حساسیت به سالیسیلات: علل، علائم و غذاهایی که باید از آن اجتناب کنید
حساسیت ها و عدم تحمل غذایی مشکلات رایجی هستند که تشخیص آنها دشوار است.
اگرچه حساسیت به سالیسیلات، که به نام عدم تحمل سالیسیلات نیز شناخته می شود، به اندازه عدم تحمل گلوتن یا لاکتوز رایج نیست، اما برای برخی افراد یک مشکل واقعی است.
سالیسیلات‌ها ترکیباتی هستند که در غذاها، داروها و سایر محصولات یافت می‌شوند که می‌توانند باعث ایجاد واکنش‌های نامطلوب در افرادی شوند که نسبت به آنها حساسیت ندارند.۱).
حساسیت به این ترکیبات با طیف گسترده ای از علائم همراه است و بنابراین تشخیص آن دشوار است.
این مقاله علل و علائم حساسیت به سالیسیلات را توضیح می دهد، از جمله اینکه از کدام غذاها باید اجتناب کرد.
سالیسیلات ها گروهی از مواد شیمیایی هستند که از اسید سالیسیلیک به دست می آیند.
آنها به طور طبیعی در برخی مواد غذایی یافت می شوند و برای استفاده در محصولاتی مانند آسپرین، خمیر دندان و نگهدارنده های غذایی تولید می شوند.
هر دو شکل طبیعی و مصنوعی می توانند در برخی افراد واکنش های نامطلوبی ایجاد کنند.
گیاهان سالیسیلات طبیعی تولید می کنند تا در برابر عناصر مضر مانند حشرات، قارچ ها و بیماری ها محافظت کنند.۲).
سالیسیلات های طبیعی در طیف وسیعی از غذاها از جمله میوه ها، سبزیجات، قهوه، چای، آجیل، ادویه جات و عسل یافت می شوند.
در همین حال، فرم مصنوعی معمولاً به عنوان نگهدارنده مواد غذایی استفاده می شود و در داروهایی مانند آسپرین و پپتو بیسمول یافت می شود.
در مقایسه با غذاها، داروهایی مانند آسپرین حاوی مقادیر بیشتری سالیسیلات هستند، به همین دلیل است که عدم تحمل سالیسیلات بیشتر با داروها همراه است.
به عنوان مثال، مصرف رژیم غذایی سالیسیلات ها معمولاً ۱۰-۲۰۰ میلی گرم در روز است. در مقایسه، یک دوز آسپرین بسته به نوع آن می تواند حاوی ۳۲۵-۶۵۰ میلی گرم سالیسیلات باشد.۱).
خلاصه
سالیسیلات ها مواد شیمیایی هستند که به طور طبیعی در برخی مواد غذایی وجود دارند و برای استفاده در داروها و سایر محصولات تولید می شوند.
اگرچه مصرف بیش از حد سالیسیلات‌ها می‌تواند باعث ایجاد واکنش‌های نامطلوب در هر فردی شود، اما بیشتر افراد می‌توانند با خیال راحت از غذاهای غنی از آنها به صورت روزانه استفاده کنند یا هر از گاهی برای سردرد مقداری آسپرین مصرف کنند.
با این حال، افرادی که به سالیسیلات‌ها حساسیت دارند، ممکن است هنگام مصرف غذا یا استفاده از محصولی که حاوی مقادیر کمی از این مواد شیمیایی باشد، عوارض جانبی را تجربه کنند.
این افراد توانایی کمتری در متابولیسم مناسب و دفع سالیسیلات دارند.
تصور می شود که حساسیت به سالیسیلات ناشی از تولید بیش از حد لکوترین ها، واسطه های التهابی است که با شرایط مختلفی از جمله آسم، رینیت آلرژیک، آنافیلاکسی، آرتریت روماتوئید و بیماری بینابینی ریه مرتبط هستند.۳).
این تولید بیش از حد به دلیل مهار سیکلواکسیژناز، آنزیمی که تولید لوکوترین ها را تنظیم می کند، ایجاد می شود.۱).
تجمع لوکوترین ها در بدن منجر به علائم مرتبط با عدم تحمل سالیسیلات می شود.
