چگونه دیابت بی مزه غده هیپوفیز را درگیر می کند

دیابت بی مزه معمولاً زمانی ایجاد می شود که هورمونی به نام وازوپرسین به اندازه کافی ترشح نشود یا کلیه شما به درستی به این هورمون پاسخ ندهد.

وازوپرسین توسط بخشی از مغز شما به نام هیپوتالاموس تولید می شود و از طریق غده ای در پایه مغز شما به نام غده هیپوفیز خلفی ترشح می شود.

تومورهای غده هیپوفیز یا قسمت های اطراف مغز شما می توانند به بافت غده هیپوفیز خلفی فشار وارد کنند و باعث شوند وازوپرسین به طور طبیعی ترشح نشود. وقتی این اتفاق می‌افتد، کلیه‌های شما این سیگنال را دریافت نمی‌کنند که باید آب بیشتری در خود نگه دارند. سطوح ناکافی وازوپرسین منجر به تشنگی مداوم و تکرر ادرار می شود.

رایج ترین نوع تومور هیپوفیز آدنوم نامیده می شود. آدنوم در قسمت قدامی غده هیپوفیز شما ایجاد می شود و به ندرت باعث دیابت بی مزه می شود. آنها معمولاً تنها زمانی که غده هیپوفیز خلفی شما رشد می کنند فشرده می کنند بسیار بزرگ.

ابتلا به دیابت بی مزه در میان افرادی که نوع نادری از تومور به نام دارند، شایع تر است کرانیوفارنژیوم. این تومورها بسیار نادر هستند و تقریباً ۱ نفر در هر فرد را مبتلا می‌کند ۵۰۰۰۰۰ تا ۲ میلیون در سال.

دیابت بی مزه گزارش شده است ۷-۴۸٪ افراد مبتلا به کرانیوفارنژیوم این تومورها معمولاً بین سنین ایجاد می شوند ۵-۱۴ ساله یا ۵۰ تا ۷۴ ساله

دیابت بی مزه نیز به عنوان یک عارضه سرطانی گزارش شده است که از نقاط دیگر به غده هیپوفیز شما سرایت کرده است. در باره ۱.۸٪ افراد مبتلا به سرطان تومورهایی دارند که به غده هیپوفیز آنها گسترش می یابد. دو سوم از این افراد به سرطان ریه یا سرطان سینه مبتلا هستند.

دیابت بی مزه وضعیتی است که با ترشح کافی وازوپرسین و عدم تعادل در تامین آب بدن مشخص می شود.

این تومور هیپوفیز ایجاد نمی کند، اما تومورهای هیپوفیز و جراحی برای برداشتن تومورهای هیپوفیز می تواند باعث دیابت بی مزه شود.

بخشی از مغز شما در اطراف غده هیپوفیز و هیپوتالاموس بسیار ظریف است. جراحی می تواند به بافت این قسمت های حساس مغز آسیب برساند و منجر به دیابت بی مزه موقت یا دائمی شود.

شانس ابتلا به دیابت بی مزه بسته به نوع تومور شما و روش جراحی مورد استفاده برای برداشتن آن بسیار متفاوت است. علائم معمولا در یک شروع می شود چند ساعت از جراحی در باره ۵۰% افراد در عرض ۷ روز بهبود می یابند و ۸۰% در عرض ۹۰ روز بهبود می یابند.

دیابت بی مزه موقت در هر جایی گزارش شده است ۱.۶-۴۵.۶٪ از افراد پس از جراحی هیپوفیز با رویکرد میکروجراحی ترانس بینی و ۲.۵ تا ۲۶ درصد از افراد با رویکرد آندوسکوپی ترانس بینی.

دیابت بی مزه دائمی گزارش شده است ۰-۱۰٪ و به ترتیب ۰-۱۲.۵ درصد افرادی که تحت این دو عمل جراحی قرار می گیرند.

ترانس بینی یعنی عمل جراحی از طریق سوراخی در استخوان در پشت حفره های بینی انجام می شود. روش های آندوسکوپی و میکروجراحی تکنیک های کم تهاجمی هستند.

دیابت بی مزه نیز در تا ۹۰% افرادی که برای درمان کرانیوفارنژیوم جراحی می شوند.

سایر عوارض جراحی هیپوفیز

سایر عوارض جراحی هیپوفیز عبارتند از:

• نشت مایع مغزی نخاعی
• مننژیت
• ترشح نامناسب سایر هورمون های هیپوفیز مانند:
  • هورمون رشد
  • کورتیزول
  • هورمون محرک تیروئید
• خونریزی شدید
• مشکلات بینایی

شایع ترین علائم دیابت بی مزه عبارتند از:

• تشنگی مداوم
• تکرر ادرار
• میل به آب سرد

اگر این بیماری درمان نشود، می تواند باعث کم آبی شدید شود که می تواند منجر به کما یا مرگ شود.

تومورهای هیپوفیز می توانند علائم دیگری نیز ایجاد کنند. بر اساس انجمن جراحان مغز و اعصاب آمریکاعلائم پیشروی کرانیوفارنژیوم عبارتند از:

• سردرد
• از دست دادن دید محیطی
• دوبینی
• مشکل در حرکت چشم
• استفراغ
• گیجی
• تغییرات شخصیتی
• کاهش رشد یا تاخیر در بلوغ در کودکان
• خستگی
• گرسنگی شدید و افزایش وزن
• خواب آلودگی
• عدم تحمل گرما و سرما
• خستگی
• فشار خون پایین

دیابت بی مزه را می توان با نسخه مصنوعی هورمون آنتی دیورتیک به نام درمان دسموپرسین کرد. این دارو را می توان مصرف کرد:

• به عنوان اسپری بینی
• شفاهی
• از طریق تزریق

بیشتر تومورهای هیپوفیز آهسته رشد می کنند و غیرسرطانی هستند. امید به زندگی شما به اندازه و نوع تومور شما بستگی دارد.

افراد مبتلا به آدنوم هیپوفیز اگر هورمون های اضافی تولید نشوند و به سرعت درمان شوند، چشم انداز عالی دارند.

در باره ۸۰-۹۵٪ از کسانی که تشخیص کرانیوفارنژیوم دریافت می کنند ۵ سال بعد زنده هستند.

دیابت بی مزه وضعیتی است که باعث تشنگی مداوم و تکرر ادرار می شود. زمانی که تومورهای هیپوفیز به غده هیپوفیز خلفی فشار می آورند و توانایی غده برای ترشح هورمون وازوپرسین را مختل می کنند، ایجاد می شود.

دیابت بی مزه نیز یکی از عوارض شایع جراحی هیپوفیز است که می تواند دائمی یا موقت باشد. می توان آن را با نسخه مصنوعی وازوپرسین به نام دسموپرسین درمان کرد.
Source link