در ایالات متحده، ۹.۵ درصد کودکان بین سنین ۳ تا ۱۷ سال مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) تشخیص داده شده اند. هر چند ADHD فقط برای بچه ها نیست. طبق گزارش انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا، حدود ۶۰ درصد کودکان مبتلا به ADHD همچنان در بزرگسالی علائم را خواهند داشت. افراد مبتلا به ADHD در تمرکز و کنترل تکانه ها مشکل دارند. آنها ممکن است بی قرار و هیجان انگیز باشند.
پزشکان اغلب برای افراد مبتلا به ADHD داروهای محرک تجویز می کنند. دو انتخاب رایج Adderall و Ritalin هستند. این داروها می توانند به افراد کمک کنند تا بهتر روی کارها تمرکز کنند. آنها همچنین رفتار تکانشی را کاهش می دهند که یکی دیگر از مشخصه های ADHD است.
آدرال و ریتالین به روش های مشابهی برای درمان ADHD کار می کنند. آنها همچنین عوارض جانبی مشابهی دارند. با این حال، آنها تفاوت های مهمی دارند. ما اصول اولیه هر دو دارو را توضیح خواهیم داد.
آدرال و ریتالین هر دو محرک سیستم عصبی مرکزی (CNS) هستند. آنها با افزایش در دسترس بودن انتقال دهنده های عصبی نوراپی نفرین و دوپامین در اتصالات CNS شما کار می کنند. این کار باعث افزایش سرعت فعالیت مغز شما می شود.
ریتالین زودتر عمل می کند و سریعتر از آدرال به اوج عملکرد می رسد. با این حال، آدرال بیشتر از ریتالین در بدن شما فعال می ماند. آدرال چهار تا شش ساعت کار می کند. ریتالین فقط دو تا سه ساعت فعال است. البته این لزوماً به این معنی نیست که Adderall انتخاب بهتری است. برخی از افراد ریتالین با اثر کوتاه‌تر را ترجیح می‌دهند زیرا می‌توانند زمان‌بندی عوارض جانبی مانند از دست دادن اشتها و مشکلات خواب را بهتر کنترل کنند.
آدرال و ریتالین داروهایی با نام تجاری هستند که به عنوان داروهای ژنریک نیز در دسترس هستند. فرم های عمومی معمولاً هزینه کمتری نسبت به نسخه های نام تجاری دارند.
به طور کلی، Adderall و Ritalin تقریباً یکسان هستند. مبلغی که برای داروها می پردازید به طرح بیمه درمانی شما بستگی دارد. برخی از طرح های بیمه درمانی فقط نسخه های عمومی داروها را پوشش می دهند. اگر مطمئن نیستید، می توانید با ارائه دهنده بیمه خود تماس بگیرید تا از جزئیات طرح خود مطلع شوید.
Adderall و Ritalin معمولا در اکثر داروخانه ها در دسترس هستند. با این حال، این داروها ممکن است کمبود داشته باشند، بنابراین ممکن است همیشه در دسترس نباشند. قبل از موعد با داروخانه تماس بگیرید تا از در دسترس بودن داروی خود مطلع شوید.
این دو دارو می توانند در افراد مبتلا به بیماری های خاص اثراتی ایجاد کنند. افرادی که مشکلات سلامتی خاصی دارند ممکن است لازم باشد از مصرف این داروها خودداری کنند. نمودار زیر شرایط پزشکی را که باید قبل از مصرف آدرال یا ریتالین با پزشک خود در میان بگذارید، فهرست شده است.
هر دو دارو از دسته داروهای بارداری C هستند. این بدان معناست که مطالعات حیوانی روی این داروها عوارض جانبی را روی جنین نشان داده است. اما، مطالعات کافی بر روی انسان انجام نشده است تا نتایج قطعی باشد.
آدرال می تواند به شیر مادر منتقل شود، به این معنی که وقتی به کودک شما شیر می دهید، دارو ممکن است به او منتقل شود. برخی مطالعات نشان می دهد ریتالین می تواند از طریق شیر مادر نیز از مادر به کودک منتقل شود. این داروها ممکن است عوارض جانبی در کودک شما ایجاد کنند. در صورت مصرف آدرال یا ریتالین با پزشک خود صحبت کنید. برای ایمنی فرزندتان، ممکن است لازم باشد تصمیم بگیرید که شیردهی را متوقف کنید یا داروی خود را متوقف کنید.
آدرال و ریتالین هر دو با برخی از داروهای دیگر تداخل دارند. مطمئن شوید که در مورد تمام داروهای تجویزی و بدون نسخه، مکمل ها و گیاهان دارویی که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید. به این ترتیب، پزشک شما می تواند تداخلات دارویی را تحت نظر داشته باشد.
با توجه به بررسی مطالعات ۴۰ ساله، داروهای محرک در درمان موثر هستند ۷۰ تا ۸۰ درصد کودکان و بزرگسالان مبتلا به ADHD. توصیه کلی این است که اگر یکی از این داروها برای شما مؤثر نبود، باید دیگری را امتحان کنید. با این اوصاف، تفاوت های جزئی بین این دو دارو وجود دارد، مانند سرعت و مدت زمان اثرگذاری آنها در بدن شما. برای یافتن بهترین دارو برای ADHD خود با پزشک خود همکاری کنید.
درمان ADHD
در ایالات متحده، ۹.۵ درصد کودکان بین سنین ۳ تا ۱۷ سال مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) تشخیص داده شده اند. هر چند ADHD فقط برای بچه ها نیست. طبق گزارش انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا، حدود ۶۰ درصد کودکان مبتلا به ADHD همچنان در بزرگسالی علائم را خواهند داشت. افراد مبتلا به ADHD در تمرکز و کنترل تکانه ها مشکل دارند. آنها ممکن است بی قرار و هیجان انگیز باشند.
