آنچه در مورد تست اسپیرومتری باید بدانید

قبل از انجام تست اسپیرومتری، می توانید چندین کار را انجام دهید تا مطمئن شوید که می توانید راحت نفس بکشید و نتیجه دقیقی دریافت کنید، مانند:

• پوشیدن لباس گشاد
• اجتناب از سیگار کشیدن، در صورت لزوم
• اجتناب از خوردن یا آشامیدن بلافاصله قبل از آن
• محدود کردن تلاش بدنی یا ورزش
• محدود کردن استفاده از داروهایی که بر عملکرد ریه تأثیر می‌گذارند، مانند داروهای استنشاقی

آزمایش اسپیرومتری معمولاً در مطب پزشک انجام می شود. در برخی موارد، زمانی که آزمایش‌های عمیق‌تر لازم است، ممکن است در آزمایشگاه تنفسی انجام شود.

در اینجا آنچه در طی یک روش اسپیرومتری اتفاق می افتد آمده است:

1. شما روی یک صندلی در اتاق معاینه مطب دکتر خود خواهید نشست. پزشک یا پرستار گیره ای را روی بینی شما قرار می دهد تا هر دو سوراخ بینی را بسته نگه دارد. آنها همچنین یک ماسک تنفسی فنجان مانند را در اطراف دهان شما قرار می دهند.
2. سپس پزشک یا پرستار به شما دستور می دهد که نفس عمیق بکشید، نفس خود را برای چند ثانیه حبس کنید و سپس تا جایی که می توانید نفس خود را به داخل ماسک تنفسی بیرون دهید.
3. برای اطمینان از نتایج ثابت، حداقل سه بار این تست را تکرار خواهید کرد.

اگر شواهدی مبنی بر اختلال تنفسی دارید، ممکن است پزشک به شما یک داروی استنشاقی به نام برونکودیلاتور بدهد تا ریه‌های شما را بعد از دور اول آزمایش باز کند.

آنها اغلب از شما می خواهند که صبر کنید ۱۵ دقیقه قبل از انجام مجموعه دیگری از اندازه گیری ها پس از آن، پزشک شما نتایج اندازه گیری ها را با هم مقایسه می کند تا ببیند آیا گشادکننده برونش به افزایش جریان هوا کمک کرده است یا خیر.

معمولاً عوارض کمی در طول یا بعد از آزمایش اسپیرومتری رخ می دهد. با این حال ممکن است بخواهید از برخی اثرات احتمالی آگاه باشید.

شما ممکن است احساس کند سرگیجه یا تنگی نفس درست بعد از انجام آزمایش. در این صورت فورا به پزشک خود اطلاع دهید. در موارد بسیار نادر، آزمایش ممکن است باعث مشکلات تنفسی شدید شود.

هنگامی که این آزمایش را انجام می دهید، فشار را در سر، قفسه سینه، معده و چشم ها در حین بازدم افزایش می دهد. بنابراین، اگر مشکلات قلبی یا فشار خون بالا دارید یا اگر روی قفسه سینه، شکم، سر یا چشم‌های خود عمل کرده‌اید، ایمن نیست.

آزمایش اسپیرومتری خود خطرات کمی دارد، اما خطر جزئی وجود دارد عفونت. این ممکن است به دلیل آلودگی لوله اسپیرومتر و قطعات دهانی در صورت عدم ضدعفونی مناسب رخ دهد.

انجمن قفسه سینه آمریکا و انجمن تنفس اروپا دارای استانداردهای فنی رسمی برای انجام اسپیرومتری این موارد شامل دستورالعمل های ضد عفونی است و برای جلوگیری از گسترش عفونت، دهانی های یکبار مصرف با فیلتر را توصیه می کند.

نتایج “عادی” برای تست اسپیرومتری از فردی به فرد دیگر متفاوت است. آنها بر اساس شما هستند:

• سن
• ارتفاع
• نژاد
• ارتباط جنسی

پزشک قبل از انجام آزمایش، مقدار “طبیعی” پیش بینی شده شما را محاسبه می کند. پس از انجام تست، آنها به نمره آزمون شما نگاه می کنند و آن را با نمره پیش بینی شده مقایسه می کنند. به طور معمول گزارش شده است که یک نمره از ۸۰ درصد یا بیشتر این مقدار پیش بینی شده نشان دهنده عملکرد معمول ریه است. با این حال برخی تحقیق از سال ۲۰۱۸ ادعا می کند که این رقم نادرست است.

