علل مختلفی برای تخلیه گوش وجود دارد. رایج ترین نوع تخلیه از گوش، جرم گوش است که گوش را تمیز و سالم نگه می دارد.
انواع دیگر زهکشی و ترشحات شامل خون، مایع شفاف و چرک است. اینها ممکن است نشانه پارگی پرده گوش یا عفونت گوش باشند.
هر کسی که پس از آسیب به سر متوجه ترشحات گوش می شود باید فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشد.
در این مقاله به علل احتمالی تخلیه گوش و همچنین گزینه های درمانی و زمان مراجعه به پزشک می پردازیم.
انواع و علل
ترشح از گوش می تواند نشانه عفونت باشد.
انواع و علل تخلیه گوش عبارتند از:
جرم گوش
جرم گوش یک تخلیه طبیعی از گوش است و می تواند سفید، زرد یا قهوه ای باشد. گوش ها برای تمیز و سالم نگه داشتن گوش و محافظت از آن در برابر عفونت، جرم گوش تولید می کنند.
اگر جرم گوش با آب مخلوط شود، به عنوان مثال، زمانی که فردی حمام می کند یا شنا می کند، می تواند شبیه ترشحات آبریزش باشد.
مایع شفاف
تخلیه مایع شفاف از گوش ممکن است آب باشد که می تواند پس از شنا یا حمام کردن در گوش جمع شود.
افراد می توانند پس از خیس شدن با نگه داشتن سشوار روی حرارت ملایم از گوش خود یا با استفاده از حوله گوش خود را به آرامی خشک کنند. وقت گذاشتن برای خشک کردن گوش می تواند به جلوگیری از عفونتی به نام گوش شناگر کمک کند که در آن آب در گوش گیر می کند.
پزشکان گاهی اوقات یک لوله گوش را در گوش افرادی که به طور مکرر دچار عفونت گوش می شوند قرار می دهند. لوله گوش سوراخی را در گوش میانی ایجاد می کند که ممکن است به مقدار کمی مایع شفاف از گوش خارج شود.
اگر هر گونه تخلیه مایع شفاف بیش از ۲۴ ساعت ادامه داشت، افراد باید با پزشک خود تماس بگیرند.
اگر فردی پس از آسیب به سر متوجه مایع شفاف از گوش خود شد، باید فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشد.
خون
یک آسیب جزئی یا خراش در مجرای گوش گاهی اوقات می تواند باعث خارج شدن مقدار کمی خون از گوش شود.
اگر فردی پرده گوش پاره شده باشد، ممکن است متوجه خروج خون، چرک یا مایع شفاف از گوش شود. پرده گوش بین مجرای گوش و گوش میانی قرار دارد و اگر چیزی سوراخ کوچکی در آن ایجاد کند، ممکن است پاره شود.
پرده گوش ممکن است پاره شود اگر:
- عفونت گوش به گوش فشار می آورد
- صدای بلند بسیار نزدیک به گوش اتفاق می افتد
- شخص چیزی را بیش از حد در گوش فرو می کند
- فردی تغییر ناگهانی فشار هوا را تجربه می کند
- آسیبی مانند ضربه به گوش رخ می دهد
پارگی پرده گوش می تواند علائم زیر را ایجاد کند:
- گوش درد، سپس تسکین ناگهانی
- زنگ زدن در گوش
- از دست دادن شنوایی در گوش آسیب دیده
اگر افراد به دلیل آسیب به سر متوجه خونریزی از گوش شدند، باید فوراً به دنبال کمک پزشکی باشند.
چرک یا مایع کدر
چرک یا مایع کدر که از گوش خارج می شود می تواند نشانه عفونت گوش در کانال گوش یا گوش میانی باشد. کانال گوش لوله ای است که گوش خارجی را به گوش میانی متصل می کند.
عفونت گوش میانی، که پزشکان ممکن است از آن به عنوان اوتیت میانی یاد کنند، می تواند باعث ترشح مایع از گوش شود. عفونت گوش می تواند باعث پارگی تقریباً پرده گوش شود ۱۰ درصد از موارد پارگی پرده گوش نیز می تواند باعث تخلیه از گوش شود.
عفونت گوش ممکن است به دلیل سرماخوردگی، آنفولانزا یا آسیب به گوش رخ دهد. برخی از افراد بیشتر از دیگران مستعد ابتلا به عفونت های مکرر گوش هستند. اگر افراد مبتلا به عفونت گوش باشند، ممکن است علائم زیر را نیز داشته باشند:
- گوش درد
- تب
- حالت تهوع
تشخیص
پزشک در طول معاینه گوش از اتوسکوپ استفاده می کند.
پزشک از اتوسکوپی که یک میکروسکوپ نورانی است برای معاینه گوش و تلاش برای شناسایی علت اصلی تخلیه استفاده می کند.
آنها همچنین ممکن است از اتوسکوپ پنوماتیکی استفاده کنند که هوای پفکی تولید می کند تا نشان دهد پرده گوش چگونه در پاسخ به فشار حرکت می کند. انجام این کار می تواند نشان دهد که آیا تجمع مایع در پشت پرده گوش وجود دارد یا خیر.
آزمایشی به نام تمپانومتری می تواند به پزشکان در بررسی سلامت گوش میانی کمک کند. برای انجام این آزمایش، پزشک یک پروب را در گوش قرار می دهد و چگونگی پاسخ گوش میانی به سطوح مختلف فشار را ارزیابی می کند.
در طول معاینه گوش، پزشکان ممکن است آزمایش شنوایی انجام دهند یا از چنگال تنظیم برای آزمایش سطح شنوایی استفاده کنند.
درمان
پزشکان اغلب برای برخی از انواع عفونت آنتی بیوتیک تجویز می کنند که افراد بسته به محل عفونت در گوش می توانند از طریق دهان یا به صورت قطره گوش مصرف کنند.
برای کمک به کاهش گوش درد، افراد می توانند از کمپرس گرم روی گوش خود استفاده کنند یا از مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن استفاده کنند.
پارگی پرده گوش اغلب بدون درمان در عرض چند هفته تا ۲ ماه بهبود می یابد. افراد می توانند با خشک نگه داشتن گوش خود و محافظت از آن در برابر صداهای بلند و ضربه های فیزیکی به روند بهبودی کمک کرده و از عفونت جلوگیری کنند.
اگر پرده گوش به خودی خود بهبود نیابد، ممکن است جراحی برای چسباندن پوست جدید روی سوراخ ضروری باشد.
پزشک ممکن است برای درمان مایع گوش آنتی بیوتیک تجویز کند. ترکیبی از یک ضد احتقان و یک آنتی هیستامین می تواند به کاهش احتقان کمک کند.
اگر این درمان موثر نباشد، پزشک می‌تواند یک لوله گوش را در گوش میانی قرار دهد تا مایعات طبق معمول تخلیه شوند.
جلوگیری
افراد می توانند با انجام اقداماتی برای مراقبت از گوش خود از شرایطی که باعث تخلیه گوش می شوند جلوگیری کنند، مانند:
- استفاده از گوش گیر در گوش هنگام شنا برای کمک به خروج آب و جلوگیری از عفونت
- دمیدن به آرامی بینی، نه با شدت
- پس از خیس شدن گوش ها، قسمت بیرونی گوش را با دقت خشک کنید
- پرهیز از قرار دادن هر گونه اجسام در گوش
اگر فردی تب همراه با تخلیه گوش داشته باشد، ممکن است بخواهد با پزشک خود مشورت کند.
افراد در صورت تجربه هر یک از موارد زیر باید به پزشک خود مراجعه کنند:
- نشت خون، مایع شفاف یا چرک از گوش
- زنگ زدن یا از دست دادن شنوایی در گوش
- علائم پارگی پرده گوش که بیش از ۲ ماه ادامه دارد
- درد شدید در گوش
- تب بالا
- تورم و التهاب پشت گوش
اگر افراد پس از ضربه به سر متوجه تخلیه از گوش شوند، باید فوراً به دنبال کمک پزشکی باشند.
خلاصه
تخلیه گوش می تواند شامل موارد زیر باشد:
- جرم گوش
- خون
- چرک
- مایع کدر
- مایع شفاف
تخلیه گوش ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد، از جمله عفونت گوش، پارگی پرده گوش، یا لوله گوش که باعث تخلیه مایع می شود.
ترشحات گوش گاهی اوقات می تواند نشانه چیزی جدی تر باشد، به خصوص اگر بعد از آسیب اخیر به سر رخ دهد. اگر افراد پس از ضربه به سر متوجه تخلیه گوش شوند، باید فوراً به دنبال کمک پزشکی باشند.