ملانوم زیرانگالی (زیرناخنی): علائم، عوامل خطر، و درمان

ملانوم زیر زبانی چیست؟

درمان ملانوما در صورتی که در مراحل اولیه شناسایی نشود ممکن است دشوار باشد، زیرا می تواند در سراسر بدن پخش شود.

ملانوما معمولاً در نتیجه قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید و اشعه ماوراء بنفش است، بنابراین اکثر افراد ملانوم را در قسمت هایی از بدن که نور خورشید به آن برخورد می کند، مانند صورت تشخیص می دهند.

ممکن است فرد کمتر به ملانوم در سایر نواحی پوست مشکوک شود. این شامل ملانوم زیر ناخن است که به عنوان ملانوم زیر ناخنی شناخته می شود.

شناسایی این نوع ملانوم ممکن است چالش برانگیز باشد زیرا اغلب شبیه کبودی طبیعی ناخن ها است.

انواع مختلفی از ملانوم مربوط به ناخن وجود دارد. ملانوم زیرانگوالی از ماتریکس ناخن، جایی که کراتین تشکیل می شود، منشا می گیرد. سایر سرطان های مرتبط با ناخن عبارتند از ملانوم ungual، که در زیر صفحه ناخن ایجاد می شود، و ملانوم اطراف ناخن، که از پوست در کنار صفحه ناخن منشا می گیرد.

حدود  ۰.۷٪ تا ۳.۵٪ موارد  ملانوم در سراسر جهان زیر زبان هستند.

علائم

ملانوم زیر ناخنی اغلب به صورت رگه های قهوه ای یا سیاه زیر ناخن پا یا دست شروع می شود. ممکن است شخصی آن را با  کبودی اشتباه بگیرد .

علائم اصلی ملانوم زیر ناخنی  عبارتند از :

• رگه های قهوه ای یا سیاه در ناخن بدون هیچ آسیب شناخته شده ای
• رگه هایی روی ناخن که اندازه آنها افزایش می یابد
• کبودی روی ناخن که با رشد ناخن بهبود نمی یابد و به سمت بالا حرکت نمی کند
• ناخن های دست یا پا که از بستر ناخن جدا می شوند
• تیره شدن پوست کنار ناخن
• ناخنی که خونریزی می کند یا ندول ایجاد می کند
• نازک شدن، ترک خوردن یا اعوجاج صفحه ناخن

یکی از نشانه های کلیدی ملانوم زیرانگویی “نشانه هاچینسون” است. این زمانی است که فرد دارای رنگدانه ناخن است که روی پوست اطراف ناخن گسترش می یابد.

ملانوم زیرانگالی گاهی اوقات بدون رگه های رنگدانه مشخص رخ می دهد. در این موارد، فرد ممکن است علائم دیگری مرتبط با عفونت‌های زیر ناخنی، از جمله تغییر در خود ناخن، خونریزی و درد در بستر ناخن را تجربه کند.

عوامل خطر

داشتن برخی عوامل خطر لزوماً به این معنی نیست که فردی به ملانوم زیرانگالی مبتلا خواهد شد. با این حال، به این معنی است که آنها شانس بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارند و باید به ویژه مراقب علائم اولیه باشند.

مهم ترین  عامل خطر برای ملانوم قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نور خورشید و اشعه ماوراء بنفش است. با این حال، به نظر می رسد ملانوم زیرانگوال  نامرتبط  با قرار گرفتن در معرض نور خورشید باشد  .

سایر عوامل خطر برای ملانوم  عبارتند از  :

• داشتن  خال های زیاد  یا  خال های غیر طبیعی
• داشتن پوست روشن و موهای روشن
• داشتن کک و مک
• داشتن سابقه خانوادگی ملانوم یا سایر سرطان های پوست
• داشتن یک بیماری که باعث ضعف سیستم ایمنی می شود، مانند  HIV
• بزرگتر بودن
• مرد بودن

همچنین توجه به این نکته مهم است که ملانوم های زیر زبانی  شایع ترین  نوع ملانوم  در میان آمریکایی های آفریقایی تبار است. این شایع ترین نوع ملانوم بدخیم در میان آمریکایی های آفریقایی تبار، آسیایی ها و اسپانیایی ها است. ۷۵ درصد ملانوم ها در جمعیت های آفریقایی، ۲۵ درصد در جمعیت های چینی و ۱۰ درصد در جمعیت های ژاپنی را تشکیل می دهد.

تشخیص

یک پزشک یک ارزیابی فیزیکی از ناخن انجام می‌دهد و در مورد علائم سؤال می‌پرسد.

آنها ممکن است بپرسند که رگه شدن ناخن چه زمانی شروع شده است، چگونه ناخن در طول زمان تغییر کرده است و آیا فرد سابقه پزشکی مرتبطی دارد یا خیر.

برخی از شرایطی که ممکن است شبیه ملانوم زیرانگالی به نظر برسند عبارتند از:

• اونیکومیکوزیس که  عفونت قارچی ناخن است
• پارونیشیا ، عفونت بستر ناخن
• گرانولوم پیوژنیک  که رشد بیش از حد بافت ناخن است
• کارسینوم سلول سنگفرشی 
• هماتوم زیر زبانی
• ملانونیشیای مخطط

اگر پزشک مشکوک باشد که این بیماری می تواند ملانوم زیرانگالی باشد، ماتریکس ناخن و بستر ناخن را بیوپسی می کند.

یک آسیب شناس متخصص در شناسایی سلول های سرطانی، سلول های ناخن را بررسی می کند تا مشخص کند که آیا سرطانی هستند و با ظاهر ملانوم سازگار هستند یا خیر.

اگر پزشک تشخیص ملانوم را تأیید کند، ممکن است آزمایش‌های بیشتری را برای تعیین اینکه آیا سرطان گسترش یافته است درخواست کند.

سپس پزشک بر اساس تعداد سلول‌های سرطانی و چگونگی گسترش ملانوم، ملانوم را مرحله‌بندی می‌کند.

ملانوم زیر زبانی ممکن است ملانوم “درجا” باشد، به این معنی که فقط در لایه بالایی پوست است.

شدیدترین شکل ملانوم زیرانگالی  مرحله ۴ است که در آن سلول های سرطانی به اندام های دیگر گسترش یافته اند.

درمان

هنگامی که پزشک شدت ملانوم زیرانگالی را تعیین کرد، معمولاً درمان را با برداشتن ناحیه آسیب دیده از طریق جراحی آغاز می کند. این ممکن است شامل برداشتن کل ناخن یا بخشی از انگشت باشد.

اگر سرطان به  غدد لنفاوی  یا در سراسر بدن گسترش یافته باشد، ممکن است تنها با برداشتن ناحیه آسیب دیده درمان آن بسیار گسترده باشد.

پس از برداشتن ناحیه آسیب دیده با جراحی، پزشک ممکن است درمان های بیشتری را برای کمک به جلوگیری از گسترش بعدی سرطان توصیه کند. این درمان ها ممکن است شامل  پرتودرمانی  و  شیمی درمانی باشد .

ملانوم زیرانگوال در مقابل هماتوم

هنگامی که یک جراحت باعث ترکیدن رگ های خونی زیر ناخن می شود، باعث ایجاد یک علامت قرمز مایل به بنفش می شود. این به عنوان  هماتوم زیرانگالی شناخته می شود . منابع رایج این آسیب عبارتند از گیر افتادن ناخن در درب بسته و پوشیدن کفش های تنگ.

هماتوم زیر زبانی می تواند خفیف تا شدید دردناک باشد. آنها همچنین ممکن است منجر به عفونت شوند که باعث علائمی مانند  تب  و  التهاب می شود .

هماتوم‌های زیرانگویی سرطانی نیستند، اما علائمی را ایجاد می‌کنند که می‌تواند شبیه به ملانوم زیرانگالی باشد. افرادی که علائم تیره مداوم زیر ناخن ایجاد می کنند، برای ایمن بودن باید با پزشک مشورت کنند. این امر به ویژه در صورتی مهم است که علائم بدون آسیب شناخته شده بروز کنند.

چشم انداز

علائم ملانوم زیر ناخنی را می توان به راحتی فراموش کرد، زیرا در زیر ناخن ها قرار دارند. به همین دلیل، افراد معمولاً  در مراحل بعدی  نسبت به سایر اشکال ملانوم تشخیص داده می شوند.

چشم انداز ملانوم زیر ناخنی بسته به مرحله آن در زمان تشخیص و درمان متفاوت خواهد بود.

م انجمن  سرطان آمریکا  بیان می کند که ۹۹٪ از افراد مبتلا به ملانوم که گسترش نیافته اند، حداقل تا ۵ سال پس از تشخیص زنده می مانند. این میزان بقای ۵ ساله برای ملانوم هایی که به صورت منطقه ای پخش می شوند به ۶۶ درصد و برای ملانوم هایی که به اندام های دور گسترش می یابند به ۲۷ درصد کاهش می یابد.

خلاصه

ملانوم زیر ناخنی نوعی سرطان پوست است که در زیر ناخن ایجاد می شود. ملانوم ها به ویژه جدی هستند زیرا می توانند به سرعت در سراسر بدن پخش شوند. ملانوم های زیر ناخنی به دلیل بروز علائم زیر ناخن ها نسبت به سایر ملانوم ها سخت تر است.

ملانوم زیر زبانی  شایع ترین  نوع ملانوم در میان آمریکایی های آفریقایی تبار است.

ملانوما زمانی بسیار قابل درمان است که پزشکان بتوانند این بیماری را قبل از گسترش تشخیص دهند. با این حال، افراد مبتلا به ملانوم زیرانگوال معمولاً دیر تشخیص داده می‌شوند، زمانی که سرطان ممکن است قبلاً در بدن گسترش یافته باشد.