شرایط
در برخی موارد، ضعف عضلانی می تواند نشانه چیزی بسیار جدی مانند سکته باشد.
اگر هر یک از علائم زیر را تجربه کردید، فوراً با اورژانس محلی خود تماس بگیرید:
- شروع ناگهانی ضعف عضلانی
- بی حسی یا از دست دادن احساس ناگهانی
- مشکل ناگهانی در حرکت اندام، راه رفتن، ایستادن یا نشستن
- مشکل ناگهانی لبخند زدن یا شکل دادن حالات چهره
- گیجی ناگهانی، مشکل در صحبت کردن، یا مشکل در درک چیزها
- ضعف ماهیچه قفسه سینه که منجر به مشکلات تنفسی می شود
- از دست دادن هوشیاری