داروهای بیولوژیک پروتئین های التهابی مختلف را هدف قرار می دهند
دسته دیگری از داروهای بیولوژیک که می توانند برای درمان اسپوندیلیت آنکیلوزان استفاده شوند، مهارکننده های IL-17 نامیده می شوند.
این داروها با اتصال به اینترلوکین-۱۷A (IL-17)، پروتئینی که توسط سلول های ایمنی خاصی آزاد می شود و به طور معمول التهاب را در بدن به عنوان بخشی از پاسخ ایمنی بدن فعال می کند، از التهاب جلوگیری می کند. با این حال، در افراد مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان، تعداد سلولهای تولیدکننده اینترلوکین ۱۷ بیشتر از حد طبیعی است که منجر به التهاب بیش از حد میشود.
دو مهارکننده IL-17 مورد تایید FDA برای استفاده در افراد مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان عبارتند از:
- Secukinumab (Cosentyx)
- ایکسیکیزوماب (تالتز)
هر دو سکوکینوماب و ایکسکیزوماب با استفاده از سرنگ یا قلم تزریقی که از قبل پر شده اند، زیر پوست خود تزریق می شوند. طبق گفته کالج روماتولوژی آمریکا، آنها ابتدا به صورت هفتگی و سپس ماهانه داده می شوند.این داروها همچنین برای درمان پسوریازیس پلاکی متوسط تا شدید و آرتریت پسوریاتیک استفاده می شوند.
مشابه با بلوکرهای TNF آلفا، مهارکنندههای IL-17 با خطر بالاتر عفونت و کاهش توانایی در مبارزه با عفونتها مرتبط هستند. در مطالعات بالینی، هم secukinumab و هم ixekizumab خطر شروع یا تشدید بیماری التهابی روده را افزایش دادند.
مطالعهای که در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شد نشان داد که سکوکینوماب در افرادی که قبلاً مسدودکنندههای TNF آلفا را امتحان نکردهاند و همچنین افرادی که در حین استفاده از آنها تسکین علائم را تجربه نکردهاند، مؤثر است. تحقیقات همچنین نشان داده است که secukinumab و ixekizumab در درمان اسپوندیلیت آنکیلوزان موثرتر از دارونما بودند، اگرچه این داروها خطر عفونت های غیر شدید را افزایش می دهند.
با این حال، دستورالعملهای درمانی ACR، استفاده از مهارکنندههای IL-17 را تنها در صورتی توصیه میکند که مسدودکنندههای آلفا TNF برای یک فرد بیاثر باشند.
مهارکننده های JAK تولید پروتئین های التهابی را هدف قرار می دهند
ژانوس کینازها (JAK) آنزیم هایی هستند که در پاسخ های سیستم ایمنی دخیل هستند – سیگنال های درون سلولی آنها سلول های ایمنی را برای تولید پروتئین های التهابی تحریک می کند. در شرایط خودایمنی مانند اسپوندیلیت آنکیلوزان، سیگنال دهی بیش فعال JAK باعث التهاب مداوم می شود.
دسته ای از داروهای مصنوعی (غیر بیولوژیک) به نام مهارکننده های JAK، سیگنال دهی JAK را قطع می کنند، التهاب را کاهش می دهند و پیشرفت بیماری را کاهش می دهند.در دسامبر ۲۰۲۱، FDA فرم خوراکی مهارکننده JAK tofacitinib (Xeljanz) را برای درمان بزرگسالان مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان فعال که پاسخ یا عدم تحمل کافی به یک یا چند ضد TNF داشته اند، تأیید کرد.
و در آوریل ۲۰۲۲، آژانس JAK upadacitinib (Rinvoq) را برای همان نشانه تأیید کرد.
در کارآزماییهای بالینی، حدود ۴۰ درصد از بیماران اسپوندیلیت آنکیلوزان که توفاسیتینیب و ۵۰ درصد اوپاداسیتینیب مصرف میکردند، ۴۰ درصد بهبودی در بیماری خود داشتند.
با این حال، FDA برچسبگذاری هر دو دارو را ملزم میکند که حاوی هشداری باشد مبنی بر اینکه این داروها خطر حوادث جدی مرتبط با قلب مانند حمله قلبی یا سکته مغزی، سرطان، لخته شدن خون و مرگ را افزایش میدهند.کورتیکواستروئیدها برای تورم مفاصل و التهاب چشم
اگر در یک یا چند مفصل ورم دارید، ممکن است از تزریق یک کورتیکواستروئید به مفصل یا غلاف تاندون (غشای اطراف تاندون) سود ببرید.
کورتیکواستروئیدها برای تورم مفصلی که گسترده است و استروئیدهای خوراکی برای اسپوندیلیت آنکیلوزان توصیه نمی شود.
