سن مشخصی برای شروع یائسگی وجود ندارد، اما معمولاً یک زن در اواسط ۴۰ سالگی تا اواسط ۵۰ سالگی وارد یائسگی می شود. یائسگی که قبل از اینکه زن در اواسط ۴۰ سالگی خود باشد رخ می دهد به عنوان یائسگی زودرس یا زودرس شناخته می شود. اگر زنی ۵۵ سال یا بیشتر باشد و هنوز یائسگی را شروع نکرده باشد، پزشکان آن را یائسگی دیررس در نظر می گیرند.
بر اساس مرکز اختلالات قاعدگی و انتخاب باروری متوسط سن یائسگی ۵۱ سال است. یائسگی اغلب تا ۵۰ سالگی زنان ادامه دارد. یائسگی دیررس فقط به سن یائسگی اطلاق می شود آغاز می شود.
مطالعه ای در مجله بین المللی چاقی و اختلالات متابولیک مرتبط اشاره می کند که یائسگی دیررس در میان زنان چاق غیر معمول نیست. این به این دلیل است که چربی می تواند استروژن تولید کند. پزشک احتمالاً به بیمار پیشنهاد می کند که شاخص توده بدنی (BMI) خود را به زیر ۳۰ کاهش دهد. در حالت ایده آل، BMI یک زن باید بین ۱۸.۵ و ۲۴.۹ باشد. حفظ شاخص توده بدنی طبیعی می تواند به کاهش تعدادی از خطرات سلامتی و افزایش طول عمر زنان کمک کند.
اختلالات تیروئید می تواند زمان یائسگی را مختل کند و باعث زود یا دیر شدن آن شود. تیروئید مسئول تنظیم متابولیسم است. اگر تیروئید به درستی کار نکند، می تواند اثرات متعددی بر سیستم تناسلی زنان داشته باشد. برخی از علائم اختلال تیروئید شبیه به یائسگی هستند، از جمله گرگرفتگی و نوسانات خلقی. این می تواند زن را به این باور برساند که ممکن است یائسگی را تجربه کند. اگر احساس می کنید که یائسگی را تجربه می کنید اما به قاعدگی ادامه می دهید، با پزشک خود صحبت کنید. آنها ممکن است تشخیص دهند که شما مشکل تیروئید دارید و می توانند این بیماری را درمان کنند.
اگر یک زن در طول زندگی خود سطوح بالای استروژن غیرطبیعی داشته باشد، می تواند یائسگی دیررس را تجربه کند. در مورد این احتمال با پزشک خود صحبت کنید.
پزشک سابقه سلامت خانوادگی زن را نیز در نظر می گیرد. به عنوان مثال، اگر مادر زنی یائسگی دیررس را تجربه کند، ممکن است او نیز آن را تجربه کند.
بارداری و یائسگی دیررس
اگرچه نادر است، اما زنان هنوز در اوایل دهه ۵۰ زندگی خود می توانند باردار شوند و زایمان کنند. این می تواند یائسگی را به تعویق بیاندازد زیرا بدن زن با تغییرات هورمونی که بارداری به همراه دارد سازگار می شود. هر بارداری تاثیر زیادی بر سطح هورمون زنان دارد. اگر یک زن در دهه ۵۰ خود بارداری را تجربه کند، بر هورمون های او نیز تأثیر می گذارد.
یک زن باید توجه داشته باشد که تا ۱۲ ماه کامل بدون سیکل قاعدگی، ممکن است همچنان بتواند باردار شود. پزشکان از نشانگر ۱۲ ماهه برای تشخیص رسمی یائسگی یک زن استفاده می کنند.
اثرات یائسگی دیررس
برخلاف یائسگی زودرس و زودرس، یائسگی دیررس در واقع می تواند فواید عمده ای برای سلامتی داشته باشد. بر اساس کلینیک کلیولندیائسگی باعث کاهش تولید استروژن و پروژسترون توسط تخمدان های زن می شود. این اغلب می تواند نشانه مشکلاتی مانند پوکی استخوان باشد. هر چه تخمدان های یک زن بیشتر هورمون تولید کنند، پوکی استخوان را بیشتر به تاخیر می اندازد.
را انجمن انکولوژی بالینی آمریکا بیان می کند که خطر ابتلا به سرطان سینه، تخمدان و رحم در یائسگی دیررس افزایش می یابد. این به دلیل طولانی شدن مدت زمانی است که بدن یک زن استروژن تولید می کند. ماموگرافی منظم، آزمایش پاپ اسمیر و معاینات زنان به ویژه برای زنانی که یائسگی دیررس را تجربه می کنند، مهم است.
هر زنی که هنوز در اواخر دهه ۵۰ و ۶۰ زندگی خود چرخه قاعدگی را تجربه می کند باید به پزشک مراجعه کند. با این حال، توجه به این نکته مهم است که سیستم تولید مثل هر زن متفاوت است. همانطور که هر زن جوانی در سن متفاوتی شروع به قاعدگی می کند، یائسگی نیز برای هر زن در سن متفاوتی رخ می دهد. توجه به عوامل خطر و ادامه معاینات سالانه زنان باید به رفع نگرانی هایی که ممکن است با یائسگی دیررس ایجاد شود کمک کند.