چگونه رژیم کتوژنیک بر سلامت قلب شما تأثیر می گذارد

به گفته انجمن قلب آمریکا، کلید بهبود سطح کلسترول شامل جایگزینی غذاهای چرب با غذاهای «مفید برای قلب» مانند بلغور جو دوسر، غلات فیبردار، نان تست غلات کامل و آب پرتقال است. این بزرگترین استدلال علیه رژیم کتوژنیک است، اما موضوعی است که معمولاً اشتباه گرفته می شود و با داده های غیرعلمی و جانبدارانه پشتیبانی می شود.

برای درک میزان کلسترول خود، چگونگی تأثیر آنها بر سلامت قلب، و اینکه رژیم کتوژنیک در چه مواردی قرار دارد، اجازه دهید حقایق مربوط به کلسترول را تکه تکه بیان کنیم.

کلسترول یک ترکیب لیپیدی (چربی) است که در سراسر بدن شما یافت می شود. کلسترول ذاتا بد نیست. در واقع، اکثر (حدود ۷۵٪) کلسترول شما از بدن شما ساخته می شود، نه از رژیم غذایی. بدن شما به کلسترول و مشتقات آن برای بسیاری از عملکردهای بدن از جمله:

سنتز غشای سلولی: کلسترول به عنوان بلوک ساختمانی برای غشای سلولی عمل می کند.

سنتز ویتامین D: کلسترول در پوست برای سنتز ویتامین D مورد نیاز است.

سنتز هورمون استروئیدی: کلسترول به عنوان ستون فقرات هورمون هایی از جمله هورمون های جنسی مانند تستوسترون و استروژن و همچنین هورمون هایی مانند کورتیزول و آلدوسترون عمل می کند.

تولید صفرا: نمک های صفراوی از کلسترول سنتز می شوند و به تجزیه غذا کمک می کنند.

انواع مختلف کلسترول چیست؟

اگر تا به حال سعی کرده اید روغن و آب را مخلوط کنید، می دانید که لیپیدها (چربی ها) و آب با هم مخلوط نمی شوند. همین خواص در بدن نیز صادق است. کلسترول به خوبی در خون مخلوط نمی شود.

به دلیل ماهیت آبگریز کلسترول، باید از طریق یک حامل خاص به نام لیپوپروتئین منتقل شود. لیپوپروتئین ها از لیپیدها و پروتئین ها ساخته شده اند و به آن اجازه می دهند در سراسر بدن حرکت کنند و کلسترول را به سلول هایی که به آن نیاز دارند می رساند.

لیپوپروتئین ها بر اساس پروتئین و ترکیب لیپیدی طبقه بندی می شوند. از آنجایی که پروتئین متراکم است و چربی ها متراکم نیستند، لیپوپروتئین های با چگالی کمتر حاوی چربی بیشتر و پروتئین کمتری هستند، در حالی که لیپوپروتئین های با چگالی بالاتر پروتئین بیشتری و چربی کمتری دارند.

هنگامی که به سطح کلسترول خون اشاره می شود، در واقع این لیپوپروتئین ها هستند که به آنها اشاره می شود. پنج لیپوپروتئین مختلف وجود دارد:

LDL: این اغلب به عنوان کلسترول “بد” نامیده می شود و مخفف لیپوپروتئین با چگالی کم است. وظیفه LDL انتقال کلسترول به بافت های مورد نیاز در سراسر بدن است. با این حال، LDL در برابر اکسیداسیون بسیار آسیب پذیر است. LDL اکسید شده می تواند باعث التهاب و ایجاد پلاک در دیواره شریان ها شود.

HDL: اغلب کلسترول “خوب” نامیده می شود. HDL مخفف لیپوپروتئین با چگالی بالا است. HDL اغلب به عنوان مرد خوب در نظر گرفته می شود زیرا کلسترول را از بدن شما به کبد منتقل می کند تا به زباله تجزیه شود یا بازیافت شود. HDL دارای خواص ضد التهابی است و فواید زیادی برای سیستم ایمنی بدن شما دارد.

VLDL، IDL و Chylomicrons: نه آنطور که معمولاً بحث می شود، VLDL لیپوپروتئین با چگالی بسیار کم است، IDL لیپوپروتئین با چگالی متوسط ​​است، و شیلومیکرون ها لیپوپروتئین های کوچکی هستند که چربی را در سراسر سیستم لنفاوی منتقل می کنند.

