شمارش گلبول های سفید: نتایج آزمایش

شمارش گلبول های سفید (WBC) آزمایشی است که تعداد گلبول های سفید را در بدن شما اندازه گیری می کند. ممکن است به آن آزمایش لکوسیت نیز گفته شود. این آزمایش اغلب همراه با شمارش کامل خون (CBC) است که معمولاً برای غربالگری شرایط مختلف که ممکن است بر سلامت کلی شما تأثیر بگذارد استفاده می شود.

اصطلاح “تعداد گلبول های سفید” نیز به طور کلی برای اشاره به تعداد گلبول های سفید در بدن شما استفاده می شود.

انواع مختلفی از گلبول های سفید وجود دارد و خون شما معمولاً حاوی درصدی از هر نوع است. با این حال، گاهی اوقات، تعداد گلبول های سفید خون شما می تواند کاهش یابد یا از محدوده سالم خارج شود. این ممکن است به دلیل یک بیماری زمینه ای یا عفونت باشد.

به خواندن ادامه دهید تا بدانید محدوده طبیعی تعداد گلبول های سفید خون است و تعداد گلبول های سفید بالا یا پایین چه معنایی دارد.

شمارش WBC اغلب به عنوان بخشی از CBC انجام می شود. این آزمایشات ممکن است به عنوان بخشی از یک آزمایش خون معمول سفارش داده شوند.

گلبول های سفید که لکوسیت ها نیز نامیده می شوند، بخش مهمی از سیستم ایمنی بدن هستند. آنها از مغز استخوان منشا می گیرند اما در سراسر جریان خون حرکت می کنند. این سلول ها با حمله به باکتری ها، ویروس ها و میکروب هایی که به بدن حمله می کنند به مبارزه با عفونت کمک می کنند.

شمارش گلبول‌های سفید می‌تواند عفونت‌های پنهان را در بدن شما تشخیص دهد و پزشکان را در مورد شرایط پزشکی تشخیص داده نشده مانند بیماری‌های خودایمنی، کمبودهای ایمنی و اختلالات خونی آگاه کند. این آزمایش همچنین به پزشکان کمک می کند تا اثربخشی شیمی درمانی، پرتودرمانی و سایر درمان ها را در افراد مبتلا به سرطان بررسی کنند.

دیفرانسیل گلبول های سفید

پزشکان همچنین ممکن است دیفرانسیل شمارش گلبول‌های سفید را سفارش دهند که شمارش گلبول‌های سفید خون شما را تجزیه می‌کند. این تعداد گلبول‌های سفید را از هم جدا می‌کند و به نظر می‌رسد که آیا آنها در محدوده طبیعی هستند یا خیر.

پنج نوع اصلی گلبول سفید وجود دارد. آنها نقش های مختلفی در محافظت از بدن شما در برابر عفونت و مقابله با سلول های عفونی دارند. این نوع گلبول های سفید عبارتند از:

• نوتروفیل ها
• لنفوسیت ها
• ائوزینوفیل ها
• مونوسیت ها
• بازوفیل ها

شمارش طبیعی گلبول های سفید خون می تواند نشان دهنده این باشد که سیستم ایمنی بدن شما به طور طبیعی کار می کند. محدوده طبیعی برای شمارش گلبول های سفید معمولاً بین ۴۰۰۰ تا ۱۱۰۰۰ در میکرولیتر است.

عواملی مانند سن و جنس ممکن است تعیین کنند که محدوده طبیعی چگونه به نظر می رسد.

بر اساس انجمن لوسمی و لنفوم (LLS)، اینها محدوده های طبیعی تعداد گلبول های سفید خون برای افراد در گروه های زیر است:

توجه داشته باشید که افراد باردار ممکن است تعداد گلبول های سفید خون داشته باشند که با این محدوده ها متفاوت باشد. نوزادان و کودکان زیر دو سال نیز ممکن است دارای محدوده هایی متفاوت از موارد ذکر شده در بالا باشند.

این محدوده های نرمال نیز می تواند بسته به آزمایشگاه متفاوت باشد. آزمایشگاهی که آزمایش شما را انجام می دهد ممکن است شامل محدوده مرجع ذکر شده در گزارش شما باشد.

