سلنیوم یک ماده مغذی است که نقش کلیدی در حفظ متابولیسم هورمون تیروئید و سنتز DNA و محافظت از بدن در برابر آسیب اکسیداتیو و عفونت دارد. این با توجه به دفتر مکمل های غذایی (ODS) است.
بدن معمولاً مقداری سلنیوم را در بافت انسان، عمدتاً در ماهیچه های اسکلتی، پس از دریافت آن از غذاهای حاوی مقادیر کمی ذخیره می کند. این غذاها شامل آجیل برزیلی، غذاهای دریایی و گوشت است.
مقدار سلنیوم در غذا بستگی به غلظت خاک و آب محل رشد آن دارد. افراد همچنین می توانند این ماده معدنی را به غذاها اضافه کنند یا به عنوان مکمل مصرف کنند.
این مقاله به فواید بالقوه سلنیوم برای سلامتی زمانی که فرد آن را از طریق غذا یا مکمل‌ها مصرف می‌کند، میزان توصیه شده روزانه سلنیوم و برخی از خطرات احتمالی سلامت مرتبط با سلنیوم را بررسی می‌کند.
مزایای سلامتی احتمالی
سلنیوم ممکن است در چندین جنبه از سلامت انسان نقش داشته باشد، اما دانشمندان هنوز در حال انجام تحقیقات بالینی بیشتری برای تعیین تأثیر این ماده مغذی هستند.
بخش‌های زیر به برخی از مزایای سلامتی احتمالی با جزئیات بیشتری نگاه می‌کنند.
بیماری قلب و عروقی
بر اساس ODSسلنوپروتئین ها ممکن است با جلوگیری از اصلاح اکسیداتیو لیپیدها یا چربی های بدن بر سلامت قلب تأثیر بگذارند. این ممکن است التهاب و تجمع پلاکت ها را کاهش دهد.
با این حال، هیچ شواهد بالینی ثابتی وجود ندارد که نشان دهد که این ماده معدنی خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را کاهش می دهد، به خصوص در افراد سالمی که قبلاً سلنیوم را از غذا دریافت می کنند. برخی از مطالعات نشان می دهد که افرادی که سلنیوم کمتری در خون دارند در معرض خطر بیشتری برای بیماری قلبی هستند، اما مطالعات دیگر این موضوع را رد می کنند.
زوال شناختی
فعالیت آنتی اکسیدانی سلنیوم ممکن است به کاهش خطر زوال شناختی مرتبط با افزایش سن و اختلالات ناشی از شرایطی مانند بیماری آلزایمر کمک کند.
با این حال، پزشکان هنوز سلنیوم را برای این منظور توصیه نمی کنند. بر اساس مطالعات انجام شده، مانند سلامت قلب، میزان تأثیر سلنیوم بر زوال شناختی هنوز در دست بررسی است.
اختلالات تیروئید
سلنیوم همچنین نقش مهمی در حفظ عملکرد سالم تیروئید دارد.
مطالعات در مجله بین المللی غدد درون ریز و بررسی های طبیعت غدد درون ریز نشان می دهد که داشتن سطح مطلوب سلنیوم در بدن ممکن است به جلوگیری از اختلالات تیروئید کمک کند. این به ویژه می تواند برای زنان درست باشد.
با این حال، بیشتر تحقیقات در حال انجام است برای کمک به اطلاع رسانی اینکه چگونه مکمل های سلنیوم ممکن است از سلامت تیروئید حمایت کنند.
سرطان
نقش سلنیوم در ترمیم DNA به این معنی است که ممکن است در پیشگیری از سرطان نقش داشته باشد. با این حال، این ممکن است به نوع سلنیوم و نوع سرطان فرد بستگی داشته باشد مطالعه ۲۰۱۶.
سایر مطالعات ذکر شده در بررسی ۲۰۱۸ نشان می دهد که مکمل های سلنیوم ممکن است تأثیر کمی بر خطر سرطان داشته باشد.
مزایای دیگر
برخی مطالعات نشان می دهد که سلنیوم ممکن است به جلوگیری از پیشرفت HIV به ایدز و کاهش خطر سقط جنین کمک کند.
دانشمندان همچنین سطح سلنیوم در دوران بارداری را پیشنهاد کرده اند ممکن است یک عامل در ایجاد آسم دوران کودکی باشد.
با این حال، اگرچه سلنیوم با بسیاری از جنبه های سلامت انسان ارتباط دارد، شواهد کافی وجود ندارد که نشان دهد مصرف مکمل های سلنیوم می تواند از هر یک از این شرایط جلوگیری کند.
