هنگام بحث از توسعه انسانی، فردیت به فرآیند تشکیل یک شخصیت پایدار اشاره دارد. همانطور که یک فرد فردی می شود، احساس واضح تری از خود به دست می آورد که از والدین و اطرافیانشان جدا است. کارل یونگ در کار خود در مورد رشد شخصیت به طور گسترده از اصطلاح “فرد سازی” استفاده کرد.
این فرآیند ایجاد هویت مجزا از اهداف مهم نوجوانی است، اما چیزی است که در طول زندگی فرد ادامه می یابد.
در کار کارل یونگ، او پیشنهاد کرد که این یک فرآیند تحقق خود است. در طول زندگی، افراد مستعد از دست دادن تماس با جنبه های خاصی از خود واقعی خود هستند. از طریق فردیت، آنها می توانند این جنبه های خود را با تمام آموخته ها و تجربیات جدید خود که در طول زندگی به دست می آورند، ادغام کنند.
نشانه های فردیت
فردیت در طول زندگی اتفاق می افتد، اما بخش مهمی از سال های جوانی، نوجوانی و جوانی است. هنگامی که فردیت رخ می دهد:
-
- مردم ممکن است به دنبال حفظ حریم خصوصی باشند: در دوران نوجوانی، نوجوانان و نوجوانان ممکن است حریم خصوصی بیشتری بخواهند. در این مدت، والدین یا مراقبان باید به این ایده عادت کنند که فرزندانشان می خواهند زمانی را به تنهایی در اتاق خواب خود بگذرانند. آنها ممکن است دیگر در مورد آنچه در طول روز مدرسه یا در دوستی هایشان اتفاق می افتد، باز نباشند. آنها همچنین ممکن است روابط عاشقانه یا دلخوری هایی داشته باشند که آنها را برای خود نگه می دارند.
- آنها ممکن است بیشتر از دیگران روی خودشان تمرکز کنند: خود محوری نوجوان ممکن است به دلیل فرآیند فردی شدن ایجاد شود. نوجوانان اغلب بر نگرانی های خود متمرکز هستند و ممکن است برای دیدن چیزها از دیدگاه دیگران تلاش کنند.
- مردم ممکن است علیه خانواده یا هنجارهای فرهنگی شورش کنند: جوانانی که تحت فرآیند فردیت قرار می گیرند نیز ممکن است به ظاهر علیه والدین خود شورش کنند. به عنوان مثال، اگر والدین آنها مسیحی محافظه کار باشند، ممکن است کودک شروع به علاقه به بودیسم کند یا علاقه خود را به بی خدایی اعلام کند. کودک ممکن است محافظه کاری را برای پذیرش سیاست لیبرال رد کند.
- آنها ممکن است ظاهر خود را شخصی کنند: کودکان در این مدت ممکن است لباس بپوشند، موهای خود را حالت دهند یا به موسیقی گوش دهند که والدینشان به آن اعتراض دارند. والدین نباید این تصمیمات سبک را شخصاً بگیرند.
در بزرگسالی، افراد ممکن است دوره هایی را پشت سر بگذارند که چگونه خود را به دنیا تغییر می دهند. مانند سال‌های نوجوانی، ممکن است سبک‌های جدیدی را امتحان کنند یا حتی تغییرات بزرگ‌تری مانند تغییر شغل یا نقل مکان به مکان جدید ایجاد کنند.
تأثیر فردیت
فرآیند فردی شدن می تواند چالش برانگیز باشد و گاهی اوقات برای برخی افراد منجر به آشفتگی و درگیری شود. با این حال، سرکوب یا انکار خود واقعی می تواند منجر به پریشانی و مشکلاتی در هویت شخصی شود.
فردی ضعیف می تواند منجر به تعدادی از مشکلات شود. برخی از این موارد عبارتند از:
- اضطراب
- افسردگی
- فقدان مرز
- عدم خودآگاهی
- رضایت کم از زندگی
- ارزش خود پایین
- مشکلات با انگیزه و هدف گذاری
- تصمیم گیری ضعیف
- عزت نفس ضعیف
- شک به خود
کودکانی که احساس سالمی از خود ندارند ممکن است در بزرگسالی افسرده شوند یا دچار بحران وجودی شوند. آنها ممکن است تعجب کنند که چرا شغلی را که انجام داده اند یا همسری را که دارند انتخاب کرده اند و بپرسند که آیا واقعاً قرار بود سبک زندگی خاصی داشته باشند. آیا آنها آگاهانه این انتخاب ها را انجام دادند یا به سادگی به آنچه دیگران (یعنی والدین یا مراقبانشان) به آنها گفته بودند گوش دادند؟
فردیت نه تنها در ایجاد هویت سالم بلکه برای توسعه روابط سالم نیز مهم است. اگر افراد مطمئن نباشند که چه می خواهند، ممکن است به دنبال روابطی باشند که فاقد مرزها و حمایت مناسب هستند. آنها ممکن است احساس کنند نمی توانند علایق و اهداف خود را دنبال کنند و در عوض به سادگی با آنچه که دیگران می خواهند انجام دهند همراهی کنند.
چگونه مقابله کنیم
چه با یک نوجوان سرکش سر و کار داشته باشید و چه در تلاش برای برقراری تماس با خود واقعی خود هستید، کارهایی وجود دارد که می توانید انجام دهید تا به راحتی با آن کنار بیایید.
