پتشی چیست؟

اندازه لکه ها یکی از ویژگی های مهم بثورات است. لکه ها باید کمتر از ۲ میلی متر (۰.۰۷۸ اینچ) باشند تا پتشی در نظر گرفته شوند. لکه ها هستند نه مانند کهیر بزرگ شده و خارش ندارند. بسته به علت زمینه ای، ممکن است لکه ها قابل لمس باشند یا نباشند.

نقاط قرمز مانند بثورات که در پتشی رخ می دهد یک بیماری نیست، بلکه نشانه چیز دیگری است، مانند عفونت ویروسی یا باکتریایی، تروما، یا علل دیگر. پتشی حتی می تواند نشانه ای از یک واکنش آلرژیک باشد. پتشی در نتیجه خونریزی از رگ های خونی کوچک به نام مویرگ ها که شکسته می شوند در زیر پوست رخ می دهد که باعث می شود لکه ها به رنگ بنفش مایل به قهوه ای درآیند.

لکه ها می توانند در یک ناحیه از بدن ظاهر شوند (به دلیل نوعی ضربه) یا می توانند گسترده باشند (مانند لکه هایی که در نتیجه یک اختلال خونریزی ایجاد می شوند). پتشی گاهی اوقات علامت یک اختلال جدی است، اختلالی که به طور بالقوه نیاز به مراقبت های پزشکی اورژانسی دارد.

علائم

علائم پتشی عبارتند از:

• لکه های صاف و قرمز مایل به قهوه ای که اغلب به طور ناگهانی ظاهر می شوند
• لکه هایی که معمولا در اندام ها (بازوها و پاها) معده و باسن یافت می شوند
• لکه هایی که می توانند در سایر نواحی بدن از جمله داخل دهان و پلک ها ظاهر شوند
• لکه هایی که اغلب به صورت خوشه ای ظاهر می شوند و شبیه راش هستند
• نقاطی که خارش ندارند
• لکه هایی که سفید کننده نیستند (توجه داشته باشید بثورات غیر سفید کننده آنهایی هستند که پس از اعمال فشار کوتاه بر روی آنها از بین نمی روند.رارا

پس از ظاهر شدن اولیه، نواحی تحت تاثیر پتشی ممکن است گسترش یافته و شروع به ترکیب شدن با هم کنند تا تکه های بزرگتری را تشکیل دهند. این می تواند نشان دهنده وجود یک اختلال خونریزی باشد. اگر تب همراه با پتشی باشد، می تواند نشان دهنده یک عفونت جدی باشد. پتشی بثورات شایعی است که در بخش های اورژانس کودکان دیده می شود. این نوع بثورات غیر سفید کننده می تواند نگران کننده باشد.

علل

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید یک معاینه کامل برای ارزیابی علت زمینه ای پتشی انجام دهند. علل بالقوه زمینه ای زیادی برای پتشی وجود دارد. برخی از شایع ترین علل عبارتند از عفونت های قارچی، ویروسی یا باکتریایی مانند موارد زیر:

فشار ناگهانی می تواند منجر به ترکیدن رگ های خونی کوچک به نام مویرگ ها و نشت به داخل پوست شود. این به صورت نقاط قرمز رنگی ظاهر می شود که پتشی ها را تشکیل می دهند. علل فشاری که می تواند منجر به پتشی شود ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سرفه یا استفراغ شدید و طولانی مدت
• زایمان (از هل دادن)
• بلند کردن وزنه های سنگین

سایر عوامل ایجاد کننده پتشی عبارتند از:

• اختلال کلاژن (مانند سندرم اهلرز-دانلوس [EDS]. EDS گروهی از بیماری های بافت همبند پوست، رباط ها، رگ های خونی، مفاصل و اندام های داخلی است.
• آفتاب سوختگی
• سایش های پوستی
• ضربه
• صدمات
• اختلالات خود ایمنی خاص مانند لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE)
• واسکولیت (التهاب رگ های خونی)
• سایر شرایط التهابی
• سطح پلاکت پایین (لخته شدن خون).
• برخی از درمان های پزشکی (مانند درمان های سرطان مانند پرتودرمانی و شیمی درمانی).
• کمبودهای خاص ویتامین (مانند اسکوربوت، بیماری ناشی از کمبود ویتامین C کافی و همچنین کمبود ویتامین K)
• بیماری مزمن (طولانی مدت) کبد

عوارض جانبی داروها

برخی از داروهایی که پتشی را به عنوان عوارض جانبی احتمالی ذکر می کنند عبارتند از:

• آنتی بیوتیک ها
• داروهای ضد انعقاد (رقیق کننده خون)
• داروهای ضد افسردگی
• داروهای ضد صرع (داروهای تشنج)
• NSAIDs (داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن)
• آرام بخش ها
• داروهای ضد آریتمی (دارو برای ضربان قلب نامنظم)