بر اساس اطلاعات قبلی، ممکن است بدیهی به نظر برسد که LDL برای سلامت قلب مضر است و HDL خوب است، اما این مقادیر که اغلب در طول آزمایش خون داده می شود، تصویر کامل را نشان نمی دهد.

مقدار کل کلسترول در ذرات HDL و LDL ارزش کمی دارد. آنچه واقعاً مهم است اندازه ذرات یا تعداد ذرات LDL در خون و اندازه آنهاست.

ذرات LDL بزرگتر مفیدتر هستند زیرا ذرات LDL کوچکتر احتمال بیشتری دارد که وارد دیواره شریان ها شده و منجر به تشکیل پلاک شوند.

به همین دلیل است که یک آزمایش خون استاندارد می تواند اطلاعات بسیار کمی در مورد سلامت واقعی قلب یک فرد ارائه دهد. دفعه بعد که در مطب دکتر خود هستید، به جای پنل خونی سنتی، از لیپوپروفیل NMR بخواهید. این نوع آزمایش کلسترول نه تنها مقادیر کل LDL و HDL را نشان می دهد، بلکه تعداد و اندازه ذرات را برای تجزیه و تحلیل بیشتر ارائه می دهد

ممکن است متناقض به نظر برسد که افزایش مصرف چربی ممکن است سطح کلسترول را بهبود بخشد، اما چندین مقاله تحقیقاتی نشان داده اند که رژیم کتوژنیک در واقع ممکن است اثرات مثبتی بر سطح کلسترول داشته باشد. در زیر چهار نمونه از توانایی رژیم کتوژنیک برای بهبود سطح کلسترول تام آورده شده است.

مطالعه ۱:

این مطالعه اثرات محدودیت کربوهیدرات (کربوهیدرات ها ۱۰ درصد از کل دریافت روزانه) را در نشانگرهای سلامت قلبی عروقی در ۲۹ مرد دارای اضافه وزن بررسی کرد.

پس از ۱۲ هفته، شرکت کنندگان کاهش قابل توجهی در ذرات کل LDL، ذرات متوسط ​​LDL، ذرات LDL کوچک و بسیار کوچک را نشان دادند، در حالی که افزایش اندازه LDL و ذرات LDL بزرگ را نیز نشان دادند. این نتایج نشان دهنده بهبود سلامت قلب و عروق است.

مطالعه ۲:

در این مطالعه، ۸۳ بیمار چاق به مدت ۲۴ هفته از رژیم کتوژنیک تغذیه شدند. وزن، BMI، کلسترول تام و سطوح تری گلیسیرید، HD و LDL و سطح قند خون ناشتا در ابتدا و بعد از دوره ۲۴ هفته اندازه گیری شد.

سطح کلسترول HDL به طور قابل توجهی افزایش یافت، در حالی که سطح کلسترول LDL، سطح تری گلیسیرید تام و سطح گلوکز خون به طور قابل توجهی کاهش یافت.

مطالعه ۳:

این مطالعه ۱۲ مرد بسیار سالم را پس از پیروی از رژیم کتوژنیک به مدت ۶ هفته مورد بررسی قرار داد. تری گلیسیرید ناشتا و همچنین لیپمی پس از غذا و سطح انسولین کاهش یافت.

در حالی که LDL کل و اکسید شده تغییرات آماری معنی داری را نشان ندادند، HDL پس از پیروی از رژیم کتوژنیک ۱۱.۵ درصد افزایش یافت. تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که در حالی که مقادیر LDL تغییر نکرده است، اندازه ذرات LDL افزایش یافته است که با خطر کمتر بیماری قلبی عروقی مرتبط است.

مطالعه ۴:

این مطالعه اثرات رژیم کم کربوهیدرات را در مقابل رژیم کم چرب برای درمان چاقی و سطوح چربی بالا مقایسه کرد. ۱۲۰ بیمار دارای اضافه وزن و هیپرلیپیدمی یا در رژیم غذایی کم کربوهیدرات (کمتر از ۲۰ گرم کربوهیدرات در روز) یا رژیم کم چرب (کمتر از ۳۰ درصد کل کالری از چربی و ۵۰۰-۱۰۰۰ کالری کسری) قرار گرفتند.

پس از ۲۴ هفته، آنها به این نتیجه رسیدند که رژیم کم کربوهیدرات برای کاهش وزن و حفظ وزن بهتر است و افزایش HDL را بیشتر از گروه کم چرب نشان داد. سایر سطوح تری گلیسیرید و LDL سرم کاهش یافت، اگرچه تفاوت آماری با گروه کم چرب نداشت.