به گفته کالج روماتولوژی آمریکا، قطره های چشمی استروئیدی برای درمان یووئیت، التهاب چشم که در ۴۰ درصد افراد مبتلا به اسپوندیلوآرتریت رخ می دهد، استفاده می شود. داروی ضد TNF adalimumab (Humira) نیز می تواند برای درمان یووئیت استفاده شود.
از آنجایی که یووئیت میتواند حتی قبل از مشاهده علائم به چشمهای شما آسیب برساند، در صورت تشخیص اسپوندیلیت آنکیلوزان، معاینات منظم توسط چشم پزشک توصیه میشود.
کلید ورزش برای تناسب اندام و انعطاف پذیر ماندن
فعالیت بدنی برای حفظ سلامت مفاصل و قلب مهم است. ورزش می تواند به شما کمک کند تحرک و انعطاف بیشتری را که در غیر این صورت در اثر اسپوندیلیت آنکیلوزان از دست می دادید، حفظ کنید. می تواند وضعیت بدن، سفتی، درد، خستگی و ظرفیت تنفس را بهبود بخشد.
پزشک ممکن است شما را به یک فیزیوتراپیست ارجاع دهد، که می تواند تمرینات خاصی را برای حفظ انعطاف پذیری و حالت ایستاده در هنگام نشستن و ایستادن به شما آموزش دهد.
چهار نوع تمرین اصلی برای اسپوندیلیت آنکیلوزان توصیه می شود:
- تعادل
- دامنه حرکت یا کشش
- تقویت
- هوازی یا قلبی عروقی
فیزیوتراپیست شما همچنین ممکن است بتواند به شما در مورد موقعیت های خواب توصیه کند تا به شما در استراحت شبانه بهتر کمک کند.
انجام تمرینات تنفسی نیز مهم است. اسپوندیلیت آنکیلوزان می تواند باعث ایجاد اسکار در ریه ها به دلیل التهاب شود و همچنین می تواند میزان گسترش قفسه سینه شما را با استنشاق محدود کند.
انجام تمرینات تنفس عمیق هر روز می تواند به شما کمک کند از سفت شدن بیشتر دنده ها جلوگیری کنید و توانایی خود را برای ورزش حفظ کنید.
جراحی برای شکستگی ها و محدودیت های حرکتی شدید رزرو شده است
جراحی ستون فقرات به ندرت در افراد مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان انجام می شود، مگر در مورد شکستگی یا اگر فرد نتواند گردن خود را صاف کند.
با این حال، اگر لگن یا زانوهای شما در اثر این بیماری به شدت آسیب دیده باشد، ممکن است از جراحی تعویض مفصل بهره مند شوید. تعویض کامل مفصل ران می تواند به درد و ناتوانی مفصل ران کمک کند.
نحوه درمان طبیعی اسپوندیلیت آنکیلوزان
در حالی که هیچ درمانی، طبیعی یا غیر طبیعی، برای اسپوندیلیت آنکیلوزان وجود ندارد، اقداماتی وجود دارد که می توانید در خانه برای کمک به کاهش درد و سفتی انجام دهید، از جمله موارد زیر:
برنامه های روزانه مرطوب گرما یا سرما
استفاده از پدهای حرارتی مرطوب روی عضلات دردناک و مفاصل سفت چندین بار در روز می تواند درد و سفتی را کاهش دهد. از طرف دیگر، زمانی را در دوش آب گرم یا حمام بگذرانید یا در وان آب گرم غوطه ور شوید. اگر گرمای مرطوب را دوست ندارید، استفاده از یخ یا بسته های سرد را در مناطق دردناک امتحان کنید. فقط مطمئن شوید که یخ را روی پوست برهنه خود قرار ندهید. در عوض، پوست خود را با یک حوله بپوشانید تا دچار سرمازدگی نشوید و هر بار فقط یک کیسه یخ را برای حدود ۱۰ دقیقه در جای خود بگذارید.
غذای ضد التهاب
غذاهای فرآوری شده و چربی های اشباع شده می توانند باعث التهاب شوند، در حالی که رژیم غذایی غنی از میوه ها، سبزیجات، غلات کامل و غذاهای غنی از اسید چرب امگا ۳ (مانند ماهی های چرب) ممکن است به کاهش التهاب کمک کند. برخی از غذاهای خاص با خواص ضد التهابی شامل سبزیجات برگ دار، بروکلی، پیاز، انواع توت ها (شاه توت، زغال اخته، تمشک، توت فرنگی)، ماهی قزل آلا وحشی، روغن های سالم مانند روغن زیتون و روغن آووکادو، و مغزها و دانه ها، به ویژه گردو، بادام، بادام زمینی، پسته، دانه چیا و دانه کتان آسیاب شده.