مهم است که والدین یا مراقبان به کودکان اجازه دهند تا فرآیند فردی شدن را طی کنند. در حالی که والدین ممکن است بخواهند فرزندان به همان شیوه زندگی کنند یا همان ارزش‌هایی را که آنها دارند بپذیرند، باید این واقعیت را بشناسند و به این واقعیت احترام بگذارند که فرزندانشان افراد منحصربه‌فردی با مسیرهای خاص خود در زندگی هستند.
اگر به مهارت‌های فرزندپروری خود ایمان دارید و به فرزندتان پایه‌های اخلاقی خوبی داده‌اید، مطمئن باشید که فرزندتان خوب خواهد شد، حتی اگر زندگی او به هیچ وجه شبیه زندگی شما نباشد.
یک فضای امن برای اکتشاف ایجاد کنید
به عنوان والدین یا مراقب، امنیت، فضا و حمایت را برای امتحان کردن چیزهای جدید به بچه‌ها بدهید. برای بزرگسالانی که به دنبال تأیید مجدد یا ادغام بخشی از هویت خود هستند، قبل از ایجاد تغییرات شدید در زندگی، روی امتحان چیزهای جدید کار کنید. برای مثال، جستجوی دوستی‌های جدید، امتحان کردن سرگرمی‌های جدید یا کاوش در مکان‌های جدید می‌تواند راهی برای آزمایش تغییراتی باشد که ممکن است بخواهید در زندگی خود ایجاد کنید.
درمان را در نظر بگیرید
درمان می تواند راهی مفید برای رسیدگی به مشکلات فردی باشد زیرا شامل تجزیه و تحلیل و کشف چیزهایی در مورد خود و روابط شما با دیگران است. با کار با درمانگر خود، بهتر می‌توانید درک کنید که چگونه پویایی خانواده، ویژگی‌های شخصیتی و سایر تأثیرات ممکن است در فردیت نقش داشته باشند.
در درمان، شما قادر خواهید بود:
- یاد بگیرید که احساسات خود را بیان کنید
- افکار منفی را شناسایی کنید
- برقراری ارتباط با خواسته ها و نیازهای خود را تمرین کنید
- مهارت هایی را توسعه دهید که به شما کمک می کند هویت خود را بیان کنید
- مشکلات زمینه ای با استرس، اضطراب، افسردگی یا سایر نگرانی های مربوط به سلامت روان را درمان کنید
چه زمانی باید مداخله کرد
مواقعی وجود دارد که اگر نوجوانان و نوجوانان درگیر رفتارهای خطرناک یا مخرب هستند، والدین یا مراقبان ممکن است نیاز به مداخله در فرآیند فردیت داشته باشند. نوجوانان با تبدیل شدن به افراد مستقل به خطر می افتند. در حالی که برای والدین مهم است که به تفاوت های بین فرزندان خود و آنها احترام بگذارند، لزوماً ایده خوبی نیست که در این مدت به کودک خود آزادی زیادی بدهید.
به آنها بگویید که به این واقعیت احترام می گذارید که آنها در حال بزرگ شدن هستند، اما بی پروایی در سن آنها عواقبی در دنیای واقعی دارد که می تواند تا پایان عمر آنها را تحت تأثیر قرار دهد.
اگر کودک شما نشانه هایی از آزمایش مواد مخدر یا الکل را نشان می دهد، آن را به عنوان فردی تلقی نکنید. شاید زمان مداخله فرا رسیده باشد.
برای بچه‌ها مرزهایی تعیین کنید، حتی زمانی که آنها تحت فرآیند فردی شدن هستند. کودکان می توانند بدون توسل به مواد مخدر، الکل، بی بند و باری یا سایر رفتارهایی که آنها را در معرض خطر قرار می دهد، احساس خود را پیدا کنند.
به عنوان یک بزرگسال، مواقعی نیز وجود دارد که اگر فردیت‌سازی به رفتارهای پرخطر کمک می‌کند، باید به دنبال کمک باشید. اگر علائم یک بیماری روانی مانند افسردگی یا اضطراب را تجربه می کنید، مهم است که با پزشک خود صحبت کنید. چنین شرایطی ممکن است در طول زمان بدتر شود، بنابراین پرداختن به آنها در مراحل اولیه می تواند به شما کمک کند تا با آن کنار بیایید و به مسیر خود بازگردید.
اگر از مکانیسم‌های مقابله‌ای ناسالم برای مقابله با مسائل هویتی، از جمله سوء مصرف الکل یا مواد استفاده می‌کنید، برای کمک با یک متخصص سلامت روان تماس بگیرید. آنها می‌توانند به شما در درک دلایلی که ممکن است به مشکل برمی‌خورید کمک کنند و به شما در یادگیری راه‌های جدیدی برای مقابله در زمانی که احساس ناراحتی می‌کنید کمک کنند.
فردیت یک فرآیند مهم در طول رشد است، به ویژه در نوجوانی که نوجوانان و بزرگسالان جوان شروع به ابراز هویت مستقل خود و ایجاد یک حس منسجم از خود می کنند. با این حال، این بدان معنا نیست که این روند پس از رسیدن به بزرگسالی به پایان می رسد. فردیت کردن یک فرآیند مادام العمر است و احساس شما نسبت به خود ممکن است همچنان به تطبیق و رشد خود با کسب تجربیات جدید ادامه دهد.