دیسپراکسی چیست؟

دیسپراکسی یک اختلال حرکتی مبتنی بر مغز است. بر مهارت های حرکتی ظریف و درشت، برنامه ریزی حرکتی و هماهنگی تأثیر می گذارد. اگرچه می تواند بر مهارت های شناختی تأثیر بگذارد، اما ارتباطی با هوش ندارد.

کودکانی که با دیسپراکسی متولد می شوند ممکن است دیر به نقاط عطف رشد برسند و رفتار نابالغی از خود نشان دهند. آنها می توانند برنامه ریزی و اجرای آنها را چالش برانگیز بدانند. آنها ممکن است مشکلات گفتاری داشته باشند و دست و پا چلفتی به نظر برسند که منجر به اصطلاح قدیمی “سندرم کودک دست و پا چلفتی” شود.

موسسه ملی بهداشت آن را به عنوان ظاهری “غیر همگام” با محیط توصیف می کند.

در نوجوانی و بزرگسالی، علائم دیسپراکسی می تواند منجر به مشکلات یادگیری و کاهش عزت نفس شود.

دیسپراکسی به عنوان اختلال هماهنگی رشد نیز شناخته می شود. در مورد تاثیر می گذارد ۵ تا ۶ درصد از جمعیت کودکان و حدود ۱۰ درصد از جمعیت به طور کلی این یک بیماری مادام العمر است و در حال حاضر هیچ درمانی وجود ندارد.

با این حال، استراتژی‌های مؤثری از جمله کاردرمانی و گفتار درمانی برای مدیریت مؤثر دیسپراکسی وجود دارد.

دیسپراکسی در مقابل آپراکسی

اگرچه این دو اصطلاح آشنا به نظر می رسند و هر دو شرایط مبتنی بر مغز هستند، دیسپراکسی و آپراکسی یکسان نیستند.

دیسپراکسی چیزی است که فرد با آن متولد می شود. آپراکسی می تواند به دنبال سکته مغزی یا آسیب مغزی در هر مقطعی از زندگی ایجاد شود، اگرچه انواع خاصی ممکن است دارای اجزای ژنتیکی باشند.

انواع مختلفی از آپراکسی وجود دارد که بر عملکردهای حرکتی مختلف تأثیر می گذارد. اغلب تصور می شود که این نشانه یک اختلال عصبی، متابولیک یا سایر انواع اختلالات است.

آپراکسی ممکن است در عرض چند هفته خود به خود از بین برود، به خصوص اگر در نتیجه سکته مغزی باشد.

ممکن است هم دیسپراکسی و هم آپراکسی داشته باشید.

علائم دیسپراکسی در کودکان

اگر کودک شما دیسپراکسی داشته باشد، ممکن است متوجه نقاط عطف تاخیری مانند بلند کردن سر، غلتیدن و نشستن شوید، اگرچه کودکان مبتلا به این وضعیت ممکن است در نهایت به نقاط عطف اولیه برسند.

سایر علائم و نشانه ها می تواند شامل موارد زیر باشد:

• موقعیت های غیر معمول بدن
• تحریک پذیری عمومی
• حساسیت به صداهای بلند
• مشکلات تغذیه و خواب
• سطح بالایی از حرکت بازوها و پاها

همانطور که کودک شما رشد می کند، ممکن است تاخیرهایی را نیز در موارد زیر مشاهده کنید:

• خزیدن
• پیاده روی
• آموزش آسان
• خود تغذیه
• خود پوشیدن

دیسپراکسی سازماندهی حرکات فیزیکی را سخت می کند. برای مثال، ممکن است کودکی بخواهد در حالی که کتاب‌های مدرسه‌اش را حمل می‌کند، در اتاق نشیمن قدم بزند، اما نمی‌تواند بدون زمین خوردن، برخورد به چیزی یا انداختن کتاب‌ها، این کار را انجام دهد.

سایر علائم و نشانه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• وضعیت غیر معمول
• مشکل در مهارت های حرکتی ظریف که بر نوشتن، آثار هنری و بازی با بلوک ها و پازل ها تأثیر می گذارد
• مشکلات هماهنگی که پریدن، پریدن، پریدن یا گرفتن توپ را دشوار می کند
• تکان دادن دست، بی قراری، یا به راحتی تحریک پذیر بودن
• خوردن و آشامیدن نامرتب
• بداخلاقی
• تناسب اندام بدنی کمتری دارند زیرا از فعالیت های بدنی دوری می کنند

اگرچه هوش تحت تاثیر قرار نمی‌گیرد، اما دیسپراکسی می‌تواند یادگیری و اجتماعی شدن را سخت‌تر کند به دلیل:

• یک بازه توجه کوتاه برای کارهایی که دشوار هستند
• مشکل پیروی یا به خاطر سپردن دستورالعمل ها
• فقدان مهارت های سازمانی
• مشکل در یادگیری مهارت های جدید
• عزت نفس پایین
• رفتار ناپخته
• مشکل در دوست یابی