پزشکان اغلب برای افراد مبتلا به ADHD داروهای محرک تجویز می کنند. دو انتخاب رایج Adderall و Ritalin هستند. این داروها می توانند به افراد کمک کنند تا بهتر روی کارها تمرکز کنند. آنها همچنین رفتار تکانشی را کاهش می دهند که یکی دیگر از مشخصه های ADHD است.
آدرال و ریتالین به روش های مشابهی برای درمان ADHD کار می کنند. آنها همچنین عوارض جانبی مشابهی دارند. با این حال، آنها تفاوت های مهمی دارند. ما اصول اولیه هر دو دارو را توضیح خواهیم داد.
آدرال و ریتالین هر دو محرک سیستم عصبی مرکزی (CNS) هستند. آنها با افزایش در دسترس بودن انتقال دهنده های عصبی نوراپی نفرین و دوپامین در اتصالات CNS شما کار می کنند. این کار باعث افزایش سرعت فعالیت مغز شما می شود.
ریتالین زودتر عمل می کند و سریعتر از آدرال به اوج عملکرد می رسد. با این حال، آدرال بیشتر از ریتالین در بدن شما فعال می ماند. آدرال چهار تا شش ساعت کار می کند. ریتالین فقط دو تا سه ساعت فعال است. البته این لزوماً به این معنی نیست که Adderall انتخاب بهتری است. برخی از افراد ریتالین با اثر کوتاه‌تر را ترجیح می‌دهند زیرا می‌توانند زمان‌بندی عوارض جانبی مانند از دست دادن اشتها و مشکلات خواب را بهتر کنترل کنند.
آدرال و ریتالین داروهایی با نام تجاری هستند که به عنوان داروهای ژنریک نیز در دسترس هستند. فرم های عمومی معمولاً هزینه کمتری نسبت به نسخه های نام تجاری دارند.
به طور کلی، Adderall و Ritalin تقریباً یکسان هستند. مبلغی که برای داروها می پردازید به طرح بیمه درمانی شما بستگی دارد. برخی از طرح های بیمه درمانی فقط نسخه های عمومی داروها را پوشش می دهند. اگر مطمئن نیستید، می توانید با ارائه دهنده بیمه خود تماس بگیرید تا از جزئیات طرح خود مطلع شوید.
Adderall و Ritalin معمولا در اکثر داروخانه ها در دسترس هستند. با این حال، این داروها ممکن است کمبود داشته باشند، بنابراین ممکن است همیشه در دسترس نباشند. قبل از موعد با داروخانه تماس بگیرید تا از در دسترس بودن داروی خود مطلع شوید.
این دو دارو می توانند در افراد مبتلا به بیماری های خاص اثراتی ایجاد کنند. افرادی که مشکلات سلامتی خاصی دارند ممکن است لازم باشد از مصرف این داروها خودداری کنند. نمودار زیر شرایط پزشکی را که باید قبل از مصرف آدرال یا ریتالین با پزشک خود در میان بگذارید، فهرست شده است.
هر دو دارو از دسته داروهای بارداری C هستند. این بدان معناست که مطالعات حیوانی روی این داروها عوارض جانبی را روی جنین نشان داده است. اما، مطالعات کافی بر روی انسان انجام نشده است تا نتایج قطعی باشد.
آدرال می تواند به شیر مادر منتقل شود، به این معنی که وقتی به کودک شما شیر می دهید، دارو ممکن است به او منتقل شود. برخی مطالعات نشان می دهد ریتالین می تواند از طریق شیر مادر نیز از مادر به کودک منتقل شود. این داروها ممکن است عوارض جانبی در کودک شما ایجاد کنند. در صورت مصرف آدرال یا ریتالین با پزشک خود صحبت کنید. برای ایمنی فرزندتان، ممکن است لازم باشد تصمیم بگیرید که شیردهی را متوقف کنید یا داروی خود را متوقف کنید.
آدرال و ریتالین هر دو با برخی از داروهای دیگر تداخل دارند. مطمئن شوید که در مورد تمام داروهای تجویزی و بدون نسخه، مکمل ها و گیاهان دارویی که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید. به این ترتیب، پزشک شما می تواند تداخلات دارویی را تحت نظر داشته باشد.
نمودار زیر نمونه هایی از داروهایی را فهرست می کند که ممکن است با آدرال یا ریتالین تداخل داشته باشند.
با توجه به بررسی مطالعات ۴۰ ساله، داروهای محرک در درمان موثر هستند ۷۰ تا ۸۰ درصد کودکان و بزرگسالان مبتلا به ADHD. توصیه کلی این است که اگر یکی از این داروها برای شما مؤثر نبود، باید دیگری را امتحان کنید. با این اوصاف، تفاوت های جزئی بین این دو دارو وجود دارد، مانند سرعت و مدت زمان اثرگذاری آنها در بدن شما. برای یافتن بهترین دارو برای ADHD خود با پزشک خود همکاری کنید.
لطفا توجه فرمایید این مطالب صرفا جهت جمع آوری تمام مطالب علمی معتبر است و توسط ربات از مقالات خارجی معتبر بصورت اتوماتیک ترجمه شده بنابراین ممکن است مشکلات داشته باشد. لذا می توانید در زیر همین مقاله اگر مشکلی وجود دارد کامنت بگذارید تا پاسخ داده شود.
لطفاً به این مطلب امتیاز دهید. این‌کار به بهبود ارائه مطالب کمک خواهد کرد.
مطالب مرتب به این موضوع که ممکن است به مطالعه آنها علاقه‌مند باشید:
