آشنایی با سلولیت در کودکان
سلولیت یک عفونت باکتریایی پوستی شایع و بسیار قابل درمان است. به عنوان یک لکه پوستی دردناک، تغییر رنگ و متورم شروع می شود. اگر مشکوک به سلولیت هستید، دریافت سریع مراقبت های پزشکی بسیار مهم است. بدون درمان، باکتری می تواند گسترش یابد و عوارض ایجاد کند.
بسیاری از عفونت های سلولیت از باکتری های معمول پوست رخ می دهد. معمولاً افراد می توانند آنها را در خانه با آنتی بیوتیک های خوراکی مدیریت کنند. گاهی اوقات، مراقبت های اورژانس (ER) یا بیمارستان ضروری است. سلولیت در بزرگسالان و کودکان شایع است. اغلب، علائم به طور ناگهانی و بدون دلیل آشکار شروع می شوند.
اگر مشکوک هستید که فرزندتان سلولیت دارد، فوراً با مطب پزشک تماس بگیرید. تشخیص و درمان به موقع می تواند به جلوگیری از گسترش عفونت به جریان خون و سایر قسمت های بدن کمک کند.
سلولیت یک عفونت باکتریایی پوستی شایع است. معمولاً یک ناحیه پوستی دردناک با تغییر رنگ، گرما و تورم را در بر می گیرد که به سرعت بزرگ می شود.
که در بزرگسالان سلولیت بیشتر در قسمت پایین ساق پا دیده می شود. اما در کودکان، سلولیت می تواند روی سر، گردن، اندام ها یا تنه ظاهر شود. گاهی اوقات ممکن است عوارضی مانند آبسه پوستی ایجاد کند.
به ندرت باکتری می تواند به بافت های اطراف یا جریان خون گسترش یابد. اما هنگامی که پزشک سلولیت را شناسایی کرده و شروع به درمان کند، بسیاری از کودکان به سرعت بهبود می یابند.
سلولیت به صورت یک ناحیه پوستی کمی متورم، تغییر رنگ و گرم شروع می شود که در لمس حساس است. می تواند در هر جایی از بدن باشد.
تغییر رنگ اغلب به سرعت گسترش می یابد. گاهی اوقات، شما می توانید رگه های تغییر رنگی را ببینید که از محل عفونت گسترش می یابد. می توانید با قلم توپی یک خط دور لبه ناحیه تغییر رنگ داده بکشید تا به نظارت بر گسترش کمک کنید.
با پیشرفت سلولیت، ممکن است علائمی مانند:
- تب
- تغییر رنگ شامل پخش شدن و رگه شدن
- درد و تورم که هر دو بدتر می شوند
- شکستگی پوست یا تاول
- ترشح چرک
- تشکیل آبسه
- تورم غدد لنفاوی
سلولیت معمولاً خارش ندارد.
چه زمانی باید مراقبت های اورژانسی دریافت کرد
گاهی اوقات، سلولیت می تواند جدی باشد. اگر کودک شما هر یک از موارد زیر را داشت، فوراً با پزشک کودک خود صحبت کنید یا از مراقبت های اورژانسی استفاده کنید:
- نشانه های بیماری جدی
- تب / لرز
- بی حالی / سردرگمی
- ضربان قلب بالا یا فشار خون پایین
- درد شدید
- سیستم ایمنی ضعیف (مانند پیوند اخیر یا شیمی درمانی)
- سلولیت در نزدیکی یک دستگاه پزشکی کاشته شده (مانند میله جراحی، کاتتر یا شانت)
- سلولیت دور چشم
- بدتر شدن سریع علائم
- تغییر رنگ/تورم به سرعت در حال گسترش
- پوست برنزه، قهوه ای، سیاه شده یا تاول زده است
- درد شدید
- بی حسی، سوزن سوزن شدن یا ضعف
- ناتوانی در تحمل آنتی بیوتیک های خوراکی
- هیچ بهبودی بعد از ۴۸ ساعت از درمان
- سایر شرایط پزشکی (مانند دیابت، سرطان، یا نوزادی)
سلولیت عفونتی است که از باکتری های معمولی مانند گونه های استرپتوکوک یا استافیلوکوک ایجاد می شود. همه ما این باکتری ها را به صورت دوره ای روی پوست خود داریم.