علائم دیسپراکسی در بزرگسالان

دیسپراکسی برای هر کسی متفاوت است. علائم بالقوه مختلفی وجود دارد، و آنها می توانند در طول زمان تغییر کنند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• وضعیت غیر طبیعی
• مشکلات تعادل و حرکت، یا ناهنجاری های راه رفتن
• هماهنگی ضعیف دست و چشم
• خستگی
• مشکل در یادگیری مهارت های جدید
• مشکلات سازماندهی و برنامه ریزی
• مشکل در نوشتن یا استفاده از صفحه کلید
• در نظافت و کارهای خانه مشکل دارند
• بی نظمی اجتماعی یا عدم اعتماد به نفس

دیسپراکسی ربطی به هوش ندارد. اگر دیسپراکسی دارید، ممکن است در زمینه هایی مانند خلاقیت، انگیزه و اراده قوی تر باشید. علائم هر فرد متفاوت است.

علت

علت دقیق دیسپراکسی مشخص نیست و ممکن است یک علت واحد وجود نداشته باشد.

به گفته کارشناسان در دانشگاه کوئین مری لندنتحقیقات نشان می دهد که می تواند با تغییراتی در نحوه رشد نورون ها در مغز باشد. این بر نحوه ارسال پیام های مغز به بقیه بدن تأثیر می گذارد.

به همین دلیل است که برنامه ریزی یک سری حرکات و سپس انجام موفقیت آمیز آنها دشوار است.

تشخیص دیسپراکسی

شدت علائم از کودکی به کودک دیگر می تواند بسیار متفاوت باشد. ممکن است مشخص نباشد که فرزند شما چند سالی است که مهارت های خاصی را توسعه نمی دهد. تشخیص دیسپراکسی ممکن است تا سن ۵ سالگی یا بیشتر به تعویق بیفتد.

اگر کودک شما اغلب با چیزهایی برخورد می کند، چیزهایی را رها می کند، یا در هماهنگی فیزیکی مشکل دارد، به این معنی نیست که او دیسپراکسی دارد. این علائم می تواند نشانه تعدادی از شرایط دیگر باشد – یا اصلاً هیچ.

مهم است که برای ارزیابی کامل به پزشک اطفال مراجعه کنید. پزشک عوامل زیر را ارزیابی می کند:

• تاریخچه پزشکی
• مهارت های حرکتی ظریف
• مهارت های حرکتی درشت
• نقاط عطف رشد
• توانایی های ذهنی

هیچ آزمایش پزشکی خاصی برای تشخیص دیسپراکسی وجود ندارد. تشخیص ممکن است در موارد زیر انجام شود:

• مهارت های حرکتی به طور قابل توجهی کمتر از حد انتظار برای سن آنها است
• فقدان مهارت های حرکتی تأثیر منفی دائمی بر فعالیت های روزانه دارد
• علائم در اوایل رشد شروع شد
• سایر شرایط با علائم مشابه رد یا تشخیص داده شده است

پزشک ممکن است این بیماری را به عنوان دیسپراکسی یا اختلال هماهنگی رشدی تشخیص دهد.

درمان دیسپراکسی

برای برخی از کودکان، علائم با افزایش سن خود به خود برطرف می شوند. با این حال، این مورد برای اکثر کودکان صدق نمی کند.

هیچ درمانی برای دیسپراکسی وجود ندارد. با این حال، با درمان های مناسب، افراد مبتلا به دیسپراکسی می توانند یاد بگیرند که علائم را مدیریت کنند و توانایی های خود را بهبود بخشند.

از آنجایی که برای هرکسی متفاوت است، درمان باید متناسب با نیازهای فردی باشد. طرح درمان به عوامل متعددی بستگی دارد. شدت علائم کودک شما و سایر شرایط همزیستی کلیدی برای یافتن برنامه ها و خدمات مناسب است.

برخی از متخصصان مراقبت های بهداشتی که ممکن است با آنها کار کنید عبارتند از:

• تحلیلگران رفتار تحلیلگران رفتار در علم رفتار آموزش دیده اند. نوعی درمان به نام تحلیل رفتار کاربردی (ABA) می‌تواند به بهبود مهارت‌های اجتماعی و خودیاری، ارتباطات و استقلال از طریق استراتژی‌های تقویت مثبت متناسب با نیازهای فرد کمک کند.
• کاردرمانگران. کاردرمانگران می توانند به افراد کمک کنند تا روش های جدید انجام کارها را بیاموزند و به اهداف خاصی در مورد انجام فعالیت های روزمره برسند.
• متخصصین اطفال. این متخصصان اطفال در زمینه خاصی از سلامت کودکان تخصص دارند. به عنوان مثال، یک متخصص اطفال رشدی-رفتاری آموزش های پیشرفته ای در جنبه های پزشکی و روانی-اجتماعی رشد کودک و نوجوان دارد.
• فیزیوتراپیست ها فیزیوتراپیست ها از مراقبت و آموزش عملی برای کمک به افراد در بهبود حرکت و ورزش استفاده می کنند.
• روانشناسان روانشناسان می توانند در مورد مسائل مختلفی مانند مدیریت استرس، مهارت های مقابله ای و سلامت روان کلی کمک کنند.
• درمانگران گفتار و زبان. درمانگران گفتار و زبان با افرادی کار می کنند که در تولید صداهای خاص، لکنت زبان و سایر مشکلات ارتباطی مشکل دارند.

