کد آبی، کد قرمز، کد مشکی: تعریف کدهای رنگ بیمارستان

اورژانس پزشکی حیاتی

کد آبی شناخته شده ترین کد اضطراری جهانی است. کد آبی به معنای وجود یک اورژانس پزشکی در بیمارستان است.

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند انتخاب کنند که یک کد آبی را فعال کنند، معمولاً با فشار دادن دکمه هشدار اضطراری یا شماره گیری یک شماره تلفن خاص، اگر احساس کنند جان فردی که تحت درمان هستند در خطر فوری است. بسیاری از بیمارستان ها تیم آبی کد دارند که در عرض چند دقیقه به کد آبی پاسخ می دهند. تیم متشکل از:

• پزشکان
• پرستاران
• یک درمانگر تنفسی
• یک داروساز

دلایل رایج برای فعال کردن کد آبی عبارتند از:

• ایست قلبی مانند حمله قلبی یا آریتمی خطرناک
• ایست تنفسی (زمانی که تنفس کسی متوقف می شود)
• هنگامی که شخصی به شدت گیج می شود، هوشیار نیست، یا علائم سکته را نشان می دهد
• افت ناگهانی و شدید فشار خون

آتش

کد قرمز معمولاً به معنای وجود آتش یا دود در داخل بیمارستان است. اگر کسی دود یا شعله را بو کند یا ببیند ممکن است یک کد قرمز فعال شود.

کد سیاه اغلب نشان دهنده تهدید بمب است. کد سیاه ممکن است در صورتی فعال شود که یک منبع داخلی یا خارجی تهدیدی متوجه تأسیسات شده باشد، یا اگر کارکنان یا مقامات مجری قانون بمب احتمالی را در داخل یا نزدیک تأسیسات شناسایی کرده باشند.

تعدادی کد دیگر وجود دارد که بیمارستان ها ممکن است برای نشان دادن شرایط اضطراری استفاده کنند. این کدها می توانند از یک مرکز به مرکز بسیار متفاوت باشند، بنابراین یک رنگ ممکن است معانی متفاوت یا متناقضی در بیمارستان های مختلف داشته باشد.

برخی از کدهای پرکاربرد در بیمارستان ها عبارتند از:

• کد صورتی: کودک ربایی یا کودک ربایی
• کد نارنجی: مواد خطرناک یا حادثه نشت
• کد نقره ای: تیرانداز فعال
• کد بنفش: فرد خشن یا مبارز
• کد زرد: فاجعه
• کد قهوه ای: آب و هوای سخت
• کد سفید: تخلیه
• کد سبز: فعال سازی اضطراری

منافع برای عموم

کدهای اورژانس بیمارستانی برای ایمنی افراد داخل بیمارستان بسیار مهم هستند. کارمندان بیمارستان، از جمله پزشکان، تحت آموزش‌های گسترده‌ای قرار می‌گیرند تا به هر یک از این رویدادها پاسخ دهند و به آنها اجازه می‌دهد تا جان خود را نجات دهند.

یکی از مزایای اولیه سیستم کد این است که کارکنان آموزش دیده بیمارستان می دانند که به هر اورژانسی بدون هشدار دادن به افراد تحت درمان و بازدیدکنندگان بیمارستان پاسخ دهند. تماشاچیان وحشت زده می توانند مانع از تلاش های پاسخ دهندگان اضطراری شوند.

عدم استانداردسازی کد

یکی از مشکلات اولیه سیستم کد بیمارستانی و به طور کلی سازمان های واکنش اورژانس، عدم استانداردسازی ملی است. برخی از کدهای اضطراری، مانند کد آبی و کد قرمز، نسبتاً جهانی در سراسر ایالات متحده و در سراسر جهان هستند.

اما بسیاری از کدهای دیگر سازگار نیستند. هر رنگ می تواند معانی مختلفی در ایالت ها یا کشورهای مختلف داشته باشد. برخی از امکانات به جای رنگ از سیستم های کد شماره گذاری شده استفاده می کنند. هر بیمارستان یا انجمن بیمارستانی مسئول تدوین کدهای اورژانسی خود است. بین بیمارستان ها همپوشانی و واریانس زیادی وجود دارد که می تواند باعث سردرگمی شود.

برخی کشورها مانند انگلستان و کانادا از مجموعه استاندارد ملی کدهای بیمارستانی اورژانسی استفاده می کنند. این بدان معناست که هر بیمارستان از اصطلاحات ارتباطی یکسانی برای برقراری ارتباط در شرایط اضطراری استفاده می کند.

مزایای ارتباطات استاندارد

کدهای اورژانس برای ایمنی همه افراد داخل بیمارستان بسیار مهم هستند. آنها به پزشکان و کارمندان اداری اجازه می دهند تا به سرعت و به طور موثر برای نجات جان افراد در شرایط اضطراری واکنش نشان دهند. استانداردسازی کد می‌تواند پاسخ‌های ثابتی را در تمام بیمارستان‌های ایالات متحده ارائه دهد و به ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی اجازه دهد راحت‌تر بین امکانات انتقال پیدا کنند.

بسیاری از ایالت ها و انجمن های بیمارستانی بزرگ پروژه های بهبود را برای افزایش استانداردسازی ارتباطات اورژانسی در بیمارستان ها رهبری می کنند. ایمنی افرادی که تحت درمان قرار می گیرند و آمادگی کارکنان را می توان با یک سیستم سازگارتر از اطلاعیه های اضطراری بهبود بخشید.

بسیاری از بیمارستان ها در ایالات متحده در حال انتقال از سیستم کد رنگ به سیستم اطلاع رسانی به زبان ساده هستند. به عنوان مثال، بر اساس سیاست های ارتباطی جدید، کارکنان به جای اعلام «کد قرمز، طبقه اول، لابی اصلی»، «آتش، طبقه اول، لابی اصلی» را اعلام می کنند.

بسیاری از مدیران بیمارستان هستند طرفداران سیستم زبان ساده. این می تواند اعلان های اضطراری را ساده کند و سردرگمی را در بین کارکنان، به ویژه کارکنانی که در چندین بیمارستان کار می کنند، کاهش دهد. همچنین برخی تصورات وجود دارد که برای افرادی که تحت درمان قرار می‌گیرند مفید است که از وضعیت اضطراری آگاه باشند تا بتوانند به طور مناسب پاسخ دهند.

هشدارهای زبان ساده هنوز کمتر از کدهای رنگی استفاده می شود، اما بسیاری از بیمارستان ها ممکن است به زودی در تلاش برای افزایش ایمنی عمومی به این سمت حرکت کنند.