التهاب عنبیه (i-RYE-tis) تورم و تحریک (التهاب) در حلقه رنگی اطراف مردمک چشم شما (عنبیه) است. نام دیگر iritis یووئیت قدامی است.
Uvea لایه میانی چشم بین شبکیه و قسمت سفید چشم است. عنبیه در قسمت جلویی (قدامی) یووه قرار دارد.
ایریت شایع ترین نوع یووئیت است. یووئیت التهاب بخشی یا تمام یووه است. علت اغلب ناشناخته است. می تواند ناشی از یک بیماری زمینه ای یا عامل ژنتیکی باشد.
در صورت عدم درمان، عنبیه می تواند منجر به گلوکوم یا از دست دادن بینایی شود. در صورت بروز علائم عارضه در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید.
التهاب عنبیه می تواند در یک یا هر دو چشم ایجاد شود. معمولاً به طور ناگهانی ایجاد می شود و می تواند تا سه ماه ادامه یابد.
علائم و نشانه های عنبیه عبارتند از:
- قرمزی چشم
- ناراحتی یا درد در چشم آسیب دیده
- حساسیت به نور
- کاهش بینایی
التهاب عنبیه ای که به طور ناگهانی، طی چند ساعت یا روز ایجاد می شود، به عنوان عارضه حاد شناخته می شود. علائمی که به تدریج ایجاد می شوند یا بیش از سه ماه طول می کشند نشان دهنده التهاب مزمن است.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
در صورت مشاهده علائم عارضه در اسرع وقت به متخصص چشم (چشم پزشک) مراجعه کنید. درمان سریع به جلوگیری از عوارض جدی کمک می کند. اگر چشم درد و مشکلات بینایی همراه با علائم و نشانه های دیگر دارید، ممکن است به مراقبت های پزشکی فوری نیاز داشته باشید.
علل
اغلب، علت التهاب عنبیه را نمی توان تعیین کرد. در برخی موارد، عنبیه می‌تواند با ضربه چشم، عوامل ژنتیکی یا بیماری‌های خاص مرتبط باشد. علل عارضه عفونی عبارتند از:
- آسیب به چشم. تروما با نیروی بلانت، آسیب نافذ، یا سوختگی ناشی از مواد شیمیایی یا آتش‌سوزی می‌تواند باعث سوزش حاد شود.
- عفونت ها عفونت‌های ویروسی روی صورت، مانند تبخال و زونا که توسط ویروس‌های تبخال ایجاد می‌شوند، می‌توانند باعث سوزش شوند.بیماری های عفونی ناشی از سایر ویروس ها و باکتری ها نیز می توانند با یووئیت مرتبط باشند. به عنوان مثال، آنها ممکن است شامل توکسوپلاسموز باشند، عفونتی که اغلب توسط یک انگل در غذای نپخته ایجاد می شود. هیستوپلاسموز، عفونت ریه که هنگام استنشاق اسپور قارچ رخ می دهد. سل، که با ورود باکتری به ریه ها اتفاق می افتد. و سیفلیس که در اثر گسترش باکتری از طریق تماس جنسی ایجاد می شود.
- استعداد ژنتیکی افرادی که به دلیل تغییر ژنی که سیستم ایمنی آنها را تحت تأثیر قرار می دهد، به بیماری های خودایمنی خاصی مبتلا می شوند، ممکن است به عارضه حاد نیز مبتلا شوند. بیماری ها شامل نوعی آرتریت به نام اسپوندیلیت آنکیلوزان، آرتریت واکنشی، بیماری التهابی روده و آرتریت پسوریاتیک است.
- بیماری بهجت. این عارضه که در کشورهای غربی علت غیرمعمول عارضه حاد است، با مشکلات مفصلی، زخم های دهان و زخم های تناسلی نیز مشخص می شود.
- آرتریت روماتوئید نوجوانان. سوزش مزمن می تواند در کودکان مبتلا به این بیماری ایجاد شود.
- سارکوئیدوز این بیماری خودایمنی شامل رشد مجموعه‌ای از سلول‌های التهابی در نواحی بدن از جمله چشم‌ها می‌شود.
- داروهای خاص برخی از داروها، مانند آنتی بیوتیک ریفابوتین (Mycobutin) و داروی ضد ویروسی سیدوفوویر، که برای درمان عفونت HIV استفاده می‌شوند، می‌توانند از علل نادر iritis باشند. به ندرت، بیس فسفونات ها که برای درمان پوکی استخوان استفاده می شوند، می توانند باعث یووئیت شوند. قطع این داروها معمولاً علائم عنبیه را متوقف می کند.
عوامل خطر
اگر شما:
- یک تغییر ژنتیکی خاص داشته باشد. افرادی که تغییر خاصی در ژنی دارند که برای عملکرد سالم سیستم ایمنی ضروری است، بیشتر در معرض ابتلا به عنبیه هستند. این تغییر دارای برچسب HLA-B27 است.
- ایجاد عفونت مقاربتی برخی از عفونت‌ها، مانند سیفلیس یا HIV/AIDS، با خطر قابل‌توجهی به عنبیه در ارتباط هستند.
- سیستم ایمنی ضعیف یا اختلال خود ایمنی داشته باشید. این شامل شرایطی مانند اسپوندیلیت آنکیلوزان و آرتریت واکنشی است.
- دود تنباکو. مطالعات نشان داده اند که سیگار در خطر ابتلا شما نقش دارد.
عوارض
اگر به درستی درمان نشود، عنبیه می تواند منجر به موارد زیر شود:
- آب مروارید. ایجاد کدر شدن عدسی چشم (آب مروارید) یک عارضه احتمالی است، به خصوص اگر دوره طولانی التهاب داشته باشید.
- یک مردمک نامنظم بافت اسکار می تواند باعث چسبیدن عنبیه به عدسی زیرین یا قرنیه شود و مردمک را نامنظم کند و عنبیه را در واکنش به نور کند کند.
- گلوکوم. سوزش عود کننده می تواند منجر به گلوکوم شود، یک بیماری جدی چشم که با افزایش فشار داخل چشم و از دست دادن احتمالی بینایی مشخص می شود.
- رسوب کلسیم روی قرنیه این باعث تخریب قرنیه می شود و می تواند بینایی شما را کاهش دهد.
- تورم در شبکیه چشم. تورم و کیست های پر از مایع که در شبکیه پشت چشم ایجاد می شوند، می توانند دید مرکزی شما را تار یا کاهش دهند.
آیا قابل درمان است؟