اندومتریوز

آندومتریوز زمانی اتفاق می افتد که برخی از سلول های مشابه سلول های رحم (رحم) به نام آندومتر در سایر قسمت های بدن رشد می کنند. آنها معمولاً در لگن رشد می کنند، اما می توانند تقریباً به هر قسمت از بدن حرکت کنند.

اگرچه سلول ها در رحم نیستند، سلول ها همچنان به پیام های تخمدان ها پاسخ می دهند. بافت آندومتریوز هر ماه پر می شود و پس از پریود شدن زن خونریزی می کند. با گذشت زمان، این فرآیند می تواند منجر به التهاب و زخم شود و می تواند باعث چسبیدن اندام ها به هم در مکان هایی شود (که به عنوان چسبندگی شناخته می شود).

اندومتریوز یک بیماری پیشرونده و مزمن است. این می تواند بسیار دردناک باشد، می تواند باروری را تحت تاثیر قرار دهد و می تواند مانع از مشارکت کامل زنان در تحصیل، کار یا فعالیت های ورزشی شود. از هر ۹ زن در استرالیا، ۱ نفر در سن ۴۰ سالگی به آندومتریوز مبتلا می شود و این بیماری سالانه باعث بستری شدن ده ها هزار نفر در بیمارستان می شود.

در حالی که هیچ درمانی برای آندومتریوز وجود ندارد و تا زمان یائسگی یا بعد از آن ادامه می یابد، درمان های موثری وجود دارد که ممکن است علائم را تسکین دهد.

علائم اندومتریوز چیست؟

هر زن مبتلا به اندومتریوز علائم متفاوتی را تجربه خواهد کرد. شدت علائم به شدت بیماری مربوط نمی شود، بلکه به محل آندومتریوز مربوط می شود.

علائم رایج عبارتند از:

• درد شکم (شکم) یا لگن قبل و در طول دوره، حین یا بعد از رابطه جنسی یا هنگام رفتن به توالت. درد می تواند در ران یا ساق پا احساس شود و ممکن است با گذشت زمان بدتر شود. برای برخی از زنان، درد آنقدر شدید است که نمی توانند در تحصیل، کار یا ورزش شرکت کنند
• پریودهای سنگین یا خونریزی نامنظم، گاهی همراه با لخته. خونریزی طولانی تر از حد طبیعی یا قبل از شروع پریود نیز می تواند نشانه آندومتریوز باشد
• خونریزی از مثانه یا روده، یا تغییر در ادرار یا حرکات روده، مانند نیاز به تکرر ادرار
• احساس نفخ، با یا بدون درد
• خسته بودن، به خصوص در زمان پریود
• داشتن اضطراب یا افسردگی مرتبط با درد
• قادر به باردار نشدن (ناباروری)

با این حال، همه مبتلایان به اندومتریوز علائم را تجربه نمی کنند.

چه چیزی باعث آندومتریوز می شود؟

علل اندومتریوز شناخته نشده است، اما مواردی وجود دارد که زنان را در معرض خطر بیشتری قرار می دهد.

• قاعدگی رتروگراد. این زمانی است که به جای اینکه خون قاعدگی (قاعدگی) طبق معمول از بدن خارج شود، مقداری از آن به سمت عقب در طول لوله های فالوپ و به داخل لگن حرکت می کند. این خون می تواند حاوی سلول هایی از اندومتر باشد. در برخی از زنان، این سلول های آندومتر روی سطوح اندام های لگنی می چسبند و شروع به رشد می کنند.
• بافت نرمال لگن می تواند به اندومتریوز تبدیل شود. به این متاپلازی می گویند.
• سابقه خانوادگی. زنانی که یکی از بستگان نزدیکشان مبتلا به آندومتریوز است، ۷ تا ۱۰ برابر بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند

سایر عوامل احتمالی کمک کننده برای آندومتریوز عبارتند از:

• دوره های طولانی و سنگین
• دوره های مکرر یا چرخه های کوتاه
• شروع قاعدگی قبل از ۱۱
• اولین بارداری خود را در سنین بالاتر داشته باشید
• مشکلات سیستم ایمنی
• وزن کم بدن
• استفاده از الکل

آندومتریوز چگونه تشخیص داده می شود؟

بسیاری از زنان متوجه می‌شوند که به آندومتریوز مبتلا شده‌اند، زیرا به دلیل ناباروری به پزشک مراجعه می‌کنند یا زمانی که در طی یک عمل جراحی برای چیز دیگری پیدا می‌شود. متأسفانه، آندومتریوز اغلب نادیده گرفته می شود و ممکن است چندین سال طول بکشد تا تشخیص داده شود – میانگین آن حدود ۷ سال است.