تمرینات کششی
طبق گفته کلینیک مایو، تمرینات کششی و حرکات دامنه حرکتی میتواند به انعطافپذیری کمک کرده و وضعیت بدنی خوب را تشویق کند.یک فیزیوتراپ می تواند به شما تمرینات کششی و دامنه حرکتی خاصی را برای کمر، باسن، باسن، گردن، شانه ها و هر قسمت دردناک یا سفت دیگر بدنتان آموزش دهد. به یاد داشته باشید که کشش باید مانند کشش ملایم باشد، نه درد. به طور مشابه، هنگام انجام تمرینات دامنه حرکتی، مفصل را تا نقطه مقاومت حرکت دهید، اما نه فراتر از آن.
خنده
طنز از دیرباز به عنوان یک روش طبیعی برای درمان یا مقابله با بیماری مورد استفاده قرار گرفته است. نورمن کازینز ویراستار و نویسنده ، در کتاب خاطرات خود آناتومی یک بیماری که توسط بیمار درک میشود ، توضیح میدهد که چگونه در سال ۱۹۶۴، در بیمارستانی با علائم حاد بیماری که بعداً به عنوان اسپوندیلیت آنکیلوزان تشخیص داده شد، دراز کشید. هنگامی که داروهای تجویز شده توسط پزشکان او عوارض جانبی غیرقابل تحملی ایجاد کرد، او برنامه درمانی خود را طراحی کرد که شامل تماشای قسمتهایی از برنامه تلویزیونی دوربین Candid و فیلمهای برادران مارکس و همچنین خواندن کتابهای طنز بود تا او را بخنداند. و به تدریج علائم او و همچنین نشانگرهای التهاب شروع به کاهش کردند.
کازنز تنها کسی نیست که خنده را درمانی کرده است. یک مطالعه منتشر شده در مجموعه مقالات مرکز پزشکی دانشگاه بیلور اشاره کرد که دیگران از جمله جوزف هلر نویسنده و دانشمند استفان جی. گولد نیز از طنز برای بالا بردن روحیه خود هنگام مواجهه با بیماری های جدی استفاده می کردند. و دکتر هانتر دی. «پچ» آدامز آنقدر به این مفهوم اعتقاد دارد که به مدت ۴۵ سال لباس دلقک به تن کرد تا باعث خوشحالی و کمک به شفای بیماران بدحال از جمله کودکان شود. آدامز گفت: “تسکین کمیک راه اصلی برای مردم شاد برای از بین بردن درد است.”
در حالی که خنده ممکن است به کاهش التهاب کمک کند، تحقیقات نشان می دهد که استرس می تواند با فعال کردن پاسخ های التهابی در مغز باعث التهاب بیش از حد شود.
یوگا
به گفته مرکز ملی سلامت مکمل و یکپارچه (NCCIH)، افرادی که یوگا انجام می دهند مزایای زیر را از انجام آن گزارش می دهند:
- کاهش استرس
- افزایش آرامش
- از نظر عاطفی احساس بهتری داشته باشید
- احساس انگیزه برای بهتر خوردن و ورزش منظم تر
تحقیقات دیگری که توسط NCCIH تامین شده است نشان داد که انجام منظم یوگا به کمردرد مزمن تقریباً به اندازه فیزیوتراپی کمک می کند.طبق مقاله ای که در مجله Annals of Internal Medicine منتشر شده است ، دستورالعمل های کالج پزشکان آمریکا برای کمردرد شامل یوگا به عنوان درمانی برای کمردرد مزمن است.
برخی از رویکردهای غیردارویی دیگر که ممکن است به کاهش درد و سفتی کمک کنند عبارتند از:
- درمان شناختی رفتاری
- ورزش
- کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی
- تمرینات کنترل حرکتی یا تمریناتی با هدف تقویت عضلات بالاتنه که از ستون فقرات حمایت می کنند
- توانبخشی چند رشته ای
- شرطیسازی عامل، شکلی از رفتار درمانی که بر تقویت مثبت یا منفی تمرکز دارد
- آرام سازی پیشرونده، تکنیکی برای کاهش تنش و اضطراب عضلانی
- تایچی
برخی از این تکنیکها را میتوانید به تنهایی انجام دهید، مانند ورزش، تای چی، و تمدد اعصاب پیشرونده، در حالی که برخی دیگر نیاز به یک درمانگر آموزش دیده دارند، مانند درمان شرطیسازی شناختی یا عملی. اگر هر یک از این روش ها برای شما جالب است، با پزشک خود در مورد منابع موجود در منطقه و نحوه استفاده از آنها صحبت کنید.
