برخی از افراد مبتلا به دیابت باید هر روز انسولین مصرف کنند. انسولین هورمونی است که به بدن کمک می کند قند خون را در هنگام تزریق آن کنترل کند. ناحیه ای از پوست که از طریق آن تزریق انجام می شود می تواند اثرات آن را تغییر دهد.
فرد نمی تواند انسولین را به عنوان قرص یا داروی خوراکی مصرف کند. آنزیم های معده انسولین را قبل از رسیدن به جریان خون تجزیه می کنند.
افراد از تزریق انسولین برای درمان و مدیریت دیابت در کنار تغییرات رژیم غذایی و سبک زندگی و داروهای خوراکی استفاده می کنند.
برای افرادی که نیاز به تزریق انسولین دارند، انواع مختلفی از انسولین موجود است. در این مقاله نحوه پیروی از دستورات پزشک در مورد نحوه و مکان تزریق انسولین را توضیح می دهیم.
محل های رایج تزریق
فرد باید انسولین را به لایه چربی مستقیماً زیر پوست که به بافت زیر جلدی معروف است، با یک سوزن کوچک یا وسیله ای شبیه قلم تزریق کند.
چندین محل مختلف می توانند از تزریق انسولین پشتیبانی کنند.
شکم
شکم محل رایجی برای تزریق انسولین است که بسیاری از افراد مبتلا به دیابت آن را انتخاب می کنند. دسترسی به آن آسان است و اغلب به دلیل محافظت توسط چربی، سطح بیشتر و عضلات کمتر، نسبت به سایر نقاط دردناک‌تر است.
برای تزریق به شکم، قسمتی از بافت چربی شکم را با انگشتان دو طرف فشار دهید.
محل باید بین کمر و استخوان لگن در حدود باشد ۲ اینچ دور از ناف
از تزریق در نزدیکی هرگونه بافت اسکار روی شکم خودداری کنید.
بازوهای بالایی
قسمت بالایی بازو یکی دیگر از محل های احتمالی برای تزریق انسولین است.
سوزن را در ناحیه سه سر در پشت بازو، تقریباً در نیمه راه بین آرنج و شانه قرار دهید.
خود مدیریتی مشکل اصلی ترین نقطه ضعف این سایت است. دریافت مقدار کافی برای تزریق انسولین می تواند مشکل باشد. ممکن است فردی برای تزریق به بازو نیاز به کمک داشته باشد. همچنین ممکن است هنگام تزریق به بازوی غیر غالب، راحتی بیشتری را تجربه کنند.
این به معنای تزریق به بازوی چپ یک فرد راست دست یا بازوی راست یک فرد چپ دست است.
ران
ران ناحیه ساده ای برای خود تزریق است.
هنگام انتخاب ران به عنوان محل تزریق، سوزن را در قسمت جلوی ران، در نیمه بین زانو و لگن فرو کنید. باید کمی از مرکز به سمت خارج ساق خارج شود.
تزریق باید حدود ۴ اینچ یا به اندازه عرض یک دست، بالای زانو و به همان اندازه از بالای ساق پا انجام شود. به دلیل متراکم تر بودن شبکه رگ های خونی در آن ناحیه از قسمت داخلی ران دوری کنید.
دارو را به حداقل ۱ تا ۲ اینچ از پوست تزریق کنید.
اگرچه دسترسی به آن آسان است، اما تزریق های منظم در ران گاهی اوقات می تواند باعث ناراحتی هنگام راه رفتن یا دویدن بعد از آن شود.
قسمت پایین کمر، باسن یا باسن
محل نهایی برای تزریق انسولین قسمت پایین کمر یا لگن است.
برای انجام تزریق در اینجا، یک خط فرضی در بالای باسن بین باسن بکشید.
سوزن را بالای این خط اما زیر کمر، تقریباً در نیمه بین ستون فقرات و پهلو قرار دهید.
همانند بازو، استفاده از این محل برای خود تزریقی بسیار دشوار است و ممکن است نیاز به فرد دیگری برای تزریق داشته باشد. هنگام تزریق به باسن، از قسمت پایینی خودداری کنید.
جذب انسولین
افراد مبتلا به دیابت اغلب انسولین را به شکم تزریق می کنند.
بدن انسولین را با سرعت های مختلف از هر یک از محل ها جذب می کند. این اطلاعات می تواند هنگام برنامه ریزی تزریق انسولین مفید باشد:
- شکم: انسولین پس از تزریق شکمی سریع‌ترین سرعت وارد جریان خون می‌شود.