اما در سلولیت، باکتری ها از طریق شکاف های کوچک در سد محافظ پوست ما نفوذ می کنند. گاهی اوقات، شما می توانید شکستگی هایی مانند بریدگی، خراش یا گاز گرفتن را ببینید. در سایر مواقع، شکاف در سد پوستی برای دیدن بسیار کوچک است. هنگامی که باکتری وارد بدن می شود، باعث عفونت سلولیت در لایه های عمیق تر پوست می شود.
پزشک کودک شما معمولاً می تواند با صحبت با شما و معاینه پوست فرزندتان سلولیت را تشخیص دهد.
کودکان مبتلا به سلولیت جدی یا سایر شرایط پزشکی زمینه‌ای ممکن است نیاز به آزمایش‌های اضافی داشته باشند. این می تواند شامل کشت زخم یا خون یا آزمایش های تصویربرداری باشد.
اگر فکر می‌کنید شرایط غیرعادی مانند قرار گرفتن در معرض منابع آب (جنگ‌های آب گرم، آب نمک یا آب شیرین)، گزش یا زخم‌های سوراخ‌شده یا افرادی که در خانه دارای راش‌های مشابه هستند، به پزشک فرزندتان اطلاع دهید.
از آنجایی که سلولیت یک عفونت باکتریایی است، پزشک کودک شما می تواند آنتی بیوتیک برای درمان آن تجویز کند.
افراد معمولا آنتی بیوتیک های خوراکی را برای در حداقل ۵ روز – یا طبق تجویز پزشک. گاهی ممکن است دو آنتی بیوتیک برای درمان سلولیت لازم باشد.
پزشک شما می تواند بر اساس شرایط شما و الگوهای مقاومت باکتریایی منطقه شما بهترین رژیم دارویی را انتخاب کند. آنها ممکن است توصیه کند آنتی بیوتیک های داخل وریدی (IV) در موارد سلولیت شدیدتر.
اگر سلولیت یک آبسه (جمع آوری چرک) ایجاد کند، پزشک ممکن است ناحیه را برش داده و تخلیه کند.
شکستگی در سد پوستی می تواند خطر سلولیت شما را افزایش دهد. این در شرایط پوستی رایج مانند:
- اگزما
- پای ورزشکار
- زرد زخم و سایر عفونت های پوستی
- جراحات (بریدگی، خراش، گزش یا زخم های سوراخ شده)
- بریدگی های اخیر جراحی
افراد مبتلا به بیماری هایی مانند موارد زیر که می تواند بر سیستم ایمنی بدن یا بهبود زخم آنها تأثیر بگذارد نیز ممکن است شانس بالاتر ابتلا به سلولیت:
- دیابت
- نقص ایمنی
- لنف ادم
- بیماری مزمن کبدی یا کلیوی
داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها، سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی، یا شیمی‌درمانی نیز می‌توانند بر سیستم ایمنی تأثیر بگذارند و خطر عفونت پوستی شما را افزایش دهند.
برای کمک به جلوگیری از سلولیت در کودکان موارد زیر را امتحان کنید:
- شرایط پوستی مزمن را طبق دستور پزشک خود درمان کنید.
- زخم های جدید را به سرعت با آب و صابون بشویید، پماد آنتی بیوتیک بدون نسخه را بمالید و با باند بپوشانید. بریدگی ها و خراش ها را برای چند روز تحت نظر داشته باشید و علائم عفونت را مشاهده کنید.
- اگر زخم‌های باز دارید، در جکوزی یا آب‌های شیرین یا آب شور شنا نکنید.
- ناخن های کودک خود را کوتاه نگه دارید و از خاراندن یا برداشتن پوست خودداری کنید.
با تشخیص و درمان سریع، چشم انداز کودکان مبتلا به سلولیت معمولا عالی است.
هنگامی که کودک شما آنتی بیوتیک را شروع می کند، می توانید انتظار داشته باشید که کودک شما در مدت کوتاه ۴۸ ساعت به طور قابل توجهی بهبود یابد. مطمئن شوید که کودک شما دوره کامل آنتی بیوتیک را تمام کرده است، حتی پس از اینکه ظاهر بسیار بهتری پیدا کرد.
