پاسخ خود ایمنی
اگر هپاتیت C دارید، ممکن است به بیماری های التهابی مفصلی نیز مبتلا باشید. آنها می توانند ناشی از ساییدگی و پارگی و در نتیجه آرتروز (OA) باشند. یا این شرایط می تواند نتیجه بیماری های خود ایمنی باشد.
یک بیماری خودایمنی زمانی ایجاد می شود که سیستم ایمنی به سلول ها و بافت های سالم حمله می کند. درد و سفتی علائم اولیه التهاب ناشی از پاسخ خودایمنی بدن به ویروس هپاتیت C است.
برای اینکه بفهمد درد مفاصل شما ناشی از ویروس هپاتیت C است یا خیر، ابتدا پزشک متوجه می شود که آیا شما به این ویروس مبتلا هستید یا خیر. آزمایش خون می تواند تعیین کند که آیا شما به هپاتیت C مبتلا هستید یا خیر. مرحله بعدی هماهنگی درمان برای ویروس و مشکلات مفصلی مرتبط با آن است.
درمان هپاتیت C و درد مفاصل
حدود ۷۵ درصد مردم افرادی که برنامه های درمانی خود را صادقانه دنبال می کنند می توانند هپاتیت C را درمان کنند. ترکیبی از داروها برای درمان هپاتیت C استفاده می شود. داروهایی که اغلب مورد استفاده قرار می گیرند شامل اینترفرون و داروهای ضد ویروسی مانند ریباویرین است. مهارکننده های پروتئاز، یک نوع داروی جدیدتر، نیز ممکن است بخشی از برنامه درمانی باشد. مهارکننده‌های پروتئاز ممکن است به کاهش زمان درمان کمک کنند، که می‌تواند با هپاتیت C طولانی و دشوار باشد.
یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن (ادویل) ممکن است برای تسکین علائم درد مفاصل کافی باشد. داروهای تجویزی برای درمان التهاب مفاصل مرتبط با هپاتیت C نیز از جمله داروهایی هستند که برای افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید تجویز می شوند. اینها شامل داروهای ضد تومور فاکتور نکروز (ضد TNF) است که به نظر می رسد برای مبتلایان به هپاتیت C بی خطر باشد.
با این حال، برخی از داروهای RA ممکن است عوارض جانبی، از جمله آسیب کبدی ایجاد کنند. را کالج آمریکایی روماتولوژی از مردم می‌خواهد مطمئن شوند که پزشکان کبدشان (متخصص کبد یا سایر متخصصان داخلی) برنامه‌های درمانی را با روماتولوژیست‌هایشان (متخصصان درد مفاصل) هماهنگ می‌کنند.
درمان های غیر دارویی
برخی از بیماری های روماتیسمی ممکن است بدون دارو درمان شوند. به عنوان مثال، تقویت عضلات اطراف مفصل آسیب دیده می تواند به تثبیت آن کمک کند. فیزیوتراپی می تواند دامنه حرکتی شما را بهبود بخشد. سایر ورزش هایی که سلامت کلی شما را بهبود می بخشد ممکن است به شما در رفع عوارض ناشی از هپاتیت C کمک کند. این ورزش ها شامل ایروبیک، پیاده روی سریع، شنا و دوچرخه سواری است. قبل از شروع یک برنامه ورزشی، با پزشک خود مشورت کنید تا دریابید که آیا نیاز به انجام اقدامات احتیاطی خاصی دارید یا خیر.
سایر عوارض
علاوه بر آسیب کبدی و درد مفاصل، یرقان و سایر عوارض می تواند از هپاتیت C ایجاد شود. زردی زردی پوست و قسمت سفید چشم است. گاهی اوقات این علامتی است که افراد متوجه می شوند و آنها را وادار می کند تا برای هپاتیت C آزمایش کنند. علائم دیگری که به طور بالقوه توسط هپاتیت C ایجاد می شوند عبارتند از:
- ادرار تیره
- مدفوع خاکستری
- حالت تهوع
- تب
- خستگی
پیشگیری و غربالگری
تماس جنسی با فردی که هپاتیت C دارد ممکن است منجر به انتقال این بیماری شود. همچنین قرار گرفتن در معرض سوزن ها و سایر اشیاء که با خون فرد مبتلا به هپاتیت C در تماس است نیز می تواند.
انتقال خون قبل از سال ۱۹۹۲ نیز مشکوک به انتقال این ویروس است. هرکسی که قبل از آن زمان تزریق خون انجام داده است باید از نظر هپاتیت C غربالگری شود. همچنین اگر از سوزن برای مصرف داروهای غیرقانونی استفاده کرده اید، خالکوبی کرده اید یا در موقعیت مراقبت های بهداشتی کار کرده اید که در معرض نمونه خون قرار گرفته اید، باید غربالگری شوند.
هپاتیت C می تواند یک بیماری تهدید کننده زندگی باشد، اما قابل درمان است. نکته کلیدی این است که قبل از شروع درد مفاصل و سایر مشکلات، خطر خود را (یا اینکه آیا به این بیماری مبتلا هستید) پی ببرید. شما باید اقداماتی را برای کاهش خطر قرار گرفتن در معرض ویروس هپاتیت C انجام دهید و اگر درگیر بیماری هستید، غربالگری شوید. گروه پرخطر اگر تشخیص داده شد، برنامه درمانی خود را از نزدیک دنبال کنید.