نقش تغذیه در کنترل پیشدیابت
پیشدیابت مرحلهای هشداردهنده است که در آن قند خون فرد بالاتر از حد طبیعی است، اما هنوز به محدوده دیابت نوع ۲ نرسیده است. این وضعیت اغلب به دلیل مقاومت بدن نسبت به انسولین رخ میدهد؛ به این معنا که بدن نمیتواند از انسولین بهدرستی برای انتقال قند به سلولها استفاده کند.
پیشدیابت نهتنها خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش میدهد، بلکه میتواند زمینهساز بیماریهای قلبیعروقی نیز باشد. با این حال، تشخیص پیشدیابت لزوماً به معنای پیشرفت قطعی به سوی دیابت نیست. مداخله زودهنگام و تغییر در سبک زندگی، بهویژه در رژیم غذایی، میتواند نقش بسیار مؤثری در بازگرداندن سطح قند خون به محدوده سالم داشته باشد.
چگونه تغذیه با پیشدیابت در ارتباط است؟
در وضعیت پیشدیابت، بدن قادر نیست قند موجود در غذا را بهخوبی به داخل سلولها منتقل کند، در نتیجه قند در جریان خون باقی میماند و افزایش مییابد. نوع و میزان کربوهیدرات مصرفی در وعدههای غذایی تأثیر مستقیمی بر این فرآیند دارد. بهویژه، مصرف زیاد کربوهیدراتهای فرآوریشده و تصفیهشده که سریع هضم میشوند، میتواند باعث افزایش ناگهانی قند خون شود.
افرادی که به پیشدیابت مبتلا هستند، معمولاً در کاهش قند خون بعد از صرف غذا دچار مشکلاند. بنابراین، مدیریت میزان مصرف کربوهیدرات نقش کلیدی در جلوگیری از نوسانات شدید قند خون دارد.
1. مصرف غذاهای سرشار از فیبر را در اولویت قرار دهید
فیبر غذایی مزایای بسیاری برای سلامت دارد. از جمله، باعث افزایش احساس سیری، کاهش اشتهای کاذب و کمک به بهبود عملکرد دستگاه گوارش میشود. همچنین، مصرف فیبر از بروز نوسانات شدید قند خون که پس از مصرف غذاهای قندی رخ میدهد جلوگیری میکند.
غذاهای غنی از فیبر عبارتاند از:
- انواع لوبیا و حبوبات
- میوهها و سبزیجات با پوست خوراکی (مانند سیب، هویج، خیار)
- غلات کامل مانند جو دوسر، جو و کینوا
- نانها و غلات کامل
- پاستاهای تهیهشده از آرد کامل
افزایش مصرف فیبر نهتنها برای پیشگیری از پرخوری مفید است، بلکه در کنترل بهتر قند خون و کاهش خطر ابتلا به دیابت نیز مؤثر است.
2. میزان کربوهیدرات مصرفی خود را کنترل کنید
شاخص گلیسمی (GI) ابزاری است که نشان میدهد یک ماده غذایی با چه سرعتی میتواند قند خون را افزایش دهد. غذاهایی با GI بالا، قند خون را سریعتر بالا میبرند، در حالی که غذاهای با GI پایین تأثیر آهستهتری دارند.
نکته مهم: روش پخت و ترکیب غذا با پروتئین یا چربی میتواند شاخص گلیسمی غذا را تغییر دهد. بهعلاوه، واکنش افراد مختلف به یک غذا ممکن است متفاوت باشد.
مواد غذایی با GI پایین:
- سبزیجات بدون نشاسته مثل اسفناج، کاهو و هویج
- حبوبات
- سیبزمینی شیرین
- انواع مغزها و دانهها
مواد غذایی با GI متوسط:
- ذرت
- برنج قهوهای
- نان سبوسدار
- جو دوسر (نوع فولادی یا پوستکنده)
- پاستای تهیهشده از گندم کامل
توجه: اگرچه برنج قهوهای و نان سبوسدار نسبت به نوع سفید فیبر بیشتری دارند، اما این تفاوت معمولاً در حد ۱ تا ۲ گرم فیبر بیشتر است؛ بنابراین، همچنان باید در میزان مصرف آنها دقت شود.
مواد غذایی با GI بالا (محدود شوند):
- نان سفید
- سیبزمینی سفید (مگر اینکه با پوست مصرف شود)
- نوشابههای شیرین
- آبمیوههای صنعتی
نکته کاربردی: ترکیب غذاها میتواند شاخص گلیسمی را کاهش دهد. برای مثال، خوردن برنج سفید همراه با سبزیجات پخته و گوشت مرغ یا ماهی میتواند جذب قند را آهستهتر کند.
3. به اندازهی وعدههای غذایی توجه داشته باشید
حجم وعدهها در رژیم غذایی آمریکایی و بسیاری از کشورها معمولاً بیش از مقدار توصیهشده است. برای کنترل بهتر قند خون، باید از طریق برچسبهای تغذیهای، میزان دقیق مواد مغذی و کالری مصرفی را بشناسید.
مثلاً اگر یک وعده از غذایی ۲۰ گرم کربوهیدرات و ۱۵۰ کالری دارد، مصرف دو برابر آن به معنی ۴۰ گرم کربوهیدرات و ۳۰۰ کالری خواهد بود.
آیا باید کربوهیدرات را حذف کنیم؟
خیر. تحقیقات نشان میدهد که رژیمهای بسیار کمکربوهیدرات (زیر ۴۰٪ از کالری روزانه) یا بسیار پرکربوهیدرات (بیش از ۷۰٪) با افزایش خطر مرگومیر مرتبط هستند. در مقابل، مصرف متوسط (۵۰٪ تا ۵۵٪ از کالری روزانه) خطر کمتری دارد.
مثال: در رژیمی با ۱۶۰۰ کالری روزانه، مصرف ۲۰۰ تا ۲۲۰ گرم کربوهیدرات مناسب است.
تمرین تغذیه آگاهانه:
- در هنگام خوردن غذا بنشینید
- از تماشای تلویزیون یا موبایل پرهیز کنید
- به طعم و بافت غذا توجه کنید
- آهسته غذا بخورید و به سیری خود دقت کنید
4. منابع پروتئینی سالم و کمچرب را انتخاب کنید
گوشتها فاقد کربوهیدرات هستند اما میتوانند حاوی چربیهای ناسالم باشند. مصرف زیاد چربیهای اشباع و ترانس ممکن است در ایجاد مقاومت انسولینی و بیماری قلبی نقش داشته باشد.
منابع سالم پروتئین شامل:
- حبوبات و عدس
- فرآوردههای سویا مانند توفو و تمپه
- ماست یونانی کمچرب
- تخممرغ
- مرغ و بوقلمون بدون پوست
- ماهیهایی مانند تن، قزلآلا، هالیبوت و کاد
- صدف خوراکی مانند میگو و خرچنگ
- گوشت گاو بدون چربی مثل راسته یا فیله با چربی جدا شده
توجه: حبوبات و ماست هم حاوی کربوهیدرات هستند. برچسب تغذیهای را بررسی کنید تا از میزان دقیق آنها مطلع شوید.
5. در مصرف الکل تعادل را رعایت کنید
نوشیدنیهای الکلی میتوانند باعث کمآبی بدن شوند و برخی از آنها حاوی شکر بالا هستند که موجب افزایش ناگهانی قند خون میشود.
طبق توصیههای بهداشتی، مصرف الکل باید به حداقل برسد:
- برای زنان: حداکثر ۱ نوشیدنی در روز
- برای مردان: حداکثر ۲ نوشیدنی در روز
مقدار معادل یک نوشیدنی استاندارد:
- ۱۲ اونس (حدود ۳۵۰ میلیلیتر) آبجو
- ۵ اونس (حدود ۱۵۰ میلیلیتر) شراب
- ۱.۵ اونس (حدود ۴۵ میلیلیتر) نوشیدنیهای مقطر مانند ودکا یا ویسکی
نکته: از نوشیدنیهای ترکیبی حاوی نوشابه یا آبمیوه شیرین پرهیز کنید و در کنار نوشیدنی، آب بنوشید.
6. نوشیدن آب را فراموش نکنید
آب یکی از بهترین انتخابها برای افراد مبتلا به پیشدیابت است. برخلاف نوشیدنیهای شیرین مانند نوشابه و آبمیوه که کالری و قند بالا دارند، آب بدون کالری است و به تنظیم قند خون کمک میکند.
برای طعمدهی طبیعی میتوانید از:
- لیمو یا لیموترش
- برشهای خیار
- برگ نعناع
- پرتقال یا نارنگی
میزان نیاز روزانه به آب بسته به وزن بدن، فعالیت بدنی و شرایط آبوهوایی متغیر است. رنگ ادرار میتواند نشانگر خوبی برای تشخیص کمآبی بدن باشد؛ رنگ زرد کمرنگ نشانه خوبی است.
7. ورزش و تغذیه باید همزمان باشند
ورزش منظم میتواند حساسیت بدن به انسولین را افزایش دهد و باعث شود سلولها قند را بهتر جذب کنند.
طبق دستورالعملهای رسمی فعالیت بدنی:
- ۱۵۰ تا ۳۰۰ دقیقه فعالیت هوازی با شدت متوسط در هفته
یا - ۷۵ تا ۱۵۰ دقیقه فعالیت با شدت بالا
همراه با - تمرینهای قدرتی ۲ تا ۳ بار در هفته (مثل کشهای مقاومتی، دمبل یا حرکات ایزومتریک)
برای شروع میتوانید:
- پیادهروی روزانه
- رقص، دوچرخهسواری
- ورزش روی صندلی برای افرادی با تحرک محدود
نکته کلیدی: بهتر است هر ۳۰ دقیقه نشستن، با چند حرکت ساده مانند بلند شدن، چرخش پا یا اسکوات، وقفهای ایجاد کنید.
جمعبندی
تغییر در شیوه تغذیه نقش بسیار مؤثری در کنترل پیشدیابت و پیشگیری از دیابت نوع ۲ دارد. اگر به پیشدیابت مبتلا هستید، میتوانید با مشورت پزشک یا متخصص تغذیه، برنامه غذایی مناسبی برای مدیریت وضعیت خود طراحی کنید و با ایجاد عادتهای سالم، سطح قند خونتان را به محدوده طبیعی بازگردانید.