گلوکز از کلمه یونانی “شیرین” گرفته شده است. این نوعی قند است که از غذاهایی که می خورید دریافت می کنید و بدن شما از آن برای انرژی استفاده می کند. همانطور که از طریق جریان خون شما به سلول های شما می رسد، به آن گلوکز خون یا قند خون می گویند.

انسولین هورمونی است که گلوکز را از خون شما به سلول ها برای انرژی و ذخیره سازی منتقل می کند. افراد مبتلا به دیابت سطح گلوکز خونشان بالاتر از حد طبیعی است. یا انسولین کافی برای انتقال آن ندارند یا سلول هایشان آنطور که باید به انسولین پاسخ نمی دهند.

قند خون بالا برای مدت طولانی می تواند به کلیه ها، چشم ها و سایر اندام های شما آسیب برساند.

عمدتاً از غذاهای غنی از کربوهیدرات ها مانند نان، سیب زمینی و میوه به دست می آید. همانطور که غذا می خورید، غذا از مری به سمت معده می رود. در آنجا اسیدها و آنزیم ها آن را به قطعات ریز تجزیه می کنند. در طی این فرآیند، گلوکز آزاد می شود.به روده های شما می رود جایی که جذب می شود. از آنجا به جریان خون شما می رود. هنگامی که انسولین وارد خون می شود، به گلوکز کمک می کند تا به سلول های شما برسد.

بیشتر بخوانید

چرا الکل باعث نفخ می شود

بدن شما طوری طراحی شده است که سطح گلوکز خون را ثابت نگه دارد. سلول های بتا در لوزالمعده هر چند ثانیه یک بار سطح قند خون شما را کنترل می کنند. هنگامی که گلوکز خون شما پس از خوردن غذا افزایش می یابد، سلول های بتا انسولین را در جریان خون شما آزاد می کنند. انسولین مانند یک کلید عمل می‌کند و قفل سلول‌های ماهیچه، چربی و کبد را باز می‌کند تا گلوکز بتواند داخل آنها نفوذ کند.

بیشتر سلول‌های بدن شما از گلوکز همراه با اسیدهای آمینه (بلوک‌های سازنده پروتئین) و چربی‌ها برای انرژی استفاده می‌کنند. اما منبع اصلی سوخت برای مغز شماست. سلول های عصبی و پیام رسان های شیمیایی در آنجا برای کمک به پردازش اطلاعات به آن نیاز دارند. بدون آن، مغز شما نمی تواند به خوبی کار کند.

بیشتر بخوانید

7 علامت ترک کافئین - و نحوه مدیریت آنها

بعد از اینکه بدن شما انرژی مورد نیاز خود را مصرف کرد، گلوکز باقیمانده در بسته های کوچکی به نام گلیکوژن در کبد و ماهیچه ها ذخیره می شود. بدن شما می تواند به اندازه کافی برای حدود یک روز سوخت ذخیره کند.

پس از چند ساعت نخوردن غذا، سطح گلوکز خون شما کاهش می یابد. پانکراس شما تولید انسولین را متوقف می کند. سلول های آلفا در پانکراس شروع به تولید هورمون متفاوتی به نام گلوکاگون می کنند. به کبد سیگنال می دهد که گلیکوژن ذخیره شده را تجزیه کرده و دوباره به گلوکز تبدیل کند.

این به جریان خون شما می رود تا ذخیره شما را دوباره پر کند تا زمانی که دوباره بتوانید غذا بخورید. کبد شما همچنین می تواند گلوکز خود را با استفاده از ترکیبی از مواد زائد، اسیدهای آمینه و چربی بسازد.

بیشتر بخوانید

11 نوع از بهترین و بدترین روغن برای سلامتی

سطح قند خون شما به طور معمول پس از خوردن غذا افزایش می یابد. سپس چند ساعت بعد در حالی که انسولین گلوکز را به سلول های شما منتقل می کند، فرو می رود. بین وعده های غذایی، قند خون شما باید کمتر از ۱۰۰ میلی گرم در دسی لیتر (mg/dl) باشد. به این میزان قند خون ناشتا می گویند.

دو نوع دیابت وجود دارد:

در دیابت نوع ۱، بدن شما انسولین کافی ندارد. سیستم ایمنی به سلول‌های پانکراس، جایی که انسولین ساخته می‌شود، حمله می‌کند و آن‌ها را از بین می‌برد.
در دیابت نوع ۲، سلول ها آنطور که باید به انسولین پاسخ نمی دهند. بنابراین لوزالمعده برای انتقال گلوکز به داخل سلول ها نیاز به ساخت انسولین بیشتر و بیشتری دارد. در نهایت، پانکراس آسیب می بیند و نمی تواند انسولین کافی برای رفع نیازهای بدن بسازد.

بدون انسولین کافی، گلوکز نمی تواند به داخل سلول ها حرکت کند. سطح گلوکز خون بالا می ماند. سطح بالای ۲۰۰ میلی گرم در دسی لیتر ۲ ساعت بعد از غذا یا بیش از ۱۲۵ میلی گرم در دسی لیتر ناشتا، گلوکز خون بالا است که هیپرگلیسمی نامیده می شود.

بیشتر بخوانید

گزینه های درمان اسپوندیلیت آنکیلوزان (AS)

گلوکز بیش از حد در جریان خون شما برای مدت طولانی می تواند به عروقی که خون غنی از اکسیژن را به اندام های شما می رساند آسیب برساند. قند خون بالا می تواند خطر ابتلا به موارد زیر را افزایش دهد:

افراد مبتلا به دیابت باید قند خون خود را مرتباً آزمایش کنند. ورزش، رژیم غذایی و دارو می تواند به حفظ گلوکز خون در محدوده سالم و جلوگیری از این عوارض کمک کند.

Source link