داروهای رایجی که باعث ایجاد پتشی می شوند عبارتند از:

• پنی سیلین
• فنی توئین (داروی ضد تشنج)
• کینین (داروی مالاریا)

تشخیص

تشخیص علت اصلی پتشی شامل معاینه فیزیکی و شرح حال کامل است. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی اطلاعاتی از قبیل:

• زمانی که راش برای اولین بار مشاهده شد (زمان و روز)
• سایر علائم (سرفه، تب، استفراغ، تماس با افراد آلوده و موارد دیگر)
• بثورات با چه سرعتی گسترش می‌یابند (بثورات به سرعت در حال گسترش [along with fever] بیشتر نگران کننده است)
• هر گونه خونریزی اخیر (مانند خونریزی بینی)
• آسیب های اخیر
• هر گونه الگوی پتشی همراه با کبودی
• وضعیت واکسیناسیون
• تاریخچه پزشکی
• بیشتر

تاریخچه عمیق بیمار برای ایجاد هر گونه الگوی علائمی که می تواند ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی را از احتمال بیماری جدی آگاه کند، حیاتی است. آزمایش‌های تشخیصی که ممکن است در صورت مشاهده پتشی کودک تجویز شوند ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شمارش کامل خون (برای اطمینان از طبیعی بودن سطح پلاکت ها و بررسی افزایش گلبول های سفید که می تواند نشان دهنده وجود عفونت و موارد دیگر باشد).
• کشت خون (در صورت مشکوک بودن به عفونت)
• پونکسیون کمری (نمونه کوچکی از مایع که از ستون فقرات برای آزمایش مننژیت گرفته می شود)
• مشخصات انعقاد خون (برای بررسی فاکتورهای لخته شدن طبیعی)
• تست های عملکرد کبد
• عکس قفسه سینه
• آزمایش هایی برای بررسی کمبود ویتامین
• آزمایش ادرار (برای بررسی ادرار از نظر باکتری (که ممکن است نشان دهنده عفونت ادراری باشد) یا بررسی مشکلات احتمالی کلیه

ممکن است پس از معاینه اولیه، آزمایش‌های بیشتری تجویز شود و آزمایش‌های آزمایشگاهی به محدود کردن تشخیص احتمالی کمک می‌کنند.

توجه داشته باشید، اگر یک کودک سالم مبتلا به پتشی ارزیابی شود و علت بی ضرری راش (مانند آسیب بدون عارضه) تشخیص داده شود، کودک باید بیشتر تحت نظر باشد (برخی منابع می گویند حداقل به مدت چهار ساعت، اما ممکن است طولانی تر باشد، به خصوص اگر نتایج آزمایش بیش از چهار ساعت طول بکشد) تا اطمینان حاصل شود که سایر علائم / عوارض ایجاد نمی شوند.

رفتار

درمان پتشی به علت اصلی آن بستگی دارد. در بسیاری از مواقع، نیازی به درمان نیست، مانند زمانی که کودک پس از دوره مشاهده خوب است و هیچ نشانه‌ای از عفونت ندارد، نتایج آزمایشات آزمایشگاهی طبیعی است و بثورات گسترش نمی‌یابد. در این مثال، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی معمولاً کودک را برای رفتن به خانه مرخص می‌کند.

اما هنگامی که پتشی های پراکنده همراه با تب مشخص می شوند، می تواند نشانه یک عفونت بسیار جدی (مانند IMD) باشد که نیاز به آنتی بیوتیک وریدی و احتمالاً بستری شدن در بیمارستان دارد. چندین بیماری دیگر که باعث پتشی می شوند (مانند اختلال خونریزی) نیز به تشخیص سریع و مراقبت پزشکی نیاز دارند.

سخنی از Rdiet

پتشی ها برای غربالگری فوریت های پزشکی نیاز به مداخله پزشکی فوری دارند. یک مشاوره پزشکی همچنین شرایط جدی را که ممکن است نیاز به مداخله پزشکی اورژانسی داشته باشد را رد می کند. اما این بدان معنا نیست که والدین باید وحشت کنند و بدترین را تصور کنند. اگرچه پتشی ممکن است باعث نگرانی جدی شود (مخصوصاً زمانی که بچه ها راش همراه با تب دارند)، طبق گفته بیمارستان کودکان پرث، کمتر از ۱۰ درصد از کودکان مبتلا به پتشی و تب به مننژیت تشخیص داده می شوند. مهمترین چیزی که باید در نظر داشت این است که اقدام سریع برای جستجوی توصیه های پزشکی حرفه ای می تواند به بهبود پیش آگهی (نتیجه) هر گونه عارضه پزشکی جدی در صورت وقوع کمک کند.