اگرچه درصد افرادی که نسبت به سالیسیلات عدم تحمل دارند ناشناخته است، اما در بزرگسالان مبتلا به آسم شایع تر است.۴).
در واقع تخمین زده می شود که ۲-۲۲ درصد بزرگسالان مبتلا به آسم به این ترکیبات حساس هستند.۵).
تحقیقات همچنین نشان می دهد که افراد مبتلا به آلرژی غذایی و بیماری التهابی روده بیشتر در معرض این عدم تحمل هستند.۶).
خلاصه
افراد مبتلا به عدم تحمل سالیسیلات نمی توانند حتی مقادیر کمی از این مواد شیمیایی را بدون تجربه عوارض جانبی منفی مصرف کنند.
حساسیت به سالیسیلات می تواند علائم مختلفی ایجاد کند که شبیه علائم آلرژی و سایر بیماری ها است.
علاوه بر این، برخی از افراد تنها در صورت وجود آلرژی های نامرتبط علائم را تجربه می کنند و حساسیت به سالیسیلات را به شرایطی دشوار برای تشخیص تبدیل می کند.
شایع ترین علائم بر دستگاه تنفسی تأثیر می گذارد. با این حال، پوست و دستگاه روده نیز می تواند تحت تاثیر قرار گیرد.
با این حال، به خاطر داشته باشید که علائم ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.
مقدار سالیسیلات هایی که باعث واکنش می شوند بسته به توانایی فرد در تجزیه آنها می تواند متفاوت باشد.
به همین دلیل، برخی از افراد پس از قرار گرفتن در معرض مقدار کمی از این مواد شیمیایی علائمی را تجربه می کنند، در حالی که برخی دیگر می توانند مقادیر بیشتری را قبل از تجربه واکنش تحمل کنند.
خلاصه
حساسیت به سالیسیلات با علائم مختلفی از جمله احتقان بینی، آسم، اسهال و کهیر همراه است. تشخیص آن می تواند دشوار باشد زیرا علائم آن می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.
دیگر منابع: چای، رام، شراب، کوردیال، سرکه، سس، نعناع، بادام، شاه بلوط آبی، عسل، شیرین بیان، مربا، آدامس، ترشی، زیتون، رنگ خوراکی، آلوئه ورا، چیپس و کراکر با طعم تند و میوه ای
این فهرست کامل نیست، زیرا بسیاری از منابع غذایی دیگر از این ترکیبات وجود دارد.
سالیسیلات ها همچنین در تعدادی از محصولات غیر غذایی یافت می شوند، از جمله:
خمیر دندان با طعم نعنا
عطرها
شامپوها و نرم کننده ها
دهانشویه
لوسیون ها
داروها
علاوه بر این، سالیسیلات ها می توانند از طریق پوست جذب شوند، بنابراین کسانی که دچار عدم تحمل هستند باید از ترکیبات موجود در لوسیون ها، پاک کننده ها و عطرها آگاه باشند.۹).
قوی ترین منابع آسپرین و سایر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی از جمله ایبوپروفن هستند.۹).
خلاصه
سالیسیلات ها در تعدادی از غذاها و همچنین محصولات غیر غذایی مانند خمیر دندان و داروها یافت می شوند.
اگرچه عدم تحمل سالیسیلات در داروهایی مانند آسپرین یافت شده است، اما مطالعاتی در مورد عدم تحمل سالیسیلات غذایی وجود ندارد. در حال حاضر هیچ آزمایش آزمایشگاهی برای تشخیص آن وجود ندارد. با این حال، می توان از برخی آزمایش ها برای رد حساسیت استفاده کرد.
تست استاندارد برای عدم تحمل داروی سالیسیلات، قرار گرفتن در معرض یا تحریک است که شامل تجویز مقدار کمی اسید سالیسیلیک و مشاهده علائم است.
فقط متخصصان مراقبت های بهداشتی باید این آزمایش را انجام دهند زیرا ممکن است واکنش های جدی رخ دهد.
افرادی که عدم تحمل آسپرین و سایر داروهای حاوی سالیسیلات را دارند، باید از این داروها اجتناب کنند.
با این حال، داشتن حساسیت تشخیص داده شده به آسپرین و سایر داروهای سرشار از سالیسیلات لزوماً به این معنی نیست که باید از غذاهای غنی از سالیسیلات اجتناب کنید.
