غش زمانی اتفاق می افتد که برای مدت کوتاهی هوشیاری خود را از دست می دهید زیرا مغز شما اکسیژن کافی دریافت نمی کند.
اصطلاح پزشکی برای غش سنکوپ است، اما بیشتر به عنوان “غش کردن” شناخته می شود. طلسم غش معمولا از چند ثانیه تا چند دقیقه طول می کشد.
احساس سبکی سر، سرگیجه، ضعف یا حالت تهوع گاهی قبل از بیهوش شدن اتفاق می افتد.
برخی از افراد متوجه می شوند که صداها در حال محو شدن هستند، یا این حس را به عنوان “سیاه شدن” یا “سفید شدن” توصیف می کنند.
بهبودی کامل معمولا چند دقیقه طول می کشد. اگر هیچ بیماری زمینه‌ای وجود نداشته باشد که باعث غش شما شود، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید.
غش معمولاً دلیلی برای نگرانی نیست، اما گاهی اوقات می تواند نشانه ای از یک مشکل جدی پزشکی باشد. اگر سابقه قبلی غش ندارید و در ماه گذشته بیش از یک بار غش کرده اید، باید با پزشک خود صحبت کنید.
علل غش کردن
در بسیاری از موارد، علت غش نامشخص است.
غش می تواند توسط تعدادی از عوامل ایجاد شود، از جمله:
- ترس یا سایر آسیب های عاطفی
- درد شدید
- افت ناگهانی فشار خون
- قند خون پایین به دلیل دیابت
- هایپرونتیلاسیون
- کم آبی بدن
- ایستادن در یک وضعیت برای مدت طولانی
- خیلی سریع بلند شد
- فعالیت بدنی در دماهای گرم
- سرفه خیلی شدید
- زور زدن در طول اجابت مزاج
- مصرف مواد مخدر یا الکل
- تشنج
داروهایی که می توانند باعث کاهش فشار خون شما شوند نیز احتمال غش را افزایش می دهند. اینها شامل داروهای خاصی است که برای درمان استفاده می شود:
- فشار خون بالا
- آلرژی
- افسردگی
- اضطراب
اگر چرخاندن سر به یک طرف باعث غش کردن شما شود، ممکن است حسگرهای رگ خونی گردن شما بسیار حساس باشند. این حساسیت می تواند باعث غش شما شود.
همچنین در صورت داشتن هر یک از این شرایط، احتمال غش کردن شما بیشتر است:
- دیابت
- بیماری قلبی
- آترواسکلروز
- ضربان قلب نامنظم، یا آریتمی
- اضطراب یا حملات پانیک
- بیماری مزمن ریوی، مانند آمفیزم
انواع غش
سنکوپ انواع مختلفی دارد. سه نوع رایج عبارتند از:
- سنکوپ وازوواگال سنکوپ وازوواگال عصب واگ را درگیر می کند. این می تواند در اثر ضربه روحی، استرس، دیدن خون یا ایستادن طولانی مدت ایجاد شود.
- سنکوپ سینوس کاروتید. این نوع زمانی اتفاق می‌افتد که شریان کاروتید در گردن منقبض می‌شود، معمولاً پس از چرخاندن سر به یک طرف یا پوشیدن یقه‌ای که خیلی سفت است.
- سنکوپ موقعیتی این نوع به دلیل زور زدن هنگام سرفه، ادرار، حرکت روده ها یا مشکلات گوارشی رخ می دهد.
چگونه از غش کردن جلوگیری کنیم
اگر سابقه غش دارید، سعی کنید علت غش را بیاموزید تا بتوانید از این محرک ها جلوگیری کنید.
همیشه به آرامی از حالت نشسته یا دراز کشیده بلند شوید. اگر هنگام خونگیری یا سایر اقدامات پزشکی با دیدن خون احساس ضعف می کنید، به پزشک خود اطلاع دهید. آنها می توانند اقدامات احتیاطی خاصی را برای جلوگیری از غش کردن شما انجام دهند.
در نهایت، وعده های غذایی را حذف نکنید.
احساس سبکی سر و ضعف و احساس چرخش از علائم هشدار دهنده غش است. اگر متوجه هر یک از این علائم شدید، بنشینید و سر خود را بین زانوهای خود قرار دهید تا خون به مغز شما برسد.
