آیا هنگام ابتلا به عفونت ادراری می توانید رابطه جنسی داشته باشید؟

آیا ایمن است؟

UTI یک عفونت باکتریایی است. آنها زمانی اتفاق می‌افتند که باکتری‌ها – اغلب از مقعد، دست‌های کثیف یا پوست – وارد مجرای ادرار شده و به مثانه یا سایر قسمت‌های دستگاه ادراری می‌روند.

UTI ها از طریق جنسی منتقل نمی شوند و مسری نیستند. این بدان معنی است که افراد مبتلا به عفونت ادراری، عفونت ادراری را به شریک زندگی خود منتقل نمی کنند. در بیشتر موارد، شرکای جنسی یک فرد مبتلا به عفونت ادراری نیازی به درمان ندارند.

با این حال، هنگامی که یک فرد مبتلا به عفونت ادراری است، چندین خطر در رابطه جنسی وجود دارد.

هنگامی که فردی مبتلا به عفونت ادراری است، رابطه جنسی می تواند باعث درد شود و ممکن است مجرای ادرار حساس را تحریک کند. در زنان، فشار روی دیواره های داخلی واژن نیز ممکن است بر مثانه فشار وارد کند و درد عفونت ادراری را تشدید کند.

رابطه جنسی همچنین می تواند باکتری ها را از سایر نقاط اطراف ناحیه تناسلی وارد مجرای ادرار کند. برای بسیاری از افراد – به ویژه زنان – رابطه جنسی مکرر مهم است عامل خطر برای توسعه UTI این به این دلیل است که داشتن رابطه جنسی در حالی که عفونت هنوز وجود دارد، خطر ورود باکتری های بیشتری به دستگاه ادراری را افزایش می دهد. این می تواند عفونت را بدتر کرده و روند بهبود را کند کند.

این یک افسانه است که پوشیدن کاندوم یا اجتناب از رابطه جنسی نفوذی به نفع رابطه جنسی دهانی یا دستی در زمانی که فرد مبتلا به عفونت ادراری است بی خطر است. این به این دلیل است که عفونت های ادراری از طریق جنسی منتقل نمی شوند و یکی از شرکا باکتری ها را به دیگری منتقل نمی کند. در عوض، رابطه جنسی با وارد کردن باکتری به مجرای ادرار، خطر عفونت های ادراری را افزایش می دهد.

هر گونه تماس با دستگاه تناسلی می تواند باکتری را با یا بدون کاندوم یا نفوذ به مجرای ادرار وارد کند. بنابراین، برای به حداقل رساندن خطرات، افراد باید از تمام انواع رابطه جنسی تا زمانی که علائم از بین بروند اجتناب کنند.

نکات ایمنی

UTI  بیشتر رایج در زنان شایع است این به این دلیل است که مجاری ادراری زنان کوتاه‌تر از مردان است و این امر باعث می‌شود که باکتری‌ها به سمت مثانه حرکت کنند.

علاوه بر این، مجرای ادرار به مقعد نزدیک‌تر است، که باکتری‌های مقعد را قادر می‌سازد تا به سمت دستگاه ادراری حرکت کنند و به طور بالقوه باعث عفونت شوند.

رابطه جنسی نفوذی می تواند این خطرات را با فشار دادن باکتری ها به مجرای ادرار افزایش دهد.

هیچ راه مطمئنی برای داشتن رابطه جنسی با عفونت ادراری وجود ندارد، اما برخی از استراتژی‌های ساده در طول فعالیت جنسی می‌تواند خطر ابتلا به عفونت‌های ادراری در آینده را کاهش دهد:

• برای دفع باکتری ها قبل و بعد از رابطه جنسی ادرار کنید.
• از اعمال جنسی که می تواند باکتری ها را از مقعد به واژن یا مجرای ادرار منتقل کند، خودداری کنید. افرادی که رابطه مقعدی دارند باید از کاندوم استفاده کنند و پس از نفوذ به مقعد و قبل از نفوذ به سایر اعضای بدن کاندوم را تعویض کنند.
• بعد از ادرار کردن یا اجابت مزاج از جلو به عقب پاک کنید زیرا این کار می تواند از انتشار باکتری از مقعد جلوگیری کند.
• برای کمک به تمیز کردن مجاری ادراری مقدار زیادی آب بنوشید. خطر عفونت ادراری زمانی بیشتر می شود که یک فرد کم آب باشد.
• از یک پزشک در مورد جایگزین های روش های مانع بپرسید. برخی از افراد مبتلا به آلرژی به کاندوم، دیافراگم یا سایر روش‌های بازدارنده، مکرر دچار عفونت ادراری می‌شوند.
• مصرف یک پروبیوتیک را در نظر بگیرید. تعداد کمی کارآزمایی بالینی پیشنهاد می دهد پروبیوتیک ها ممکن است از رشد خارج از کنترل باکتری های خطرناک جلوگیری کنند.
• قبل از تحریک دستی شریک زندگی، دست ها را بشویید. این به طور کامل از عفونت های ادراری جلوگیری نمی کند، اما می تواند خطر ورود تصادفی باکتری به مجرای ادرار را کاهش دهد.
• پس از لمس مقعد شریک یا سایر اعضای بدن، دست ها را بشویید.

برخی از زنان متوجه شوید که افزایش ناگهانی رابطه جنسی، به ویژه با یک شریک جدید، باعث عفونت ادراری می شود. پزشکان گاهی به این ماه عسل سیستیت می گویند.

سعی کنید تا چند روز پس از بهبودی از عفونت ادراری، فعالیت جنسی را کاهش دهید. در صورت داشتن رابطه جنسی با شریک جدید، به تدریج میزان فعالیت جنسی را افزایش دهید، به خصوص اگر سابقه عفونت ادراری مکرر یا شدید وجود داشته باشد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

باکتری ها وقتی وارد مجرای ادرار می شوند می توانند باعث عفونت ادراری شوند. میکروب ها می توانند فقط مجرای ادرار را آلوده کنند یا به مثانه یا کلیه ها بروند.

در صورت عدم درمان، عفونت های ادراری شدید می توانند وارد جریان خون یا سایر اندام ها شده و باعث بیماری شدید و حتی مرگ شوند.

درمان های خانگی گاهی اوقات تسکین موقت UTI را ارائه می دهند. داروهای مسکن بدون نسخه (OTC) نیز ممکن است کمک کند، اما باکتری ها را از بین نمی برد یا عفونت زمینه ای را درمان نمی کند. بنابراین برای علائم UTI به پزشک مراجعه کنید، که می تواند عبارتند از:

• درد هنگام ادرار کردن
• درد شدید مثانه
• نیاز به ادرار کردن اما ناتوانی در انجام این کار یا تخلیه کامل مثانه
• اصرار شدید مکرر برای استفاده از حمام
• بوی بد ادرار یا خون در ادرار
• درد یا گرفتگی در معده یا کشاله ران

هنگامی که عفونت ادراری به کلیه ها گسترش می یابد، ممکن است علائم زیر را ایجاد کند:

• کمر درد
• تب
• استفراغ و حالت تهوع
• لرز
• احساس بیماری یا ضعف

فردی که تحت درمان UTI است باید به پزشک مراجعه کند اگر:

• علائم پس از یک یا دو روز از مصرف آنتی بیوتیک بهبود نمی یابد
• علائم به طور ناگهانی بدتر می شوند
• درد غیر قابل تحمل است، به پشت می رود یا مانع خواب می شود
• فرد دچار تب شدید می شود
• علائم UTI بعد از رابطه جنسی بدتر می شود

خلاصه

UTI معمولا با درمان به سرعت از بین می رود. با این حال، رابطه جنسی می تواند روند بهبودی را کند کند و حتی ممکن است باعث عفونت دیگری شود.

از پزشک بپرسید که چه مدت باید قبل از آمیزش صبر کنید، سپس حداقل این مدت صبر کنید. اگر هنوز درد وجود دارد، قبل از برقراری رابطه جنسی صبر کنید تا درد به طور کامل از بین برود.