اقدامات اسپیرومتری دو عامل کلیدی: ظرفیت حیاتی اجباری بازدم (FVC) و حجم بازدم اجباری در یک ثانیه (FEV1). پزشک شما همچنین به این عدد به عنوان یک عدد ترکیبی معروف به نسبت FEV1/FVC نگاه می کند.

اگر راه‌های هوایی مسدود شده‌اید، مقدار هوایی که می‌توانید به سرعت از ریه‌های خود خارج کنید، کاهش می‌یابد. این به معنای کاهش نسبت FEV1 و FEV1/FVC است.

اندازه گیری FVC

یکی از اندازه‌گیری‌های اولیه اسپیرومتری FVC است، بیشترین مقدار کل هوایی که می‌توانید پس از تنفس عمیق تا حد امکان به زور بیرون دهید. اگر FVC شما کمتر از حد انتظار باشد، چیزی تنفس شما را محدود می کند.

FVC “غیر طبیعی” می تواند به دلیل بیماری محدود کننده یا انسدادی ریه باشد. شما ممکن است به خودی خود یک بیماری انسدادی یا محدود کننده ریه داشته باشید، اما همچنین ممکن است مخلوطی از این دو نوع را به طور همزمان داشته باشید.

اندازه گیری های اسپیرومتری متفاوت برای تعیین نوع بیماری ریوی مورد نیاز است.

اندازه گیری FEV1

دومین اندازه گیری کلیدی اسپیرومتری FEV1 است. این حداکثر هوایی است که می توانید در عرض ۱ ثانیه از ریه های خود خارج کنید.

این اندازه گیری می تواند به پزشک کمک کند تا میزان مشکلات تنفسی شما را ارزیابی کند. یک قرائت FEV1 که کمتر از حد انتظار است نشان می دهد که ممکن است انسداد تنفسی قابل توجهی داشته باشید.

پزشک شما از اندازه گیری FEV1 شما برای ارزیابی شدت نگرانی های تنفسی استفاده می کند.

نسبت FEV1/FVC

پزشکان اغلب FVC و FEV1 را جداگانه تجزیه و تحلیل می کنند، سپس نسبت FEV1/FVC شما را محاسبه می کنند. نسبت FEV1/FVC عددی است که نشان دهنده درصد ظرفیت ریه شما است که می توانید در ۱ ثانیه بازدم کنید.

در صورت عدم وجود بیماری محدود کننده ریوی که بر نسبت FEV1/FVC تأثیر می گذارد، هر چه پزشک درصدی را که از نسبت FEV1/FVC شما محاسبه می کند بیشتر باشد، ریه های شما سالم تر هستند.

نسبت پایین نشان می دهد که چیزی راه های هوایی شما را مسدود می کند

اسپیرومتری نموداری تولید می کند که جریان هوای شما را در طول زمان نشان می دهد. اگر ریه های شما سالم هستند، امتیازات FVC و FEV1 شما بر روی نموداری ترسیم می شود که می تواند چیزی شبیه به این باشد:

اگر ریه های شما به نوعی مسدود شده است، نمودار شما ممکن است به این شکل باشد:

اگر پزشک متوجه شود که نتایج شما در دسته “غیر طبیعی” قرار می گیرد، احتمالاً آزمایش های دیگری را برای تعیین اینکه آیا یک اختلال تنفسی باعث اختلال در تنفس می شود انجام می دهد. اینها می تواند شامل اشعه ایکس قفسه سینه، اشعه ایکس سینوسی و آزمایش خون باشد.

شرایط اولیه ریه که باعث نتایج غیرمنتظره اسپیرومتری می شود شامل بیماری های انسدادی مانند آسم و COPD و بیماری های محدود کننده مانند فیبروز بینابینی ریه است.

پزشک شما همچنین ممکن است شرایط رایج با اختلالات تنفسی را که می تواند علائم شما را بدتر کند، غربالگری کند. اینها عبارتند از سوزش سر دل، تب یونجه و سینوزیت.

تست‌های اسپیرومتری روش‌های استانداردی هستند که پزشکان برای ارزیابی عملکرد ریه از آن استفاده می‌کنند. این آزمایش‌ها میزان هوایی را که فرد می‌تواند در عرض ۱ ثانیه و در مجموع با فشار از ریه‌های خود خارج کند، اندازه‌گیری می‌کند.

نتایج آزمایش اسپیرومتری می تواند به تشخیص بیماری انسدادی ریه و سایر شرایط تنفسی کمک کند.