برخی از کودکان با مداخلات جزئی خوب عمل می کنند. دیگران برای نشان دادن بهبود نیاز به درمان های شدیدتری دارند. هر روش درمانی را که انتخاب کنید، می توان آنها را در طول مسیر تنظیم کرد.

تیم مراقبت های بهداشتی شما می تواند به شناسایی مناطق مشکل دار کمک کند. سپس آنها می توانند روی تقسیم وظایف به قطعات قابل مدیریت کار کنند.

با تمرین منظم، فرزند شما می تواند یاد بگیرد که چگونه وظایف خود را بهتر مدیریت کند، مانند:

• بستن بند کفش یا خود پوشیدن
• استفاده صحیح از ظروف غذاخوری
• استفاده از توالت
• راه رفتن، دویدن و بازی کردن
• سازماندهی رویکردی به تکالیف مدرسه

درمان می تواند به کودک شما کمک کند تا اعتماد به نفس پیدا کند، که ممکن است از نظر اجتماعی نیز به او کمک کند. مدرسه فرزند شما می تواند خدمات و امکانات ویژه ای را برای تسهیل یادگیری ارائه دهد.

بزرگسالان نیز می توانند از کاردرمانی بهره مند شوند. این می تواند به مسائل عملی و روزمره که شامل مهارت های حرکتی کوچک و مهارت های سازمانی است کمک کند.

درمان شناختی رفتاری یا گفتار درمانی می تواند به اصلاح الگوهای تفکر و رفتاری کمک کند که اعتماد به نفس و عزت نفس شما را متزلزل می کند.

حتی اگر مشکلات جسمانی دارید، باز هم ورزش منظم مهم است. اگر این مشکل است، از پزشک بخواهید که به یک فیزیوتراپیست ارجاع دهد یا به دنبال یک مربی شخصی واجد شرایط باشید.

عوامل خطر دیسپراکسی

تصور می شود که دیسپراکسی ۳ یا ۴ بار در پسران شایع تر از دختران است. عوامل خطر برای اختلالات هماهنگی رشدی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تولد زودرس
• وزن کم هنگام تولد
• مصرف مواد مخدر یا الکل مادر در دوران بارداری
• سابقه خانوادگی اختلالات هماهنگی رشدی

برای یک کودک مبتلا به دیسپراکسی غیرعادی نیست که شرایط دیگری با علائم همپوشانی داشته باشد. برخی از این موارد عبارتند از:

• اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) که باعث رفتارهای بیش فعال، مشکل در تمرکز و مشکل در یک جا نشستن برای مدت طولانی می شود.
• اختلال طیف اوتیسم، یک اختلال عصبی رشدی که در تعاملات اجتماعی و ارتباطات اختلال ایجاد می کند
• آپراکسی گفتار در دوران کودکی، که صحبت کردن واضح را دشوار می کند
• اختلال حساب، اختلالی که درک اعداد و درک مفاهیم ارزش و کمیت را دشوار می کند
• نارساخوانی، که بر خواندن و درک مطلب تأثیر می گذارد

اگرچه برخی از علائم مشابه هستند، اما این شرایط دیگر شامل همان مسائل مهارت حرکتی ظریف و درشت دیسپراکسی نمی شود.

سایر بیماری ها مانند فلج مغزی، دیستروفی عضلانی و سکته مغزی می توانند علائم فیزیکی مشابه دیسپراکسی ایجاد کنند. به همین دلیل مراجعه به پزشک برای تشخیص صحیح ضروری است.

خلاصه

دیسپراکسی یک اختلال هماهنگی رشدی است. این وضعیت مادام العمر بر مهارت های حرکتی درشت و ظریف و گاهی اوقات عملکرد شناختی تأثیر می گذارد.

نباید آن را با اختلال فکری اشتباه گرفت. در واقع، افراد مبتلا به دیسپراکسی می توانند هوش متوسط ​​یا بالاتر از حد متوسط ​​داشته باشند.

هیچ درمانی برای دیسپراکسی وجود ندارد، اما می توان آن را با موفقیت مدیریت کرد. با درمان‌های مناسب، می‌توانید مهارت‌های سازمانی و حرکتی را بهبود بخشید، بنابراین می‌توانید زندگی را به بهترین شکل انجام دهید.