یکی دیگر از اندازه گیری های رایج برای حجم خون، میلی متر مکعب یا mm3 است. یک میکرولیتر و میلی‌متر مکعب برابر است.

انواع سلول‌هایی که گلبول‌های سفید را تشکیل می‌دهند معمولاً در یک درصد طبیعی از تعداد کلی WBC شما قرار دارند.

درصد طبیعی انواع WBC ها در تعداد کلی شما معمولاً در این محدوده ها هستند LLS:

اگر نتایج آزمایش شما غیر طبیعی باشد، ممکن است به این معنی باشد که اعداد شما بالاتر یا کمتر از محدوده طبیعی برای سن شما هستند.

تعداد کم یا زیاد WBC می تواند نشان دهنده یک اختلال خونی یا سایر شرایط پزشکی باشد. برای شناسایی علت دقیق افزایش یا پایین بودن تعداد WBC، پزشک چندین فاکتور مانند لیست داروهای فعلی، علائمی که دارید و سابقه پزشکی شما را در نظر می گیرد.

تعداد کم گلبول های سفید خون

لکوپنی اصطلاح پزشکی است که برای توصیف تعداد کم WBC استفاده می شود. این می تواند توسط:

• HIV/AIDS
• اختلالات خود ایمنی
• اختلالات یا آسیب مغز استخوان
• لنفوم
• عفونت های شدید
• بیماری های کبد و طحال، مانند بزرگ شدن طحال
• لوپوس
• پرتو درمانی
• برخی داروها مانند شیمی درمانی و آنتی بیوتیک ها
• اعتیاد به الکل
• مالاریا

گاهی اوقات، اصطلاح نوتروپنی نیز برای نشان دادن شمارش خون پایین استفاده می شود. این اصطلاح در واقع به تعداد کم نوتروفیل ها اشاره دارد، اما از آنجایی که این نوع گلبول سفید ۵۵ تا ۷۰ درصد از کل گلبول های سفید خون شما را تشکیل می دهد، لکوپنی اغلب توسط تعداد کم نوتروفیل ها ایجاد می شود.

ابتلا به نوتروپنی ممکن است شما را در معرض افزایش خطر عفونت، بیماری و مرگ قرار دهد. این به این دلیل است که ممکن است گلبول های سفید کافی برای محافظت از شما در برابر میکروب ها و باکتری ها نداشته باشید. اگر به این بیماری مبتلا هستید، مهم است که اقدامات احتیاطی مانند استفاده از ماسک در محیط های عمومی را برای محدود کردن قرار گرفتن در معرض و کاهش خطر عفونت انجام دهید.

تعداد گلبول های سفید خون بالا

لکوسیتوز اصطلاح پزشکی است که برای توصیف تعداد بالای WBC استفاده می شود. این می تواند توسط:

• عفونت هایی مانند سل، سپسیس یا شوک سپتیک
• تب
• جراحت یا سوختگی
• بارداری
• آلرژی
• آسم
• واکسیناسیون اخیر
• برخی از داروها، مانند کورتیکواستروئیدها، اپی نفرین، و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID)
• فشار
• آسیب بافتی
• همولیز حاد
• خونریزی
• واکنش لوسموئید
• حمله قلبی
• عمل جراحی

افزایش تعداد گلبول های سفید خون نیز ممکن است مزمن یا طولانی مدت با شرایط زیر باشد:

• سیگار کشیدن
• تومورها در مغز استخوان
• سرطان خون
• شرایط التهابی، مانند آرتریت و بیماری روده
• چاقی
• واسکولیت یا التهاب رگ های خونی

پزشک ممکن است آزمایش‌های بیشتری را برای تعیین علت تعداد غیرطبیعی گلبول‌های سفید انجام دهد.

پس از تشخیص علت افزایش یا کاهش تعداد WBC و توصیه یک برنامه درمانی، پزشک شما به طور دوره ای WBC های شما را با آزمایش های خون اضافی بررسی می کند.