این به این دلیل است که داروهایی مانند آسپرین حاوی مقادیر بسیار بیشتری سالیسیلات نسبت به غذاها هستند و عدم تحمل معمولاً وابسته به دوز است.
با این حال، افرادی که به شدت به سالیسیلات ها حساس هستند ممکن است از محدود کردن مصرف غذاهای حاوی این ترکیبات سود ببرند.
یک تاریخچه پزشکی دقیق، از جمله خاطرات غذایی و علائم، بهترین شاخصی است که یک متخصص مراقبت های بهداشتی می تواند برای تشخیص عدم تحمل سالیسیلات استفاده کند.
اگر یک متخصص پزشکی مشکوک به عدم تحمل باشد، معمولاً یک رژیم غذایی حذفی که غذاهای غنی از سالیسیلات را حذف می کند، درمان انتخابی است.
خلاصه
برای تشخیص عدم تحمل سالیسیلات، یک متخصص مراقبت های بهداشتی معمولاً یک تاریخچه دقیق از رژیم غذایی و علائم مرتبط با آن می گیرد. افرادی که به سالیسیلات های غذایی بسیار حساس هستند ممکن است تحت نظر یک پزشک یا متخصص تغذیه به رژیم غذایی با مصرف محدود سالیسیلات نیاز داشته باشند.
هیچ دلیلی برای اجتناب از سالیسیلات ها وجود ندارد مگر اینکه مشکوک به عدم تحمل آنها باشید یا یک متخصص بهداشت توصیه کند که این کار را انجام دهید.
رژیم غذایی کم سالیسیلات می تواند محدود کننده باشد. علاوه بر این، حذف بی‌رویه غذاهایی که سرشار از این ترکیبات هستند می‌تواند برای سلامتی شما مضر باشد.
در واقع، سالیسیلات ها ضد التهاب هستند. نشان داده شده است که غذاهای سرشار از آنها خطر ابتلا به بیماری های التهابی مانند سرطان روده بزرگ را کاهش می دهد.۲).
علاوه بر این، میوه ها، سبزیجات و ادویه های سرشار از این ترکیبات برای سلامتی مفید هستند و حاوی بسیاری از ویتامین ها، مواد معدنی و ترکیبات گیاهی قوی هستند که به حفظ سلامتی شما کمک می کنند.۱۰، ۱۱، ۱۲).
با این حال، افرادی که پس از مصرف غذاهای غنی از سالیسیلات علائمی را تجربه می کنند باید از مصرف آنها اجتناب کنند.
از آنجایی که عدم تحمل معمولاً وابسته به دوز است و بسیاری از غذاها حاوی این ترکیبات هستند، محدود کردن خود به غذاهایی که بیشترین مقدار را دارند بهترین گزینه است.
تحقیقات در مورد رژیم های غذایی با محدودیت سالیسیلات بسیار محدود است، بنابراین اثرات طولانی مدت آنها ناشناخته است.
در یک مطالعه، ۷۴ کودکی که تحت رژیم غذایی محدود با سالیسیلات قرار گرفتند، کمبودهای تغذیه ای و بیزاری از غذا داشتند.۱۳).
به همین دلیل، رژیم غذایی حذف محدود سالیسیلات باید تحت نظارت یک متخصص پزشکی باشد.
خلاصه
فقط کسانی که به سالیسیلات ها بسیار حساس هستند باید از رژیم غذایی با مصرف محدود سالیسیلات پیروی کنند. غذاهای غنی از این ترکیبات فواید بسیاری برای سلامتی دارند و نباید آنها را از رژیم غذایی خود حذف کنید مگر اینکه پزشک متخصص به عدم تحمل شک کند.
لطفا توجه فرمایید این مطالب صرفا جهت جمع آوری تمام مطالب علمی معتبر است و توسط ربات از مقالات خارجی معتبر بصورت اتوماتیک ترجمه شده بنابراین ممکن است مشکلات داشته باشد. لذا می توانید در زیر همین مقاله اگر مشکلی وجود دارد کامنت بگذارید تا پاسخ داده شود.
۴/۵ - (۱ امتیاز)
مطالب مرتب به این موضوع که ممکن است به مطالعه آنها علاقهمند باشید:
