رتینوئیدها دسته ای از مواد شیمیایی هستند که از ویتامین A مشتق می شوند. اشکال ضعیف تر آن بدون نسخه (OTC) در دسترس است و پزشک ممکن است فرمولاسیون قوی تری از رتینوئیدها را برای کمک به درمان بیماری های پوستی تجویز کند.
رتینوئیدها به عنوان مشتقات ویتامین A می توانند در ایمنی و سلامت پوست نقش داشته باشند. آنها چندین ارائه می دهند مزایای احتمالیمانند کاهش التهاب، بازکردن منافذ، کاهش ظاهر چین و چروک و تنظیم رشد سلول های سطح پوست.
رتینوئیدهای قوی تر ممکن است به درمان بیماری های پوستی مانند پسوریازیس، آکنه، اختلالات رنگدانه ای و انواع خاصی از سرطان کمک کنند. با این حال، اشکال قوی تر احتمالا باعث تحریک می شوند.
در این مقاله رتینوئیدها، کاربردها، فواید، عوارض جانبی و نحوه استفاده از آنها بحث می شود.
رتینوئیدها یک ماده فعال رایج در بسیاری از داروهای پوستی و لوازم آرایشی و بهداشتی به دلیل تأثیر مثبت آنها بر روی پوست و ظاهر آن هستند.
افراد می توانند اشکال ضعیف تری از رتینوئیدها را برای کمک به درمان آکنه خفیف یا کاهش علائم پیری خریداری کنند. فرم های قوی تر فقط با تجویز پزشک در دسترس هستند و معمولاً بیماری های پوستی شدیدتر مانند پسوریازیس را درمان می کنند.
رتینوئیدها به دو صورت موضعی و خوراکی موجود هستند. رتینوئیدهای موضعی به کرم‌ها، ژل‌ها و مایعاتی که افراد می‌توانند مستقیماً روی پوست بمالند، اشاره کنید رتینوئیدهای خوراکی شامل قرص ها و کپسول هایی است که فرد می تواند از طریق دهان مصرف کند.
داروها دارای مکانیسم های پیچیده ای از عمل هستند که مسئول فواید آن هستند. اینها عبارتند از:
- کاهش التهاب
- افزایش تولید پروکلاژن، پیش ساز کلاژن
- باز کردن منافذ مسدود شده
- تنظیم رشد و سلول های سطح بدن
- کند کردن پیری پوست به دلیل قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش
رتینوئیدها در درمان های آرایشی و پوستی کاربرد گسترده ای دارند. رایج ترین استفاده از آن برای درمان آکنه خفیف تا متوسط است. رتینوئیدها با باز کردن منافذ، به آنتی بیوتیک های موضعی اجازه می دهند که داخل منافذ نفوذ کنند. این دو عمل می تواند به از بین بردن باکتری های مولد آکنه کمک کند.
سایر کاربردهای احتمالی عبارتند از:
- پیری پوست: مزایای افزایش تولید پروکلاژن و کاهش التهاب می تواند به کاهش چین و چروک و سایر علائم پیری کمک کند.
- پسوریازیس: کاهش التهاب و محدود کردن نرخ بالای تکثیر سلولی پوست به کاهش علائم پسوریازیس کمک می کند.
- شرایط رنگدانه: رتینوئیدها می توانند روی سلول هایی که رنگدانه تولید می کنند اثر بگذارند. این ممکن است به تسکین شرایطی مانند ملاسماکه لکه های تغییر رنگ است و لنتیژین های اکتینیک که لکه های کوچکی در پشت ساعد و دست ظاهر می شود.
- انواع خاصی از سرطان: انجمن سرطان آمریکا اشاره می کند که رتینوئیدها در کاهش احتمال برخی از سرطان های پوست امیدوار کننده هستند. اینها شامل سارکوم کاپوزی و لنفوم سلول T پوستی است. با این حال، رتینوئیدهای خوراکی تجویز شده برای سرطان می توانند باعث ناتوانی های مادرزادی شوند، بنابراین پزشکان در حال حاضر آنها را فقط برای افراد در معرض خطر تجویز می کنند.
- پسودوفولیکولیت ریش: این یک بیماری التهابی است که شامل تحریک پوست پس از روش حذف مو می شود. رتینوئیدها یکی از گزینه های درمانی هستند که می توانند تسکین دهند.
در حالی که رتینوئیدها می‌توانند به درمان برخی از بیماری‌ها کمک کنند، افراد همچنان باید هنگام استفاده از آنها مراقب باشند، زیرا می‌توانند پوست را تحریک کنند، به ویژه در افرادی که دارای حساسیت پوستی، پوست خشک یا پوست حساس هستند.
این است قابل توصیه قبل از استفاده از محصولات رتینوئیدی با یک متخصص پوست صحبت کنید.
تحریک پوست ناشی از رتینوئیدهای موضعی عمدتاً با استفاده طولانی مدت از دوزهای بالا رخ می دهد.
چنین تحریکی ممکن است منجر به موارد زیر شود:
- قرمزی پوست
- خشکی بیش از حد پوست
- پوسته پوسته شدن پوست
- خارش
عوارض جانبی نادر زیر در کمتر از ۱۰% از مردم:
- شعله ور شدن اولیه آکنه
- حساسیت شدید پوست پس از قرار گرفتن در معرض نور خورشید
- تغییر رنگ پوست
- شعله ور شدن اگزما
- تورم پوست
- سوزش و تاول زدن
یکی از نگران کننده ترین عوارض جانبی رتینوئیدها این خطر بالقوه است از ناتوانی های مادرزادی افرادی که باردار هستند یا قصد باردار شدن دارند نباید از رتینوئیدهای خوراکی استفاده کنند.
برای جلوگیری از خطر، مردم باید بین ۲ ماه تا ۳ سال صبر کنند پس از مصرف رتینوئیدهای خوراکی قبل از بارداری. مدت زمان به نوع رتینوئید مورد استفاده بستگی دارد.
همچنین در هنگام مصرف رتینوئیدهای خوراکی، فرد قادر به اهدای خون نخواهد بود.
عوارض جانبی رتینوئیدهای خوراکی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- خطر بالقوه ایجاد یک وضعیت سلامت روان
- درد عضلات، مفاصل و استخوان
- سردرد
- از دست دادن دید در شب
- درد شکم، حالت تهوع و اسهال
برای کسانی که از آسیترتین (سوریاتان) برای درمان پسوریازیس استفاده می کنند، عوارض جانبی ممکن است در بربگیرد بدتر شدن اولیه وضعیت همچنین ممکن است باعث سطوح ناسالم کلسترول، برآمدگی در اطراف ناخن های دست و پا و احساس سوزش روی پوست شود.
هنگام استفاده از رتینوئید نسخه ای، همیشه دستورالعمل های روی بسته بندی رتینوئید OTC و توصیه های پزشک را دنبال کنید.
بسیاری از رتینوئیدهای تجویزی شامل استفاده از یک لایه نازک کرم یا لوسیون روی پوست آسیب دیده یک بار در روز است. شاید بهتر باشد این کار را در عصر انجام دهید تا قرار گرفتن در معرض نور خورشید کاهش یابد. یک فرد باید:
- آن را به طور کامل به پوست بمالید
- از مقدار دقیق تجویز شده استفاده کنید
- فقط تا زمانی که تجویز شده از آن استفاده کنید
مقاله ۲۰۱۷ دستورالعمل های زیر را برای استفاده از رتینوئید موضعی برای آکنه ارائه می دهد:
- یک دوز به اندازه نخود را در یک لایه نازک بمالید
- برای ۲ تا ۴ هفته اول یک روز در میان استفاده کنید
- برای ۲-۴ هفته اول استفاده، دارو را بعد از ۳۰-۶۰ دقیقه بشویید
- از یک مرطوب کننده ملایم استفاده کنید که منافذ را مسدود نمی کند
برای رتینوئیدهای خوراکی، افراد باید مجدداً توصیه های پزشک خود را در مورد نحوه و زمان مصرف آنها دنبال کنند. برای مثال، هنگام مصرف آسیترتین، چنین است قابل توصیه آن را یک بار در روز با شیر بعد از خوردن وعده غذایی اصلی روز مصرف کنید. نوشیدن شیر مهم است زیرا بدن برای جذب بهینه دارو به چربی نیاز دارد.
رتینوئیدها دسته ای از ترکیبات هستند که از ویتامین A مشتق می شوند. آنها در لوازم آرایشی و بهداشتی برای کمک به کاهش چین و چروک و علائم پیری روی صورت کاربردهای زیادی دارند.
پزشکان همچنین آنها را برای درمان چندین بیماری پوستی مانند پسوریازیس تجویز می کنند.
در حالی که رتینوئیدها فوایدی دارند، عوارض جانبی نیز دارند، مانند تحریک پوست. با این حال، این موارد بیشتر با استفاده مکرر از دوزهای بالا رخ می دهد.
همیشه دستورالعمل های مصرف را دنبال کنید و از مصرف داروها به دفعات یا مقادیر بیشتر از توصیه پزشکان خودداری کنید. هر کسی که هر گونه عوارض جانبی را تجربه می کند باید آن را به پزشک خود گزارش دهد.