اگر تعداد WBC شما بالا یا پایین باقی بماند، این می تواند نشان دهنده بدتر شدن وضعیت شما باشد. پزشک شما ممکن است از این اطلاعات برای تنظیم درمان شما استفاده کند.

اگر تعداد WBC شما یک محدوده طبیعی را نشان دهد، این معمولا نشان می دهد که درمان موثر است.

علائم کاهش تعداد WBC عبارتند از:

• بدن درد
• تب
• لرز
• سردرد

تعداد بالای WBC اغلب علائمی ایجاد نمی کند، اگرچه شرایط زمینه ای که باعث افزایش تعداد می شود ممکن است علائم خاص خود را ایجاد کند.

علائم کاهش تعداد WBC ممکن است پزشک شما را وادار کند که تعداد WBC را توصیه کند. همچنین طبیعی است که پزشکان دستور CBC را بدهند و تعداد WBC شما را در طول معاینه فیزیکی سالانه بررسی کنند.

شمارش WBC به آمادگی خاصی نیاز ندارد. شما به سادگی یک قرار ملاقات با یک پزشک تنظیم می کنید یا یک قرار ملاقات در یک آزمایشگاه پزشکی محلی تنظیم می کنید.

برخی از داروها می توانند با نتایج آزمایشگاهی شما تداخل داشته باشند و تعداد WBC شما را کاهش یا افزایش دهند. داروهایی که ممکن است بر نتایج آزمایش شما تأثیر بگذارند می توانند شامل موارد زیر باشند:

• کورتیکواستروئیدها
• کینیدین
• هپارین
• کلوزاپین
• آنتی بیوتیک ها
• آنتی هیستامین ها
• دیورتیک ها
• داروهای ضد تشنج
• سولفونامیدها

• داروی شیمی درمانی

قبل از گرفتن خون، تمام داروهای تجویزی و بدون نسخه ای را که در حال حاضر مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید.

یک متخصص مراقبت های بهداشتی یا تکنسین آزمایشگاه برای بررسی تعداد WBC شما نیاز به خون گیری دارد.

این نمونه خون معمولاً یا از ورید بازو یا ورید پشت دست شما گرفته می شود. فقط چند دقیقه طول می کشد تا خون شما گرفته شود و ممکن است ناراحتی جزئی داشته باشید.

متخصص مراقبت های بهداشتی ابتدا سایت را تمیز می کند تا هرگونه میکروب را از بین ببرد. سپس، آنها معمولاً یک نوار الاستیک را در اطراف قسمت بالایی بازوی شما می‌بندند. این نوار الاستیک به خون کمک می کند تا رگ شما را پر کند و خون گیری را آسان تر می کند.

سپس ممکن است یک سوزن را به بازو یا دست شما وارد کنند تا خون را در یک لوله متصل جمع کنند. پس از آن، نوار الاستیک را از اطراف بازوی شما برمی دارند و سوزن را برمی دارند. در نهایت، تکنسین ممکن است گاز یا بانداژ را روی محل قرار دهد تا خونریزی را متوقف کند.

معمولا روش متفاوتی برای خونگیری از کودکان خردسال و نوزادان وجود دارد. این ممکن است ابتدا شامل سوراخ کردن پوست با یک لانست (سوزن سوزن) و سپس استفاده از یک نوار تست یا یک ویال کوچک برای جمع‌آوری خون باشد.

یک آزمایشگاه معمولاً این نتایج را پردازش می کند. ممکن است نتایج خود را به صورت آنلاین، از طریق تماس تلفنی یا در طی یک بازدید بعدی دریافت کنید.

گرفتن خون یک روش ساده است و عوارض نادر است.

با این حال، گرفتن خون از افرادی که رگ های کوچک دارند ممکن است دشوار باشد. تکنسین آزمایشگاه ممکن است بار اول نتواند رگ را پیدا کند، یا وقتی سوزن داخل بازو یا دست است، ممکن است مجبور شود سوزن را به اطراف حرکت دهد تا خون بگیرد. این می تواند باعث درد شدید یا احساس سوزش شود.

عوارض نادر آزمایش خون ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• عفونت در محل سوزن
• خون ریزی بیش از حد
• سبکی سر یا غش
• خونریزی زیر پوست (هماتوم)