منابع غذایی
سلنیوم اغلب در غلات کامل و محصولات حیوانی مانند ماهی و تخم مرغ یافت می شود. مقدار سلنیوم در غلات و غذاهای مبتنی بر غلات به محتوای خاک محل رشد آنها بستگی دارد.
غذاهای زیر هستند منابع خوب سلنیوم:
- آجیل برزیلی: یک اونس ۵۴۴ میکروگرم (mcg) یا ۹۸۹٪ از ارزش روزانه توصیه شده (DV) را فراهم می کند.
- ماهی تن: سه اونس ماهی تن زرد باله، خشک پخته شده، حاوی ۹۲ میکروگرم یا ۱۶۷ درصد DV است.
- هالیبوت پخته شده: سه اونس، خشک پخته شده، حاوی ۴۷ میکروگرم یا ۸۵ درصد از DV است.
- برنج قهوه ای پخته شده: یک فنجان حاوی ۱۹ میکروگرم است.
- تخم مرغ: یک تخم مرغ بزرگ حاوی ۱۵ میکروگرم است.
- نان سفید: یک برش ۱۰ میکروگرم دارد.
DV توصیه شده برای سلنیوم است ۵۵ میکروگرم در روز برای اکثر بزرگسالان. در دوران بارداری فرد باید ۶۰ میکروگرم و در دوران شیردهی ۷۰ میکروگرم در روز مصرف کند.
کمبود سلنیوم در سراسر جهان نادر است و اغلب سال ها طول می کشد تا ایجاد شود. معمولاً فقط در مناطقی با محتوای بسیار کم سلنیوم در خاک رخ می دهد، مانند چندین منطقه در چین. با این حال، با توجه به ODS، برنامه های مکمل عمدتاً این کمبودها را در جمعیت چین ریشه کن کرده است.
خطرات احتمالی سلامتی
حد بالایی برای سطح مطلوب سلنیوم در بدن است ۴۰۰ میکروگرم برای بزرگسالان. به ندرت پیش می‌آید که کسی سلنیوم، به ویژه سلنیوم موجود در غذا، بیش از حد مصرف کند.
با این حال، مصرف بیش از حد مکمل های با غلظت بالا می تواند اثرات منفی داشته باشد. اینها ممکن است در بربگیرد:
- بوی سیر مانند در نفس و طعم فلزی در دهان
- ناخن های شکننده
- دندان های لکه دار یا پوسیده
- مشکلات گوارشی، مانند حالت تهوع
- ناهنجاری های عصبی
- خستگی و تحریک پذیری
- ضایعات و بثورات پوستی
- ریزش مو
در موارد شدید، مصرف بیش از حد سلنیوم می تواند منجر به نارسایی کلیه، نارسایی قلبی و مرگ شود.
مکمل های سلنیوم همچنین می توانند با برخی داروها از جمله سیس پلاتین که یک داروی شیمی درمانی است تداخل داشته باشند. استفاده از این دارو می تواند سطح سلنیوم را در بدن کاهش دهد.
استفاده از مکمل های سلنیوم
افراد می توانند سلنیوم را از طریق مولتی ویتامین ها و سایر مکمل های غذایی دریافت کنند. اینها ممکن است حاوی این ماده معدنی به اشکال مختلف از جمله سلنومتیونین و سلنات سدیم باشند.
دستورالعمل های غذایی برای آمریکایی ها، ۲۰۲۰-۲۰۲۵ مردم را تشویق کند تا مواد مغذی خود را از منابع غذایی به جای مکمل ها دریافت کنند. خوردن یک رژیم غذایی متنوع و سالم مهمتر از تمرکز بر مواد مغذی فردی به عنوان کلید سلامتی است.
هنگام مصرف هر مکملی، مهم است که آن را از یک منبع معتبر خریداری کنید. در ایالات متحده، سازمان غذا و دارو (FDA) مکمل ها را از نظر کیفیت، خلوص، بسته بندی یا قدرت کنترل نمی کند.
خلاصه
سلنیوم یک ماده معدنی است که ممکن است فواید سلامتی متفاوتی داشته باشد. به عنوان مثال، ممکن است به سلامت قلب و عروق، عملکرد شناختی و سلامت تیروئید کمک کند.
مقدار مطلوب روزانه سلنیوم برای اکثر بزرگسالان ۵۵ میکروگرم است و کمبود سلنیوم نادر است.
افراد می توانند سلنیوم را از غذاهای حاوی آن دریافت کنند و همچنین می توانند آن را به غذا اضافه کنند یا به عنوان مکمل مصرف کنند. با این حال، تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه آیا مصرف مکمل‌های سلنیوم واقعاً می‌تواند خطر بیماری را کاهش دهد یا به جلوگیری از مشکلات سلامتی کمک کند، مورد نیاز است.