پیتریازیس روبرا ​​پیلاریس

انواع پیتریازیس روبرا ​​پیلاریس

شش نوع PRP وجود دارد.

PRP کلاسیک شروع بزرگسالان رایج ترین نوع است. در بزرگسالی رخ می دهد. علائم معمولا پس از چند سال از بین می روند. در برخی موارد نادر، علائم دیرتر عود می کنند.

PRP با شروع غیر معمول بزرگسالان نیز در بزرگسالی شروع می شود. با این حال، علائم ممکن است بیش از ۲۰ سال طول بکشد.

PRP کلاسیک شروع نوجوانان در دوران کودکی شروع می شود. علائم معمولاً در عرض یک سال از بین می روند، اما ممکن است بعداً عود کنند.

PRP با شروع دوران نوجوانی قبل از بلوغ شروع می شود. این بیماری اغلب کف دست کودکان، کف پا و زانو و آرنج آنها را درگیر می کند. علائم ممکن است در طول سال های نوجوانی از بین بروند.

PRP با شروع غیر معمول نوجوانی گاهی ارثی است. یعنی از طریق خانواده منتقل شده است. این می تواند در بدو تولد وجود داشته باشد یا در اوایل کودکی ایجاد شود. علائم اغلب مادام العمر باقی می مانند.

PRP مرتبط با HIV با HIV مرتبط است. 

چه چیزی باعث PRP می شود

علت دقیق PRP ناشناخته است. PRP اغلب بدون هیچ دلیل مشخصی رخ می دهد. در حالی که برخی از موارد PRP ارثی هستند، اکثر آنها ارثی نیستند. PRP ارثی شدیدتر است.

شروع کلاسیک PRP بزرگسالان ممکن است با سرطان پوست زمینه ای مرتبط باشد. با این حال، هر چند وقت یکبار سرطان پوست با این نوع PRP اتفاق می افتد، ناشناخته است. اگر پی آر پی با شروع کلاسیک دارید، حتماً برای بررسی سرطان پوست به پزشک مراجعه کنید.

بر اساس سازمان ملی اختلالات نادرتحقیقات اولیه نشان می‌دهد که PRP ممکن است به دلیل مشکلی در نحوه پردازش ویتامین A توسط بدن باشد.

PRP همچنین ممکن است به یک پاسخ سیستم ایمنی مرتبط باشد.

PRP چگونه به ارث می رسد؟

PRP می تواند ارثی باشد. اگر یکی از والدین شما ژنی را که باعث این اختلال می شود منتقل کند، ممکن است PRP را به ارث ببرید. والدین شما ممکن است حامل این ژن باشند، به این معنی که آنها ژن را دارند اما این اختلال را ندارند.

اگر یکی از والدین شما حامل این ژن باشد، به احتمال ۵۰ درصد این ژن به شما منتقل شده است. با این حال، حتی اگر ژن را به ارث برده باشید، ممکن است PRP را ایجاد نکنید. در واقع، کمتر از ۵ درصد از همه افراد مبتلا به PRP این بیماری را به ارث برده اند.

علائم PRP چیست؟

PRP باعث ایجاد لکه های پوسته پوسته صورتی، قرمز یا نارنجی مایل به قرمز روی پوست شما می شود. لکه ها معمولاً خارش دارند. ممکن است لکه های پوسته پوسته فقط در برخی از قسمت های بدن خود داشته باشید. آنها اغلب در موارد زیر رخ می دهند:

• آرنج ها
• زانو
• دست ها
• پا
• مچ پا

پوست کف دست و کف پا نیز ممکن است قرمز و ضخیم شود. لکه های پوسته پوسته ممکن است در نهایت در کل بدن پخش شوند.

PRP چگونه تشخیص داده می شود؟

PRP اغلب با سایر بیماری های پوستی رایج تر مانند پسوریازیس اشتباه گرفته می شود. همچنین ممکن است با موارد کمتر رایج مانند لیکن پلان و پیتریازیس روزا اشتباه شود.

پسوریازیس با لکه های خارش دار و پوسته پوسته پوستی که اغلب قرمز هستند مشخص می شود. با این حال، بر خلاف PRP، پسوریازیس را می توان راحت تر و با موفقیت درمان کرد. PRP ممکن است تا زمانی که لکه های پوسته پوسته به درمان پسوریازیس پاسخ ندهند، تشخیص داده نمی شود.

