عفونت ادراری ناشی از ورود باکتری به دستگاه ادراری است که از کلیه ها، حالب ها، مثانه و مجرای ادرار تشکیل شده است. در حالی که هر یک از این قسمت‌ها ممکن است عفونی شود، اکثر عفونت‌های ادراری دستگاه ادراری تحتانی را درگیر می‌کنند که شامل مثانه (محل ذخیره ادرار) و مجرای ادرار (لوله‌ای که از طریق آن ادرار از بدن خارج می‌شود) می‌شود. عفونت ادراری که مثانه را آلوده می کند سیستیت نامیده می شود. یکی که مجرای ادرار را مبتلا می کند، اورتریت نامیده می شود. (۳)
اکثر عفونت های ادراری که مثانه و مجرای ادرار را تحت تاثیر قرار می دهند ناشی از E. coli یا سایر باکتری هایی که به طور معمول در دستگاه گوارش یافت می شوند و می توانند از مقعد به مجرای ادرار حرکت کنند. عفونت های مجاری ادراری که مجرای ادرار را تحت تاثیر قرار می دهند نیز ناشی از عفونت های مقاربتی از جمله تبخال، سوزاک، کلامیدیا و مایکوپلاسما هستند. اغلب اوقات، ادرار کردن، باکتری‌های باقی‌مانده در مجرای ادرار را قبل از ایجاد مشکل دفع می‌کند، اگرچه بدن شما همیشه قادر به انجام این کار نیست. (۴)
در موارد کمتر، UTI ها دستگاه ادراری فوقانی را درگیر می کنند، که شامل کلیه ها (ارگان هایی است که مواد زائد مایع را از خون تصفیه می کنند و ادرار ایجاد می کنند) و حالب ها (لوله هایی که کلیه ها را به مثانه متصل می کنند). عفونت ادراری در کلیه ها که پیلونفریت یا عفونت کلیه نامیده می شود، اغلب از مثانه شروع می شود و از طریق حالب ها به سمت یک یا هر دو کلیه حرکت می کند. در موارد خاص، عفونت کلیه می تواند منجر به مشکلات جدی سلامتی شود. (۵)
عوامل خطری که احتمال ابتلا به عفونت ادراری را افزایش می دهد
عفونت ادراری در زنان بسیار شایع تر از مردان است و به خصوص در مردان جوان و میانسال نادر است. این تا حدی به دلیل آناتومی زنانه است – زنان مجرای ادراری کوتاه تری دارند و ورود باکتری ها به مثانه را آسان تر می کند.
داشتن رابطه جنسی مکرر و با شرکای جدید می تواند خطر ابتلا به UTI را در فرد افزایش دهد. مجرای ادرار زن در مجاورت واژن و مقعد قرار دارد و باکتری ها را قادر می سازد در حین مقاربت جنسی به راحتی وارد دستگاه ادراری شوند. (۶(به عفونت ادراری ناشی از مقاربت مکرر گاهی اوقات سیستیت ماه عسل نامیده می شود.)
عوامل دیگری که می توانند خطر عفونت ادراری را افزایش دهند عبارتند از:
ابتلا به عفونت ادراری در دوران بارداری ممکن است جدی تر باشد
خطر ابتلا به عفونت ادراری در دوران بارداری، از هفته ۶ تا هفته ۲۴، به لطف تعدادی از عوامل، از جمله تغییرات هورمونی که می‌تواند ورود باکتری‌ها به دستگاه ادراری را آسان‌تر کند، افزایش می‌یابد.
علاوه بر این، همانطور که رحم در طول بارداری رشد می کند، می تواند به مثانه فشار وارد کند و تخلیه کامل آن را دشوارتر کند. (۷)
بارداری همچنین می تواند درمان عفونت ادراری را دشوارتر کند که می تواند عواقب جدی از جمله پیلونفریت (زمانی که عفونت به کلیه ها منتقل می شود) داشته باشد. زایمان زودرس؛ وزن کم هنگام تولد؛ و سپسیس
آزمایش ادرار و کشت ادرار به طور معمول در ویزیت اولیه قبل از تولد برای غربالگری UTI انجام می شود، اما اگر باردار هستید و مشکوک به عفونت هستید، سریعا به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. (۸)
تغییرات فیزیکی باعث تحریک عفونت های دستگاه ادراری در دوران یائسگی می شود
مقاربت جنسی مکرر یکی از بزرگترین عوامل خطر عفونت ادراری برای زنان جوان است. اما برای زنان یائسه، تغییرات فیزیکی مانند نازک شدن بافت واژن، مشکل در تخلیه کامل مثانه، بی اختیاری و افتادگی اندام لگن مقصر اصلی هستند. (پرولپس زمانی است که یک اندام لگن مانند مثانه سقوط کرده و به دیواره های واژن فشار می آورد.)
علاوه بر این، در طول یائسگی، بدن استروژن کمتری تولید می‌کند، هورمونی که – در کنار سایر عملکردها – به سالم نگه داشتن سطح باکتری‌ها در پوشش مثانه و مجرای ادرار کمک می‌کند. کرم‌های استروژن واژینال ممکن است تعادل باکتریایی طبیعی واژن را بازگردانند، بنابراین به جلوگیری از عفونت‌های ادراری مکرر کمک می‌کنند. (۹)