- بالای بازوها: بدن انسولین را با سرعت متوسط اما کندتر از تزریق در شکم جذب می کند.
- پایین کمر و ران ها: انسولین با کندی ترین حالت از این محل ها وارد جریان خون می شود.
- انسولین سریع الاثر را بلافاصله بعد از غذا به شکم تزریق کنید تا سریع ترین نتیجه را بگیرید.
انسولین طولانی‌اثر و میان‌اثر را به محل‌های دیگر تزریق کنید، زیرا جذب سریع اثربخشی این نوع را کاهش می‌دهد. انسولین در تمام مدت زمانی که نیاز دارد کارآمدتر عمل می کند زیرا سرعت جذب کمتری دارد.
ورزش می تواند سرعت جذب انسولین را افزایش دهد. اگر برای تمرین یا فعالیت بدنی برنامه ریزی می کنید، هنگام برنامه ریزی تزریق، این موارد را در نظر بگیرید.
به عنوان مثال، یک پارچ بیسبال باید از تزریق به بازوی پرتاب کننده خود اجتناب کند. فعالیت بدنی می تواند بر جذب انسولین در بدن تأثیر بگذارد.
حداقل ۴۵ دقیقه بعد از تزریق صبر کنید تا قسمتی از بدن که نزدیک محل تزریق است ورزش کنید.
محل های تزریق چرخشی
از تزریق مکرر در یک محل خودداری کنید. این می تواند پوست و بافت چربی زیرین را تحریک کند.
اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است باعث افزایش ناراحتی و عوارض دیگری شود. هر بار سوراخ کردن یک نقطه می تواند منجر به ایجاد توده های سفت یا رسوبات چربی شود. این می تواند ناراحت کننده باشد و حتی اثربخشی بدن را در جذب دارو کاهش دهد.
هنگام تزریق های چرخشی، در داخل ناحیه حرکت کنید تا مطمئن شوید که تزریق همیشه دقیقاً در همان نقطه انجام نمی شود.
به عنوان مثال، هنگام مصرف دوز انسولین طولانی مدت در شب، ممکن است فرد همیشه احساس راحتی بیشتری در تزریق آن به ران داشته باشد. با این حال، آنها باید هر شب بین ران راست و چپ جابجا شوند.
اگر فردی همیشه یک دوز صبحگاهی انسولین سریع الاثر را در شکم خود تجویز می کند، باید بین نواحی مختلف شکم جایگزین شود تا از تزریق مکرر در همان محل جلوگیری شود.
نظارت بر سطح قند خون
هر گونه سوال در مورد تزریق انسولین، انتخاب محل و چرخش و سایر تکنیک های تزریق از پزشک بپرسید.
علاوه بر این، افراد مبتلا به دیابت باید طبق توصیه پزشک، قند خون خود را به طور مرتب کنترل کنند.
مهم است که سطح قند خون را در یک دفترچه یا دفترچه یادداشت برای به اشتراک گذاشتن با پزشک نگه دارید. مقادیر غیرمعمول را به اشتراک بگذارید تا پزشک بتواند دوز و تحویل انسولین را در صورت لزوم تنظیم کند.
خلاصه
فرد می تواند تزریق انسولین را در شکم، بازو، ران، کمر، باسن یا باسن انجام دهد.
راحتی را در نظر بگیرید، زیرا تزریق در برخی نقاط می تواند باعث درد شود. حتماً تزریق را به مقداری از بافت انجام دهید و روش های مختلف تزریق را در هر محل در نظر بگیرید.
هر محل انسولین را با سرعت های متفاوتی به جریان خون می رساند، بنابراین بسته به زمان روز و سرعت نیاز بدن به انسولین، این موارد را در نظر بگیرید.
از تزریق مکرر در همان نقطه خودداری کنید. برای مشاوره در مورد تعویض سایت و خود تجویز با پزشک صحبت کنید.
س:
آیا جایگزینی برای تزریق وجود دارد؟ من فوبیا از سوزن دارم.
آ:
جایگزین هایی برای تزریق به شکل پودر استنشاقی یا اسپری بینی انسولین وجود دارد. این رویکرد نسبتا جدید کنترل قند خون خوبی را برای افراد مبتلا به دیابت نشان داده است.
تحقیقات در مورد ایمنی و اثربخشی این مسیرهای مدیریت ادامه دارد. با پزشک خود صحبت کنید تا مشخص شود که آیا این گزینه برای شما مناسب است یا خیر.