اگر پزشک شما مشکوک به PRP باشد، ممکن است بیوپسی پوست انجام دهد تا به تشخیص آن کمک کند. برای این روش، پزشک نمونه کوچکی از پوست شما را برمی دارد. سپس برای تجزیه و تحلیل آن را زیر میکروسکوپ نگاه می کنند.

عوارض احتمالی پی آر پی چیست؟

در بیشتر موارد، PRP می تواند خارش و ناراحت کننده باشد. این علائم می توانند با گذشت زمان کاهش پیدا کنند، حتی اگر بثورات به نظر بدتر شوند. این وضعیت معمولاً عوارض زیادی ایجاد نمی کند.

با این حال، گروه پشتیبانی PRP اشاره می کند که راش گاهی اوقات می تواند منجر به مشکلات دیگری مانند اکتروپیون شود. در این حالت، پلک بیرون می‌آید و سطح چشم را آشکار می‌کند. PRP همچنین می تواند منجر به مشکلاتی در پوشش داخلی دهان شود. این می تواند منجر به تحریک و درد شود.

با گذشت زمان، PRP می تواند منجر به کراتودرمی شود. این موضوع باعث می شود پوست دست و کف پای شما بسیار ضخیم شود. ترک های عمیقی در پوست به نام شقاق ممکن است ایجاد شود.

برخی از افراد مبتلا به PRP به نور نیز حساس هستند. آنها ممکن است در عرق کردن یا کنترل دمای بدن خود در هنگام گرما مشکل داشته باشند.

PRP چگونه درمان می شود؟

هیچ درمانی فعلی برای PRP وجود ندارد، اما درمان می تواند علائم را تسکین دهد. پزشک ممکن است یک یا چند درمان زیر را تجویز کند:

• کرم های موضعی حاوی اوره یا اسید لاکتیک: اینها مستقیماً روی پوست شما می روند.
• رتینوئیدهای خوراکی: به عنوان مثال می توان به ایزوترتینوئین یا آسیترتین اشاره کرد. اینها مشتقات ویتامین A هستند که رشد و ریزش سلول های پوست را کند می کنند.
• ویتامین A خوراکی: این ممکن است در برخی افراد مفید باشد، اما فقط در دوزهای بسیار بالا. رتینوئیدها موثرتر و رایج تر از ویتامین A هستند.
• متوترکسات: این یک داروی خوراکی است که در صورت عدم تاثیر رتینوئید ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.
• سرکوب کننده های ایمنی: اینها داروهای خوراکی هستند که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند. آنها شامل سیکلوسپورین و آزاتیوپرین هستند.
• بیولوژیک: اینها داروهای تزریقی یا داخل وریدی (IV) هستند که بر سیستم ایمنی شما تأثیر می گذارند. آنها شامل داروهای آدالیموماب، اتانرسپت و اینفلیکسیماب هستند.
• درمان با اشعه ماوراء بنفشاین دارو معمولاً همراه با پسورالن (دارویی که حساسیت شما را نسبت به آفتاب کمتر می کند) و رتینوئید تجویز می شود.

آیا می توانم از PRP جلوگیری کنم؟

پیشگیری از PRP ممکن نیست زیرا علت و شروع آن ناشناخته است. اگر مشکوک به PRP هستید، به پزشک خود مراجعه کنید. شروع درمانی که به محض تشخیص برای شما موثر است، کلید کاهش علائم شما است.

آیا پی آر پی از بین می رود؟

بسته به نوع PRP که دارید، علائم شما ممکن است از بین بروند یا نشوند. اگر پی آر پی کلاسیک شروع بزرگسالان دارید، علائم شما احتمالاً چند سال یا کمتر طول می کشد و هرگز عود نمی کند.

علائم سایر انواع PRP ممکن است طولانی تر باشد. با این حال، درمان ها ممکن است علائم را کمتر قابل توجه کنند.

با پزشک خود صحبت کنید

پی آر پی یک بیماری پوستی نادر است که با التهاب و ریزش مداوم پوست شما مشخص می شود. ممکن است کل بدن یا فقط قسمت هایی از آن را تحت تاثیر قرار دهد. می تواند در هر زمانی از زندگی شما شروع شود. اگرچه هیچ درمانی فعلی وجود ندارد، اما درمان ها ممکن است به کاهش علائم شما کمک کنند.

درمان PRP شامل داروهای موضعی، خوراکی و تزریقی است. آنها همچنین شامل درمان با نور ماوراء بنفش هستند. با پزشک خود برای یافتن درمانی که بهترین کار را برای تسکین علائم PRP شما دارد، کار کنید.