بسیاری از کودکان مبتلا به سلولیت می توانند با خیال راحت در خانه تحت درمان قرار گیرند و تا زمانی که دوره درمان خود را به پایان برسانند می توانند به طور کامل بهبود یابند.
برای موارد سلولیت شدید یا پرخطر که نیاز به بستری شدن دارند، میانگین اقامت در بیمارستان حدودا طول می کشد ۳ روزو بسیاری از کودکان می توانند به بهبودی کامل ادامه دهند.
سلولیت در کودکان چقدر جدی است؟
سلولیت یک عفونت باکتریایی پوستی بالقوه جدی است. بدون درمان، می تواند به جریان خون یا بافت های مجاور گسترش یابد و عوارضی ایجاد کند.
اما با تشخیص سریع و شروع آنتی بیوتیک، بسیاری از کودکان مبتلا به سلولیت می توانند به طور کامل در خانه بهبود یابند.
۳ شاخص سلولیت چیست؟
در سلولیت، ممکن است متوجه یک لکه پوستی شوید که به سرعت در حال گسترش است:
- تغییر رنگ
- تورم
- لطافت
همچنین ممکن است متوجه تورم غدد یا غدد لنفاوی در نزدیکی ناحیه آسیب دیده شوید. برخی از کودکان نیز ممکن است تب داشته باشند یا به طور غیرعادی خسته یا تحریک پذیر باشند.
چه زمانی باید کودک را برای سلولیت به اورژانس ببریم؟
بسیاری از موارد سلولیت نیازی به اورژانس یا مراقبت بیمارستانی ندارند. اما اگر کودک شما یک بیماری زمینه ای جدی (مانند سرطان، دیابت، نقص ایمنی، یا جراحی اخیر) دارد، فوراً با پزشک خود صحبت کنید یا به اورژانس مراجعه کنید.
به طور مشابه، اگر کودک شما بسیار بیمار به نظر می رسد (تب بالا، ضربان قلب سریع، گیجی)، یا سلولیت او شدید به نظر می رسد (در صورت/چشم ها تأثیر می گذارد، به سرعت بدتر می شود، تاول می زند، بسیار دردناک است)، فوراً تحت مراقبت قرار بگیرید.
در نهایت، اگر کودک شما در تحمل داروهای خود مشکل دارد یا بعد از ۴۸ ساعت بهبود نمی یابد برای درمان، پزشک ممکن است شما را به اورژانس راهنمایی کند.
آیا کودکان مبتلا به سلولیت باید به مدرسه بروند؟
به طور کلی، سلولیت به خصوص مسری نیست. کودک شما معمولاً زمانی می تواند به مدرسه بازگردد که تب نداشت، به آنتی بیوتیک ها پاسخ خوبی داد و زخم های بازش بهبود یافت.
اگر کودک شما به وضوح بهبود نمی یابد، تب دارد، یا پوست باز یا نواحی ترشح زخم دارد، او را تا زمانی که بیشتر با پزشک خود صحبت نکنید، در خانه نگه دارید.
پزشک می تواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید چه زمانی فرزندتان می تواند به مدرسه بازگردد.
سلولیت یک عفونت باکتریایی پوستی شایع است که بسیار قابل درمان است.
به محض مشاهده علائم سلولیت، مانند ناحیه ای از پوست تغییر رنگ، گرم، دردناک و متورم، با پزشک کودک خود صحبت کنید. دور ناحیه تغییر رنگ داده را با یک خودکار خطی بکشید تا شما و پزشکتان بتوانید پیشرفت را کنترل کنید.
بدون درمان، سلولیت می تواند گسترش یابد و عوارض جدی ایجاد کند. اما بسیاری از کودکان مبتلا به سلولیت می‌توانند آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی را در خانه مصرف کنند و به میزان قابل توجهی ۴۸ ساعت پس از شروع درمان بهبود پیدا کنند.
اگر علائم کودکتان به سرعت بدتر شد، به نظر می رسد کودک شما به شدت بیمار است یا کودک شما در عرض ۴۸ ساعت پس از شروع درمان آنتی بیوتیکی بهبود نیافته است، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.