همچنین می توانید دراز بکشید تا به دلیل زمین خوردن آسیب نبینید. تا زمانی که احساس بهتری نکردید از جای خود بلند نشوید.
وقتی کسی غش می کند چه باید کرد
هنگامی که فردی در نزدیکی شما غش می کند، می توانید با بالا بردن پاهایش از سطح قلب، جریان خون را در سر او تقویت کنید.
از طرف دیگر، می توانید از آنها بخواهید بنشینند و سرشان بین زانوهایشان باشد.
یقه های تنگ، کمربندها و سایر لباس های محدود کننده را شل کنید. فرد را حداقل ۱۰ تا ۱۵ دقیقه دراز کشیده یا نشسته نگه دارید. بهترین مکان خنک و آرام است.
نوشیدن آب خنک نیز ممکن است کمک کند. درباره نکات کمک های اولیه برای بیهوشی بیشتر بدانید.
اگر فرد نفس نمی کشد، فوراً با اورژانس محلی خود تماس بگیرید.
چه زمانی غش اورژانسی است؟
اگر فردی بیهوش شد و موارد زیر را داشت، باید فوراً با اورژانس محلی خود تماس بگیرید:
- نفس نمی کشد
- در عرض چند دقیقه به هوش نمی آید
- افتاده و آسیب دیده یا خونریزی دارد
- باردار است
- دیابت دارد
- سابقه غش ندارد و بالای ۵۰ سال سن دارد
- ضربان قلب نامنظم دارد
- از درد یا فشار قفسه سینه شکایت کرده یا سابقه بیماری قلبی دارد
- تشنج دارد یا زبانشان آسیب دیده است
- کنترل روده یا مثانه را از دست داده است
- در گفتار یا بینایی مشکل دارد
- گیج یا سرگردان باقی می ماند
- قادر به حرکت دادن اندام های خود نیست
ممکن است نیاز به انجام تنفس نجات یا CPR داشته باشید در حالی که منتظر کمک هستید.
آزمایشات و تشخیص
اگر سابقه قبلی غش نداشته‌اید و چندین بار غش کرده‌اید، پزشک شما می‌خواهد تعیین کند که آیا یک بیماری زمینه‌ای علت آن است یا خیر.
حتی افرادی که فقط یک بار از حال می روند باید حداقل یک نوار قلب (ECG یا EKG) که فعالیت الکتریکی قلب شما را ثبت می کند، انجام دهند.
به پزشک خود در مورد شرایط خاص طلسم غش خود بگویید، مانند کاری که انجام می دادید و احساسی که بلافاصله قبل از غش داشتید.
آماده باشید که تاریخچه پزشکی کاملی را به پزشک خود بدهید، از جمله اطلاعاتی در مورد بیماری های قبلاً تشخیص داده شده و هر گونه داروهای تجویزی و بدون نسخه (OTC) که مصرف می کنید.
بسته به یافته های یک معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است آزمایش های اضافی را تجویز کند.
تشخیص معمولاً با EKG شروع می شود. آزمایشات دیگری که ممکن است برای یافتن علت از دست دادن شما مورد استفاده قرار گیرند عبارتند از:
- مانیتور هولتر این یک دستگاه مانیتورینگ قلب قابل حمل است که حداقل ۲۴ ساعت از آن استفاده می کنید.
- اکوکاردیوگرافی. این آزمایش از امواج صوتی برای تولید تصویر متحرک قلب شما استفاده می کند.
- الکتروانسفالوگرام. الکتروانسفالوگرام (EEG) فعالیت الکتریکی مغز شما را اندازه گیری می کند. پس از گوش دادن به توضیحات علائم، پزشک معمولاً می‌تواند تشخیص دهد که آیا غش کرده‌اید یا تشنج کرده‌اید. اگر مطمئن نباشند EEG را انجام خواهند داد.
در برخی موارد، ممکن است سی تی اسکن سر دریافت کنید. این مطالعه تصویربرداری خونریزی در مغز را بررسی می کند.
اگرچه به طور کلی به کشف علت غش کمک نمی کند. این تنها زمانی مفید است که ضربه به سر رخ داده باشد و نگرانی در مورد خونریزی وجود داشته باشد.