برای تشخیص آندومتریوز، پزشک احتمالاً در مورد علائم و دوره های شما سؤال می کند.

تنها راه برای تایید آندومتریوز، انجام لاپاراسکوپی است، که نوعی جراحی است که به پزشکان اجازه می دهد تا بافت اندومتریوز را در شکم جستجو کنند، و بیوپسی، که در آن نمونه کوچکی از بافت برای بررسی در آزمایشگاه گرفته می شود. همچنین تحقیقات فزاینده ای وجود دارد که سونوگرافی تخصصی می تواند به تشخیص قابل اعتماد در بسیاری از موارد و نه همه موارد کمک کند.

بسته به شدت بیماری، ۴ مرحله یا درجه آندومتریوز وجود دارد:

• مرحله / درجه I (خفیف): نقاط کوچکی از اندومتریوز در داخل لگن پراکنده است.
• مرحله / درجه ۲ و ۳ (متوسط): این بیماری شیوع بیشتری دارد و در تخمدان ها و سایر قسمت های لگن دیده می شود. همچنین ممکن است اسکار و چسبندگی قابل توجهی وجود داشته باشد.
• مرحله / درجه ۴ (شدید): این بیماری به بیشتر اندام های لگنی سرایت کرده است.

چه زمانی باید به پزشکم مراجعه کنم؟

اگر مشکوک به آندومتریوز هستید، در مورد علائم خود با پزشک خود صحبت کنید.

این ابزار افزایش آگاهی برای اندومتریوز (RATE) برای کمک به شما و متخصصان سلامتی شما در شناسایی و ارزیابی اندومتریوز و علائم مرتبط ایجاد شده است. این ممکن است به شما کمک کند تا به تشخیص سریع‌تر برسید و درمان مؤثرتری داشته باشید.

اندومتریوز چگونه درمان می شود؟

اگر به اندومتریوز مبتلا هستید، احتمالاً توسط متخصص زنان مراقبت خواهید شد.

اندومتریوز را معمولاً می توان با داروها، جراحی و درمان های تکمیلی مانند فیزیوتراپی و روانشناسی درمان کرد. درمان بستگی به موارد زیر دارد:

• علائم شما
• شدت اندومتریوز شما
• آیا می خواهید باردار شوید

داروهای آندومتریوز شامل درمان های مبتنی بر هورمون مانند قرص یا ایمپلنت یا IUD و داروهای تسکین درد است. درمان های هورمونی می تواند درد را کاهش دهد و رشد سلول های آندومتر را کاهش دهد. با این حال، آنها فقط تا زمانی که شما آنها را مصرف کنید کار می کنند، بنابراین ممکن است اندومتریوز عود کند.

هدف از درمان جراحی حذف هر چه بیشتر اندومتریوز است. گزینه های مختلفی وجود دارد، از جمله جراحی لاپاراسکوپی که در آن یک برش کوچک در شکم ایجاد می شود تا امکان بررسی و برداشتن بافت آندومتر را فراهم کند. جراحی نیز ممکن است با داروها ترکیب شود. در موارد بسیار شدید، هیسترکتومی برای برداشتن کل رحم ممکن است پیشنهاد شود.

فیزیوتراپیست می تواند به مشکلات مثانه و روده کمک کند و روانشناس بالینی می تواند به شما در مدیریت درد مزمن کمک کند.

اگرچه اکثر زنان مبتلا به اندومتریوز بدون کمک پزشکی باردار می شوند، اما از هر ۳ زن، ۱ نفر با باروری مشکل دارد. باروری مانند IVF می تواند به اکثر این زنان کمک کند.

حتی اگر اندومتریوز درمان شود، درد ممکن است ناپدید نشود. اندومتریوز ممکن است عود کند. بنابراین مطمئن شوید که با پزشک خود در مورد مزایا و معایب هر درمانی که پیشنهاد می کند صحبت کنید.

اگر با اندومتریوز زندگی می کنید، مطمئن شوید که به اندازه کافی بخوابید، به طور منظم ورزش کنید و استرس را تا حد امکان کاهش دهید.