گاستریت آتروفیک: علل، علائم و درمان

علت گاستریت آتروفیک چیست؟

AG اغلب توسطهلیکوباکتر پیلوری باکتری راعفونت باکتریایی اغلب در دوران کودکی رخ می دهد و اگر درمان نشود به مرور زمان بدتر می شود.

تماس مستقیم با مدفوع، استفراغ یا بزاق یک فرد مبتلا می تواند AG را از فردی به فرد دیگر منتقل کند. عفونت AG همچنین می تواند ناشی از خوردن غذا یا نوشیدن آب آلوده به باکتری باشد.

AG خودایمنی زمانی ایجاد می شود که بدن شما آنتی بادی هایی تولید می کند که به اشتباه به سلول های سالم معده حمله می کنند. آنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که به بدن شما کمک می کنند تا عفونت ها را تشخیص دهد و با آن مبارزه کند. آنها معمولاً به مواد مضر مانند باکتری ها و ویروس ها حمله می کنند. با این حال، آنتی بادی‌ها در افراد مبتلا به AG خودایمنی به اشتباه سلول‌های معده را که مسئول تولید آب‌میوه‌های اسیدی هستند که به هضم غذا کمک می‌کنند، هدف قرار می‌دهند.

آنتی بادی ها همچنین ممکن است به ماده ای به نام فاکتور ذاتی حمله کنند. فاکتور درونی پروتئینی است که توسط سلول های معده آزاد می شود و به جذب ویتامین B-12 کمک می کند. فقدان عامل درونی می تواند باعث بیماری به نام کم خونی خطرناک شود. در این بیماری، کمبود B-12 باعث می شود بدن شما نتواند به اندازه کافی گلبول های قرمز سالم و سالم بسازد.

عوامل خطر گاستریت آتروفیک چیست؟

در صورت داشتن AG احتمال بیشتری وجود دارد هلیکوباکتر پیلوری عفونت این نوع عفونت در سراسر جهان نسبتاً رایج است. در مناطق فقر و ازدحام بیش از حد شیوع بیشتری دارد.

AG خودایمنی بسیار نادر است، اما افرادی که دارای اختلالات تیروئید یا دیابت هستند، بیشتر احتمال دارد به این وضعیت مبتلا شوند. همچنین اگر آفریقایی-آمریکایی یا از نژاد اروپای شمالی هستید، بیشتر در معرض خطر هستید.

AG در افرادی که نژاد اسپانیایی یا آسیایی دارند شایع تر است.

هم AG و هم خودایمنی AG می توانند خطر ابتلا به سرطان معده را به میزان قابل توجهی افزایش دهند.

علائم گاستریت آتروفیک چیست؟

بسیاری از موارد AG تشخیص داده نمی شوند زیرا معمولاً هیچ علامتی وجود ندارد. با این حال، اگر یک هلیکوباکتر پیلوری عفونت وجود دارد، علائم رایج عبارتند از:

• دل درد
• تهوع و استفراغ
• از دست دادن اشتها
• کاهش وزن غیر منتظره
• زخم معده
• کم خونی فقر آهن (سطح پایین گلبول های قرمز سالم)

AG خودایمنی ممکن است منجر به کمبود B-12 شود که می تواند باعث علائم کم خونی شود، از جمله:

• ضعف
• سبکی سر
• سرگیجه
• درد قفسه سینه
• تپش قلب
• وزوز گوش (زنگ در گوش)

کمبود B-12 همچنین می تواند باعث آسیب عصبی شود که می تواند منجر به موارد زیر شود:

• بی حسی و گزگز اندام
• بی ثباتی هنگام راه رفتن
• سردرگمی ذهنی

گاستریت آتروفیک چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص AG معمولاً شامل ترکیبی از مشاهده و آزمایش بالینی است. در طول معاینه فیزیکی، پزشک با فشار ملایم روی نواحی خاصی از معده، حساسیت معده را بررسی می کند. آنها همچنین به دنبال علائم کمبود B-12، مانند رنگ پریدگی، نبض سریع، و نقص عصبی خواهند بود.

پزشک ممکن است آزمایش خون را برای بررسی موارد زیر تجویز کند:

• سطوح پایین پپسینوژن، پروتئینی که توسط سلول های معده تولید می شود
• سطوح بالای گاسترین، هورمونی که تولید اسید معده را تحریک می کند
• سطوح پایین B-12 (برای افرادی که ممکن است AG خودایمنی داشته باشند)
• آنتی بادی هایی که به سلول های معده و فاکتور ذاتی حمله می کنند (برای افرادی که ممکن است AG خودایمنی داشته باشند)

در برخی موارد، پزشک ممکن است نیاز به انجام بیوپسی داشته باشد. پزشک شما یک آندوسکوپ (یک ابزار بلند و باریک با یک اتصال سبک) در گلو و معده شما قرار می دهد. سپس نمونه‌ای از بافت معده شما را برای یافتن شواهدی از AG می‌گیرند. نمونه بافت معده همچنین می تواند نشانه های آن را نشان دهد هلیکوباکتر پیلوری عفونت

اگر قبلاً متخصص گوارش ندارید، می‌توانید از طریق ابزار Healthline FindCare، پزشکان منطقه خود را مرور کنید.

گاستریت آتروفیک چگونه درمان می شود؟

اکثر افراد مبتلا به AG پس از درمان بیماری شاهد بهبود علائم خواهند بود.

درمان معمولاً بر از بین بردن آن متمرکز است هلیکوباکتر پیلوری عفونت با استفاده از آنتی بیوتیک ها پزشک شما همچنین ممکن است داروهایی تجویز کند که اسید معده را کاهش یا خنثی می کند. یک محیط کمتر اسیدی به بهبود پوشش معده کمک می کند.

افراد مبتلا به AG خودایمنی نیز ممکن است با تزریق B-12 درمان شوند.

پیشگیری از گاستریت آتروفیک

پیشگیری از AG دشوار است، اما می توانید خطر ابتلا به آن را کاهش دهید هلیکوباکتر پیلوری عفونت با رعایت بهداشت خوب این شامل شستن دست ها بعد از استفاده از حمام و قبل و بعد از دست زدن به غذا می شود. والدین یا مراقبان کودکان خردسال باید پس از دست زدن به پوشک یا ملحفه های کثیف دست های خود را بشویند. به فرزندان خود روش های بهداشتی را برای جلوگیری از گسترش باکتری ها آموزش دهید.